Bu uzun ve yorucu bir süreç olacak, iki günde kendi kararlarınızı kimseden korkmadan, kaygısız, çekinmeden verebilen birine dönüşemezsiniz, bunu iddia etmek çok çocukça olur, bunun da farkındayım. Sorunu gördüyseniz bu da güzel bir gelişme. Terapi alabilirsiniz bu konuyla alakalı, bir meslektaşınızdan yardım isteyin.
Ağladınız, bağırdınız, çağırdınız, peki 30 yaşında bir kadının bunları yapmak zorunda kalması hakkında ne düşünüyorsunuz? Siz 19 yaşında, babasından harçlık alan, tek bir asiliğinde telefonu bilgisayarı alınıp odaya kapatılmakla tehdit edilen ergen kız değilsiniz, neden bunu yapmak zorunda kalıyorsunuz? Koca adam ağlayıp tepinmedi diye kendinizi daha çok emek vermiş saymanız sizce de tuhaf değil mi?