Bir kayınvalide sorunu da benden.!

cecenn .!.:

İyi akşamlar herkese. Ben 6 yıllık evliyim. Doğuda küçük bir ilçede yaşıyorum. Evlenirken eşimle şartlarımızı konuştuk. Ben orada ömür boyu yaşayamam demiştim oda zaten 3 5 sene içinde buradan gitme niyetindeydi ailesi de bunu biliyordu. Bu rahatlığı bana verince bende kabul ettim sonuçta görücü üsülü evlendik ve ne istediğimizi hayatımızla ilgili ne planladığımızı bilerek evlendik. Bu akşam bir yere oturmaya gittik. Orda buradan gitme konusu açıldı. Eşimin akrabası da aynı niyetteydi konuyu o açtı bizde eşimle burada kalmak istemediğimizi söyledik. Tabii sizmisiniz bunu söyleyen. Kayınvalidem o kadar üstümüze geldi ki. İşte onlar yaşlanmış hasta olsalar ne olacakmış kim ilgilenecekmiş. Eşim altı kardeş en küçük çocuğa düşermiş bakmak. Bizden önce de diğer eltimler gitti 3 sene evvel. Siz öğretiyorsunuz kocalarınıza diyor. Güya ben istediğim için oluyormuş. Oysaki eşim şuan ki kurumundan hiç memnun değil patronu resmen kötü bir adam. Kendisi benden çok istiyor gitmeyi. Bana diyor ki sanki kocan seni eve mi kapatmış her yeri geziyorsun. Ee ne yapayım senin gibi eve mi kapatayım kendimi diyecektim ama tuttum kendimi. Kendisi hep evde ne zaman sorsanız hep hasta. Komşu yok akraba yok hayat onun için durmuş gibi resmen. Abin gitti ne oldu, siz ne olacaksınız diyor bize. Bu arada tüm kardeşleri hep gitmiş burdan kimse kalmadı. Sadece kız kardeşi burda yaşıyor eşimin oda evli. Ona bile gitmiyor. Biz çocuğumuzun eğitimi diyoruz burda eğitim sıfır ne verebiliriz çocuğa diyoruz bak bak bak diyor arkadan dalga geçer gibi. Benim sürekli kontrol gerektiren bir hastalığım var. Burada sağlık ta sıfır maalesef. Kontrol zamanı sürekli şehir değiştirmek zorundayım. Ya ben neden kendimi anlatmak zorundayım. Hayallerimi, düşüncelerimi. Zaten asla dinlemiyor. Bağırarak konuşup sizin söyleyeceğiniz Her şeyi bastırıyor. Sanki sesiniz kuyudan geliyormuş gibi cılızlaşıyor . Ben mecbur muyum ya kan ter içinde dert anlatmaya. Şunu da eklemek istiyorum. Diyoruz ki sizde gelin başımız üstünde yeriniz var. Bütün çocukları da çağıyor. Ama yok asla kesinlikle ölsem de gelmem diyor. Şuana kadar hiç tartışmadık bile arkadaşlar. Geçen mesela giydiğim bir kıyafete bakıp bakıp gülüyor dalga geçiyor güya. Bende güler geçerim. O an üzülsem bile ses etmem. Büyüktür saygısızlık olmasın diye. Ama bu davranışa katlanamıyorum haksızlık gibi geliyor bu bana. Siz ne düşünüyorsunuz, siz olsanız hayatınız ve geleceğiniz ile ilgili bu önemli kararı nasıl alırsınız. Ben kimse üzülmeden kırılmadan halletmek isterdim ama belli ki öyle olmayacak. Beni haksız bulan olursa açık açık yazsın bende hatamı bileyim.
Eşimin tutumu da şöyle şartlarımız oluşsun gideceğiz diyor. Orda da söyledi zaten. Eve gelince de gitme konusu açılınca annemin içinden başka bir insan çıkıyor dedi ve çok stresli. Annesine düşkündür. Eminim kara kara düşünüyor. Nasıl ikna edeceğini bilmiyorr. Durum böyle arkadaşlar.

Genişletmek için tıkla...

yorguntosbik .!.:

Annem de yaşadığı yerden asla ayrılmak istemiyor ,alıştığı hayat sonuçta onu anlarım da size karşı çok hadsiz davranmış, size saygısı yok bu durumda sizden nasıl hayır bekliyor,insan gibi davranmayıp karşılığında sizden mükemmel gelinlik nasıl bekliyor,gelin her şeye katlanmak zorunda mı ben de bu zihniyetten nefret ediyorum. Benzer şeyler benim de başımda, ben neyden rahatsızsanız söylemeniz taraftarıyım aman üzülmesin aman büyüktür saygısızlık olmasın kırılmasın diyoruz ama onlar bize eziyet verirken bizim duygularımızı önemsemiyor,saygısızlık yapın da demiyorum ama açık açık söyleyin onlar da kabullenir inşallah.ay Allah size de muhtaç etmesin onları gerçekten çekmek çok zor ben evlendim burnumdan geldi böyle bakma meseleleri yüzünden, her şeyden soğumuş durumdayım 6yillik evliyim kendi çocuklarım oldu bi yandan onlar bi yandan esimin ana babasina bakma derdim her sey agir geliyor

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

Ya gerçekten o kadar okuyorum kendimi geliştirmek için. Ama uzun uzun baktım ekrana. Hep artık kendimle ilgilenicem kendime dönücem diye düşünürken aslında yine başkalarını kendimden önceye koyduğumu fark ettim. Çok yoruldum bu huyumdan. Sanki dünyayı ben kurtarıcam, kendim ne olacağım bunu düşünmem lazım. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

bulca .!.:

Nedense ben eşinizin memleketten gideceğini düşünmüyorum öyle hissettim umarım yanilirim evet başta evlenirken konuşmuşunuz 3-5 sene diye ama 6 yıl olmuş şartlar olussun diyormuş ne zaman oluşacak peki bu şartlar şimdiye kadar niye bir girişimi olmamış

Hem Bir sağlık sorununuz varmış farklı ile gidiyormuşsunuz bunun için bile şimdiye taşınması gerekirdi madem oda istiyordu taşınmayı.

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

Buradan gittiğimiz zaman ev alıp gitmek istiyoruz. Birkaç iş girişimi oldu. Başarısız olduk derken süreç uzadı. Bana verdiği sözü tutacağına eminim ama annesinden çekiniyor gibi de hissediyorum. Ama hiç bu kadar kararlı görmemiştim eşimi. Artık çok net adımlar atma zamanı geldi gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

bulca .!.:

Umarım dediğiniz gibi olur ama ev alıp gitmek biraz zor gibime geliyor ev fiyatları malum duseceginide hiç sanmıyorum .

Siz hangi sehiri istiyoruz peki.

Genişletmek için tıkla...

sifirdanhayatcokmuzor .!.:

Ben de uzulerek esinizin sizi simdiye kadar oyalamasa da bundan sonra mutlaka oyalayacagini dusunuyorum. En basiti is ciddiye binince kaynananiz ya kalpten ya tansiyondan hastanelik olacak ve malesef esiniz ayni behlulun bihteri havalimaninda biraktigi gibi konuyu kapatacak. Ev alip gitmek filan bunlar sizin fikriniz degildiyse uzgunum ama manipule edilmissiniz. Bu saatten sonra adim atacaksaniz kaynananizin sagligi iyice kotuye gitmeden atin atin yoksa hic ama hic atamazsiniz.

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

Eşime şu yönden çok güveniyorum. Kızımı burda okutmam ona burda bişey veremem diyor. Onun için her şeyi yaparım diyor. Zaten bu sene içinde net bişeyler olmazsa daha farklı konuşurum bende.

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

İyi akşamlar herkese. Ben 6 yıllık evliyim. Doğuda küçük bir ilçede yaşıyorum. Evlenirken eşimle şartlarımızı konuştuk. Ben orada ömür boyu yaşayamam demiştim oda zaten 3 5 sene içinde buradan gitme niyetindeydi ailesi de bunu biliyordu. Bu rahatlığı bana verince bende kabul ettim sonuçta görücü üsülü evlendik ve ne istediğimizi hayatımızla ilgili ne planladığımızı bilerek evlendik. Bu akşam bir yere oturmaya gittik. Orda buradan gitme konusu açıldı. Eşimin akrabası da aynı niyetteydi konuyu o açtı bizde eşimle burada kalmak istemediğimizi söyledik. Tabii sizmisiniz bunu söyleyen. Kayınvalidem o kadar üstümüze geldi ki. İşte onlar yaşlanmış hasta olsalar ne olacakmış kim ilgilenecekmiş. Eşim altı kardeş en küçük çocuğa düşermiş bakmak. Bizden önce de diğer eltimler gitti 3 sene evvel. Siz öğretiyorsunuz kocalarınıza diyor. Güya ben istediğim için oluyormuş. Oysaki eşim şuan ki kurumundan hiç memnun değil patronu resmen kötü bir adam. Kendisi benden çok istiyor gitmeyi. Bana diyor ki sanki kocan seni eve mi kapatmış her yeri geziyorsun. Ee ne yapayım senin gibi eve mi kapatayım kendimi diyecektim ama tuttum kendimi. Kendisi hep evde ne zaman sorsanız hep hasta. Komşu yok akraba yok hayat onun için durmuş gibi resmen. Abin gitti ne oldu, siz ne olacaksınız diyor bize. Bu arada tüm kardeşleri hep gitmiş burdan kimse kalmadı. Sadece kız kardeşi burda yaşıyor eşimin oda evli. Ona bile gitmiyor. Biz çocuğumuzun eğitimi diyoruz burda eğitim sıfır ne verebiliriz çocuğa diyoruz bak bak bak diyor arkadan dalga geçer gibi. Benim sürekli kontrol gerektiren bir hastalığım var. Burada sağlık ta sıfır maalesef. Kontrol zamanı sürekli şehir değiştirmek zorundayım. Ya ben neden kendimi anlatmak zorundayım. Hayallerimi, düşüncelerimi. Zaten asla dinlemiyor. Bağırarak konuşup sizin söyleyeceğiniz Her şeyi bastırıyor. Sanki sesiniz kuyudan geliyormuş gibi cılızlaşıyor . Ben mecbur muyum ya kan ter içinde dert anlatmaya. Şunu da eklemek istiyorum. Diyoruz ki sizde gelin başımız üstünde yeriniz var. Bütün çocukları da çağıyor. Ama yok asla kesinlikle ölsem de gelmem diyor. Şuana kadar hiç tartışmadık bile arkadaşlar. Geçen mesela giydiğim bir kıyafete bakıp bakıp gülüyor dalga geçiyor güya. Bende güler geçerim. O an üzülsem bile ses etmem. Büyüktür saygısızlık olmasın diye. Ama bu davranışa katlanamıyorum haksızlık gibi geliyor bu bana. Siz ne düşünüyorsunuz, siz olsanız hayatınız ve geleceğiniz ile ilgili bu önemli kararı nasıl alırsınız. Ben kimse üzülmeden kırılmadan halletmek isterdim ama belli ki öyle olmayacak. Beni haksız bulan olursa açık açık yazsın bende hatamı bileyim.
Eşimin tutumu da şöyle şartlarımız oluşsun gideceğiz diyor. Orda da söyledi zaten. Eve gelince de gitme konusu açılınca annemin içinden başka bir insan çıkıyor dedi ve çok stresli. Annesine düşkündür. Eminim kara kara düşünüyor. Nasıl ikna edeceğini bilmiyorr. Durum böyle arkadaşlar.

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

İyi akşamlar herkese. Ben 6 yıllık evliyim. Doğuda küçük bir ilçede yaşıyorum. Evlenirken eşimle şartlarımızı konuştuk. Ben orada ömür boyu yaşayamam demiştim oda zaten 3 5 sene içinde buradan gitme niyetindeydi ailesi de bunu biliyordu. Bu rahatlığı bana verince bende kabul ettim sonuçta görücü üsülü evlendik ve ne istediğimizi hayatımızla ilgili ne planladığımızı bilerek evlendik. Bu akşam bir yere oturmaya gittik. Orda buradan gitme konusu açıldı. Eşimin akrabası da aynı niyetteydi konuyu o açtı bizde eşimle burada kalmak istemediğimizi söyledik. Tabii sizmisiniz bunu söyleyen. Kayınvalidem o kadar üstümüze geldi ki. İşte onlar yaşlanmış hasta olsalar ne olacakmış kim ilgilenecekmiş. Eşim altı kardeş en küçük çocuğa düşermiş bakmak. Bizden önce de diğer eltimler gitti 3 sene evvel. Siz öğretiyorsunuz kocalarınıza diyor. Güya ben istediğim için oluyormuş. Oysaki eşim şuan ki kurumundan hiç memnun değil patronu resmen kötü bir adam. Kendisi benden çok istiyor gitmeyi. Bana diyor ki sanki kocan seni eve mi kapatmış her yeri geziyorsun. Ee ne yapayım senin gibi eve mi kapatayım kendimi diyecektim ama tuttum kendimi. Kendisi hep evde ne zaman sorsanız hep hasta. Komşu yok akraba yok hayat onun için durmuş gibi resmen. Abin gitti ne oldu, siz ne olacaksınız diyor bize. Bu arada tüm kardeşleri hep gitmiş burdan kimse kalmadı. Sadece kız kardeşi burda yaşıyor eşimin oda evli. Ona bile gitmiyor. Biz çocuğumuzun eğitimi diyoruz burda eğitim sıfır ne verebiliriz çocuğa diyoruz bak bak bak diyor arkadan dalga geçer gibi. Benim sürekli kontrol gerektiren bir hastalığım var. Burada sağlık ta sıfır maalesef. Kontrol zamanı sürekli şehir değiştirmek zorundayım. Ya ben neden kendimi anlatmak zorundayım. Hayallerimi, düşüncelerimi. Zaten asla dinlemiyor. Bağırarak konuşup sizin söyleyeceğiniz Her şeyi bastırıyor. Sanki sesiniz kuyudan geliyormuş gibi cılızlaşıyor . Ben mecbur muyum ya kan ter içinde dert anlatmaya. Şunu da eklemek istiyorum. Diyoruz ki sizde gelin başımız üstünde yeriniz var. Bütün çocukları da çağıyor. Ama yok asla kesinlikle ölsem de gelmem diyor. Şuana kadar hiç tartışmadık bile arkadaşlar. Geçen mesela giydiğim bir kıyafete bakıp bakıp gülüyor dalga geçiyor güya. Bende güler geçerim. O an üzülsem bile ses etmem. Büyüktür saygısızlık olmasın diye. Ama bu davranışa katlanamıyorum haksızlık gibi geliyor bu bana. Siz ne düşünüyorsunuz, siz olsanız hayatınız ve geleceğiniz ile ilgili bu önemli kararı nasıl alırsınız. Ben kimse üzülmeden kırılmadan halletmek isterdim ama belli ki öyle olmayacak. Beni haksız bulan olursa açık açık yazsın bende hatamı bileyim.
Eşimin tutumu da şöyle şartlarımız oluşsun gideceğiz diyor. Orda da söyledi zaten. Eve gelince de gitme konusu açılınca annemin içinden başka bir insan çıkıyor dedi ve çok stresli. Annesine düşkündür. Eminim kara kara düşünüyor. Nasıl ikna edeceğini bilmiyorr. Durum böyle arkadaşlar.

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

İyi akşamlar herkese. Ben 6 yıllık evliyim. Doğuda küçük bir ilçede yaşıyorum. Evlenirken eşimle şartlarımızı konuştuk. Ben orada ömür boyu yaşayamam demiştim oda zaten 3 5 sene içinde buradan gitme niyetindeydi ailesi de bunu biliyordu. Bu rahatlığı bana verince bende kabul ettim sonuçta görücü üsülü evlendik ve ne istediğimizi hayatımızla ilgili ne planladığımızı bilerek evlendik. Bu akşam bir yere oturmaya gittik. Orda buradan gitme konusu açıldı. Eşimin akrabası da aynı niyetteydi konuyu o açtı bizde eşimle burada kalmak istemediğimizi söyledik. Tabii sizmisiniz bunu söyleyen. Kayınvalidem o kadar üstümüze geldi ki. İşte onlar yaşlanmış hasta olsalar ne olacakmış kim ilgilenecekmiş. Eşim altı kardeş en küçük çocuğa düşermiş bakmak. Bizden önce de diğer eltimler gitti 3 sene evvel. Siz öğretiyorsunuz kocalarınıza diyor. Güya ben istediğim için oluyormuş. Oysaki eşim şuan ki kurumundan hiç memnun değil patronu resmen kötü bir adam. Kendisi benden çok istiyor gitmeyi. Bana diyor ki sanki kocan seni eve mi kapatmış her yeri geziyorsun. Ee ne yapayım senin gibi eve mi kapatayım kendimi diyecektim ama tuttum kendimi. Kendisi hep evde ne zaman sorsanız hep hasta. Komşu yok akraba yok hayat onun için durmuş gibi resmen. Abin gitti ne oldu, siz ne olacaksınız diyor bize. Bu arada tüm kardeşleri hep gitmiş burdan kimse kalmadı. Sadece kız kardeşi burda yaşıyor eşimin oda evli. Ona bile gitmiyor. Biz çocuğumuzun eğitimi diyoruz burda eğitim sıfır ne verebiliriz çocuğa diyoruz bak bak bak diyor arkadan dalga geçer gibi. Benim sürekli kontrol gerektiren bir hastalığım var. Burada sağlık ta sıfır maalesef. Kontrol zamanı sürekli şehir değiştirmek zorundayım. Ya ben neden kendimi anlatmak zorundayım. Hayallerimi, düşüncelerimi. Zaten asla dinlemiyor. Bağırarak konuşup sizin söyleyeceğiniz Her şeyi bastırıyor. Sanki sesiniz kuyudan geliyormuş gibi cılızlaşıyor . Ben mecbur muyum ya kan ter içinde dert anlatmaya. Şunu da eklemek istiyorum. Diyoruz ki sizde gelin başımız üstünde yeriniz var. Bütün çocukları da çağıyor. Ama yok asla kesinlikle ölsem de gelmem diyor. Şuana kadar hiç tartışmadık bile arkadaşlar. Geçen mesela giydiğim bir kıyafete bakıp bakıp gülüyor dalga geçiyor güya. Bende güler geçerim. O an üzülsem bile ses etmem. Büyüktür saygısızlık olmasın diye. Ama bu davranışa katlanamıyorum haksızlık gibi geliyor bu bana. Siz ne düşünüyorsunuz, siz olsanız hayatınız ve geleceğiniz ile ilgili bu önemli kararı nasıl alırsınız. Ben kimse üzülmeden kırılmadan halletmek isterdim ama belli ki öyle olmayacak. Beni haksız bulan olursa açık açık yazsın bende hatamı bileyim.
Eşimin tutumu da şöyle şartlarımız oluşsun gideceğiz diyor. Orda da söyledi zaten. Eve gelince de gitme konusu açılınca annemin içinden başka bir insan çıkıyor dedi ve çok stresli. Annesine düşkündür. Eminim kara kara düşünüyor. Nasıl ikna edeceğini bilmiyorr. Durum böyle arkadaşlar.

Genişletmek için tıkla...

AlerjikRinit .!.:

Evlenirken size maddi destekleri oldu mu?
Eğer olduysa bakmak zorunda olduğunuzu düşünüyorlardır.
Bir sürü çocukları varmış ne alaka eşiniz yani.

Genişletmek için tıkla...

sifirdanhayatcokmuzor .!.:

Insallah gonlunuze gore olsun. Bir de kirmadan dokmeden hallolmasi pek mumkun degil boyle seylerin. Mesele kim kirilip dokulecek ve bunda hakli mi meselesi dogrusu. En iyisi bos yere kirilip dokulenleri gormezden gelmeyi ogrenmek.

Genişletmek için tıkla...

mavinin her tonu .!.:

Kv sorunu yaşayan biri olarak söylemek istiyorum ki bunlardan gınaa geldi bi salın artık ya evlendi çocuklarınız bir aile kurdu kabul edin bunu dimi yok illa dahil olacaklar oğulları kusursuz varlık gelinler hep hatalı hep eksik sen çok haklısın cocugunun geleceği için git bence eşinede bu süre zarfında destek ol alttan alttan işle hem ayrıca ne demek en küçük çocuk bakar ya tüm evlatlar anne babaya bakar yani bunun o bakarı bu bakarımı var saçmalık

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

İyi akşamlar herkese. Ben 6 yıllık evliyim. Doğuda küçük bir ilçede yaşıyorum. Evlenirken eşimle şartlarımızı konuştuk. Ben orada ömür boyu yaşayamam demiştim oda zaten 3 5 sene içinde buradan gitme niyetindeydi ailesi de bunu biliyordu. Bu rahatlığı bana verince bende kabul ettim sonuçta görücü üsülü evlendik ve ne istediğimizi hayatımızla ilgili ne planladığımızı bilerek evlendik. Bu akşam bir yere oturmaya gittik. Orda buradan gitme konusu açıldı. Eşimin akrabası da aynı niyetteydi konuyu o açtı bizde eşimle burada kalmak istemediğimizi söyledik. Tabii sizmisiniz bunu söyleyen. Kayınvalidem o kadar üstümüze geldi ki. İşte onlar yaşlanmış hasta olsalar ne olacakmış kim ilgilenecekmiş. Eşim altı kardeş en küçük çocuğa düşermiş bakmak. Bizden önce de diğer eltimler gitti 3 sene evvel. Siz öğretiyorsunuz kocalarınıza diyor. Güya ben istediğim için oluyormuş. Oysaki eşim şuan ki kurumundan hiç memnun değil patronu resmen kötü bir adam. Kendisi benden çok istiyor gitmeyi. Bana diyor ki sanki kocan seni eve mi kapatmış her yeri geziyorsun. Ee ne yapayım senin gibi eve mi kapatayım kendimi diyecektim ama tuttum kendimi. Kendisi hep evde ne zaman sorsanız hep hasta. Komşu yok akraba yok hayat onun için durmuş gibi resmen. Abin gitti ne oldu, siz ne olacaksınız diyor bize. Bu arada tüm kardeşleri hep gitmiş burdan kimse kalmadı. Sadece kız kardeşi burda yaşıyor eşimin oda evli. Ona bile gitmiyor. Biz çocuğumuzun eğitimi diyoruz burda eğitim sıfır ne verebiliriz çocuğa diyoruz bak bak bak diyor arkadan dalga geçer gibi. Benim sürekli kontrol gerektiren bir hastalığım var. Burada sağlık ta sıfır maalesef. Kontrol zamanı sürekli şehir değiştirmek zorundayım. Ya ben neden kendimi anlatmak zorundayım. Hayallerimi, düşüncelerimi. Zaten asla dinlemiyor. Bağırarak konuşup sizin söyleyeceğiniz Her şeyi bastırıyor. Sanki sesiniz kuyudan geliyormuş gibi cılızlaşıyor . Ben mecbur muyum ya kan ter içinde dert anlatmaya. Şunu da eklemek istiyorum. Diyoruz ki sizde gelin başımız üstünde yeriniz var. Bütün çocukları da çağıyor. Ama yok asla kesinlikle ölsem de gelmem diyor. Şuana kadar hiç tartışmadık bile arkadaşlar. Geçen mesela giydiğim bir kıyafete bakıp bakıp gülüyor dalga geçiyor güya. Bende güler geçerim. O an üzülsem bile ses etmem. Büyüktür saygısızlık olmasın diye. Ama bu davranışa katlanamıyorum haksızlık gibi geliyor bu bana. Siz ne düşünüyorsunuz, siz olsanız hayatınız ve geleceğiniz ile ilgili bu önemli kararı nasıl alırsınız. Ben kimse üzülmeden kırılmadan halletmek isterdim ama belli ki öyle olmayacak. Beni haksız bulan olursa açık açık yazsın bende hatamı bileyim.
Eşimin tutumu da şöyle şartlarımız oluşsun gideceğiz diyor. Orda da söyledi zaten. Eve gelince de gitme konusu açılınca annemin içinden başka bir insan çıkıyor dedi ve çok stresli. Annesine düşkündür. Eminim kara kara düşünüyor. Nasıl ikna edeceğini bilmiyorr. Durum böyle arkadaşlar.

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Konuyu tartışmaya açmanız bile saçma, günü gelince aniden gidilir şimdiden kayinvalideyi mevzuya katmak çok akıllıca değil, hele bir o gün gelseydi bu ne acele ,kv yi neden konuya dahil ettiniz, gereksiz polemik yaratmışsınız...

Genişletmek için tıkla...

cecenn .!.:

Yani ikna derken şöyle aslında rest çekip gitmek değil kalbi kırılmasın küs gitmemek için.

Genişletmek için tıkla...