- 6 Kasım 2014
- 2.905
- 7.948
Çok severek evlendik ama bitmiş belli ki ikimizde de.
Çok severek evlendik ama bitmiş belli ki ikimizde de.Yani daha öncede böyle tartışmalarınız oluyormuydu acaba adamda seni hiç mi sevmiyor çünkü sevse biraz altan alır. Bide zannımca sende biraz sınırlı birisin gibi geldi.dolaba ceketi aşıyor diye bu kadar bağrışmaz bende olsam kızardım. Bide sizde sevmiyorsunuz gibi anladim
İnanın el kaldırma olmasaydı ve küfür daha ılımlı olurdum ama bu durumda imkanı kalmadı. Bana namussuz ve şerefsiz dedi düşünebiliyor musunuz karısına. Asla böyle iğrenç ağızlı bir insan değildi allahından bulsun.Gerçekten hoş olmayan şeyler yasamissiniz ama boşanma kararı bu kadar hızlı alınmaz. Ailenizin evine gidin biraz sakinlesin her iki taraf da biraz iletisimsiz kalsın. Sonra karar verin. Evliliğin çocuktan sonra ilk iki yılı oldukça zorlayıcı geçer. Uykusuzluk , ilgisizlik hayatımıza hızla sirayet eder. Bu zor dönemler geçtikten sonra hayat düzelir. Birbirinizi çok yipratmis ve sayginizi kaybetmissinjz. Ailenize yine de bir süre birşey anlatmamanizi öneririm.
Ben sunu anladimki bu erkekler bir kere bagiriyor ya o an bunlar anlasin diye o ev tekedilecek. Yani kadin terkedecek. Artik agzimi bozacagim cunku cok sinirliyim bunlarin agzina s.ccksn.cunku bu serefrfzler analarinin sirtini sivazlamasina alismis el kizini evde hizmetci olarak goruyorlar. Ama ayni sey bacilarinin basina gelse enisteleri boyle yapsa tas tas ustunde kalmaz. O yuzden sen tavrini koru bosamasan bile bir sure git onun akli basina gelene kadar. Ben artik bunlarin kapida kopek olmasindan yanayim. Bunlar guclu kadin sevmiyor calisan kadin sevmiyor her isini kendi goren kadini ayaklari ustunde duran kadini sevmiyor cunku onlardan daha delikanliyiz.2,5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlenmiştik. Küçük de bir bebeğimiz var. Normalde iyi anlaşırdık, kavga ettiğimiz olurdu ama son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. Pandemi falan derken ben evde sadece bebeğimle ilgilenen biri olarak iyice bunaldım. Ailem de uzak bir şehirde oturuyor. Annesi dışında büyük bir sorunumuz olmamasına rağmen son aylarda sürekli kavga ediyorduk haftada bir. Saygı diye bir şey kalmamıştı zaten, bugün bardağı taşıran son damla oldu.
İki gün önce akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı açmıyorum çünkü halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk sürmüştür. Öyle bağırıp çağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.
Ertesi gün yani dün sırf yine günlerce küs kalmayalım diye derdimi mesajla güzelce anlattım. O da bana tamam öyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz geçer diye düşünmüştüm. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım çayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım içeri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez açmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim çünkü onunla güzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın söylediğine göre benden özür beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da özür dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya çalıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp içeri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere söyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dünden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı için. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de çocuk mu bakıcam tarzında. Söylemedi ama ben biliyorum o an bundan öfleyip pöfledi.) neyse zaten birkaç dk sonra ben gittim yani birkaç dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu açıp. Gardırop sesli açılıyor baya çocuk hemen oraya döndü iyice uykusu kaçtı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla böyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hiçbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de çok mu lazımdı şimdi ayrıca ne biçim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize çemkirip uyuduk. Orada çok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu için yanımda.
Bugüne geliyorum. Sabah kalktım çocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım öğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme çıkardım çıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın saçma sapan açlıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Böyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı öyle yaptım? Özür dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf günümüz zehir olmasın diye güzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana küfretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf düzgün kişilikli sandığım için evlendim ben bu pislikle. Sonra bana küfrettiği için ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı üstüme yürüdü, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Düşünebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gözlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni çağır defol git falan da dedi.
Ben annemi aradım onunla aynı çatı altında bir dk daha kalmayacağım için. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kötüyüm ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa çıkma yasağı ve cezayı bile göze almıştım düşünün. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan çekip alıyorum falan birkaç dk sürdü bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala öne geçiyor tutturmuş " bebeği öyle götüremezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şoför sanki. Herhalde virüs yüzünden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkaç güne anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkaç gün beklerim annemle dönerim diye düşünüyorum.
O kadar üzgünüm ki. Nasıl böyle bir insana dönüştü bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Çocuğuma çok üzülüyorum hiç hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana küfür edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece çocuğuma üzülüyorum mutlu bir yuva veremedim ona.
Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu açma sebebim benim hatalarımı varsa söyleyin. Söyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.
Kocanızı savunacak değilim ya da bozanın ,bosanmayin gibi bişey söyleyemem sadece sakinlesin. Ben söylemiyorum siz soyluyosunuz salak bile demeyen adam bana bunları yaptı diye. O da ne yaşıyor olursa olsun size öyle davranmamaliydi elbette. Ben sadece zamana ihtiyacınız olduğunu düşünüyorum.İnanın el kaldırma olmasaydı ve küfür daha ılımlı olurdum ama bu durumda imkanı kalmadı. Bana namussuz ve şerefsiz dedi düşünebiliyor musunuz karısına. Asla böyle iğrenç ağızlı bir insan değildi allahından bulsun.
Bence eşiniz biraz kontrolcü tavırlarınızdan sıkılmış,bunalmış olacak ki kıyafetini astığında kes lan sesini diye tepki vermiş.Yani tatlı dille söylemediğinizi kontrolcü olduğunuzu düşündüm.Bebeğiniz yanınızda diye kendinizi tutup o an susmanızı çok takdir ettiğimi söylemek istiyorum.O an egonuz için bebeğinizi huzursuz etmemiş fedakarlık yapmışsınız2,5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlenmiştik. Küçük de bir bebeğimiz var. Normalde iyi anlaşırdık, kavga ettiğimiz olurdu ama son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. Pandemi falan derken ben evde sadece bebeğimle ilgilenen biri olarak iyice bunaldım. Ailem de uzak bir şehirde oturuyor. Annesi dışında büyük bir sorunumuz olmamasına rağmen son aylarda sürekli kavga ediyorduk haftada bir. Saygı diye bir şey kalmamıştı zaten, bugün bardağı taşıran son damla oldu.
İki gün önce akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı açmıyorum çünkü halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk sürmüştür. Öyle bağırıp çağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.
Ertesi gün yani dün sırf yine günlerce küs kalmayalım diye derdimi mesajla güzelce anlattım. O da bana tamam öyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz geçer diye düşünmüştüm. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım çayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım içeri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez açmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim çünkü onunla güzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın söylediğine göre benden özür beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da özür dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya çalıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp içeri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere söyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dünden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı için. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de çocuk mu bakıcam tarzında. Söylemedi ama ben biliyorum o an bundan öfleyip pöfledi.) neyse zaten birkaç dk sonra ben gittim yani birkaç dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu açıp. Gardırop sesli açılıyor baya çocuk hemen oraya döndü iyice uykusu kaçtı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla böyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hiçbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de çok mu lazımdı şimdi ayrıca ne biçim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize çemkirip uyuduk. Orada çok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu için yanımda.
Bugüne geliyorum. Sabah kalktım çocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım öğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme çıkardım çıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın saçma sapan açlıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Böyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı öyle yaptım? Özür dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf günümüz zehir olmasın diye güzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana küfretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf düzgün kişilikli sandığım için evlendim ben bu pislikle. Sonra bana küfrettiği için ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı üstüme yürüdü, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Düşünebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gözlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni çağır defol git falan da dedi.
Ben annemi aradım onunla aynı çatı altında bir dk daha kalmayacağım için. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kötüyüm ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa çıkma yasağı ve cezayı bile göze almıştım düşünün. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan çekip alıyorum falan birkaç dk sürdü bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala öne geçiyor tutturmuş " bebeği öyle götüremezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şoför sanki. Herhalde virüs yüzünden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkaç güne anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkaç gün beklerim annemle dönerim diye düşünüyorum.
O kadar üzgünüm ki. Nasıl böyle bir insana dönüştü bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Çocuğuma çok üzülüyorum hiç hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana küfür edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece çocuğuma üzülüyorum mutlu bir yuva veremedim ona.
Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu açma sebebim benim hatalarımı varsa söyleyin. Söyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.
Çok üzüldüm malesef evlilikte bazı sınırlar ve perdeler vardır eğer o sınırlar aşılır perdeler yırtılırsa devamı artarak gelir küfürler ve vurmaları kasdediyorum burda artık haklı haksız aramamının be yazıkki faydası yok2,5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlenmiştik. Küçük de bir bebeğimiz var. Normalde iyi anlaşırdık, kavga ettiğimiz olurdu ama son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. Pandemi falan derken ben evde sadece bebeğimle ilgilenen biri olarak iyice bunaldım. Ailem de uzak bir şehirde oturuyor. Annesi dışında büyük bir sorunumuz olmamasına rağmen son aylarda sürekli kavga ediyorduk haftada bir. Saygı diye bir şey kalmamıştı zaten, bugün bardağı taşıran son damla oldu.
İki gün önce akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı açmıyorum çünkü halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk sürmüştür. Öyle bağırıp çağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.
Ertesi gün yani dün sırf yine günlerce küs kalmayalım diye derdimi mesajla güzelce anlattım. O da bana tamam öyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz geçer diye düşünmüştüm. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım çayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım içeri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez açmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim çünkü onunla güzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın söylediğine göre benden özür beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da özür dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya çalıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp içeri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere söyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dünden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı için. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de çocuk mu bakıcam tarzında. Söylemedi ama ben biliyorum o an bundan öfleyip pöfledi.) neyse zaten birkaç dk sonra ben gittim yani birkaç dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu açıp. Gardırop sesli açılıyor baya çocuk hemen oraya döndü iyice uykusu kaçtı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla böyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hiçbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de çok mu lazımdı şimdi ayrıca ne biçim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize çemkirip uyuduk. Orada çok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu için yanımda.
Bugüne geliyorum. Sabah kalktım çocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım öğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme çıkardım çıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın saçma sapan açlıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Böyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı öyle yaptım? Özür dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf günümüz zehir olmasın diye güzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana küfretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf düzgün kişilikli sandığım için evlendim ben bu pislikle. Sonra bana küfrettiği için ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı üstüme yürüdü, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Düşünebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gözlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni çağır defol git falan da dedi.
Ben annemi aradım onunla aynı çatı altında bir dk daha kalmayacağım için. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kötüyüm ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa çıkma yasağı ve cezayı bile göze almıştım düşünün. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan çekip alıyorum falan birkaç dk sürdü bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala öne geçiyor tutturmuş " bebeği öyle götüremezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şoför sanki. Herhalde virüs yüzünden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkaç güne anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkaç gün beklerim annemle dönerim diye düşünüyorum.
O kadar üzgünüm ki. Nasıl böyle bir insana dönüştü bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Çocuğuma çok üzülüyorum hiç hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana küfür edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece çocuğuma üzülüyorum mutlu bir yuva veremedim ona.
Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu açma sebebim benim hatalarımı varsa söyleyin. Söyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.
Ne güzel yazmışsınızBence eşiniz biraz kontrolcü tavırlarınızdan sıkılmış,bunalmış olacak ki kıyafetini astığında kes lan sesini diye tepki vermiş.Yani tatlı dille söylemediğinizi kontrolcü olduğunuzu düşündüm.Bebeğiniz yanınızda diye kendinizi tutup o an susmanızı çok takdir ettiğimi söylemek istiyorum.O an egonuz için bebeğinizi huzursuz etmemiş fedakarlık yapmışsınız
Yalnız adama hayvan falan diyorsunuz küfür edince de şok oluyorsunuz.Saygı görmek için saygı da göstermeniz lazım.Bu arada bağrış çağırış falan bebeğinizin yanında yapmanız güzel olmamış üzüldüm korkmuştur.Keşke önceden yaptığınız gibi kendinizi tutsaydınız sakince konuşur hallederdiniz.
Evliliğinizde bir problem göremedim.Bebekten sonra siz bunalmışsınız ve streslisiniz.Biraz kendime benzettim sizi.Ama ben tabi böyle saygısızca hayvan falan demiyorum.Ama yorguluğun verdiği stresle ters davranıyorum.He eşim sabırlı olduğu için böyle tepkiler vermiyor ben hemen gönlünü alıyorum.Bu yontulmuş halim.Siz benim ilk hallerim gibisiniz.Fazla gururlu..Yani ben istediğim gibi konuşurum ama o benimle böyle konuşamaz aa nasıl benimle böyle konuşur ya gibi gibi..Bence bu evlilik bitmesin.Siz kendinizi değiştirmeye çalışın.Biraz daha sakin,tatlı dilli..Mesela hayatım biliyorum işe gittin ama ben de inan evde çok yoruldum.Yardımına ihtiyacım var...Canımm biliyorsun bebeğimiz zor uyuyor biraz daha sessiz olabilir misin lütfen..Benimle bu şekilde konuşmana izin vermiyorum birbirimize saygımızı kaybetmeyelim sakinleşince tekrar konuşalım..Özür dilememi istediğine göre kırıldığın şeyler olmuş tam olarak neye kırıldığını söylemek ister misin..Gibi kendinizi daha doğru ifade edebebileceğiniz cümleler kurmayı deneyin.
İnanın onaracak bir şey kalmadı bu evlilikte. Saygı ve tahammül kalmadı daha ne olsun?Bence eşiniz biraz kontrolcü tavırlarınızdan sıkılmış,bunalmış olacak ki kıyafetini astığında kes lan sesini diye tepki vermiş.Yani tatlı dille söylemediğinizi kontrolcü olduğunuzu düşündüm.Bebeğiniz yanınızda diye kendinizi tutup o an susmanızı çok takdir ettiğimi söylemek istiyorum.O an egonuz için bebeğinizi huzursuz etmemiş fedakarlık yapmışsınız
Yalnız adama hayvan falan diyorsunuz küfür edince de şok oluyorsunuz.Saygı görmek için saygı da göstermeniz lazım.Bu arada bağrış çağırış falan bebeğinizin yanında yapmanız güzel olmamış üzüldüm korkmuştur.Keşke önceden yaptığınız gibi kendinizi tutsaydınız sakince konuşur hallederdiniz.
Evliliğinizde bir problem göremedim.Bebekten sonra siz bunalmışsınız ve streslisiniz.Biraz kendime benzettim sizi.Ama ben tabi böyle saygısızca hayvan falan demiyorum.Ama yorguluğun verdiği stresle ters davranıyorum.He eşim sabırlı olduğu için böyle tepkiler vermiyor ben hemen gönlünü alıyorum.Bu yontulmuş halim.Siz benim ilk hallerim gibisiniz.Fazla gururlu..Yani ben istediğim gibi konuşurum ama o benimle böyle konuşamaz aa nasıl benimle böyle konuşur ya gibi gibi..Bence bu evlilik bitmesin.Siz kendinizi değiştirmeye çalışın.Biraz daha sakin,tatlı dilli..Mesela hayatım biliyorum işe gittin ama ben de inan evde çok yoruldum.Yardımına ihtiyacım var...Canımm biliyorsun bebeğimiz zor uyuyor biraz daha sessiz olabilir misin lütfen..Benimle bu şekilde konuşmana izin vermiyorum birbirimize saygımızı kaybetmeyelim sakinleşince tekrar konuşalım..Özür dilememi istediğine göre kırıldığın şeyler olmuş tam olarak neye kırıldığını söylemek ister misin..Gibi kendinizi daha doğru ifade edebebileceğiniz cümleler kurmayı deneyin.
Etmedim ama artık önemi yok benim için. Dolduruşa gelseydi bile dolduruşla karısına bunu yapabilen bir canavarla evli kalmak mümkün değil.Esiniz sanki doldurusa gelmis gibi geldi
Ofkesine yenik dusmus
Kiminle gorusunce hali hareketi degisiyor dikkat ettiniz mi
Sizi tebrik ediyorumEtmedim ama artık önemi yok benim için. Dolduruşa gelseydi bile dolduruşla karısına bunu yapabilen bir canavarla evli kalmak mümkün değil.
Asla gitmeyin. O pislik gitsin. Bi ahır falan bulsun kendine. Ahır bile çok ona. Yerinizde olsam uzaklaştırma alır evden kovardım. Niye kadın gidiyor ya. Öyle bir dünya yok. Ayrıca sizi tebrik ederim. Dik duruşunuz için. Allah yardımcınız olsun2,5 yıllık evliyim. Eşimle severek evlenmiştik. Küçük de bir bebeğimiz var. Normalde iyi anlaşırdık, kavga ettiğimiz olurdu ama son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. Pandemi falan derken ben evde sadece bebeğimle ilgilenen biri olarak iyice bunaldım. Ailem de uzak bir şehirde oturuyor. Annesi dışında büyük bir sorunumuz olmamasına rağmen son aylarda sürekli kavga ediyorduk haftada bir. Saygı diye bir şey kalmamıştı zaten, bugün bardağı taşıran son damla oldu.
İki gün önce akşam aramızda ufak bir gerginlik oldu. Burayı açmıyorum çünkü halletmiştik konuyla alakası yok. Neyse ben trip attım ona (haklıydım) ama uzatmadım toplasan 1-2 dk sürmüştür. Öyle bağırıp çağırma falan olmadı sadece off deyip elimdeki yastığı koltuğa attım gittim.
Ertesi gün yani dün sırf yine günlerce küs kalmayalım diye derdimi mesajla güzelce anlattım. O da bana tamam öyle yapalım tarzı bir mesaj atmıştı. Soğuktu ama ben zaten eve gelince gerginliğimiz geçer diye düşünmüştüm. Yemeği falan hazırladım kurabiye yaptım çayın yanına vs. Geldi selam verdi falan ben de verdim ama soğuktu. Neyse o yemek yerken ben de mutfakta oturdum muhabbet falan olur diye ama konuşmadı yemeğini yedi sadece. Ben de sıkıldım içeri gittim. Sonra herkes ayrı takıldı.( burada parantez açmak istiyorum. Ben ondan adım bekledim çünkü onunla güzelce konuşup adım atan bendim ama atmadı. Atmayı bırakın söylediğine göre benden özür beklemiş. Allah aşkına ben ne yaptım da özür dileyecektim? Yaptığım tek şey off deyip yastığı koltuğa atıp gitmek.) sonra bebek uyandı gittim uyutmaya çalıştım uyumadı falan baya, ben de iyice bunaldım beşiğe bırakıp içeri gittim. Gidip sen bakar mısın benim sakinleşmem gerek dedim. İki kere söyleyince binbir nazla kalktı gitti. (dünden uyumamıştık ikimiz de bebek uyumadığı için. Onun da tribini atıyor hem uyumadım hem işe gittim şimdi de çocuk mu bakıcam tarzında. Söylemedi ama ben biliyorum o an bundan öfleyip pöfledi.) neyse zaten birkaç dk sonra ben gittim yani birkaç dk durdu bebeğin yanında. Aldım bebeği ben de onla yatağa girdim kucağımda uyusun diye. Gitmiş ceketini asıyor gardırobu açıp. Gardırop sesli açılıyor baya çocuk hemen oraya döndü iyice uykusu kaçtı. Ben de "şimdi sırası mıydı onun, şuraya koysaydın sabah asardın." dedim. Bana "kes lan sesini" diye bağırdı şok oldum. Asla böyle konuşmaz, konuşamaz benimle. Bu ne ses olacak diye hiçbir şey yapamayacak mıyım falan dedi. Ben de çok mu lazımdı şimdi ayrıca ne biçim konuşuyorsun sen benimle falan dedim birbirimize çemkirip uyuduk. Orada çok sinir oldum bu ne terbiyesizlik diye ama uzatmadım bebek olduğu için yanımda.
Bugüne geliyorum. Sabah kalktım çocukla ilgilendim kendisi uyuyor. Sonra sabah uykusuna yatırdım öğlen uyandı, beyefendi de uyandı. Geldi salona "ben ne yiyicem" diye ters ters sordu. Derdi ben ona kahvaltı hazırlamadım ya, bu. Allah aşkına bu saygısız adama ne hazırlayacaktım bu ne terbiyesizlik ya? Defol git kendin ye mutfakta değil mi? Ben bunu nasıl bu kadar tepeme çıkardım çıldırıcam. Neyse ben de "banane" dedim. Bana "yine başladın saçma sapan açlıkla terbiye etmeye" dedi. Hey Allahım sanki elinden ekmeğini aldım pisliğin. Defol git ye mutfakta dimi? Hem bana hayvan gibi davranacak hem de kahvaltısı hazır olacak. Böyle bir şey olabilir mi ya? Ben de "hazırlamıyorum banane ne yersen ye. Bana hayvan gibi davranıp bir de kahvaltı mı istiyorsun " dedim. İşte "boşuna mı öyle yaptım? Özür dilemedin. Sen de soğuktun bilmemne" demeye başladı. Ben de bağırdım ona "ben sana naptım be sırf günümüz zehir olmasın diye güzelce konuştum sen bana hayvan gibi davrandın." falan dedim. Vay efendim bağırmışım diye bana küfretti şok oldum. Ya bu insan evlenirken salak bile demeyen aşırı saygılı bir insandı. Sırf düzgün kişilikli sandığım için evlendim ben bu pislikle. Sonra bana küfrettiği için ben de ona bağırdım. İşte o anda kalktı üstüme yürüdü, "uzak dur benden sakın dokunma bana" dedim. Bağırıp durma yeter diye başıma yastıkla vurdu. Düşünebiliyor musunuz? Sonra da boğazımı tuttu ama bıraktı hemen. Gözlerindeki kini, nefreti anlatamam. İşte o an bu evliliğin bittiğini anladım. Bana o ara anneni çağır defol git falan da dedi.
Ben annemi aradım onunla aynı çatı altında bir dk daha kalmayacağım için. Aradım bilet ayarlar mısın anne dedim. Baya kötüyüm ağlıyorum falan. Sonra da gidip kendi eşyalarımı bebeğimin eşyalarını falan topladım bavul hazırladım. Sokağa çıkma yasağı ve cezayı bile göze almıştım düşünün. Sonra gerizekalı baktı bavullar falan nereye gidiyorsun gidemezsin falan dedi. Elimden kıyafetimi alıyor ben ondan çekip alıyorum falan birkaç dk sürdü bu. Ben sana soracak değilim defol şuradan gidiyorum bebeğimle dedim. Baktım hala öne geçiyor tutturmuş " bebeği öyle götüremezsin annen gelsin seni alsın." diye. Pisliğe bak annem şoför sanki. Herhalde virüs yüzünden diyor bebeğe bulaşır falan diye. Ben de o zaman annem birkaç güne anca gelir, defol git bu evden yoksa ben giderim dedim. Kendisi yarın gidecek defolup kardeşine. Ben de birkaç gün beklerim annemle dönerim diye düşünüyorum.
O kadar üzgünüm ki. Nasıl böyle bir insana dönüştü bu adam, bu evlilik ne hale geldi. Çocuğuma çok üzülüyorum hiç hak etmedi bu durumu daha 1 yaşında bile değil. Ama yapacak bir şey yok bana küfür edip el kaldırdı ve bu evliliği bitirdi. Nefret ediyorum ondan allahından bulsun. Sadece çocuğuma üzülüyorum mutlu bir yuva veremedim ona.
Bu evlilik zaten bitti ama bu konuyu açma sebebim benim hatalarımı varsa söyleyin. Söyleyin ki bundan sonra bebeğimle kurduğum hayatımda ona yanlış yapmayayım. O mutlu olsun başka bir şey istemiyorum.
Çocuğum için boşanıyorum asıl, böyle huzursuz bir evde büyümesin. Ben çok huzursuz bir evde büyüdüm o aynı şeyi yaşasın istemiyorum.Sizi tebrik ediyorum
Genelde cocuk icin dururlar
Ama kendini onemsemeyen ebevenler cocuklarina yetersiz olurlar
Teşekkür ederim. Aslında gitmeyi ben istiyorum zaten çünkü bu şehirden nefret ediyorum ve aileme ihtiyacım var maddi manevi bu süreçte. Oraya gidip birkaç ay içinde düzen kurmak istiyorum iş bulup. Her şey çok zor geliyor düşününce ama geçecek inşallah, çocuğum için boşanıyorum. Böyle huzursuz bir evde büyümesin yavrum.Asla gitmeyin. O pislik gitsin. Bi ahır falan bulsun kendine. Ahır bile çok ona. Yerinizde olsam uzaklaştırma alır evden kovardım. Niye kadın gidiyor ya. Öyle bir dünya yok. Ayrıca sizi tebrik ederim. Dik duruşunuz için. Allah yardımcınız olsun
Peki bir mesleğiniz var mi? Bütün eşyalarınızı nasıl alacaksınız? Ya sonradan almanıza izin vermezse. Keşke ailenizin aracı olsa her şeyi toplayıp götürseniz.Teşekkür ederim. Aslında gitmeyi ben istiyorum zaten çünkü bu şehirden nefret ediyorum ve aileme ihtiyacım var maddi manevi bu süreçte. Oraya gidip birkaç ay içinde düzen kurmak istiyorum iş bulup. Her şey çok zor geliyor düşününce ama geçecek inşallah, çocuğum için boşanıyorum. Böyle huzursuz bir evde büyümesin yavrum.
Çok dolmuşsun canım biraz düşünme payı ver kendine kafanı dinle bir süreİnanın onaracak bir şey kalmadı bu evlilikte. Saygı ve tahammül kalmadı daha ne olsun?
Paşa hazretleri istiyorsun ki kendisi iğrenç bir şekilde davransın ben ona yine kahvaltı hazırlayayım. Daha iki gün önce kendisi söyledi annem yüzünden böyle o böyle yetiştirdi diye. Hamileyken böyle değildi evi o temizlerdi bebekten sonra canavar içinden adamın.
Bundan sonra suratını bile görmek istemiyorum onun, değil ki evliliğe devam etmek.
Kendi eşyalarımı almama izin verir, mutfak eşyası halı vs evi o düzmüştü genel olarak. Çocuk odası var bebeğimin onu ben almıştım kendi paramla onu götürücem zaten. Ufak bir kamyonet yeter.Peki bir mesleğiniz var mi? Bütün eşyalarınızı nasıl alacaksınız? Ya sonradan almanıza izin vermezse. Keşke ailenizin aracı olsa her şeyi toplayıp götürseniz.