- 21 Mayıs 2021
- 1.660
- 5.265
- 31
-
- Konu Sahibi Guclukizben
- #101
Ay yok yani bu konu sahibi cidden şaka olmalı
Son düzenleme:
Ay yok yani bu konu sahibi cidden şaka olmalıdüzelir diye
Erkek olsa da dayak atmayi normal sayip karisini kizini dovecek birine donusur her turlu kiz olsun erkek olsun cocugunun hayati mahvoldu.dayak yiye yiye düşünme yetinizi kaybettiniz galiba.
ilk sizi dövdüğünüzde boşansaydınız şimdi böyle sindirildim diye sızlanıp kendinizi haklı çıkarmaya çalışmazdınız. boşanmak kolay değil dayak yemek aşağılanmak kolaysa tabi sizin tercihiniz ona kimse birşey diyemez.
inşallah çocuğunuz kız değildir. hizmet sektörüne bir aday daha lazım değil zira. anası neyse o olacak. dayak yemenin ve evliliğe devam etmekte ısrar etmenin normal olduğunu düşünerek büyüyecek ve sizin gibi bir kadın olacak.
Ok o zaman dewamkeÇevresine, ailesine, bebeğine karşı harika bir insan sadece biz evlilikte saygıyı bir yerde kaçırdık sonra da toparlayamadık. Ben de kendimi tutamayıp çok hakaret ettim. Sussan, hakaret etmesen bana ben zaten böyle bir insan değilim diyor. Anlık sinirlerim var diyor. Pişman olup özür diliyor, yarım saat bile sürmüyor pişmanlığı.
Hadi abla git dayağını ye otur kocana kul köle ol ya.Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Peki tam olarak bizden beklentiniz ne? Eşiniz size vurduğunda çöp kutusunun yanında tek ayak üstünde mi bekletelim?Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Nickiniz de çok manidarÇünkü bu hayatta ben en çok anne olmayı istedim. Hem de 3 yıl boyunca.
Herkes yazmış ne yapacağınızı nasıl bilmiyorsunuz dahalaBoşanamıyorum işte çok rezil bir durumdayım biliyorum her şey benim yüzümden ama çok yalnızım nereden başlayacağım ilk ne yapacağım bilmiyorum.
Boşanamıyorum işte çok rezil bir durumdayım biliyorum her şey benim yüzümden ama çok yalnızım nereden başlayacağım ilk ne yapacağım bilmiyorum.
Gerçekten normal değilsiz,kesinlikle destek almanız gerekiyor.Ben boşandım evet çokta mutlu oldum.Klavye delikanlılığı da yapmıyorum hiç.Boşanırken ne birikmiş param vardı,nede bir işim vardı.Tabiki zorlu süreçlerden geçtim ama rezil bir hayat yaşamaktansa hayat ile mücadele etmek daha gurur vericiydi.Evlilikleriniz harika mı diye sormuşsunuz,harika evlilik tanımınız nedir acaba?Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Güzel hocam küçük bir bebeğin var çok kötü bir durumdasın diye kelimelerime dikkat etmeye çalışacağım kimseyi yargılamak haddim değil ama eşin için bir eğitimci nasıl böyle cahil olabilir diye şaşırıyorsun ya ben de senin için bir eğitimci nasıl bu kadar kendini aşağılatabilir diye şaşırıyorum. Boşanmak için annenin desteğine ihtiyacın yoktu ki mesleğin var kendi başının çaresine bakabilirdin. Şiddettin affı olmaz kucağında bebekle sana neler yapıyor yarın çocuğuna da yapacak belki bunu düşündün mü hiç ? Seni öyle güzel kullanmış ki gerçekten hani bir kullandırt iki kullandırt ama bu kadarı çok fazla. Hala mesajının sonunda bile düzelir mi umudu taşıyorsun o kadar manipüle edilmişsin ki. Lütfen çocuğu bahane etme şu an çocuğa yapacağın en büyük güzellik bu evliliği bitirmek. Evli kaldıkça bu kredi bitse yeni krediler eklenir emin ol seni ikna eder yani buna. Psikolojik destek alma imkanın varsa al bu durumdan kurtulabileceğine inancın olursa daha çabuk hareket edersin .Merhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
Biraz büyüyünce o çocukta yiyecek dayak,emin ol.Merhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
Erkek olsa da dayak atmayi normal sayip karisini kizini dovecek birine donusur her turlu kiz olsun erkek olsun cocugunun hayati mahvoldu.
Hep kötü şeyleri yazdım ancak baba olarak çok ilgili birisi. Sonrasında o da çok pişman oluyor bebeğin yanında böyle tartışıyoruz diye. İşten geldiği gibi hemen alır ilgilenir.
Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Neden cocuk yaptin diyoruz da , tup bebek tedavisiyle cocugu olmus. Epey ugrasmis yani bu adama cocuk vermek icin.
Bence bir an önce cesaretinizi toplayın ve harekete geçin. Bu evlilikte saygı sevgi yüzyüze bakılacak bişey bile kalmamış. Şiddet in her türlüsü var. Bu evde bir bebek var çocuğunuzda bu görüntüye mahsur mu kalsın? Yazık günah. Siz mesleği olan bir kadınsınız üstelik bir eğitimcisiniz her şeyin üstesinden gelirsiniz kimseye ihtiyacınız yok. Krediyi falan önemsemeyin ayrıca 4 yıl çokta uzun süre değil. Kredi sizin üstünüze ise evin size kalma ihtimali çok yüksek zaten. Her ne olursa olsun 5 kuruş paranız bile olmasa kadın sığınma evime giderdim ve çocuğumun yanında bu şiddete asla göz yummazdım. Bu şimdiden böyle ise durmayacak her geçen gün keşke daha önce bıraksaydım diye keşke çekersinizMerhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.