Bir önceki konumu okuyanlar hatırlarsa, 3 aylık bebeğim var, eşimin ailesiyle karşı binalarda oturuyoruz, görümcelerimle konuşmuyorum. Eşimle aram da tokat ve hakaretten sonra pek iyi değildi zaten.
Bugün izinliydi, telefonunda evli ve kendisi çalişan kız kardeşine “paran var mı?” Diye mesaj attığını gördüm.
Şimdi bunda ne gibi bir sorun olabilir diyebilirsiniz.
Ben bebeğim 5 aylıkken işten çıktım, 3 aydır da evdeyim evden dışarı çıkmıyorum para harcamıyorum ilk kez geçenlerde teyzeme gideceğim bana para bırakır mısın demiştim ve bana 250 tl bırakmıştı.
Hamileyken, ve sonrasında bir kere bana paran var mı diye sormadı gerçi sormasına gerek yok biliyor paramın olmadığını çünkü…
Genel olarak eşimin laflarından çok yıpranmıştım bana söylediği sözleri şuraya yazayım siz anlarsınız
-Ben senden razı değilim
-çok pişmanım seninle evlendiğime
- senden mi anne olacak?, sen mi çocuk bakacaksın, çocuk çocuk doğurmuş.
-beddua edicem ama hamilesin
-boşandıktan sonra ben tekrar kurarım ailemi sen merak etme, tekrar otururum bu sofraya, bir düzine çocuk da yaparım, bu çocuk senin sınavın olacak. İleride senden kaçıp bana gelicek, bunu unutma her zaman gözden uzak olan daha değerli olur.
-ben bir kadın tanıdım, onun heykelini dikerim buraya(eski sevgilisinddn bahsediyor)
-bak seni nereye gömüyorum, davayı açtığın gün seni gelip öldüreceğim
-sen ne kadar açgözlüsün(evlendiğimizden beri düğünde takılan altınlar annesinin evinde duruyor, ilk başta ikimiz de çalışıyoruz evde kimse olmuyor diye mantıklı gelmişti sonra ben işten çıktıktan sonra artık alabiliriz ben evdeyim dedim olmaz dedi sonra bu cümleyi kullandı)
-sen iğrenç bir insansın, annenle babanı da sindirmişsin, onlar da senden korkuyorlar bir şey diyemiyorlar( benim ailemle hiç kavga gürültüm olmaz, kararlarıma saygı duyarlar arkamda dururlar o yüzden böyle söylüyor)
-çok cahilsin
-ben sana acıdım, merhamet ettim (eşimle evlenmeden önce ben alkol kullanıyordum ve açık giyiniyordum açık dediğim de askılı elbise, pantolon, tayt tarzı şeyler, eşim dinine çok düşkün bir insan işte biz ilk tanıştığımızda ben alkol içiyorum ve açık giyiniyorum diye benimle gerçekten çok uğraştı ama güzel bir dille, daha usturuplu giyinebilirsin, alkol iyi bir şey değil vs diye, ben de zamanla gerçekten kendim de isteyerek alkolü de bıraktım şimdi kapanmadım ama eskisi gibi giyinmiyorum da, bunun için ben kötü yoldaymışım da hayatımı kurtarmış gibi davranıyor)
Daha aklıma gelmeyen bu tarzda bir sürü şey.
Bugün de işte yine tartıştık konu yine Boşanma mevzusuna geldi, tamam gidebilirsin dedi ben de istemiyorum dedi
Babamı aradım yarın almaya gelecek beni. En
kısa sürede davayı açacağım.
Şuan olayın sıcaklığı ile insan kendini sorguluyor yanlış mı yapıyorum diye.
Lütfen isterseniz eski konumu da okuyun ve benim aklımı başıma getirin..
Öyle bir insan ki, sen kötü bir insansın çocuğunu babasız büyüteceksin o çocuk bunun etkisini hep hissedecek, evde baba figürü olmayacak, psikolojisi bozulacak , sonra senden nefret edecek "dedi.
Bu sözler kafamı çok kurcalıyor. Gerçekten ileride bebeğim benden nefret eder mi?
Okul çağına geldiğinde benim babam nerede derse ne diyebilirim?
Bebeğimin hakkına girmekten çok korkuyorum..
Benim gibi bebekle boşanma sürecinde olan anneler var mı?
Desteklerinizi bekliyorum…