Bizde de evde para olmaz ama hiç de ihtiyacım olmaz çünkü alışverişi toplu yaparız, ekmeği eşim eve gelirken alır, ya da o işten dönünce beraber çocuğu da alıp hem hava alırız hem ihtiyacımız neyse alır döneriz. 2 senedir hiç eşim olmadan alışverişe çıkmış değilim. Hiç de lazım olmadı. Çok acil bişey olsa Allah korusun ben hastaneye felan gidecek olsam ben en yakın hastaneye gidene kadar eşim orada olur zaten. Bunun rahatlığı da var tabi biraz bende. Bu sayede hem gereksiz para harcamalarından kaçınıyoruz hem de daha kolay para biriktirebiliyoruz.
Ayrıca bir üye hakikaten çok saçma ve kırıcı bir mesaj atmış, kendisini ciddiye almamanızı boşuna sinirlerinizi oynatmamanızı tavsiye ederim. Bazı hemcinslerimiz hayatı sadece çalışmaktan ibaret görüyorlar ya buna çok sinirleniyorum. Efendim siz ne derseniz deyin ben hatun kişi olarak birinci vazifemin evladımı büyütmek, eşime ve evime bakmak olduğunu biliyorum ve böyle yapıyorum. Bundan da gocunmuyorum ve gurursuzluk olarak görmüyorum aksine bir kadını yücelten en büyük şeref annelik duygusu, ekonomik olarak evimin ihtiyacı yoksa da çalışmam arkadaş. Erkek evini geçindirmekle yükümlüdür. Eşine ve çocuklarına bakmakla yükümlüdür. Evi çekip çevirmek, çocukları büyütmek de kadının işidir, öyle de olmalıdır çünkü kadının doğasında bu vardır. Evin ihtiyacı olur borç olur ya da kira ödersiniz gelen para yetmez malum Türkiye şartlarında açlık sınırının bilmem kaç lira altında asgari ücret olduğunu varsayarsak; elbette mecbur çocuğu bırakıp çalışmak zorunda kalıyor kadınlar ama onun haricinde de sırf iş hayatı kariyer erkek eline bakmam deyip evinde çocuk büyüten kadınları aşağılayamazsınız, haddiniz değil!
Çalışmayı tercih etmeyen kadınlara saygı duyuyorum. Maddi durumu gerektirmeyen kadınlar çalışmayı tercih etmemekte tamamen serbest olmalılar ve eşleri veya toplum bu konuda bir baskıda bulunmamalı.
Fakat, siz neden çalışan, kendine bir kariyer hedefi koyan kadınlara bu şekilde yaklaşıyorsunuz? Herkes sizin gibi düşünmek zorunda mı?
Ben sizin çalışmamanıza saygı duyuyorum ama siz neden hem evine, hem çocuğuna bakıp hem de kendine bir kariyer hedefi koyan kadınları dışlar biçimde konuşuyorsunuz?
Öyleyse hiç kadın devlet insanı, bilim insanı, profesör, pilot, öğretmen, doktor vs. çıkmasın?
Hiç de kolay olmayan bir fakültenin son demlerini yaşıyorum. Buraya gelene kadar ne emekler verdim, bir bilseniz. Gerçek anlamda dirsek çürüttüm. Ailem de benimle birlikte emek verdi, dirsek çürüttü. Bir erkek çocuğa ne emek verilecekse hepsini verdiler sağ olsunlar.
Beni hayal ettikleri yerde görmek onların hakkı değil mi? Onların verdikleri emeklere karşılık olarak bir hediye vermek istemem çok mu anormal? Kendime yaşamda bir kariyer hedefi koymam çok mu abes bir şey? Bu ileride beni çocuğuna daha az emek veren anne konumuna mı koyacak?
Siz evlisiniz, görünen o ki yaşım itibariyle yaşam tecrübem sizden bir hayli az. Ama yine de bu fakülteye ne emekler verdiğimi, ailemin bana ne özverilerde bulunduğunu ben biliyorum. İyi ki bana yaşamda kendime, sadece kendime yönelik hedefler de koyabilme güdüsünü aşıladılar.
Çalışmayan insanların tercihlerine saygılıyım. Ama siz de lütfen maddi ihtiyaç içinde olmayıp yine de çalışan tüm kadınlar büyük bir saçmalık içinde yaşıyormuş gibi konuşmayın.