BOŞANINCA HAYAT

cigdemkartal

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
31 Ocak 2014
37
4
31
Mrblar direk konuya girmek istiyorum şuan eşimle boşanma aşamasındayım annemde yaşıyorum.30 yaşındayım 11 yaşında bir çocuğum var.Fakat kafam o kadar karışık ki napıcağımı bilemiyorum, eşimle bir tartışma yaşadık sebebi çok ufak bişeydi tartışma büyüdü ve ben bi ay önce telefonunda bir mesaj görmüştüm bi kadınla otele gitmek için konuşuyolardı sonrasında iptal oluyo gibi bi konuşma geçmiş, biraz beklemeyi seçmiştim hemen o an yüzleşmemiştim o günki tartışma esnasındada bunu dile getirdim tabiki inkar etti ta eski bi konuşma ve gitmedim dedi tartışma dahada büyüdü ve malesef tokat ve tartaklama şeklinde bi şiddet gördüm hemen evi terkettim ve boşanacağımı söyledim gittim darp raporu aldım çünkü vücudumda morluklar oluşmuştu şuandada kendisiyle konuşmuyoruz ben boşanmakta kararlıyım fakat herkes birşey söylüyor kimisi çok rahattın tek bir olayda boşanma diyor kimisi bu kabul edilemez birşey bir çocuğunuz var diyor bu sefer ister istemez acaba yanlışmı yapıyorum diye düşünmeye başladım.Şimdi hala neyi düşünüyosun diyenleriniz olucaktır fakat gerçekten öyle denildiği gibi kolay bişey değil arkadaşlar insan çocuğunu, sonraki hayatını düşünüyo muhtemelen bi işe giricem ve annemle yaşıcam ama annemde beni sıkarmı diye düşünüyorum ayrı yaşayacak durumda değilim çünkü çocuğum küçük ve ben işteyken birinin bakması gerekiyo o yüzden buna mecburum ama yinede gerçekten rahat bi hayatım vardı maddi anlamda, kendi ve çocuğumun rahatınımı düşünmeliyim diye aklımda sorular dönüyor ama biyandanda eşime daha güvenebilceğimi sanmıyorum artı şiddet anındaki cinnet geçirmesi gözümün önünden gitmiyo birde sizlere danışmak istedim uzaktan bi gözle ve bu arada dipnot eşim iyi biridir genel haliyle ama sinirlendiği zaman bas bas bağıran ve gaddar birine dönüşür ben onu idare ediyodum yada en ufak kavgada sen şöylesin böylesin sen o. Sun sen kendini kime beğendiriyosun gibi laflarla bana kötü yakıştırmalar yapardı bunlardan dolayı zaten ondan soğumuştum bunlarda tuzu biberi oldu açıkcası ama yinede evladım için düşünceler içerisindeyim.
 
o eve döneceksen şunları kabul etmelisin;

- kocam beni tekrar tekrar aldatacak, o zaman benim için aldatmak normal bir şey olmali

- kocamin öfke nöbetleri var hep ben alttan almak durumundayım, yoksa dayak yiyebilirim ve bu da normal çünkü ben bunları bildiğim halde tıpış tıpış geri geldim.

Bence geri dönmelisin, o sana ve çocuğuna bakar, çalışmak zorunda kalmazsınız, annenin yanında yaşamaktansa ayy içim şişti erkekler ne biçim yaratıklar
 
Şiddet olmasa sadece aldatma olsa bu eşinizle sizin aranızdaki problem kabul edebiliyorsanız bu durumu barışın hayatınıza bakın derdim ama siz şiddet var diyorsunuz şiddet kavga olan evde çocuk mutlu büyümez. Kendiniz için değil zaten çocuğunuz için boşanmalı o babayla çocuk büyütmemelisiniz. Bir kere şiddet gördüyseniz devamı muhakkak gelecektir. 1 ay sonra 1 yıl sonra . Siz bunu normalleştirdikce çocuğunuz da şiddete meyilli olucak ya da şiddet gösteren birinin hayatında olmasını normal görecek. Her türlü çocuğunuza yazık.
 
o eve döneceksen şunları kabul etmelisin;

- kocam beni tekrar tekrar aldatacak, o zaman benim için aldatmak normal bir şey olmali

- kocamin öfke nöbetleri var hep ben alttan almak durumundayım, yoksa dayak yiyebilirim ve bu da normal çünkü ben bunları bildiğim halde tıpış tıpış geri geldim.

Bence geri dönmelisin, o sana ve çocuğuna bakar, çalışmak zorunda kalmazsınız, annenin yanında yaşamaktansa ayy içim şişti erkekler ne biçim yaratıklar
Yazının sonunda dönmelisin diceğinizi beklemiyodum :) bu durumu yaşadınızmı yani anneyle yaşamak okdr zormudur acaba
 
Boşanmayacaksanız aldatma mevzusu ile yüzleşmeyecektiniz.
Bence de kolay değil. Çalışmıyorsanız ve maddi olarak rahatsanız yeni hayatınız sizi zorlar.
hayatınız bir anda tepe taklak olacak ama ben herkese anlattıysam ve eşimle de yüzleştiysem evime geri dönmezdim açıkçası..
 
Sakın!!!
Bunca şeyin üstüne geri dönersen gözünün önünde kırıştırmaya kadar hatta sevgili yapıpı gece gelmemeler de dahil her terslikte kolayca tokat atmaya kadar gider.yüz göz olup arsızlığa dönüşür.rahat hayatım derken cehenneme dönüşür Allah korusun psikolojin bozulur çok daha kötü durumlara kapı açılabilir. Anne evin olması çok büyük şans bir çok kişiye göre .yanlış değerlendiriyorsun bence.
keşke öyle olmasaymış ama olanı görmezden gelmek çok daha büyük felaketlerden başka bişey getirmez.:KK43:(
 
Bu karar çok zor şartlarınızı düşününce fakat 11 yaş cocuk küçük degil çalısın kendinize düzen kurun. Zaten bugun karar verip yarın boşanılmıyor. Aldatılmak ve şiddet affedilir birseymi sizce? Tolere edebiliyorsanız helal olsun size
Kimseye sormayın o halde kendi içinizden geleni yapın kimse sizle aynı evde yasamayacak sonucta
 
Ben evliyim sadece 3 yıllık ilişki sorusu kuzeniminde kendisinin hesabı yok kararlıl bişe değil yani
Keşke konuyu kuzenim için açıyorum diyerek açsaydınız. Burada arkadaşları adına konu açanlara falan denk geldim. Gerçi ne ihtiyacı olabilir insanın böyle bir yalan konu açmaya onu da bilemiyorum da.😣
 
Mrblar direk konuya girmek istiyorum şuan eşimle boşanma aşamasındayım annemde yaşıyorum.30 yaşındayım 11 yaşında bir çocuğum var.Fakat kafam o kadar karışık ki napıcağımı bilemiyorum, eşimle bir tartışma yaşadık sebebi çok ufak bişeydi tartışma büyüdü ve ben bi ay önce telefonunda bir mesaj görmüştüm bi kadınla otele gitmek için konuşuyolardı sonrasında iptal oluyo gibi bi konuşma geçmiş, biraz beklemeyi seçmiştim hemen o an yüzleşmemiştim o günki tartışma esnasındada bunu dile getirdim tabiki inkar etti ta eski bi konuşma ve gitmedim dedi tartışma dahada büyüdü ve malesef tokat ve tartaklama şeklinde bi şiddet gördüm hemen evi terkettim ve boşanacağımı söyledim gittim darp raporu aldım çünkü vücudumda morluklar oluşmuştu şuandada kendisiyle konuşmuyoruz ben boşanmakta kararlıyım fakat herkes birşey söylüyor kimisi çok rahattın tek bir olayda boşanma diyor kimisi bu kabul edilemez birşey bir çocuğunuz var diyor bu sefer ister istemez acaba yanlışmı yapıyorum diye düşünmeye başladım.Şimdi hala neyi düşünüyosun diyenleriniz olucaktır fakat gerçekten öyle denildiği gibi kolay bişey değil arkadaşlar insan çocuğunu, sonraki hayatını düşünüyo muhtemelen bi işe giricem ve annemle yaşıcam ama annemde beni sıkarmı diye düşünüyorum ayrı yaşayacak durumda değilim çünkü çocuğum küçük ve ben işteyken birinin bakması gerekiyo o yüzden buna mecburum ama yinede gerçekten rahat bi hayatım vardı maddi anlamda, kendi ve çocuğumun rahatınımı düşünmeliyim diye aklımda sorular dönüyor ama biyandanda eşime daha güvenebilceğimi sanmıyorum artı şiddet anındaki cinnet geçirmesi gözümün önünden gitmiyo birde sizlere danışmak istedim uzaktan bi gözle ve bu arada dipnot eşim iyi biridir genel haliyle ama sinirlendiği zaman bas bas bağıran ve gaddar birine dönüşür ben onu idare ediyodum yada en ufak kavgada sen şöylesin böylesin sen o. Sun sen kendini kime beğendiriyosun gibi laflarla bana kötü yakıştırmalar yapardı bunlardan dolayı zaten ondan soğumuştum bunlarda tuzu biberi oldu açıkcası ama yinede evladım için düşünceler içerisindeyim.
Doğru yoldasınız şaşmayın. Etrafa kapatın kendinizi. Dayak yiyende sizsiniz, küfür işitende... Başkalarına konuşmak kolay.
Ayrıca annenizin evinde kalmak zorunda değilsiniz. 11 yaşında bir çocuk okula gidiyordur zaten, okuldan kalan zamanını evde tek başına geçirebilir. Büyüdü artık o kabul edin.
 
Mrblar direk konuya girmek istiyorum şuan eşimle boşanma aşamasındayım annemde yaşıyorum.30 yaşındayım 11 yaşında bir çocuğum var.Fakat kafam o kadar karışık ki napıcağımı bilemiyorum, eşimle bir tartışma yaşadık sebebi çok ufak bişeydi tartışma büyüdü ve ben bi ay önce telefonunda bir mesaj görmüştüm bi kadınla otele gitmek için konuşuyolardı sonrasında iptal oluyo gibi bi konuşma geçmiş, biraz beklemeyi seçmiştim hemen o an yüzleşmemiştim o günki tartışma esnasındada bunu dile getirdim tabiki inkar etti ta eski bi konuşma ve gitmedim dedi tartışma dahada büyüdü ve malesef tokat ve tartaklama şeklinde bi şiddet gördüm hemen evi terkettim ve boşanacağımı söyledim gittim darp raporu aldım çünkü vücudumda morluklar oluşmuştu şuandada kendisiyle konuşmuyoruz ben boşanmakta kararlıyım fakat herkes birşey söylüyor kimisi çok rahattın tek bir olayda boşanma diyor kimisi bu kabul edilemez birşey bir çocuğunuz var diyor bu sefer ister istemez acaba yanlışmı yapıyorum diye düşünmeye başladım.Şimdi hala neyi düşünüyosun diyenleriniz olucaktır fakat gerçekten öyle denildiği gibi kolay bişey değil arkadaşlar insan çocuğunu, sonraki hayatını düşünüyo muhtemelen bi işe giricem ve annemle yaşıcam ama annemde beni sıkarmı diye düşünüyorum ayrı yaşayacak durumda değilim çünkü çocuğum küçük ve ben işteyken birinin bakması gerekiyo o yüzden buna mecburum ama yinede gerçekten rahat bi hayatım vardı maddi anlamda, kendi ve çocuğumun rahatınımı düşünmeliyim diye aklımda sorular dönüyor ama biyandanda eşime daha güvenebilceğimi sanmıyorum artı şiddet anındaki cinnet geçirmesi gözümün önünden gitmiyo birde sizlere danışmak istedim uzaktan bi gözle ve bu arada dipnot eşim iyi biridir genel haliyle ama sinirlendiği zaman bas bas bağıran ve gaddar birine dönüşür ben onu idare ediyodum yada en ufak kavgada sen şöylesin böylesin sen o. Sun sen kendini kime beğendiriyosun gibi laflarla bana kötü yakıştırmalar yapardı bunlardan dolayı zaten ondan soğumuştum bunlarda tuzu biberi oldu açıkcası ama yinede evladım için düşünceler içerisindeyim.
siz boşanmamak için bahane arıyorsunuz kendinize. ben 2 yaşında bir çocukla boşandım ve param dahi yoktu. gittim iş buldum çocuğumu kreşe yazdırdım ve düzenimi kurdum. kocaman çocuğunuz var bebek de değil zorlanacağınızı düşünmüyorum. elbette kolay değil ama bu söyledikleriniz kabul edilir şeyler değil.
 
X