verdiğin detaylar olayın kafama oturmasını sağladı çok şükür.soruna cevap vereyim,rahatsız olurdum elbette.sana öncekiler gibi samimi cevaplar vericem,eşinin günlük hayattaki herşeyi anlatıpta nedense bu kadınla ilgili olanları unutmasının bir anlamı var bence,belli ki az buçuk bir kıpırtılar ya da her ne ise oluşmuş.kimin yönlendirmesi vs bilemem ama artık bunları geçelim.eşinin bunları gizli kapaklı yapmaması da olayın küçüklüğü ve iş ortamından tanıdığın birilerinin olması bence,ama biraz ilgi çekmiş olabilir iş ortamında,uyarıldıklarına göre.bunları yazdım diye de gidip eşine saldırma kendini de üzme tatlım.belli ki eşin aile hayatınıza düşkün,böyle bir şeye girer gibi olmuş ama almış bence ağzının payını.mutlu ol,evdeki huzurun bozulmasına izin verme,bir daha seni rahatsız eden şeyler hissedersen akıllıca davran,gidip hemen böyle mi şöyle mi diye çemkirme adama.hakketmediği için demiyorum,aptalca olduğu için diyorum,benim hayatımda çok kez yaptığım hata türüdür,haklıyken haksız duruma düştüğüm gibi sorunu çözemediğim ve kendimi çokça yıprattığım.zaten sana bişey söyleyeyim mi olacaksa bir aldatma falan bişeyler sen bi taraflarını parçalasan da olur,yapacak adam yapar yani.aptalca davranma,inadına mutlu ol,mutlu et.ne geldi aklıma,bekarken konuşurduk,aldatma nedir,affedilir mi falan diye?işte ne bileyim aklından birini geçirmesi bile aldatmadır,asla affetmem falan derdik.hakkaten bekara karı/koca boşamak kolaymış,çok gülüyorum şimdi..:))
ahh ne de güzel anlamış ve anlatmışsın,tamamen haklı olduğum bi konuda
verdiğim tepkiden ötürü eşim mağdur bense suçlu konumuna düştüm..
bekara koca boşamak kısmına gelince gerçekten öyleymiş.benim kadar
sivri köşeleri olan bi arkadaşım yoktu bekarlık zamanlarımda,siyah yada
beyaz vardı sadce griyi göremezdim...herkesi silip atmak çok basitti..ama şimdi öylemi??
artık hiçbir şey eskisi kadar basit değil,ne kocanı silip atmak nede yavrundan çok kendimi
düşünmem mümkün değil.boşanma lafını her ağzıma aldığımda geleceği sorguladım;
bugün bu sebepten oğlumun babasını boşasam,oğlumuda alıp çekip gitsem,
yarın oğlumun aklı erdiğinde beni kendisini babasız bırakmakla suçlarmı dedim.
karşıma çıkıp -anne babam seni aldatmamış sen kafandan kurduklarınla bu adamı
bırakıp gelmişsin dese ,oğlum ben hislerime güvenerekmi yaptım diycem?diye
sorguladım durdum kendimi.
benim fikrimi sorarsan biz bu olay olana kadar karı moca olduğumuzu unutmuştuk.
anne ve baba karakteriydik evin içinde.bu olay ilk ortaya çıktığında kavgalarla
birlikte karı koca olduğumuzu hatırladık.twitter kapandı,sözler verildi ben böylelikle
kızında benim tepkimden rahatsız olarak tamamen hayatımdan çıkacağına inanmıştım.
çünkü ben olsam öyle yapardım.eşiminde net bi tavırla kızla aynı ortama girmeyeceğine
inanarak artık yaşananları unutaya ve unutturmaya çalışan karı koca olmuştuk.
işte bu aşamadan sonra o kızın hala hayatımızda olduğunu görmek beni daha fazla üzdü.
yani olay ilk ortaya çıktığında şöyle değerlendirmiştim; oğlumuz doğduktan sonra o eski
hareketli eğlenceli yaşantımız geride kalmıstı.yorgunluktan geceleri çekyatlarda uyuyakalan
tipler olmuştuk.belki bu hareketli eğlenceli bayanla muabbet etmek onu mutlu etmiştir.
veya söylemes bile zor gelen kısmı,böyle bi bayanın yanında olmak eşimin egosunu şişirmiş
olabilir diye düşündüm.kendimide yedim bitirdim onuda.ve o süreçte kendimizi topladık
ikimizde,anne babadan çok karı koca oluverdik bir anda.herşey yoluna girdi.olumsuz
bir durumdan olumlu bir neticeye varmıştık.herşey yolunda giderken bu kızın hayatımızın
ortasında bitmeye devam etmesi bardağı taşırdı ve ben kontrolü kaybettim.
pfff yazdıkça yazasım geliyo,kusura bakma fazla uzattım ama böyle işte.
bunca olay neticesinde eşim kadının benimle inatlaşmaya başladığını farketti.
inatlaşsada bana yan gözle baktığından değil bunu bil dedi.belkide arkadaslığımıza
engel olanın sen olduğunu bildiğndendir dedi.ne arkadaslığından bahsediyosun sen diye
bi kavga daha başladı.tam ailecek görüşelim moduna gelmişlerde
ben araya girip arkadaslıklarını sekteye uğratmısım.bana yardım et sen nasıl istiyosan
öyle yapıcam ve herşeyi düzelticem dediğindeyse diyecek bişey bulamadım ve buraya
konu açtım.aslında o ne yapacağını kendi düşünsünde ben ne yapıcam,nasıl silicem beynimden,
ne zaman eskisi gibi sağlıklı bi ilişkimiz olucak bunların cevabını arıyorum.burnundanmı
getirmeliyim hayatı,-ki bunu yaparken bende bitiyorum oğlumda etkileniyo-
yoksa insanlar mutlu mesut devam ederken inadına daha mı mutlu olmalıyım???
acabalarla geçiyor bütün günüm.düşünmemeye çalışsamda başaramıyorum
artık eşimlede konusmuyorum,kendi kendimi yiyorum....