Arkadaşımda para vermek ıstemıyorum cunku para onlara gıtmıyor dıyor . O sebeble yemek yedırıyormus en azından ıcım rahat oluyor dıyor. Ama bız mesela bazen korkuyoruz o cocuklardan malesef.Maalesef şartlar herkes için eşit olmuyor.
Bende özellikle kızım için alışveriş yaptığımda eve dönerken metrobüs duraklarında bu çocukları gördüğümde vicdan azabı duyuyorum.
Sabahları özenle en güzel giysilerini giydiriyorum, saçlarını süsleyip çeşit çeşit tokalar takıyorum. evde kaç çift tokası var ben dahi tahmin edeme, ama hemen hemen her hafta bir yenisini alıyorum.
Ben onu sabahları pamuklara sarıp sarmalayıp okula gönderirken, çıplak ayaklarıyla geçitte oturup mendil satan çocuğu gördüğümde içim parçalanıyor.
Ufak tefek güzellikler yapmaya çalışıyorum ama bu kezde bu sebepten dolayı canım sıkılıyor.
Hata mı yapıyorum, teşvik mi ediyorum diye düşünüyorum.
Korkulacak bir durum söz konusu değil bence. ben de genellikle yiyecek bir şeyler alıp veriyorum.Arkadaşımda para vermek ıstemıyorum cunku para onlara gıtmıyor dıyor . O sebeble yemek yedırıyormus en azından ıcım rahat oluyor dıyor. Ama bız mesela bazen korkuyoruz o cocuklardan malesef.
Dimi? Yoksa sadece benmı korkuyorum zaman zaman. Ama mesela bu cocuk benım kucagımda uyumus olsaydı onu bırakmazdım
Hayır ben metrobuse bınmeyelı belkıde yıllar oldu , hıc denk gelmedım bazen metroya bınıyorum bızım oralardada hıc denk gelmedım boyle seylere sadece ısıklarda denk gelıyorum o zamanda para verıyorum.Korkulacak bir durum söz konusu değil bence. ben de genellikle yiyecek bir şeyler alıp veriyorum.
Başınıza geldi mi bilmiyorum ama metrobüste kucağınıza mendili atıp bekliyorlar, uzatıyorsun almıyor işte o zaman karşılığını vermek durumunda kalıyorum.
Nerde calısıyorsunuz , napıyorsunuz anlatır mısınız?Üzülmek yetmez ki birşeyler yapmak esastır. Gönüllü olarak çocuklarla ilgili sivil toplum kuruluşlarında çalışıyorum ve her gittiğimde dünya daha da güzelleşiyor. Yakınmayın, şikayet etmeyin sadece harekete geçin. Ve evet tek bir kişi bile dünyayı değiştirebilir, bu ütopya değil.
Arkadaşınız doğru söylemiş para verse o çocuk parayı harcayamacak başında ki kimse ona gider para,konunun başında yazmışsınız gezi olayı buna değinmek istedim ben, 2 haftada bir gezi yapacaklarına belirli aralıklarla yapsalar daha iyi olmaz mı mesela en azından çocukların çoğunluğu katılabilir.Arkadaşımda para vermek ıstemıyorum cunku para onlara gıtmıyor dıyor . O sebeble yemek yedırıyormus en azından ıcım rahat oluyor dıyor. Ama bız mesela bazen korkuyoruz o cocuklardan malesef.
Dimi? Yoksa sadece benmı korkuyorum zaman zaman. Ama mesela bu cocuk benım kucagımda uyumus olsaydı onu bırakmazdım
Yanı bu durumda cocuklarımız ıcın daha ıyısını dusunmemelıyız oylemı?Sadece üzülüyorsunuz ama iki gün sonra ; " evler var mallar var ama çocuğumun geleceği ne olacak" diye düşüneceksiniz, değil mi?
Hayat adil sadece insanlar adil değil. Eğer çok aç gözlü olmasak bütün çocuklar aynı koşullarda olurdu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?