Merhabalar! Bugün doğum günüm mutlu olmam gerekir ama ben şu an depresif bir ruh halindeydim maalesef.
Evlendiğim yerde ne ailem var ne akrabam ne de yakın bir arkadaşım, haliyle eşimden ekstra bir ilgi bekledim doğum günümde. Öyle hediye falan da değil (zaten pek hediye almayı da beceremez kendisi), en azından biraz erken kalkıp kahvaltıyı o hazırlasın güzelce yiyip kızımızı parka falan götürürüz diye bekledim ama o da olmadı.
Ben kızım erken kalktığı için 6da 6 buçukta kalkıyorum eşim de 2. Vardiyadayken 8-8.30 gibi kalkıyor. Ben kızımın kahvaltısını yaptırdım, bekledim bekledim kalkan falan yok. Sonra ben hazırladım kahvaltıyı ondan sonra kalktı saat 10a geliyordu. Tabi ben biraz bozuldum, surat astım. Kahvaltıyı yaparken de öylesine iyi ki doğdun falan dedi tabi ben sürdürdüm surat asmayı teşekkürler deyip geçtim.
Gerginlik sürdü tabi aramızda bir de tartışma oldu, tartışırken “ben izin almıştım işten sana sürpriz yapacaktım” dedi. Ben de çok kırıldığımı çok bir şey beklemediğimi sadece bir sabahımız vardı onu da iyi geçirmek istediğimi söyledim. Sonra saat 1 gibi çıktı evden sanayiden arabamızı almak için erken çıktı. “İzin almıştım” deyince bekledim, bekledim gelir belki diye de sonra mesaj attı: aldım arabayı işe geçiyorum diye. Sonra da gelen giden olmadı tabi.
Bir yandan görümceme de sinir oldum. Müsait misiniz size geleyim mi diye mesaj attı. Ben de bilmiyorum belki bir yerlere çıkarız dedim eşim işten izin aldım dediği için. kaç gibi çıkarsınız diyor. Yahu hiç sevmem böyle bir şeyi söylemeyi ama ona da yazdım: bugün doğum günüm ya belki abin sürpriz yapar o yüzden bilmiyorum tam kaç gibi olur dedim. Yani illa söyletecek, anla işte müsait değiliz!
Velhasıl kelam bugün hiç böyle geçmesini beklemiyordum, çok bozuldum, çok üzüldüm. Önemsenmek istemiştim sadece! Yani sizce ben bozulmakta kırılmakta haklı mıyım? Yoksa abartıyor muyum? Fikirlerinizi merak ediyorum