bu afedersin ağzımı bozabilsem tam ifade edebilicem ama neyse bu basit konunun diyelim ,size yaşattıklarına bakın,hem de aylardır,yazık..okurken içim bir kötü oldu gerçekten.peki ama anlamadığım(elbette ki anlatmak zorunda değilsiniz ama madem paylaşımlarda bullunuyoruz)siz somut olarak kötü niyetli bişeyler yakalamadınız ama hisleriniz sizi rahatsız etti,neden eşinizden o bayanla tamamen ilişkisini kesmek,hesabını derhal kapatmak gibi sert isteklerde bulundunuz.eşinizin hatalı olduğunu düşündüğüm konularda fikrim değişmedi ama iş ortamında belli bir muhabbetin içindeyken birden kesmek zor bişey ve üstelik dikkat çekici,yanlış anlamalara da açık.bu kadar gerekli miydi tepkilerinizin büyüklüğü?daha öncesine dayalı güven problemi var mı eşinize karşı?düşünüyorum da eşim rahatsız olmaması gerektiğini düşündüğüm yazışmalardan dolayı hesabımı kaptmamı ve o kişiyle bütün muhabbetimi kesmemi istese aynı ortamlarda bulunmamı yasaklasa saçmalama derim açıkçası ve yapmamak konusunda ısrar ederim,çünkü böyle şeyler küçük düşmüş hissettirebilir insana,ama kendini paralasa iş boşanmaya dayansa mecburen yaparım ama bu davranışı aramıza bir sorun olarak uzanıverir.maziniz,özeliniz sizin bilginiz dahilinde,iyice oyurup düşünün,evet ben de biraz abrttım çok üstüne gittim,aslında bu kadarına sebep yoktu diyorsanız,Allah aşkına kendinizi daha fazla yıpratmayın,evliliğiniz de zarar görür,kendine güvenen bir tavırla gerçekten içten boşverin o kadını,inanın hiçbişey kendinizi bu kadar paralamanıza değmez.
işte tam anlamıyla eşimin bakış açısından görmüşsün olayı.şöyle söyleyim kesinlikle ama kesinlikle güven problemimiz yok.on senedir tanışıyoruz
tam bir aşk evliliği yaptık,bugüne gelebilmek için inanılmaz zorluklar aştık.bazı olaylar vardır karşındakini tanımadan değerlendirdiğinde
kesinlikle adamı kötü gözle görürsün ama bu olayı yaşayan adam benim eşim olunca kendi ailem bile bana tepki gösterdi.çok özür dileyerek
söyleyeceğim ama babam bile senin eşinin yanına on tane çırılçıplak kadın atsak gene dönüp yan gözüyle bakacak bir adam değil dedi.
aynen senin söyledğin gibi eşimin üsüne çok gittiğimi ve bunun evliliğimizi fazlasıyla yıpratacağını söyledi.sorunun başlangıç şeklini anlatırsam eğer
daha açık olacak.bizim inanılmaz açık ve net bi ilişkimiz var eşimle,yani günlük yaşadığımız olaylardan filan çok bahsederiz birbirimize.yani çok sıradan
şeyleri bile konusurz bugün işyerinde böyle böyle oldu diye.ama eşim bu kadından bana hiç bahsetmedi,bikaç defa ismi geçti,iyi ve çok eğlenceli
bi kız olduğunu söyledi ama ben bu kızla diğerleri kadar samimi oldum filan diye hiç bahsetmedi.kızın eşiyle birlikte yemeğe gitmişler mesela,sonuçta
yeni insanlar tanıyosun,ve daha önce hiç gitmediğimiz bi mekanda yemek yiyosun yani rutinin dışında bişeyler olduğu halde bahsetmedi.sonra bu kızla
işyerindeki pc den muabbet ederken diğer bir bayan sert bi dille uyarıyo,yazışacağınıza işinize bakın diye.ve ben bu bayanla çok samimiyim.ve eşim
bu bayan bana anlatırsa ben yanlış anlarım diye,önce kendisi anlatmak istiyo.ya hayatım işte biz bugün işyerinde yazışıyodukda diğer personel çok sert
çıktı,moralim bozuldu böyle tepki vermesine diye.ve ben bu konusmada öğrendim iyi arkadas olduklarını,öncesinde bana niye bahsetmedi samimiyetlerinden
acaba diye düşündüm.ertesi günse tesadüfen twitter konuşmalarını gördüm bilgisayarda ve nevrim döndü.o kadar çok güveniyordumki eşime anlam
veremedim bu samimiyeti benden gizlemiş olmasına.onada söyledim,bana neden bahsetmediğini açıklarsan bu konu kapanır gider ama bunun
açıklamasını yapamazsan bu kurt benim beynimi kemirir durur diye.oda bunun adı gizlemek değil,gizlemek isteseydim konuşmaları silerdim,
şifrelerimin kayıtlı olduğu bi pcde gizlemek istediğim şeyi neden orda bırakayım dedi.eşiyle bile yemeğe gitmişsin,herşeyini anlatan sen bunları neden
anlatmadın dedim,aklıma gelmemiş demekki,işte unutmuş olabilirm filan gibi cevaplar verdi,fakat ben tatmin olamadım bu cevaplardan.ne kadar
güvenirsen güven,ne kadar kaliteli bi adam olursa olsun bişeylerin gizlendiğini düşünmek beni çok yordu ve yıprattı.benim eşim gibi bi adama
yakıştıramadım.oda benim aklımdan geçenleri kendine konduramadı.yani ben işten çıkıyorum beş dakika oyalanmadan eve geliyorum,işte haftasonlarını
çocuğuma ve sana ayırıyorum,hayatımı aileme adamış bi adamım ama beni suçladığın şeylere bak diye tepki gösterdi.aylar geçti bir kez bile özür
dilemedi.özür dilersem senin düşüncelerini kabul etmiş olurum,asla kabul etmem yok öyle bşey dedi durdu.hoşumada gitti,çünkü bu bana kendinden
ne kadar emin olduğunu gösterdi.ama bununla beraber kıza karşı net bir tavır sergileyememesi ve bu durumun kızı iyice havalara sokması beni
delirtti.çok fevri tepkilerim oldu,ailelere taşıyacak kadar fevri davrandım,ne yapacağımı bilemedim,böylesine düzgün bi adamdan nasıl kuşkulanırsın
diye kendi ailem bile beni suçladı.ama en başta benden gizlemesi veya anlatmaması benim içime şüphe düşürdü.yoksa öncesinde asla ve asla bi güven
sorunu yaşamadık.hani herkesin örnek gösterdiği çiftler vardır ya,işte biz onlardan biriyken bu mevzuyla gümledik.
gayet mantıklı yönden bakmışsın olaya ve çok hoşuma gitti yazdıkların,eşimi tanırcasına konusmussun çünkü. şimdi sana sorum şu:
benim yerimde olsan rahatsız olmazmıydın??
