Ben de çok çabaladım , onu çok sevdim o da beni çok seviyordu ama benim sevgim onu simartti çünkü onu çocuk gibi sevip şımartıyordum .
Yeter ki mutlu olalım, yeter ki mutlu olsun zaten çocuk meselemiz var yorulmasın diyordum .
Ben kendimden verdikçe o geri çekildi , ben çabaladıkça o daha da fazlasını bekledi .
Böyle gitmezdi biliyordum ama
Sonsuz bir hayat da düşünemiyordum .
Benim icin ölmek gibiydi bu hayatta bir daha onunla yaşamamak .
Ben bu kadar derin düşünürken o mutlu olamıyorsak biter diyordu .
Bir daha birbirimiz olmadan yaşamayı kabullenmişti .
Hala seviyorum onu , bu kadar kalitesiz olduğunu gördükten sonra içimi soğutmam gerekirdi yapamıyorum .
Sevgi içime işlemiş yürürken , çalışırken aklıma geldiği an gözyaşlarım kendiliğinden akıyor.
Bunu bu kadar severken , şimdi gelse onunla olmam çünkü ona güvenemem artik , bizim icin çabalamadı pes etti .
Ailesini seçti , içim açıyor mu açıyor kanıyor ama şu bir gerçek ki bu erkekler bizi hakketmiyor , biz onlara fazla geliyoruz .
Onlara değer vermeyen kadınlar onların ilgilerini daha fazla çekiyor .
Evliliği çok ciddiye aldim üstüme düşenin fazlasını yaptim , çalışan değil ev kadını gibi yaptim , hic bisey eksik olmayınca bu mükemmel hayatta onun kavga çıkaracağı bir bahane eline vermedim.