Bir hata yaptım, ömür boyu çekeceğim sanırım. Buyrun, okuyun.

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

ZebraDeseni1 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle deneyin

Niye utaniyorsunuz ? Cebinize parayı onlar mı koyuyor. En fazla eşinizden serzeniş duyarsınız o da susar. Çocuk uyuduktan sonra çalışın madem eksiğiniz çok yok en azından bir daha pişman olmazsınız, keşke demezsiniz.

Güzel anne sen istersen olur yine olur…
Kendine güveniyorsan bu iş tamamdır…
Seni ve çocuğunu etkilemeyecek şekilde istikrarla başlamalısın

Hayatınızin hatası diyebilirim, bu devirde insanlar atanmak için ölüyor resmen. Doğu diye burun kiviranlar var sanki doğulular insan değil oralar da yaşanmayacak yerler gibi.
Haberiniz var mı bilmiyorum, devlet tasarrufa gidiyor emekli sayısı kadar öğretmen alınacak, yani bransinizin kontenjanı ne kadarsa onun üçte birini baz alıp kararınızı verin. Üstelik mülakat da var. Eskisi kadar şansiniz olmayabilir yani sizin durumunuzda ben olsam seçim dönemine kadar sınava girmezdim. Bebek de varmış bence yormayın kendinizi.

Bence çok güzel fikir mutlaka denemelisin ama mutlaka bak kendinde söylüyorsun temelin sağlam. Çok zorlanacagını düşünmüyorum inşallah hersey gönlünce olur

Eşin o zaman seni zorlamadı mı, ölenle ölünmez demedi mi…tekrar denemeye niyetin varsa eşini ikna etmen yeterli, elalemden falan utanmana gerek yok. Ama bu sefer 41’i açmadan bırakma benden sana tavsiye

ZebraDeseni1 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

1- kafanda varsayımlar sunarak gereksiz diyaloglar yapmayın. Oturun eşinizle bu konuyu aynı buraya yazdığınız gibi enine boyuna konuşun.. desteğe ihtiyaç duyduğunuzu anlatın
2- bebekle atama nasıl olur bilemiyorum
3- elaleme b.k düşer afedersiniz. Öğretmen kadınsınız elalem umurunuzda olmasın artık lütfen ya

Ne var utanacak ? Herbirimiz insanız başımıza ne zaman ne gelecegini hicbirimiz bilmiyoruz pskolojik olarak etkilenmeniz bu duruma gelmeniz sizin elinizde değildi. Vardır hepsinde bir hayır

Kimseyi yarı yolda bıraktığınız falan da yok neden kendinizi bu deli sucluyorsunuz omuzlariniza bu yükü bindiriyorsunuz

3 5 sene sonra hepten kaybolacak bilgiler henüz tazeyken girin lütfen eşinizde tabiki destek olacak ve olmalı da ne demek o anki destegi saglarmı bilmiyorum demek

Siz bile kendinize bu denli kötü davranırken kim size son sürat koşar ki

Hazırlanın ve gidin alın istediğiniz şeyi başarılar dilerim

Okumadan önce geri dönülmez bir şey yaptınız sandım.
İnsan isteyince her şeyi yapar emin olun bir kere yapmışsınız bir daha yaparsınız yeterki kendinize güvenin

Bölüm neydi hocam?
Mutlaka çalışın, çıkmış soruları çözün.
Telegramda bazı soru kitaplarının pdfini paylaşıyorlar onlara bakın.

Bir miktar paramız varsa sanal dersane alabilirsiniz, 30 soruda 30 d çok iyi. Mutlaka çalışın bırakmayın ama madem bu kadar hassssınız kimseye söylemeyin. Sonucunuz iyi gelirse söylersiniz

Ben böyle konularda çok kaderciyim. O zaman gitmemenizin kesinlikle bir nedeni vardır bence.
Bazen istediğimiz kadar plan yapalım yolumuz tıkanıyor.
Bazen de en kapalı dediğimiz yol kendiliğinden açılıyor.
Ben de çok geç atandım. Sınava bile girmedim senelerce.
Şimdi düşünüyorum böyle olması gerekiyormuş,zamanını beklemiş.

Linç edilecek bir şey yok ki.Neden utanasınız?İlk önce şu çevreden utanma ve hata yaptım kafasından çıkın.Öyle olması gerekmiş,öyle olmuş.Olana değil hedefinize odaklanmalısınız.

Eksik olduğunuz konu genel kültür ise halledersiniz. Öabt iyiyse hızlı tekrar yaparsınız. Diğer iyi olduğunuz kısımda da deneme çözüp eksik konulara odaklanırsınız. Gece gündüz çalışmanıza gerek yok bence. Bir deneyin bu sene derim.

Büyük bir hata olarak da görmeyin. Belki tercihte bulunacağınız yerde mutlu olamayacaktınız. Şimdi daha güzeli denk gelir.

Öabt'nin iyi olmasına da mutlu oldum. Atanmış öğretmenlerin bazısı bile alana hakim değil

Ben tercih yaptirmayacak olayı merak ettim daha çok.
Anne babanizi mi kaybettiniz?

Utanılacak bir şey mi bu milyonlarca bebeğin ölümüne sebep olan insanlar insanları fakirlikle yaşatan siyasetçiler mutluluk içinde geziyorda senin bir tercih yapmaman mı bu dünyada utanç kaynağı hayat senin ne istiyorsan onu yap .İnşallah tekrar başarırsın kendinle gurur duyarsın

ZebraDeseni1 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Konuya nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Hata üstüne hata yapmış bir insanım ben. Aptallık, korkaklık, tembellik adına ne derseniz deyin artık. Tüm linç girişimlerine hazırım, çünkü hepsini hak ediyorum...
Ben evliliğimin ilk yıllarında, henüz bir çocuğum yokken, eşimin de ciddi desteği ile KPSS'ye hazırlandım.Gece gündüz tabiri caizse eşsek gibi çalıştım ve karşılığında yüksek bir puan alarak kontenjana girdim. Tabii bu durumu da herkese duyurdum. Ancak tercih döneminde çok yakın bir insanımı kaybettim ve psikolojik olarak ciddi anlamda etkilendim. Nasıl ifade edebilirim bilmiyorum, gerçekten kalbim yerinden çıkacak gibi aylar geçirdim. Bu yoğun duygular içinde , açılan tüm okullarda Doğu'da olduğu için gitmek istemedim. Böyle yazınca anlam verilmesi zor olacak biliyorum ama gerçekten sağlıklı düşünemedim ve beni bu durumdan kurtarmak isteyen tüm yakınlarımın desteğini reddettim. Herkes tabii ki hem şaşırdı , hem üzüldü. Haklılardı da... Ama ben KPSS işini tamamen hayattan silmiştim.

Tabi üzerinden zaman geçti , kendimi toparladım, bir bebeğim oldu bu süreçte. Hayata bakış açım farklılaştı. Ve o dönem için, herkesin dediği gibi pişman oldum, kimseye diyemiyorum. Zaten ne fayda ? İş işten geçti..
Son günlerde, acaba yeniden sınava hazırlansam mı diye düşünüp düşünüp, vazgeçiyorum. Yani bu kararı eşime bile paylaşmaya utanıyorum. Adam benim için zamanında o kadar emek ve destek vermişti, ben onu da yarı yolda bırakmış oldum , çünkü sonuca vardıramadım. Şuan bana o desteği sunacağını sanmıyorum ama yoluma taş koyacak değildir. Ben öğretmenim. Biliyorsunuz öğretmenlikte 3 ayrı sınav kademesi var, bunlardan 2sine hala hakim olduğumu düşünüyorum ama birinde ciddi derecede eksiğim var. Az önce branşımın 2024 ÖABT sorularına baktım, sadece ilk 30 soruya baktım ve ilk 30 soruyu doğru yaptım. Temelim var yani. Ama artık benim gece gündüz çalışacak vaktim yok. Çünkü 13 aylık bir oğlum var. Cesaretim çok kırılıyor. Hem oğlumdan ötürü gündüz ders çalışamam diyorum, hem eşim artık o psikolojik sürece girmez diyorum hem de sonucu olumsuz olabilir artık diyorum. Herkesten de utanıyorum.
Şimdi size şunu sormak istiyorum, ben her şeye rağmen tekrar geceleri ders çalışıp, önümüzdeki yıl sınava çalışmalı mıyım? Yoksa bebeğimin birkaç sene daha falan büyümesini mi beklemeliyim ?
Tekrar bu yola çıkmaktan korkuyorum ama içimde başaracağıma dair de umut var.
Lütfen bana en gerçekçi duygularınız ile yorum yapın.
Teşekkür ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Temeliniz olmasa gerçekçi olur bebeğiniz de var alım da az olacak maceraya gerek yok derdim. Ama madem temeliniz var deneyin derim. Komşum 2 yaşında bebe ile hazırlandı şu an bir doğu ilinde öğretmen öyle çok temeli de yoktu ama seçim öncesi alım çok olmuştu

Marianihal .!.:

Hayatınızin hatası diyebilirim, bu devirde insanlar atanmak için ölüyor resmen. Doğu diye burun kiviranlar var sanki doğulular insan değil oralar da yaşanmayacak yerler gibi.
Haberiniz var mı bilmiyorum, devlet tasarrufa gidiyor emekli sayısı kadar öğretmen alınacak, yani bransinizin kontenjanı ne kadarsa onun üçte birini baz alıp kararınızı verin. Üstelik mülakat da var. Eskisi kadar şansiniz olmayabilir yani sizin durumunuzda ben olsam seçim dönemine kadar sınava girmezdim. Bebek de varmış bence yormayın kendinizi.

Genişletmek için tıkla...

Valla çok haklısınız.
Evet haberim var. Kontenjanlar eskisi gibi değil, farkındayım. Ayrıca bebeğimin de olmuş olması, acaba birkaç yıl ertelesem mi diye de düşündürüyor. Ama bir yandan da şuan hala temelim var diyorum. Birkaç yıla kadar uçar gider bilgilerim. Konular derya deniz. :/

Tabiki bırakmayın. Ne anneler, ne evli kadınlar atandı. Eğer bebekle plan program disiplin anlamında zorlanacağınızı düşünüyorsanız bir öğrenci koçundan destek alabilirsiniz

girlinred .!.:

Eşin o zaman seni zorlamadı mı, ölenle ölünmez demedi mi…tekrar denemeye niyetin varsa eşini ikna etmen yeterli, elalemden falan utanmana gerek yok. Ama bu sefer 41’i açmadan bırakma benden sana tavsiye

Genişletmek için tıkla...

Eşim her türlü seçeneği sundu, pes etmemem için ama ben ikna olmadım.
Haliyle , şimdi tekrar deneyeceğim demeye utanıyorum. Eski desteğini sunmaz diye düşünüyorum. Ama bilemiyorum da tepkisini.