ben 15 yıllık iş hayatından sonra yaklaşık 2.5 yıl kadar çocuk için izne ayrıldım. ücretli izin ardından 2 yıl ücretsiz izin, bu dönemde çok bunaldım evde. yani sizin gibi düşünmüyorum.
çok sosyal ve kalabalık olan bir iş yerim yok. iş arkadaşlarım hep erkek, olan bayanlarda hizmetli (koşturma halindeler yani). yine de işe gelmek, iş yerindeki işleri yapmak, çay içerken iki sohbet etmek (her ne kadar akran, cinsiyete uygun arkadaşım olmasa da ) insanı rahatlatıyor.
inanın evde o kadar çok iş çıkıyor ki insana, yap yap bitmiyordu, çocuğu bırakıp kapı sil, cam sil, aynı anda 3 tepsi kek, kurabiye yap vs. o dönemde de çocuğa yararlı olamıyorum diye düşünüyordum. çocuk tüm gün bunaltıyordu açıkcası, akşam babasına versem kendimi mutfaga atıyordum, sanki suyla oynarken, iş yaparken rahatlıyordum.
ev hanımıysa eve her gün yardımcı gelecek, hatta yatılı olsa daha iyi ama ben evde birini istemem. sen de çocuğunu alıp, parka güne gideceksin
ben de küçük çocuğu olup, hem evi temiz olup, hem de gezmeye vakit bulanlara, hem de dışarı çıkarken fönlü saçlar, full makyajla çıkanlara şaşırıyorum. evde inanın tv izlemiyorum vakit yok yani, oysa çok güzel sinema kanalları var, evin içinde hep bir koşturmaca, orayı çamaşır suyuyla sil, buraya süpürge tut, şuranın tozunu al... ben yardımcı ile ev işi konusunda anlaştım ancak evi sabah temiz bırakıyorum, ondan da düzenli alıyorum nöbeti. (bana yabancı gibi geliyor ve ev içinde bir durum olursa orda burda dedikodu yapar diye daha fazla dikkat ediyorum. ama yapım tez canlıdır) misal bugun yapılacak hiç ev işi yok. sadece çocuğa çorba ve pişi yapacak. her yeri akşam topladım, yerleştirdim.
neyse çok dağınık oldu anlatımım.
bir çantam vardı, yeni ama takmaktan sıkıldım, bordo renkli. geçen gün bu çantayı elden çıkarayım diyordum. dün iş yerinde bir bayan girdi odama. çantanız ne güzelmiş dedi. sana versem kullanır mısın dedim. eve deyince bugün boşalttım getirdim. sabah da bir gömlek giymiştim. bu sefer ben birine dedim bu gömlek güzel mi sence, giyer misin deyince, giyerim dedi. ohh evden iki parça daha çıktı. bu kişilere ilk defa veriyorum. hep aynı kişilere çocuk kıyafet, yetişkin kıyafeti de vermek istemiyorum aslında, farklı kişiler olunca daha iyi oldu. ayrıca ekonomisini düşünen, 2.el kullanmanın ayıp olmadığını düşünen insanlar görünce de sevindim.
mesela bazen arkadaşlarıma falan özeniyorum sabah kahvaltılarına gidiyolar çaya kahveye gidiyolar.. çalışanda geçiniyo çalışmayanda aman ne bilim karışık bu işler valla :))
) veriyorum, ziyan olmuyor yani...
.... ya gerçekten kendimi övmek için söylemiyorum...herkes benim için de senin yerinde olsam bi gün durmam açarım diyor..el lezzetim olduğunu söylüyolar hep..ev ürünleri satacağım bi yer açmak benimde hayalim..emekli olunca hobi olarak yapmak istiyorum bende.. :)
eylul sena @meyraa valla benimde bi deli cesaretine ihtiyacım var o kadar 
