Merhaba Arkadaşlar. Bir konu hakkında fikirlerinizi bekliyorum. Okuyup, yazacağınız her şey için teşekkür ederim. Öncelikle 5 yıldır birlikte olduğum ve uzun süre nişanlılık dönemi geçirdiğim kişi ile ilgili bazı şeyleri anlamlandıramıyordum. Ne yaparsam yapayım bu ilişkide hep ben suçluydum, benim hatalarım hep daha ağır, daha büyüktü. Kendisi güvenimi sarsacak hareketlerde bulunduğunda “konuyu daha ne kadar uzatacaksın yeter” diyerek çıkışır ve o konu çok çabuk kapanırdı. Kendimi savunmak istediğim zaman bazen buna müsade eder bazende tam tersi çılgına dönerdi. Hatta bir konu yüzünden “kendini savunma bak seni boğarım” gibi bir cümle kurmuştu zamanında. Kendi ailesi her zaman mükemmel, değer veren insanlar. Oysa benim ailemde hep bir noksanlık var fakat bu noksanlıkları o an dile getirmeyip susuyormuş. Örnek verecek olursam annesi bana -maddi olarak- her şeyi almış, sunmuş fakat ben annesini sevmiyormuşum. Nankörmüşüm. Aramızda bir olay yaşanmadığı halde bana bu şekilde konuşurdu. Oysa kendi annesi bana karşı oldukça soğuktu. Bizim evimiz hep huzursuzmuş, gülümsemek için komik videolar izliyormuş.. bunun gibi şeyler öne sürüyordu ve ben suçu hep kendimde, ailemde arıyordum. Ama artık yoruldum. Ne yaparsam yapayım memnun edemediğim biri var karşımda. Başarılı olduğum bir konuda önce tebrik ederdi fakat şimdi “ne oldu madalya mı aldın sanki” diyerek beni küçümsüyor. Seni benden başkası sevemez, seni benim gibi sevenini bul da göreyim, sen ancak serserilere kalırsın diyerek bana bir daha sevilmeyecekmişim gibi bir his empoze etti. Ayrılık döneminde kız arkadaşımın kına gecesi için hazırlanırken oje sürdüğümü görüp “ilişki içinde benim için bir kez oje sürmedin, sen bana zaten hiç değer vermedin ki” diye bir cümle kurmuştu. İnanın gülsem mi ağlasam mı bilmiyorum. Ben bu kadar detaylara takılan, her şeyi kusur olarak gören insan karşısında aklımı yitirmemek için zor sabrettim. 5 yıl boyunca ufak ufak bu tarz davranışlar sergilerdi fakat son 1 yılda çok daha hastalıklı davranmaya başladı. Gerçekten kimse değişmez arkadaşlar. Değişir zannettiğiniz her şey daha çok üstüne eklenerek ilerlermiş bunu anladım. İnanın burda anlatamadığım o kadar çok şey var ki. Özgüvenim yerle bir oldu. Sosyal bir ortama girdiğimde kendimi açıklayamıyorum, ifade edemiyorum. Kendimi hep çirkin hissediyorum hem fiziksel hem ruhsal. Bir daha birine nasıl güvenirim bilmiyorum, nasıl konuşabilirim, nasıl anlaşabilirim. Çok fazla kaygı yüklüyüm. Beni çok seviyormuş gibi hissettirip, beni yokluğuyla cezalandırıyordu. Düğüne 1 ay kala ayrıldık. Kendisi 2 ay içinde hayatına başka birini aldı. Ben ise kimseyle görüşmek, konuşmak istemiyorum. Bana bunu yaşatan insan, o kıza da bunu yaşatır mı yoksa sorun bende miydi. İlişkinin en başında ilgiyi üst düzeyde tutan insan birdenbire sizi aşağılamaya, hakaret etmeye başlıyor. Nasıl kendime geleceğim bilmiyorum. Fikirleriniz nelerdir?