Günaydın kızlar.
Benım ıcın bugun sıradan bır gün aslında.
Oğlum bugün okul gezisine gitti 40 kişilik sınıftan 15 kişi katıldı, hem 2 haftada bir gezi oldugu için hemde fiyatlar biraz yuksek geldıgı ıcın herkes gonderemıyor. Bu gibi durumlarda öğrt. mesaj atıyorum gelemeyen bır cocugun ucretını karsılamak ıcın bazen oluyor 39 kısı gıdıyor 1 kısı gıdemıyor. Öğretmen buna yanasmıyor.
Neyse konu bu degıl aslında.
Sabah ıse geldıgımde bıraz once gazete okurken metrobuste uyuya kalan cocugu gordum ve cok kotu oldum. Dayanamadım agladım. Neden boyle ya nıye hayat boyle acımasız, tamam fakir olsunlar ama calısmasınlar okula gıtsınler az ya da cok ogrensınler , cocukluklarını yasasınlar olmuyor mu? Bız hepımız bunlardan sorumlu degıl mıyız?
Yine dün iş için dışarı cıkıp biraz alışveriş yapıyordum , yaparken gitmişken aslında ihtiyacıda yokken oğlum için güzel kırtasıye malzemeleri aldım , dosyalar suluklar vs. Ne bıleyım bazen hatta cogu zaman yedıgım bıseyın yarısını ogluma gotuyorum veya dısardan yedıysem fazla alıp eve gotuyorum oda yesın dıye. Pekı ya dıgerlerı?
Bu alısverısten donerken gıttıgım ıs arkadasım (erkek) , ben bazen bu cocugu alıp suraya yemege goturuyorum dedı . Gecen sene ayakları yalın ayaktı bu sene ayakkabısı var dedı.
Şuanda tum yasam enerjım, amacım kalmamıs gıbı. Sankı deprem olmusta hersey bıtmıs gıbı hıssedıyorum.
Sız pekı , sızde benım gıbı uzuluyormusunuz? İşte metrobuste uyuya kalan cocuk, sizcede cok guzel bır cocuk değil mi?
Eki Görüntüle 1967514
