Başlığa ne yazacağımı bilemedim. Hikaye çok uzun , mümkün olduğunca kısa özetlemeye çalışacağım.
Yaklaşık 7 ay önce eşimden boşandım ve 4 yaşında bir erkek çocuğu annesiyim. Eşimle 6 sene kadar önce evlendim. Ancak kendisi gizli psikopatlar sitesinde tarif edilen insan tipi çıktı. Tüm hayatı yalan , dolan , olmadığı bir insanı , asla sahip olmadığı hayatları insanlara ilk etapta benim hayatım diye yedirmekte usta... Karaktersiz , ahlaksız , yüzsüz....
Bu evlilik içinde bana maddi ve manevi öyle zararlar verdi ki telafisi mümkün değil... Maddi zararları ölene kadar ödesem de bitmeyecek o derece o kadar büyük... Hamileliğim sırasında bileğimi kırdığını ilk defa burada söyleyeceğim sanıyorum... Doktor böyle bir kırık düşmekle olamaz deyip inanmasa da düştüğüm konusunda ısrar edince susmak zorunda kalmıştı. O zaman boşanamadığım için şimdi çok pişmanım. Hiç olmazsa oğlum asla tanımazdı bu ....
Nitekim bu evlilik ile hatta hayatım ile ilgili pişmanlık duymadığım tek şey var o da oğlum...
Çocuk var diye aslında daha uzun yıllar onu sırtımda taşıyacağımı ve çekeceğimi düşünüyordum. Bir yandan da inşallah bir o.... bulur da kendisi gider diye dualar ediyordum. Nitekim de öyle oldu 2 çocuklu bir kadın için oğluna ihanet etti ve gitti.... Ki kadını da tanıyorum hatta kadını da dost görüp bu temennimi paylaşmıştım :) Demek ki içinden işte o o.... benim demiş... Ki bilmiyor neye bulaştığını :)
Boşandığımızdan bu yana çocuğu 4 defa gördü , tahmin edeceğiniz üzere bir kuruş vermedi. İstemedim de zaten nafaka filan velayeti ver git dedim. Yoksa onun bizden nafaka talep etme ihtimali çok yüksekti. Sosyal güvencesi yok , işi gücü yok... Günlük ne bulursa onu yiyor adam...
Sorsanız oğlunu çok seviyor , onun için yaşıyor ..... İnanırsınız acırsınız ... O kadar yani....
Geçtiğimiz günlerde akşam geç vakitte oğlumu hastaneye götürdüm , çocuk ve kadın doğum hastanesi.... Babası olacak ta oradaydı , çocuk bir ara babayı gördüm dedi... Benzetmişsindir diye kandırdım.... Uzun saatler orada kaldı oda oradaydı ve yanımıza gelmedi , çocuk görmesin diye köşe bucak saklandı , onu da geçin ertesi gün hayırdır neden hastanedeydiniz nesi vardı çocuğun diye arayıp sormadı bile.... İşte böyle bir adam..... Ki benim bebekken de kaç gece yarısı çocuğu tek başına hastaneye götürdüğüm ve onun evde çok uykusu olduğu için uyuduğunu düşünürsek !!! Çocuğun 40 derece ateşi var gece 2 de ben hastaneye gidiyorum ama sen git ben yorgunum diyor.... Çalışan ben bu arada ....
Gittiğinden bu yana çok huzurlu ve mutluyum çocuğumla... Çocuğun yemesi uykusu davranışları her şeyi düzeldi... Bunu yuva öğretmenleri de söylüyor , olumlu yönde değişti diye.... Çok mutlu bir çocuk..... Ama bu gidişle bozulacak psikolojisi...
Dün sabah çocuğa kahvaltı hazırlarken geldi kapımıza... Çok özlemiş oğlunu !!!!! Git bir ekmek al da gel deim bozuk para versene dedi ya !!! Verdim..... Bütün gün çocukla oynadı ben onları evde bıraktım dışarı çıktım... Bu akşam da çocuğu yuvadan alacakmış... Al dedim... Sen aklıma mukayyet ol Allahım..... Dün çocuğa kahvaltı ettirirken çocuğa baban çok hasta çarşamba da doktora gidecek vs saçmalıyor... Yüzüne bakmadım oralı olmadım... Yüzsüzce konuşmaya çalıştıkça sevap vermedim.... Derdi muhtemelen çocuk değil zaten...
Ben bu adamdan çocuğumu uzak tutmak istiyorum. Asla yatılı vermem veremem kimle ne yapıyor belli değil...
Çocuk 4 yaşında ne bilecek iyiyi kötüyü.... Normalde hiç aramıyor sormuyor.... Ama gördüğünde üzülüyor gidince ağlıyor... Bense çok sinirleniyorum dün akşam o sinirle 4 yaşında ki çocuğa madem çok seviyor özlüyorsun yarın baba seni aldığında seni kendi evine götürsün onunla kal ama okula gidemezsin artık çünkü babanın okula verecek parası yok dedim Ya !!! Ben dedim Allah beni kahretsin dedim işte lanet olsun ki dedim.... Gitmeyeceğim burası benim evim onun evine gitmeyeceğim onu birazcık seviyor azıcık özlüyorum anneceğim dedi
İşyerindeyim hala ağlıyorum....
Ne yapmam lazım.... Bu adam çocuğu yaz tatilinde ister mi , sürekli almaya kalkar mı , sırf onunla kalmasın diye evimde görmesine izin veriyorum , hava iyiyse dışarı çıkarıyor....
Off... Çok ama çok kötüyüm....
