Seviyorsa ciddi düşünüyorsa aramalıydı küs kalacak gibi kavga etmemişsiniz ki
kaç yaşındasınız bilmiyorum ama yerinizde olsam beklerdim
öğretmen olduğunuz doğruysa neler çıkar karşınıza
ailesinin sözünden çıkmayan erkekle hangi kadın rahat edebilmiş ki
Devamlı böyle erteliyorsa boşa zaman kaybı29 yaşındayım ama yalnız olmak, belirsizlikten daha mantıklı geliyor şu anda. bir daha böyle kimseyi sevemem derdim,kaybetmek istemedim o yüzden ama hayat bana aşkın her zaman iyi bir şey olmadığını öğretti. eskiden hep aşkı tadayım da nolursa olsun derdim demek ki dileği doğru dilemek gerekiyorumuş :) aşktan ağzımın payını aldım. artık sadece hayırlısını diliyorum :)
9 sene beklemiş biri olarak söylüyorum ki, evlenecek olsanız bile, annesi dediğiniz gibi düşkünse eğer, düğüne sizi karıştırmaz. her şeyi kendi istediği şekilde yapar, fikrinizi de asla sormaz. her şey içinizde kalır.
bi de böyle düşünün.
daha önce 2 kere daha konu açmıştım. sevgilimle 3 yıllık birlikteliğim var. şu an farklı şehirlerdeyiz ve uzun süredir görüşemiyoruz. telefon, görüntülü konuşma öyle gidiyodu işte.. sorun şu ki kendisi her defasında evleneceğimizi söylüyor ama ne zaman konusu açılsa bir bahanenin ardına gizleniyor. şimdiye kadar ki bahaneleri kabul edilebilirdi ama artık cidden beklemek için hiçbir neden kalmadı. ailesi biliyor, beni seviyorlar dediğine göre ama hissettiğim şu ki onlar ertelemek istiyorlar bu evliliği. oğullarına aşırı düşkünler ve nereye gitse peşinden gidiyorlar, beraber yaşıyorlar. bunun da onlara zaafı var, kıramıyor onları. mesela annesi beni arar arada ama asla ciddi meseleleri konuşmaz. sevgilim de kendisi bu konuyu açmıyor, ben açarsam kaçamak cevaplar veriyor. neyse konuya geleyim bana artık tak etti, geçen gün açtım konuyu. gayet sakin, düzgünce konuştum. artık netleşmesi gerektiğini söyledim çünkü sözde bu yaz evlenecez, ortada teklif bile yok. bana dediği mart nisan gibi büyük ihtimalle geleceğiz! şu anda izin alması mümkün değilmiş. (bu dediği doğru işi aşırı yoğun izin alması zor ama 2 gün ayarlanabilir bence). ben de yaza düğün olacak, hazırlıklar yetişmez mart çok geç dedim, ayrıca net konuşman lazım dedim, ihtimalle olmaz bu iş çocuk oyuncağı mı dedim . düğün de eylül de olur nolcak dedi. hadi tamam öyle olsun ama o kadar rahat tavırla söylüyor ki bunları. bir de açıkçası güven vermiyor artık hep oyalıyormuş gibi hissediyorum ya da ailesi yüzünden erteliyor orasını bilemiyorum işte. bana öyle geliyor ki, nişanı yaza sarkıtıp düğünü de seneye atma niyetindeler. ama ben tam 3 yıldır evlenmeye hazırım, onun hazır olmasını bekliyorum. yapamasa bile insan en azından, ben de artık bir araya gelmek istiyorum, elimden geleni yapıcam, en kısa zamanda halledicem vs. deyip rahatlatmaya çalışmaz mı? işte bu şekilde konuştuk sonra bana dedi ki beni neden sıkıştırıyorsun? inanın 3 senede en fazla 4-5 kez bu konuları konuştuk ve tavrım, ses tonum yumuşaktı. öyle deyince ben de sıkıştırıyor muyum, tamam bu konuyu bir daha asla açmıycam dedim. sonra bir sessizlik oldu, senin konuşmanı bekliyorum dedi, ben de konuşacak birşey kalmadı dedim kırgın bir şekilde, o da kırgın bir şekilde tamam dedi kapattık. 2 gündür aramıyor. ben de aramıyorum. normalde dayanamam haklı da olsam ben arardım hep, bu sefer hiç içimden gelmiyor, hatta üzgün değilim, kızgın değilim, şaşıyorum kendime. kuş gibi rahat hissediyorum kendimi. ne olacaksa olsun diyorum artık. seviyorsa çaba göstersin, sevmiyorsa da çıksın hayatımdan. hep bunun için dua ediyorum. ben 3 sene aşırı fedakarlık yaptım, hepsini de içimden gelerek. çıkarsız yaptım. onu çok sevdim ve hiç saklamadan gösterdim sevgimi. 5-6 ay görmedim,katlandım. işi çok zor diye ilgi istiyorum diye kıvranmadım, anlayışlı oldum. derdini dinledim, sıkmamak için kendi dertlerimi anlatmadım. geceleri ağladım,belli etmedim. huzur verdim, aşk verdim. o benim ilk sevgilimdi. ve bu 2 gün en uzun sessizliğimiz oldu. şu anda o son söylediğim cümle için kendini haklı görüyor ve aramıyor. bu kadar uzun yazdım nolur kusura bakmayın. içimdekile son kalanları da dökmek istedim. sanırım her şeyin sonuna geldim. a
keşke sadece düğüne karışmakla yetinse, eminim çok yakında otururuz ve iç içe oluruz sürekli. ben de saf gibi bir şey olmaz, ben de ailem gibi severim onları diye düşünüyordum ama yeni yeni dank ediyor gerçekler. yine de yaşadıklarım çok güzeldi, rüya gibiydi. en azından hatırlayınca tebessüm edeceğim anılar kaldı ve en önemlisi elimden geleni fazlasıyla yaptım ve vicdanım rahat. artık o düşünsün. böyle seven ve aile durumunu kabul eden zor bulur artık :)
Yaslariniz kac canim?
Bizim ilişkimize benziyo bi çok yönden sizin ilişkiniz..Benim karşımda evliliği bana zorla empoze ettiren zorla annesiyle akrabalarıyla tanıştıran evlilik için yanıp tutuşan bi adam varDI.Annesi benim için ölüp biterdi güzel kızım boylu poslu kızım bilmem ne..Kuzenlerle o biçim muhabbet içindeyim.Ne oldu sonraları evlilik muhabbeti açılmamaya açıldığı an konu değiştirilmeye tarih ertelenmeye başladı.Sonra evlenmek için erken değil miler yerini aldı.Sonra seni seviyorum ama evlenecek kadar sevmiyorumlar :) o sıralar onu heyecanlandıran başka biri olduğu için olacak :) şuan da o kişiyle evli..
Şuan o övgüleri ona da söylüyodur rahmetli kaynanam :) herkes önce can diyo malesef.Hiç bi şekilde tenezzül edip bi özür bile dilemediler.Her şeyden önce kendi evlatlarının mutluluğudur çünkü önemli olan.Benim canımı yakmış hayatı zehir etmiş,kendisi günü gün ediyomuş kimin umrunda.İşi onların vicdanına bırakırsanız aldanırsınız acı ama gerçek.
diyeceğim o ki çok çok iyi düşünün ve şüphelerinizin üzerine gidin ve evlilik için baskı yapmayın.Bakalm zaman ne gösterecek.Umarım hakkınızda hayırlısı olur.
Allah'ım 5yıl süren ilişkimi okudum resmen sonu aldatma ile biten ( aile ile beraber) adam şimdi evli,mutlu, çocuklar aile mutlu. Benim yıkılan hayallerim umutlarım psikolojim kimin umrunda :)
Sevgili konu sahibi arkadaşım,
zamanında evlilik vaadi ile duyguları ile oynanmış biri 5yıl diğeri 2yıl sürmüş sancılı ilişki sonrası Rabbim beni onlardan kurtarmış diye dua ediyorum şu an ki biri aynı sizin hikeyeniz gibiydi. (boylelerini Rabbim ıslah etsin) şimdi nişanlı ve çok çok mutlu biriyim 7.ay da istemeye geldiler tanismamizdan bu yana 18ay içinde Allah nasip ederse evli olacagim. Gerçekten niyeti olan ne yapıp edip sevdiğine kavuşmak için çabalıyor ben bunu anladım kendimde canlı örneğim.
Bence de artık adım atma sırası onda, bir ilişkinin metrajı bu kadar uzun olmamalıdaha önce 2 kere daha konu açmıştım. sevgilimle 3 yıllık birlikteliğim var. şu an farklı şehirlerdeyiz ve uzun süredir görüşemiyoruz. telefon, görüntülü konuşma öyle gidiyodu işte.. sorun şu ki kendisi her defasında evleneceğimizi söylüyor ama ne zaman konusu açılsa bir bahanenin ardına gizleniyor. şimdiye kadar ki bahaneleri kabul edilebilirdi ama artık cidden beklemek için hiçbir neden kalmadı. ailesi biliyor, beni seviyorlar dediğine göre ama hissettiğim şu ki onlar ertelemek istiyorlar bu evliliği. oğullarına aşırı düşkünler ve nereye gitse peşinden gidiyorlar, beraber yaşıyorlar. bunun da onlara zaafı var, kıramıyor onları. mesela annesi beni arar arada ama asla ciddi meseleleri konuşmaz. sevgilim de kendisi bu konuyu açmıyor, ben açarsam kaçamak cevaplar veriyor. neyse konuya geleyim bana artık tak etti, geçen gün açtım konuyu. gayet sakin, düzgünce konuştum. artık netleşmesi gerektiğini söyledim çünkü sözde bu yaz evlenecez, ortada teklif bile yok. bana dediği mart nisan gibi büyük ihtimalle geleceğiz! şu anda izin alması mümkün değilmiş. (bu dediği doğru işi aşırı yoğun izin alması zor ama 2 gün ayarlanabilir bence). ben de yaza düğün olacak, hazırlıklar yetişmez mart çok geç dedim, ayrıca net konuşman lazım dedim, ihtimalle olmaz bu iş çocuk oyuncağı mı dedim . düğün de eylül de olur nolcak dedi. hadi tamam öyle olsun ama o kadar rahat tavırla söylüyor ki bunları. bir de açıkçası güven vermiyor artık hep oyalıyormuş gibi hissediyorum ya da ailesi yüzünden erteliyor orasını bilemiyorum işte. bana öyle geliyor ki, nişanı yaza sarkıtıp düğünü de seneye atma niyetindeler. ama ben tam 3 yıldır evlenmeye hazırım, onun hazır olmasını bekliyorum. yapamasa bile insan en azından, ben de artık bir araya gelmek istiyorum, elimden geleni yapıcam, en kısa zamanda halledicem vs. deyip rahatlatmaya çalışmaz mı? işte bu şekilde konuştuk sonra bana dedi ki beni neden sıkıştırıyorsun? inanın 3 senede en fazla 4-5 kez bu konuları konuştuk ve tavrım, ses tonum yumuşaktı. öyle deyince ben de sıkıştırıyor muyum, tamam bu konuyu bir daha asla açmıycam dedim. sonra bir sessizlik oldu, senin konuşmanı bekliyorum dedi, ben de konuşacak birşey kalmadı dedim kırgın bir şekilde, o da kırgın bir şekilde tamam dedi kapattık. 2 gündür aramıyor. ben de aramıyorum. normalde dayanamam haklı da olsam ben arardım hep, bu sefer hiç içimden gelmiyor, hatta üzgün değilim, kızgın değilim, şaşıyorum kendime. kuş gibi rahat hissediyorum kendimi. ne olacaksa olsun diyorum artık. seviyorsa çaba göstersin, sevmiyorsa da çıksın hayatımdan. hep bunun için dua ediyorum. ben 3 sene aşırı fedakarlık yaptım, hepsini de içimden gelerek. çıkarsız yaptım. onu çok sevdim ve hiç saklamadan gösterdim sevgimi. 5-6 ay görmedim,katlandım. işi çok zor diye ilgi istiyorum diye kıvranmadım, anlayışlı oldum. derdini dinledim, sıkmamak için kendi dertlerimi anlatmadım. geceleri ağladım,belli etmedim. huzur verdim, aşk verdim. o benim ilk sevgilimdi. ve bu 2 gün en uzun sessizliğimiz oldu. şu anda o son söylediğim cümle için kendini haklı görüyor ve aramıyor. bu kadar uzun yazdım nolur kusura bakmayın. içimdekile son kalanları da dökmek istedim. sanırım her şeyin sonuna geldim. a
Anlaşılan kafanda ve kalbinde bitirmişsin bu ilişkiyi.daha önce 2 kere daha konu açmıştım. sevgilimle 3 yıllık birlikteliğim var. şu an farklı şehirlerdeyiz ve uzun süredir görüşemiyoruz. telefon, görüntülü konuşma öyle gidiyodu işte.. sorun şu ki kendisi her defasında evleneceğimizi söylüyor ama ne zaman konusu açılsa bir bahanenin ardına gizleniyor. şimdiye kadar ki bahaneleri kabul edilebilirdi ama artık cidden beklemek için hiçbir neden kalmadı. ailesi biliyor, beni seviyorlar dediğine göre ama hissettiğim şu ki onlar ertelemek istiyorlar bu evliliği. oğullarına aşırı düşkünler ve nereye gitse peşinden gidiyorlar, beraber yaşıyorlar. bunun da onlara zaafı var, kıramıyor onları. mesela annesi beni arar arada ama asla ciddi meseleleri konuşmaz. sevgilim de kendisi bu konuyu açmıyor, ben açarsam kaçamak cevaplar veriyor. neyse konuya geleyim bana artık tak etti, geçen gün açtım konuyu. gayet sakin, düzgünce konuştum. artık netleşmesi gerektiğini söyledim çünkü sözde bu yaz evlenecez, ortada teklif bile yok. bana dediği mart nisan gibi büyük ihtimalle geleceğiz! şu anda izin alması mümkün değilmiş. (bu dediği doğru işi aşırı yoğun izin alması zor ama 2 gün ayarlanabilir bence). ben de yaza düğün olacak, hazırlıklar yetişmez mart çok geç dedim, ayrıca net konuşman lazım dedim, ihtimalle olmaz bu iş çocuk oyuncağı mı dedim . düğün de eylül de olur nolcak dedi. hadi tamam öyle olsun ama o kadar rahat tavırla söylüyor ki bunları. bir de açıkçası güven vermiyor artık hep oyalıyormuş gibi hissediyorum ya da ailesi yüzünden erteliyor orasını bilemiyorum işte. bana öyle geliyor ki, nişanı yaza sarkıtıp düğünü de seneye atma niyetindeler. ama ben tam 3 yıldır evlenmeye hazırım, onun hazır olmasını bekliyorum. yapamasa bile insan en azından, ben de artık bir araya gelmek istiyorum, elimden geleni yapıcam, en kısa zamanda halledicem vs. deyip rahatlatmaya çalışmaz mı? işte bu şekilde konuştuk sonra bana dedi ki beni neden sıkıştırıyorsun? inanın 3 senede en fazla 4-5 kez bu konuları konuştuk ve tavrım, ses tonum yumuşaktı. öyle deyince ben de sıkıştırıyor muyum, tamam bu konuyu bir daha asla açmıycam dedim. sonra bir sessizlik oldu, senin konuşmanı bekliyorum dedi, ben de konuşacak birşey kalmadı dedim kırgın bir şekilde, o da kırgın bir şekilde tamam dedi kapattık. 2 gündür aramıyor. ben de aramıyorum. normalde dayanamam haklı da olsam ben arardım hep, bu sefer hiç içimden gelmiyor, hatta üzgün değilim, kızgın değilim, şaşıyorum kendime. kuş gibi rahat hissediyorum kendimi. ne olacaksa olsun diyorum artık. seviyorsa çaba göstersin, sevmiyorsa da çıksın hayatımdan. hep bunun için dua ediyorum. ben 3 sene aşırı fedakarlık yaptım, hepsini de içimden gelerek. çıkarsız yaptım. onu çok sevdim ve hiç saklamadan gösterdim sevgimi. 5-6 ay görmedim,katlandım. işi çok zor diye ilgi istiyorum diye kıvranmadım, anlayışlı oldum. derdini dinledim, sıkmamak için kendi dertlerimi anlatmadım. geceleri ağladım,belli etmedim. huzur verdim, aşk verdim. o benim ilk sevgilimdi. ve bu 2 gün en uzun sessizliğimiz oldu. şu anda o son söylediğim cümle için kendini haklı görüyor ve aramıyor. bu kadar uzun yazdım nolur kusura bakmayın. içimdekile son kalanları da dökmek istedim. sanırım her şeyin sonuna geldim. a
Yogunluktan kafasini toparlayamiyordur. Evlilik baskisi olarak görmüştür soylediklerinizi. Iki gun ikinizinde dusunmesi ixin uzun bir sure degil. Mutlaka arayacaktir sizi. O zaman sizi ikna ederse sizde eminseniz devam edersiniz, ikna edemezse aci olacak ama iliskinizi bitirin.
Yasi sorun ediyor mudur ailesi ya da kendisi ? Iliski sirasinda edilmez ama evlilige dayanincakonusan cok olur.
Hakkinizda hayirlisi olsun.
Anlaşılan kafanda ve kalbinde bitirmişsin bu ilişkiyi.
Tereddut etdiyin yerde noktayı koymagın en iyisi
Bi kere kafaya koyuldu mu ayrılmak başa dönsen bile yine bi yerlerden koparırsın ilişkiyi.kalbimde hala bitmedi ama eskisi kadar acımıyor. kafamda bitiyor artık sanırım. inşallah zayıflık gösterip tekrar başa dönmem.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?