Bizler cocuklarımıza bakarken , diğerleri için vicdan azabı duymuyor musunuz?

O size ait acı gerçeğininiz.herkese ait değil


Tabii, tabii! Sadece bana ait, sadece ben en lüküsünden bir hayat yaşayıp, tüketim çılgını hâline gelip öte tarafta da vicdan kasıyorum. Cebimde binlerce liralık telefonla, her şeyin en iyisini isteyerek, dizlerde gördüğüm hayatlara özenerek öte tarafta da çocuklara, fakirlere üzülüyormuş gibi yapan bir ben varım!
 
Bi sizmisiniz bilemem ama herkes değildir ondan eminim...
 
Bu gibi durumlarda hepimizin sorumlu olduğu fikrine ben katılmıyorum. Ülkesi savaş içinde olduğu için sınır komşusuna sığınan, yarın ne olacağı belli olmayan insanların düşünmeden etmeden dünyaya getirdikleri ve daha sonra orada burada süründürdükleri çocuklar için sorumlu değiliz bence. Herkes bakabileceği kadar çocuk sahibi olsaydı, fakirliğe rağmen sokakta dilendirilen, çalışmaya zorlanan çocuklar olmazdı, çok net söylüyorum. Az da olsa sahip olduğun bütün çocukları doyurabiliyorsan varsın geziye gitmesin belki ama en azından metrobüste onun bunun kucağında uyuyakalmaz, sokaklara düşmezdi. 5 çocuk yapıp sokağa bırakanların sorumluluğu olması gereken şey niçin benim sorumluluğum olsun? Bu adaletsizlikten başka birşey değil. Vicdan bile yapmış olsak en fazla 2-3 çocuğa hayrımız dokunur. İmkanı olan belki giyecek alır, yemek yedirir vs. Çocukların hiçbir suçu yok, bütün suç düşünmeden çocuk yapıp sokağa atanlarda ve onları yükünü örneğin ben üstlenmek zorunda değilim. Eğer her çocuğa yardımcı olma imkanımız olsaydı iddia ediyorum, bu sorumsuzluk bitmezdi ve daha da artardı. Nasıl olsa başkaları benim çocuğuma da sahip çıkar anlayışı yayılır ve sokaklarda daha çok perişan çocuk görürdük. Yani yapabileceğimiz şey en fazla vicdan yapmak ve içimizden geliyorsa kendi çapımızda giysi, yemek gibi yardımlar yapmaktır. Sorunuzun cevabı bana göre, biz hepimiz bunlardan sorumlu değiliz. O çocukları dünyaya getirenler sevişmeyi bildiği kadar çocuk bakmayı ve sorumluluk almayı bilselerdi aç çocuk kalmazdı emin olun.
 
Ayrıca kimseyi de altında binlerce liralık arabası var ama çocuklara yardım etmiyor, cebinde bilmem ne kadarlık telefon var ama dilenci çocuğa para vermiyor, vermek istemiyor diye eleştirmeye hakkımız yok. Siz vicdanen, içinizden geliyorsa yardım edebilirsiniz ama etmeyene de "niye etmiyor?" diyemezsiniz örneğin. Siz nasıl ki çocuk yapmadan önce noktasına virgülüne kadar düşünüyorsanız o çocukların aileleri de düşünebiliyor olmalıydı.
 
Çok doğru söylüyosun arkadaşım.
Bende acıyorum isyan ediyorum ama çocukta doğurmuyorum.
Gücüm 1 taneye yetiyor.bende istersim 5 çocuğum olsun.ama olursa aç olucaklar biliyorum.
1.çocuguma yaptıgım sunduğum imkanları sunamıycam.
Bence marifetmiş gibi habire doğuran analar vicdan yapsın!
 
Hani hepimiz bunlardan sorumlulu değil miyiz diye sormuşsun ya,evet bence sorumluyuz,ben öyle hissediyorum en azından.Savaştaki bebekler,çocuklar,kadınlar...
Yanıbaşımızdaki çocuk işçiler,bazısının karnı aç,bazısının ayağı açık,okulu bırak çocukluklarını yaşayamıyorlar,sırtlarında görünmez yükler var,O'nlara bakan,sevmeyen gözler var.
Çok vicdan azabı çekiyorum bazen,evet anne babaları suçlu,bu hale getiren sorumlular herkim ise,O'nlar tartışmasız suçlu.Peki bizim hiç mi suçumuz yok,insan O'nlar, çocuklar,küçücük canlar.Neden başımızı çevirip gideriz,kızgın gözlerle bakarız,hatta bazen korkarız, yapacak hiçbişey yok mu,gözlerimizin önünde yitip gidiyorlar..
 
Yani halen ısrarla "bu bizim de suçumuz, biz de sorumluyuz" diyenlere de saygı duyuyorum sonuçta bunu söyleyen insanlardan bir kötülük gelmeyecek. Onlar istedikleri kadar yardım etmekte özgürler. Ben de yardım edilmesin demiyorum, zaten yardımları dünyadaki bütün çocuklara yetmeyecek ama "biz de suçluyuz" deyip ne yazık ki yardım ettikçe, kalplerimizdeki iyiliği suistimal ederek daha çok nüfusu artıracak ve sorumsuz davranacaklar maalesef diye düşünüyorum. Yani benim aklım almıyor, ey mülteci, sen savaştan kaçtın geldin, kucağında var, karnında var, evde başıboş bıraktıkların var, sokakta ayağında ayakkabısız gezen var... Aklın nerede? Kafan nerede? Kalbin nerede? Yarınının belirsiz olduğu bir günde sen nasıl hamile kalabiliyorsun yahu? Ayıp, rezillik. Evet çocuktur, masumdur, üzülüyoruz ama bu ailelere bence ceza vermek lazım, bunları beslemek bizim görevimiz mi gerçekten? Bizim sorumluluğumuz mu? Sadece mülteciler değil, burada bile "hamileyim ama durumumuz yok" diyen tiplere "ay yazık, kürtaj cinayettir, doğur rızkı ile gelir" demek nedir? Biz bunları dedikçe plansız doğumların önüne geçilemeyecek. Nüfusun kalabalık olduğu yerde insan hayatına verilen değer ortada diyorum, başka da birşey demiyorum. 2017 yılında çocuk rızıkla mızıkla gelmez, geçin bunları. Çocuk gelecekse güzel, huzurlu bir aileye gelsin, maddi imkanı yeten bir aileye gelsin inşallah, ötekilere değil.
 
Eşimle sahilde bankta otururken yan bankta oturan yaşlı bir teyzenin yanına 7-8 yaşlarında mendil satan (bu yolla dilenen) çocuk yanaştı mendil alsana dedi. Teyze ah çocuk şimdi senden mendil alırsam sen ömür boyu mendil satmak zorunda kalacaksın deyip başını okşadı..çocuk anlamadı tabi. Uzaklaştı. Biz de eşimle birbirimize baktık. Hiç öyle düşünmemiştik. biz üzülüp yardım ettiğimizi düşünüyoruz ama biz yardım ettikçe o çocuğu sokaklarda çıplak ayaklarla dilendirmeye mecbur bırakıyoruz..sırf dilendirmek için doğurdukça doğuranlar var. Çocuklara para verip,onları dilendirenlerin pis karınlarını duyurduğumuz sürece evet o çocuklardan sorumluyuz..
 
en çok içimi acıtan karelerden bir tane daha
 
Yüreğiniz ne güzel, bu yürekle çok iyi evlatlar yetiştireceğinize inanıyorum.
Hayat herkese adil davranmıyor. Bazen buradan açılan konulara baktıkça "derdini seveyim butonu" olsa da bassam diyorum. İnsanlar boş şeylere takılırken diğer yanda bir hayat mücadelesi olduğunu unutuyorlar maalesef ki.
Hiç çocuk olamayan çocuklar var bu dünyada...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…