Biz kadınlar buna mecbur muyuz?

xyzabc .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar,

30+6 haftalık hamile ve aynı zamanda çalışan bir kadınım. Yaklaşıkta 1 buçuk haftadır üzerimden tam olarak atamadığım gribe sahibim. Hamilelik sürecimde artık ağır geçmeye başladı evimin işini ufak ufak yapıyorum eşim bu konuda destekçim ben çamaşır asıyorsam o mutlaka en azından evi süpürür ya da akşam yemeklerini beraber hazırlarız sofrayı toplarken yardım eder geri kalan işlerimi zaten yavaş yavaş yapabiliyorum ama bu desteği bile bana yetiyor da artıyor bile sağolsun. Gel gelelim ki büyük temizlik yapamıyorum dolap üstlerini silmek camları silmek gibi hatta doğuma yakın bu işler için birinden yardım isteyeceğim (kesinlikle eşimin ailesi dışında biri olacak bu. böyle düşünmem için kendimce sebeplerim var evlenirken pek yardımlarını görmedim ev temizlenirken yanımda yine annem ve teyzem vardı. Evimizi yerleştirirken de ben eşim ve eşimin kız kardeşi vardı. Daha sonrasında kız kardeşi lafını yaptığı için bir daha kendisinden bir şey istememeye karar verdim hoş abisi gel bize yardım et demişti)

Yakın zamanda annemlerde ev taşıdı. başka kardeşim yok yardım isteyebilecekleri bir ben birde damatları var. Yinede bu işleri yaparken acıkca anneme benden çok yardım bekleme dedim ağır iş yapamıyorum dedim annem babam ve eşim yaptılar zaten nakliyeci çoğu şeyi halletmişti. Ev temizlemede de anneme yardımım olmadı biriyle anlaşmıştı ikisi bir halletmişlerdi. Ben en fazla eşyalarını katladım oturduğum yerden. Şimdi ise eşimin ailesi evleri eski olduğu için başka yere taşınmak istiyorlar uygunda bir yer buldular bir gün içinde karar verip eşyalarını toplamaya başladılar. Buraya kadar her şey normal sorunda bundan öncesinde canımı sıkan şeyler.

Eşimin ailesinin Evlerine misafirliğe gittiğimiz her allahın günü yemek hazırlamadan sofra kurmaya çay servisine hadi hepsi bitti bulaşık yıkamasına kadar yardım ettik yada biz yaptık desek daha doğru olur (eşimin kardeşinin karısıyla beraber) Ne o benim çocuğum var deyip işten kaçtı ne de ben hamileyim deyip işten kaçtım. Biz bunları yaparken evde iş yapmamak için köşe bucak kaçan bunu da çok belli eden eşimin kız kardeşi yüzünden huzurumuz kaçtı. Ağız tadıyla gittiğimiz evden morali bozuk dönüyoruz çünkü tabiri caizse enayi yerine koyuluyoruz. örneğin tam çay içilecekken ortadan kayboluyor çay servisi bitince hemen baş köşeye kurulup çayını gönül rahatlığı ile yudumluyor. Halbuki çok zor bir şey değil bu işten gelmiş herkes o hariç hepimiz çalışıyoruz bunu da ben yapayım oturun yengecim - ablacım demek. Evin en küçüğü kendisi annesi tarafından gözlemlediğim kadarıyla fazlaca şımartılmış biri. Ben diğer geline göre yeni evlenmiş olmama rağmen sivri dilli kalıyorum kendisini afra tafraları nedeniyle uyarmışlığım vardır. Eşime bundan rahatsız olduğumu kimsenin uyarmadığını devam ederse böyle davranmaya dayanamayıp tepki vereceğimi söyledim. Ben bir evin bir kızıyım eşimin ailesine yaptığım hizmeti bekarken kendi aileme bile yapmadım inanın artık çok zoruma gidiyor. Gelin dediğin iş yapar mantığını asla kabul etmedim edemem de. Böyle bir yobazlığı kabul edemem. Orası bir ev ve herkes üzerine düşeni yapmalı ben oturayım o hizmet etsin de demiyorum çünkü. Benden bilmem kaç yaş küçük bir kız çocuğunun beni kullanmaya çalışmasından rahatsızım.

Bayramda köy evinde çektiklerimden bahsetmek bile istemiyorum. Eşim annesine bu kadın hamile nerede senin kızın azıcıkta o yardım etsin dediğinde aman oğlum bilmiyor musun kardeşini deyip hemen kaçtı ortamdan muhtemelen yüzüme bakamadı o an tebessüm ettim sadece farkında en azından ama kızına kıyamıyor biliyorum. Peki ya benim annem bana kıyabilir mi sevgili kayınvalidem. Gelinleriniz de bir annenin biricik kızı değil mi? Bu ayrımcılık neden ille çirkef gelin mi olmamız lazım ille oğullarınızı dolduralım her gün sizlerle kavga edelim evlerinize adım atmamak için akla karayı mı seçelim?

Her işi kayınvalidem ile beraber yaptık fakat birimiz hamileyiz birimizde yeni ameliyatlı. Kızı ise sigara içme bahanesiyle hep Fatma ablasında. Bununda farkında olan yalnızca benim. 7 gün köy evlerinde kaldım sanırım sadece 1 kez evi süpürdü onda da hemen Fatma ablasına kahve içmeye gitti çok yorulmuş gece de 12 de geldi. Eşime de annesine yazık olduğunu sırf onun için bu yardımları yaptığımı söyledim kadın her işini yapan ve genelde kızından destek görmeyen biri yalandan iki ev süpürür sonra pırrr çarşı pazar gezme.

Oradan ayrılırken de bu son dedim sözde çalışıyorum hamileyim ve bir hafta iznim vardı dinleneceğim yerde pertim çıkmış buldum kendimi. Evime geldim ertesi günü ağır bir gribe yakalandım. ilaç vs alamadığım için sürüne sürüne çalıştım evimin işini yaptım. Yine kimse merak etmedi beni. Kimsede arayıp nasılsın demedi.

Bir kaç gündür de ev taşıma işleri var ki eminim benden de yardım etmemi bekliyorlar. Dolapları camları silmemi belki kolilememi vs vs. Halbuki daha 1 ay önce aynı işi kendi annemler yaparken eşimin anneannesi arayıp sakın annenlere yardım etme bebeğe bir şey olur demişti. Onlarda desteklemişti. Az öncede eşimin babası bir şey sormak için aradı ev işi ne alemde baba dediğimde ne olsun işte dün gece 12 ye kadar X geldi (eltim) dolapları yerleştirdi sağolsun dedi direk. Niyeti ve cümlenin altında yatan iğneleme o kadar belliydi ki. Kendileri ise kalabalık bir aile hepsi bir işin ucundan tutsa kolaylıkla yaparlar. Benim ise içimden artık yardım etmek gelmiyor hanımlar. Hem bana zerre yardımları dokunmadı hemde bugüne kadar her şeylerini yaptım 7 aylık hamileyken de artık bu da eksik kalsın diyorum içimden. Yinede eşime dün akşam gel gidelim hiç gitmedim yardıma ayıp olacak galiba ağır iş yapamam ama bir görünelim en azından dedim. O da ben gerekeni yaptım sen hamilesin zaten yapamazsın bir şey diye yanıt verdi. İnanın gitsemde kolay gelsin deyip bir yorgunluk çayı demlerdim kendilerine sadece.

Biz gelinler eşimizin ailesinin her işine koşmak zorunda mıyız bizim bir hayatımız, derdimiz, hastalığımız olamaz mı yada öyle bir mecburiyetimiz mi var ben bunu anlamıyorum. Biride demez ki yardımların için teşekkür ederiz kızım...

Bu konu açılırda sende hiç yardım etmedin denirse ağızımdan kötü bir şey çıkacak en sonunda sanırım. Zaten stresliyim çokta dolu olduğum bir konuda daha fazla susamıcak mışım gibi geliyor. Kimseyi idare etmeyin hanımlar kendi mantığınıza yatmayan hiç bir şey için sırf aile huzuru deyip boyun eğmeyin. Ben eğdim doğru konuşmak gerekirse. İyi insanlar dedim. Bir baktım elim değil kolumu kapmışlar şimdi ise hala benden iş bekliyorlar. Herkese eşit davransalar yine yapardım belkide en azından bu kadar gaddar olmazdım.

Sadece bir iç dökme okuyan arkadaşlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

xyzabc .!.:

geçen gün aynısını yaptım sofrayı toplamıştık ben kv ve eltim çay içinde ona söyledim gayette güzel söyledim duymamazlıktan geldi beni :) Eşimin yanına geçtim oturdum bende artık gerçekten yeter

Genişletmek için tıkla...

Rabia0724 .!.:

Artık hamileliğinin ağır dönemleri başlamış hormonlar da tavan. Bence fazla herseyi üzerine cekmeye başlamışsın. Aynı şeyleri yaşadım. Öncelikle nasıl iyi hisseditorsan öyle yap. Eşin zaten sana destekçi kafana takacağın hiç bişey yok. Onun kaşı eğri bunun yüzü asık, boşver bunları. Eşinle mutlusun yakında saglıcakla bebeğini kucagına alırsın inşallah. Görümcen de illaki evlenip gidecek misafir olarak kabulet bence. O ev senin, görümcenin degil.
Kötü insanlar olsaydı kayınvaliden ve baban iyilik yapmak istemezdin hala onları düşünmezdin. Hormonlar biraz zorluyo insanı nerdeyse aynı şeyler yaşadım. Ne olursa olsun seni onlar doğurmadığı için kendi kızları kadar düşünmezler. Beklenti içinde olmayı bırakırsan üzülmezsin. Karnındaki bebeğini ve kocanla mutluluğunu düşün. O niye iş yapmamış bu ne düşünmüş boşver. Hamileliğinin tadını çıkar. Kimse seni bir şeye zorlamıyor zaten. Hormanların çok etkisi var inan bana. Eski halime dönene kadar sürekli anlattığın gibi böyleydim

Genişletmek için tıkla...

xyzabc .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar,

30+6 haftalık hamile ve aynı zamanda çalışan bir kadınım. Yaklaşıkta 1 buçuk haftadır üzerimden tam olarak atamadığım gribe sahibim. Hamilelik sürecimde artık ağır geçmeye başladı evimin işini ufak ufak yapıyorum eşim bu konuda destekçim ben çamaşır asıyorsam o mutlaka en azından evi süpürür ya da akşam yemeklerini beraber hazırlarız sofrayı toplarken yardım eder geri kalan işlerimi zaten yavaş yavaş yapabiliyorum ama bu desteği bile bana yetiyor da artıyor bile sağolsun. Gel gelelim ki büyük temizlik yapamıyorum dolap üstlerini silmek camları silmek gibi hatta doğuma yakın bu işler için birinden yardım isteyeceğim (kesinlikle eşimin ailesi dışında biri olacak bu. böyle düşünmem için kendimce sebeplerim var evlenirken pek yardımlarını görmedim ev temizlenirken yanımda yine annem ve teyzem vardı. Evimizi yerleştirirken de ben eşim ve eşimin kız kardeşi vardı. Daha sonrasında kız kardeşi lafını yaptığı için bir daha kendisinden bir şey istememeye karar verdim hoş abisi gel bize yardım et demişti)

Yakın zamanda annemlerde ev taşıdı. başka kardeşim yok yardım isteyebilecekleri bir ben birde damatları var. Yinede bu işleri yaparken acıkca anneme benden çok yardım bekleme dedim ağır iş yapamıyorum dedim annem babam ve eşim yaptılar zaten nakliyeci çoğu şeyi halletmişti. Ev temizlemede de anneme yardımım olmadı biriyle anlaşmıştı ikisi bir halletmişlerdi. Ben en fazla eşyalarını katladım oturduğum yerden. Şimdi ise eşimin ailesi evleri eski olduğu için başka yere taşınmak istiyorlar uygunda bir yer buldular bir gün içinde karar verip eşyalarını toplamaya başladılar. Buraya kadar her şey normal sorunda bundan öncesinde canımı sıkan şeyler.

Eşimin ailesinin Evlerine misafirliğe gittiğimiz her allahın günü yemek hazırlamadan sofra kurmaya çay servisine hadi hepsi bitti bulaşık yıkamasına kadar yardım ettik yada biz yaptık desek daha doğru olur (eşimin kardeşinin karısıyla beraber) Ne o benim çocuğum var deyip işten kaçtı ne de ben hamileyim deyip işten kaçtım. Biz bunları yaparken evde iş yapmamak için köşe bucak kaçan bunu da çok belli eden eşimin kız kardeşi yüzünden huzurumuz kaçtı. Ağız tadıyla gittiğimiz evden morali bozuk dönüyoruz çünkü tabiri caizse enayi yerine koyuluyoruz. örneğin tam çay içilecekken ortadan kayboluyor çay servisi bitince hemen baş köşeye kurulup çayını gönül rahatlığı ile yudumluyor. Halbuki çok zor bir şey değil bu işten gelmiş herkes o hariç hepimiz çalışıyoruz bunu da ben yapayım oturun yengecim - ablacım demek. Evin en küçüğü kendisi annesi tarafından gözlemlediğim kadarıyla fazlaca şımartılmış biri. Ben diğer geline göre yeni evlenmiş olmama rağmen sivri dilli kalıyorum kendisini afra tafraları nedeniyle uyarmışlığım vardır. Eşime bundan rahatsız olduğumu kimsenin uyarmadığını devam ederse böyle davranmaya dayanamayıp tepki vereceğimi söyledim. Ben bir evin bir kızıyım eşimin ailesine yaptığım hizmeti bekarken kendi aileme bile yapmadım inanın artık çok zoruma gidiyor. Gelin dediğin iş yapar mantığını asla kabul etmedim edemem de. Böyle bir yobazlığı kabul edemem. Orası bir ev ve herkes üzerine düşeni yapmalı ben oturayım o hizmet etsin de demiyorum çünkü. Benden bilmem kaç yaş küçük bir kız çocuğunun beni kullanmaya çalışmasından rahatsızım.

Bayramda köy evinde çektiklerimden bahsetmek bile istemiyorum. Eşim annesine bu kadın hamile nerede senin kızın azıcıkta o yardım etsin dediğinde aman oğlum bilmiyor musun kardeşini deyip hemen kaçtı ortamdan muhtemelen yüzüme bakamadı o an tebessüm ettim sadece farkında en azından ama kızına kıyamıyor biliyorum. Peki ya benim annem bana kıyabilir mi sevgili kayınvalidem. Gelinleriniz de bir annenin biricik kızı değil mi? Bu ayrımcılık neden ille çirkef gelin mi olmamız lazım ille oğullarınızı dolduralım her gün sizlerle kavga edelim evlerinize adım atmamak için akla karayı mı seçelim?

Her işi kayınvalidem ile beraber yaptık fakat birimiz hamileyiz birimizde yeni ameliyatlı. Kızı ise sigara içme bahanesiyle hep Fatma ablasında. Bununda farkında olan yalnızca benim. 7 gün köy evlerinde kaldım sanırım sadece 1 kez evi süpürdü onda da hemen Fatma ablasına kahve içmeye gitti çok yorulmuş gece de 12 de geldi. Eşime de annesine yazık olduğunu sırf onun için bu yardımları yaptığımı söyledim kadın her işini yapan ve genelde kızından destek görmeyen biri yalandan iki ev süpürür sonra pırrr çarşı pazar gezme.

Oradan ayrılırken de bu son dedim sözde çalışıyorum hamileyim ve bir hafta iznim vardı dinleneceğim yerde pertim çıkmış buldum kendimi. Evime geldim ertesi günü ağır bir gribe yakalandım. ilaç vs alamadığım için sürüne sürüne çalıştım evimin işini yaptım. Yine kimse merak etmedi beni. Kimsede arayıp nasılsın demedi.

Bir kaç gündür de ev taşıma işleri var ki eminim benden de yardım etmemi bekliyorlar. Dolapları camları silmemi belki kolilememi vs vs. Halbuki daha 1 ay önce aynı işi kendi annemler yaparken eşimin anneannesi arayıp sakın annenlere yardım etme bebeğe bir şey olur demişti. Onlarda desteklemişti. Az öncede eşimin babası bir şey sormak için aradı ev işi ne alemde baba dediğimde ne olsun işte dün gece 12 ye kadar X geldi (eltim) dolapları yerleştirdi sağolsun dedi direk. Niyeti ve cümlenin altında yatan iğneleme o kadar belliydi ki. Kendileri ise kalabalık bir aile hepsi bir işin ucundan tutsa kolaylıkla yaparlar. Benim ise içimden artık yardım etmek gelmiyor hanımlar. Hem bana zerre yardımları dokunmadı hemde bugüne kadar her şeylerini yaptım 7 aylık hamileyken de artık bu da eksik kalsın diyorum içimden. Yinede eşime dün akşam gel gidelim hiç gitmedim yardıma ayıp olacak galiba ağır iş yapamam ama bir görünelim en azından dedim. O da ben gerekeni yaptım sen hamilesin zaten yapamazsın bir şey diye yanıt verdi. İnanın gitsemde kolay gelsin deyip bir yorgunluk çayı demlerdim kendilerine sadece.

Biz gelinler eşimizin ailesinin her işine koşmak zorunda mıyız bizim bir hayatımız, derdimiz, hastalığımız olamaz mı yada öyle bir mecburiyetimiz mi var ben bunu anlamıyorum. Biride demez ki yardımların için teşekkür ederiz kızım...

Bu konu açılırda sende hiç yardım etmedin denirse ağızımdan kötü bir şey çıkacak en sonunda sanırım. Zaten stresliyim çokta dolu olduğum bir konuda daha fazla susamıcak mışım gibi geliyor. Kimseyi idare etmeyin hanımlar kendi mantığınıza yatmayan hiç bir şey için sırf aile huzuru deyip boyun eğmeyin. Ben eğdim doğru konuşmak gerekirse. İyi insanlar dedim. Bir baktım elim değil kolumu kapmışlar şimdi ise hala benden iş bekliyorlar. Herkese eşit davransalar yine yapardım belkide en azından bu kadar gaddar olmazdım.

Sadece bir iç dökme okuyan arkadaşlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

xyzabc .!.:

Bayramda köy evinde çektiklerimden bahsetmek bile istemiyorum. Eşim annesine bu kadın hamile nerede senin kızın azıcıkta o yardım etsin dediğinde aman oğlum bilmiyor musun kardeşini deyip hemen kaçtı ortamdan muhtemelen yüzüme bakamadı o an tebessüm ettim sadece farkında en azından ama kızına kıyamıyor biliyorum. Peki ya benim annem bana kıyabilir mi sevgili kayınvalidem. Gelinleriniz de bir annenin biricik kızı değil mi? Bu ayrımcılık neden ille çirkef gelin mi olmamız lazım ille oğullarınızı dolduralım her gün sizlerle kavga edelim evlerinize adım atmamak için akla karayı mı seçelim?

Her işi kayınvalidem ile beraber yaptık fakat birimiz hamileyiz birimizde yeni ameliyatlı. Kızı ise sigara içme bahanesiyle hep Fatma ablasında. Bununda farkında olan yalnızca benim. 7 gün köy evlerinde kaldım sanırım sadece 1 kez evi süpürdü onda da hemen Fatma ablasına kahve içmeye gitti çok yorulmuş gece de 12 de geldi. Eşime de annesine yazık olduğunu sırf onun için bu yardımları yaptığımı söyledim kadın her işini yapan ve genelde kızından destek görmeyen biri yalandan iki ev süpürür sonra pırrr çarşı pazar gezme.

Genişletmek için tıkla...