- 11 Temmuz 2018
- 632
- 440
Merhaba kk hanımları vaktinizi alıyorum kusura bakmayın. Şu günlerde stres yaptığım bir konu var ve sizden tavsiye istiyorum.
Eşim normalde vardiyeli çalışıyordu yaklaşık 7 aydır varidyesi sabitlenmiş okulu sebebiyle sabah gidip akşam geliyordu. Fakat şu korona virüs sebebiyle okullar kapanınca yine 3 vardiyeye döndü. Ben geceleri yalnız kalamıyorum bekarken de hiç evden ayrı kalmadığım sürekli ailemle birlikte yaşadığım için yalnız kalmaya da alışmadım açıkcası. Şimdi bana bu durum çok aşırı zor geliyor. Gece vardiyesinde kardeşim geliyor sağolsun ama sokağa çıkma yasağı olduğundan bu cuma akşamı nasıl olacak kendime stres yaptım.
2 hafta önce eşim gececiyken sokağa çıkma yasağının ilk gecesi yani cuma gecesi işe gitmicek olarak bilgi verilmişti son dk devletten izin alan firma haliyle çalışanlarına da son dk haber verdi ve eşim işe gitti. Gitmeden önce yalnız kalamayacağımı kardeşimin gelmesini istediğimi söyledim. Eşim kardeşimin gelmesine bişi demedi ama yalnız kalmaya alışmam gerektiğini ilerde çocuk olunca nasıl yapacağımı sürekli yanımda birilerinin olamayacağını söyledi her neyse kardeşim geldi sokağa çıkma yasağı boyunca kardeşim bizde kaldı sorun olmadı.
Şimdi yine bir sokağa çıkma yasağı arifesindeyiz. Yine kardeşim gelir diye rahat konuşamıyorum çünkü eşim gece vardiyesinden gelince rahat rahat yatmak uzanmak isteyebilir diye düşünüyorum. Ha diceksiniz ki 2 hafta önce düşünmedin mi? Evet düşündüm ama eşim 2 hafta önce gece varidyesi bitince 2 haftalık izne çıktı izinde rahat rahat dinlenir zaten diye düşünmüştüm.
Şimdi izin mevzusu yok haliyle işe devam edecek ve geceden sonra 3-11 vardiyesine geçecek ve gece vardiyesinde çıkınca afedersiniz mal gibi oluyor kendine gelmesi 2 günü aşıyor ve hatta 3-11 vardiyesinde ilk 2 3 gün neredeyse kendine gelememiş oluyor.
Bu durumda sadece kendimi düşünerek bencillik yapmak istemiyorum eşimi de düşünüp dinlensin diyorum sonuç olarak kendi kardeşiniz de olsa rahat rahat takılamıyorsunuz az çok anlarsınız demek istediğimi ikili olmaya benzemiyor 2 hafta önce de tecrübe ettim zaten. Bi yandan normal zamanda kardeşin gelsin bu yasak zamanında gelmesin rahat edemiyorum gibi Bi vicdan azabına da giriyorum adamı sanki kullanıyor gibi
Gelelim asıl konuya evet bencillik etmek istemiyorum ama Bi yandan da stres yapıyorum yalnız nasıl kalacağım diye aklıma bin türlü saçma şey geliyor. Karanlıktan korkarım ya elektrik kesilirse diyorum ya hava çok kötü olurda gök gürültüsü şimşek olayları olursa diyorum ruh hastası gibi hissediyorum kendimi. Bilmiyorum fenalardayım biraz bana moral, tavsiye ne olursa verir misiniz acaba? Kendimi yalnız kalma düşüncesine alıştırabilirsem annemlere eşim işe gitmeyecek diyeceğim çnükü annem benden daha evhamlı yalnız kalamadığımı bildiği için benden daha çok stres yapacak o yüzden onlar bari rahat olsun diye eşimin işe gitmeyeceğini firmanın izin alamadığını söylemeyi düşünüyorum.
Sokağa çıkma yasağı olmasaydı keşke o da beni derin etkiliyor yani bişi olsa atlayıp arabaya gidemeyeceğim düşüncesi bilhassa etkiliyor beni zaten.
O kadar stres yaptım ki daha önce de başıma gelen stres sebeple kaşıntılarım başladı o dereceyim. Bu kadar büyütecek biş iyok diyorum bazen kendime sonra hemen düşüncem değişiyor napcam ben diyorum.
Eşim normalde vardiyeli çalışıyordu yaklaşık 7 aydır varidyesi sabitlenmiş okulu sebebiyle sabah gidip akşam geliyordu. Fakat şu korona virüs sebebiyle okullar kapanınca yine 3 vardiyeye döndü. Ben geceleri yalnız kalamıyorum bekarken de hiç evden ayrı kalmadığım sürekli ailemle birlikte yaşadığım için yalnız kalmaya da alışmadım açıkcası. Şimdi bana bu durum çok aşırı zor geliyor. Gece vardiyesinde kardeşim geliyor sağolsun ama sokağa çıkma yasağı olduğundan bu cuma akşamı nasıl olacak kendime stres yaptım.
2 hafta önce eşim gececiyken sokağa çıkma yasağının ilk gecesi yani cuma gecesi işe gitmicek olarak bilgi verilmişti son dk devletten izin alan firma haliyle çalışanlarına da son dk haber verdi ve eşim işe gitti. Gitmeden önce yalnız kalamayacağımı kardeşimin gelmesini istediğimi söyledim. Eşim kardeşimin gelmesine bişi demedi ama yalnız kalmaya alışmam gerektiğini ilerde çocuk olunca nasıl yapacağımı sürekli yanımda birilerinin olamayacağını söyledi her neyse kardeşim geldi sokağa çıkma yasağı boyunca kardeşim bizde kaldı sorun olmadı.
Şimdi yine bir sokağa çıkma yasağı arifesindeyiz. Yine kardeşim gelir diye rahat konuşamıyorum çünkü eşim gece vardiyesinden gelince rahat rahat yatmak uzanmak isteyebilir diye düşünüyorum. Ha diceksiniz ki 2 hafta önce düşünmedin mi? Evet düşündüm ama eşim 2 hafta önce gece varidyesi bitince 2 haftalık izne çıktı izinde rahat rahat dinlenir zaten diye düşünmüştüm.
Şimdi izin mevzusu yok haliyle işe devam edecek ve geceden sonra 3-11 vardiyesine geçecek ve gece vardiyesinde çıkınca afedersiniz mal gibi oluyor kendine gelmesi 2 günü aşıyor ve hatta 3-11 vardiyesinde ilk 2 3 gün neredeyse kendine gelememiş oluyor.
Bu durumda sadece kendimi düşünerek bencillik yapmak istemiyorum eşimi de düşünüp dinlensin diyorum sonuç olarak kendi kardeşiniz de olsa rahat rahat takılamıyorsunuz az çok anlarsınız demek istediğimi ikili olmaya benzemiyor 2 hafta önce de tecrübe ettim zaten. Bi yandan normal zamanda kardeşin gelsin bu yasak zamanında gelmesin rahat edemiyorum gibi Bi vicdan azabına da giriyorum adamı sanki kullanıyor gibi
Gelelim asıl konuya evet bencillik etmek istemiyorum ama Bi yandan da stres yapıyorum yalnız nasıl kalacağım diye aklıma bin türlü saçma şey geliyor. Karanlıktan korkarım ya elektrik kesilirse diyorum ya hava çok kötü olurda gök gürültüsü şimşek olayları olursa diyorum ruh hastası gibi hissediyorum kendimi. Bilmiyorum fenalardayım biraz bana moral, tavsiye ne olursa verir misiniz acaba? Kendimi yalnız kalma düşüncesine alıştırabilirsem annemlere eşim işe gitmeyecek diyeceğim çnükü annem benden daha evhamlı yalnız kalamadığımı bildiği için benden daha çok stres yapacak o yüzden onlar bari rahat olsun diye eşimin işe gitmeyeceğini firmanın izin alamadığını söylemeyi düşünüyorum.
Sokağa çıkma yasağı olmasaydı keşke o da beni derin etkiliyor yani bişi olsa atlayıp arabaya gidemeyeceğim düşüncesi bilhassa etkiliyor beni zaten.
O kadar stres yaptım ki daha önce de başıma gelen stres sebeple kaşıntılarım başladı o dereceyim. Bu kadar büyütecek biş iyok diyorum bazen kendime sonra hemen düşüncem değişiyor napcam ben diyorum.
öyle Bi şansım olsa keşke. Şuan örgü örüyorum en kötü sabaha kadar örerim TV ışıklar falan açık kalır diyorum ama kafamdaki o korku parazitini tam anlamıyla atabilmiş değilim. Evde yalnız olmayı aşamıyorum 