Düşünün şu hayatı;
evlenmişsiniz.. her nasıl olursa olsun kendinize ait bir yuvanız olsun istiyorsunuz.. ama içinde bulunduğunuz yuva size ait değil.. anne evi de değilki konuşup tartışıp ortak nokta bulunsun..
evlisiniz ve yeni bir yuva tamami ile size ait.. koltuğuyla kanepesiyle.. tabağıyla çanağıyla.. iyisiyle kötüsüyle.. herşeyiyle sizin..
istediğiniz gibi çeki düzen verebileceğiniz yer orası.. istediğiniz gibi döşeyebileceğiniz.. istediğiniz zaman bu buraya olmadı deyip yerini değiştirebileceğiniz.. evim dediğiniz yer orası değilmi..
ama benim olmadı.. kahretsin olmadı.. dayanmak istedim sabretmek istedim ama olmuyor.. artık sinirden nefretten gözüm dönüyor.. şu satırları yazarken aplıyorum.. ve beni kimse anlamıyor..
kayınvalidemle birlikte kalıyoruz..eşi öldüğü için bizimle yaşamak zorunda ama kadın bi gün siz evlendiniz.. canın nasıl istiyorsa kızım istediğiniz gbi döşeyin gücünüz yeterse alın demedii..
hep onun istediği gibi oluyor ve ben artık bunaldım...
şuanda sinirden deliriyorum.. raftaki baharatlığın eyrini değiştiremiyorum.. krılmış bişeyi kaldırıp atamıyorum..beğenmediğim şeyi kaldıramıyorum.. apamıyorum.. ben yerini değiştirsem bi gün sonra geri eski yerine geliyor..
ilk zamanlar eşime anlattığımda.. sen abartıyorsun olmaz ölye şey dedi.. büyütüyorsun dedi.. ama artık bunaldım.. kayınvalidem sanki evde tek o oturuyormuş gibi herşeyi istediği yere benim fikrimi bile sorma gereği duymadan koyuyor.. banada aptal gibi bakmak ve aşamak dşüyor.. dünçaöaşır makinesinin üzerine transparan bir örtü sermiş kıpkırmızı hiç benim zevkim değil.. bana kalsa hiçbir yere örtü sermem.. bugun kalorifer peteğinin üzerine torurnun oyuncak kamyonu konu.. mutfaktaki peteğin üzerine havluyu onun iztediği gibi bırakmayıp değişik bir yere koysam alıp oraya kouyoyr. kullanılmayan fazla servis kaşıkları (kepçe maşa gibi) raftaki tabakların tencerelerin yanına kaldırıyor.. nefret ediyorum düzensizlikten.. böyle dağınık olmaktan ama yapamıyorum hiçbişey.. ben kaldırsam.. senin derdin kavanoz değil beni evden göndermek diyor.. yada onları bir ekilde yine eski yerine koyuyoır... bıktım bıktım bıktım artık.. öyle sinirle doluydum ki.. eşimin şaka niyetne yaptığı birşeyi kaldıramadım artık..
kayınvalidem ile içerde oturup tv izliyorduk.. eşimde salondan girilen çalışma odasında..
çayını aldı içeri geçti kapıyı da biraz sert çarptı.. bende öylesine neden kapıyı sert kapatıyorsun ki dedim.. yani ne ses tonum yüksek ne bişey..
geldi kapıya kapıyı ikinci kez çarpıp içerden bana nanik falan ibi komik hareketler yapıp..
sert bir seslede çarparım bişeymi oldu falan dedi..
tabi onun yaptığı hareketleri sadece ben gördüm..
kaynanam görmedi.. çok zoruma gitti.. oda hiç bir şey demedi..sinirlendim..
üstüne geldi tost istedi.. gittim yaptım sırf kavga çıkarmayım diye.. akşamda kaynanam uyuyunca patladım..
ama yine ben gereksiz yere tartışma çıkran kişi oluyorum..
yapma bana öyle şaka faşan istemiyorum diyorum.. niye tartışma çıkarıyosun sen hastasın diyor.. deliricem..
birine anlatsan sana güler diyor..
buyrun kızlar güünecek bir mevzumu?? alın size anlattım ve buradaki yazıları da eşime okutucam..
gittim dedim daha fazla dayanamıyorum ben ayrılmak istiyorum dedim.. bu seferde gitmezsen insan değilsin sen.. bilmem ne diyor.. onun sözleri çok normal ben hastayım ama..
zatn bu lafın üzerine bi güzel saydırdımm..
sen mi insansın aptal falan dedimm...
ya sabır çekerken.. sen sabretmekten bahsediyosun ben sabır taşımıyım dedim..
evlenmişsiniz.. her nasıl olursa olsun kendinize ait bir yuvanız olsun istiyorsunuz.. ama içinde bulunduğunuz yuva size ait değil.. anne evi de değilki konuşup tartışıp ortak nokta bulunsun..
evlisiniz ve yeni bir yuva tamami ile size ait.. koltuğuyla kanepesiyle.. tabağıyla çanağıyla.. iyisiyle kötüsüyle.. herşeyiyle sizin..
istediğiniz gibi çeki düzen verebileceğiniz yer orası.. istediğiniz gibi döşeyebileceğiniz.. istediğiniz zaman bu buraya olmadı deyip yerini değiştirebileceğiniz.. evim dediğiniz yer orası değilmi..
ama benim olmadı.. kahretsin olmadı.. dayanmak istedim sabretmek istedim ama olmuyor.. artık sinirden nefretten gözüm dönüyor.. şu satırları yazarken aplıyorum.. ve beni kimse anlamıyor..
kayınvalidemle birlikte kalıyoruz..eşi öldüğü için bizimle yaşamak zorunda ama kadın bi gün siz evlendiniz.. canın nasıl istiyorsa kızım istediğiniz gbi döşeyin gücünüz yeterse alın demedii..
hep onun istediği gibi oluyor ve ben artık bunaldım...
şuanda sinirden deliriyorum.. raftaki baharatlığın eyrini değiştiremiyorum.. krılmış bişeyi kaldırıp atamıyorum..beğenmediğim şeyi kaldıramıyorum.. apamıyorum.. ben yerini değiştirsem bi gün sonra geri eski yerine geliyor..
ilk zamanlar eşime anlattığımda.. sen abartıyorsun olmaz ölye şey dedi.. büyütüyorsun dedi.. ama artık bunaldım.. kayınvalidem sanki evde tek o oturuyormuş gibi herşeyi istediği yere benim fikrimi bile sorma gereği duymadan koyuyor.. banada aptal gibi bakmak ve aşamak dşüyor.. dünçaöaşır makinesinin üzerine transparan bir örtü sermiş kıpkırmızı hiç benim zevkim değil.. bana kalsa hiçbir yere örtü sermem.. bugun kalorifer peteğinin üzerine torurnun oyuncak kamyonu konu.. mutfaktaki peteğin üzerine havluyu onun iztediği gibi bırakmayıp değişik bir yere koysam alıp oraya kouyoyr. kullanılmayan fazla servis kaşıkları (kepçe maşa gibi) raftaki tabakların tencerelerin yanına kaldırıyor.. nefret ediyorum düzensizlikten.. böyle dağınık olmaktan ama yapamıyorum hiçbişey.. ben kaldırsam.. senin derdin kavanoz değil beni evden göndermek diyor.. yada onları bir ekilde yine eski yerine koyuyoır... bıktım bıktım bıktım artık.. öyle sinirle doluydum ki.. eşimin şaka niyetne yaptığı birşeyi kaldıramadım artık..
kayınvalidem ile içerde oturup tv izliyorduk.. eşimde salondan girilen çalışma odasında..
çayını aldı içeri geçti kapıyı da biraz sert çarptı.. bende öylesine neden kapıyı sert kapatıyorsun ki dedim.. yani ne ses tonum yüksek ne bişey..
geldi kapıya kapıyı ikinci kez çarpıp içerden bana nanik falan ibi komik hareketler yapıp..
sert bir seslede çarparım bişeymi oldu falan dedi..
tabi onun yaptığı hareketleri sadece ben gördüm..
kaynanam görmedi.. çok zoruma gitti.. oda hiç bir şey demedi..sinirlendim..
üstüne geldi tost istedi.. gittim yaptım sırf kavga çıkarmayım diye.. akşamda kaynanam uyuyunca patladım..
ama yine ben gereksiz yere tartışma çıkran kişi oluyorum..
yapma bana öyle şaka faşan istemiyorum diyorum.. niye tartışma çıkarıyosun sen hastasın diyor.. deliricem..
birine anlatsan sana güler diyor..
buyrun kızlar güünecek bir mevzumu?? alın size anlattım ve buradaki yazıları da eşime okutucam..
gittim dedim daha fazla dayanamıyorum ben ayrılmak istiyorum dedim.. bu seferde gitmezsen insan değilsin sen.. bilmem ne diyor.. onun sözleri çok normal ben hastayım ama..
zatn bu lafın üzerine bi güzel saydırdımm..
sen mi insansın aptal falan dedimm...
ya sabır çekerken.. sen sabretmekten bahsediyosun ben sabır taşımıyım dedim..