Merhaba hanimlar, belki biraz teselliye belki de sadece anlatmaya ihtiyacim var.
25 yasindayim, yaklasik 1 sene once evlenip yurtdisina gelin geldim. Gelin geldim dedigim, bir kinam nisanim olmadan geldim. Babam ve annem (ailem demeye dilim varmiyor) beni eski bir esya gibi savurdular.
Cocuklugumdan beri baski altinda buyudum. Babam sebepli sebepsiz doverdi. Oyle birkac tokat degil kendi yasitini dover gibi agzimi yuzumu patlatarak. Surekli psikolojik bir baski da vardi uzerimde. Babam evdeyken dus alamaz, tv izleyemezdim cunku cok cimriydi. Evde hersey sayiliydi mesela 4 parca et alir herkese bir parca duserdi. Sut cok ictigimiz icin almazdi. Ailecek ne yemege ne sinemaya gittik onun parasiyla. 22 yasimdayken is yemegine gittigim icin beni merdivenlerden surukleyerej dovdu. Yani ne anlatsam bilemiyorum cok doluyum hayatim boyunca hep nefret ederek buyudum. El kadar cocukken bosansinlar diye dua ederdim. Annem de hep sessiz kalirdi. Ben hastaliktan geberirken kocasiyla yatardi. Mesela kis vakti ben dusa girmistim babam sicak suyu kesti kopuklu cikmak zorunda kaldim, ertesi sabah annemle banyoya girince ikisi (evet ahlak anlayisi da sifirdi) annemin bana soyledigi biz kari kocayiz elbette yikaniriz olurdu.
Velhasil kelam 15 yasimdan beri afedersiniz kopek gibi calistim, onlara da yedirdim iyi olmaya calistim. Benim paramla hic gidemeyecekleri yerlere goturdum, sustum, iyi olmak icin cabaladim ve iyi yerlere geldim hep kendi cabamla. Hayatimda birkez bile onlar icin degerli oldugumu hissetmedim.. cok aci dimi.. ama malesef oyle.
Evlenirken surekli sorun cikartti, hic elini cebine atmadi beni karsi tarafa hep mahcup etti, olur olmadik konustu (nikahtan sonra esime maddi manevi senindir dedi, ben isten ayrilacakken bu calissin ceyizini tamamlasin vs gibi bir suru sey soyledi, annem ayri bir vaka nikahim var sabah hala kocasiyla yatma derdinde, misafir gibi paspal paspal geldiler nikahima. Arkadaslarim disinda kimse yanimda olmadi)
En sonunda ne nisan ne kina hicbirsey yapmadan beni postaladi. Evden kovdu ben 4 ay teyzemde sagda solda kaldim ama hersey icimde kaldi. Baba evinden gelinlikle cikamadim. Bir kinam dahi olmadi..
Simdi 6 aylik hamileyim, annemlerle bu zamana dek hic konusmadik. Babannemden duydugum kadariyla hala yalan soyluyor beni sucluyormus. Torunun olacak demisler banane demis. Uzuluyorum.. dogum yapacagim yanimda bir annem bulunmayacak. Etraf soruyor ailen gelecek mi diye hep gecistiriyorum ama hamilelik psikolojisi mi nedir hep gecmisi dusunup uzuluyorum. Insan nasil boyle olur diye. Esim ara konus hal hatir sor ayda yilda bir sacmalarsa kapatiriz telefonu sen yine de bagini koparma diyor. Bir taraftan da sen kizlarisin ama ben yabanciyim sana yaptiklarini affedemiyorum birgun karsima cikarsa cok kotu dovecegim diyor. Sizce ne yapmaliyim?
Bu arada size cok uzak gelebilir bu anlattigim baba figuru ama daha anlatmadigim bir suru kotu anim var. Kendisi aylik geliri 15 binlira olan 2 evi, arabasi, emeklisi vs olan cimri bencil asosyal delinin teki. Yine de cikmiyor aklimdan. Biz kedimize carpsak uyurken ope koklaya ozur diliyoruz bunlar nasil boyle oluyor, ben neler yasamisim inanin aklim almiyor.
