- 15 Ağustos 2021
- 4.645
- 6.840
- 38
-
- Konu Sahibi Guclukizben
- #121
Asla düzelmez. Kaç defa şans verdin düzeldi mi ?Merhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
İnanılmaz bir akıl tutulması.Neden cocuk yaptin diyoruz da , tup bebek tedavisiyle cocugu olmus. Epey ugrasmis yani bu adama cocuk vermek icin.
orası öyle de az empati yapsın diye kız çocuğunu bilerek kullandım. yoksa her türlü sağlıksız büyüyecek çocuk. evdeki erkek figüründen kızda olsa erkekte olsa kocalık vasfının normalini bu zannedecekler.
Ben de öğretmenim benzer şeyler yaşadım bebeğim 2 aylıkken dava açtım başka bir yere tayin istedim ailemde uzakta illa birilerinin olması gerekmiyor maasimiz var ve bitirme nedenim oğlum uyurken hayvan gibi böğürerek doğumda yardıma gelen annemi kovmasi benimde saçımı yolmasiyla son nokta olduMerhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
Afferim. Büyük başarı. Kendi bencil istekleriniz için rezil dünyalarınıza çocuk getirmekten geri kalmayın. Sen anne oldun ya dünya düzeldi mesela şu an.Çünkü bu hayatta ben en çok anne olmayı istedim. Hem de 3 yıl boyunca.
Öğretmenler odası çocuğundan önemliyse devam et dayak yemeyi hak ediyor böyle tipler hiç üzülmedim size sadece masum bebeğe üzüldüm onu da öğretmenler odasında buyutursunuz artık pes cahillige pesBoşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Tayinim memlekete asla çıkmaz demişsiniz ama memurlarda böyle bir hak var diye biliyorum boşanma durumunda.Birde ortada şiddet var gidip darp raporu alın bence çıkar tayininiz
Sinirlerine öfkesine hakim olamıyorsa iyi insan olarak değerlendirmem ben o kişiyi, kendini bazı kişilerin yanında güzel kamufle ediyor diye düşünürüm. Sizin de bu ayrımı iyi yapmanız lazım.Hep kötü şeyleri yazdım ancak baba olarak çok ilgili birisi. Sonrasında o da çok pişman oluyor bebeğin yanında böyle tartışıyoruz diye. İşten geldiği gibi hemen alır ilgilenir.
Evet, böyle bir adamdan boşananlar çok mutlu oluyor. Anlattığınız yapıda bir adamla evliyim ve boşanma aşamasındayım. Yıllardır boşanmaya çalışıyorum çünkü ne zaman boşanmaya kalksam bir şekilde engel oldu. Uzaklaştırma çıkardım yaklaşık üç yıl önce. Darp raporuma, çocuklarımın ifadelerine rağmen hâkim uzaklaştırmayı kaldırdı. Eril adalet başlıklı konum var burada. Ben boşanmaya çalıştıkça akıl almaz terslikler yaşadım. Kanser oldu, ameliyatlar vb. ertelemek zorunda kaldım falan. Sonunda kanser tamamen temizlenir temizlenmez hemen bir avukatla anlaştım. Boşanma dilekçemi hazırlatıp uzaklaştırma çıkardım. İki aydır evde yok ve huzura kavuştuk resmen çocuklarımla. Ben de öğretmenim. Evet, öğretmen ortamı dedikoducudur ama böyle bir evliliği, onlar dedikodumu yapacak diye çekemem. Hiçbir şey kolay değil, doğru ama sizi sindirmiş bir herifle yaşamak, her an diken üstünde olmak çok mu kolay yani? Benim küçük kızım da çok düşkün babasına. Ne yapayım yani? Babasına düşkün diye cehennemi mi yaşayayım? Alışır bir süre sonra zaten çocuklar. Kaldı ki küçük kızım öyle mutlu ki şu an. Endişeleri kalmadı. Artık her sabah inanılmaz sinir yüklü uyanmıyorum, huzurluyum. Bir de tam anlamıyla boşansam tadından yenmez herhâlde. Büyükşehirdeyim, evim yok, kiradayım ama bir şekilde geçiniyorum. Para pul, çocuk falan hepsi bahane. İsteyen yapar. Bir de lafları sıralayıp üyeliğinizi iptal etmişsiniz. Hiç yakışıyor mu bir öğretmene? Öğrencileriniz bilse şu yaşadıklarınıza rağmen ayrılmadığınızı, buna cesaret edemediğinizi, saygı duyarlar mı size acaba? Gerçekten şaka gibisiniz. Ben her şeyi anlattıktan sonra bana boşanma diyecek arkadaşı anında silerim. Durumunuz çok kötü, eminim arkadaşlarınıza olayın ayrıntılarını anlatmıyorsunuz ve arkadaşlarınız o nedenle boşanma kararınızı desteklemiyor. Umarım bir şekilde konuya girer ve okursunuz burada yazılanları. Eşiniz asla düzelmeyecek aksine daha beter olacak yıllar geçtikçe.Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Sadece size sunu soyleyeyim küçük yaşta evlilik yaptım 17 falandim annem asla istemedi görücü usulü cahillik ile evlendim eski esimden ve ailesinden inanilmaz psikolojik siddet gordum herseyim elestirildi cocuk yapmadim gizlice korudum ve sadece 8 ay sabrettim kosa kosa bosandim neden bosanmadiniz??? Neden cocuk yaptınız bakin suan evliyim mükemmel bir esim var her konuda yardim eder incitirim diye korkar kötüsü gider de iyisi gelmez diye dusunen insan zir cahildir bosanin lutten mesleginizde varmisMerhaba ben 8 yıldır görev yapan bir öğretmenim. Ortak arkadaş sayesinde şehirlerimiz yakın diye eşim ile tanıştırıldım. Görünüşü o kadar çok hoşuma gitmişti ki bu çocuk bana bakmaz bile diyordum ancak huyu berbatmış geç öğrendim. Evliliğimiz ilk yılında 3-4 bulaşık sabaha kaldı diye beni aşağıladı, kadın dediğin mutfaktan belli olur ne biçim kadınsın diye. Benden habersiz 2 kredi çekti maaşı sadece bunları ödemeye yeterdi benim maaşıma güvendi ama bana haber bile vermedi. Tartışmalar ilk aylarda bunlardan başladı. Aşağılaması hiç bitmedi. Yemeklerimi severek yer ancak okuldan çok yorgun döndüğüm için yemekleri yaparken ondan geldiğinde salata yapmasını istedim diye beni mi bekledin yaptırmak için diyen birisi. Ben evi süpürüp silmeye başlayınca arkadaşları ile buluşmaya gider. Hep hayallerim vardı benim gibi öğretmen olsun eve beraber gelir her şeyi beraber yaparız, gezeriz mutlu oluruz diyordum ama evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş. Bir eğitimci nasıl bu kadar cahil olabilir hala aklım almıyor. Anlatamıyorum, sabredemiyorum, katlanamıyorum dayanamıyorum. İlk aylarda o beni aşağıladı sustum, vurdu sustum . Kades uygulamasına bastım, polisler geldi eşimin memurluğu yanmasın diye yanlışlıkla bastım dedim. Polisler de önemsemedi zaten. 3. yılda yaşadığım şiddet ve hakaretin dolmuşluğuyla kapının kilidini değiştirdim boşanacağım bu sefer dedim. Ama anneme bile söylemedim çünkü öncesinde beni kötüsü gidip iyisi gelmez diye geri göndermiş bir insan. Yani annem bile arkamda durmamıştı. İlk gün ailesinde kaldı 2. gün de ailesi benimle konuşmak için geldi ve bizi barıştırdılar. İlk günler güzeldi sonra yine hakaret, aşağılama, şideet başlıyordu kendine hakim olamıyordu ve artık ben de çıldırmış gibiydim Vileda sapını onun sırtında kırdım. Benim gücüm ona yetmiyordu ve o sinirle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyordum. Balkondan kendimi atmayı düşündüm, günahından korktum. 4. yılımızda kredi ile ev satın aldık ve hamileydim de her şey çok güzel olacak dedik. Annem benimle ilgilenmeye geldi, taşınmaya yardım etmek için düşük tehlikem vardı. Eşim evde şortla gezmiyormuş kendi evinde mülteci gibi olmuş diye benimle tartışmaya başladı. Oysa kendi ailesi ile aynı mahalledeyiz ve benim annem başka şehirden ben doğum yapacağım diye gelmiş kalmak zorunda. Zaten kendimi çok yalnız hissediyorum bu şehirde. Annem 17 gün kaldı diye kavga çıktı hamileydim gözümü morarttı. Aileme de hep hakaret ediyor onları aşağılıyor. Bebeğim doğdu annem 3 gün görebildi sadece torununu ona dokundurmadı bile annem ağlaya ağlaya beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. Annesi gelip bana hiç destek olmadı. Sezeryanla doğum yaptım 2 gün hastanede yattım evde 2. günden başladım iş yapmaya. Annem eşimin şimdiki hallerini görünce boşanmamı destekliyor ama şimdi de ben bebeğimden dolayı cesaret edemiyorum. A*ına koyiyim or*spu dedi bana bugün bebeğimin yanında. Bebeğim kucağımdayken saçımı yolduu, tekmeler attı ama ben de boş durmadım karşılık verdim. Sevgi saygı tamamen bitmiş bizde. Düzelir mi ya da nasıl boşanacağım. Evin kredisi benim üzerime 4 yılı var ödemelerimin, şimdi ücretsiz izindeyim bebeğimle ilgileniyorum . Benim burada kimsem yok. Tayin istesem memleketime asla tayinim çıkmaz. Burada da kalmak istemiyorum.
evin içindeki her iş kadının göreviymiş. O evin dışındakileri yaparmış o da alışverişmiş
Evliliklerimiz mükemmel değil tabi ama memurken dayak da yemiyoruz çok şükür o kadar kendimize saygımız var.Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.
Öğretmenler odası dedikodusu yorumunu ben yapmıştım,evliliginizi devam ettirme isteğinizi anlıyorum ,kim ister yuvası dagilsin, ama bu adamın ciddi öfke kontrol problemi var,gözümü morartti diyorsunuz..bir adam eşine bunu neden yapar ki?ne oluyor da adam bunu yapıyor..sizi kaybetmeyeceginden o kadar emin ki bütün cirkinligini ilk fırsatta gösteriyor..Bi boşanma davanizi acin bakalım ne olacak,mücadele edecek mi,tedavi göreceğim nolur bırakma diyecek mi,araya ailesini sokacak mı.....bence bunun bir kaybetme korkusu yaşaması lazım..hıç emek vermiyorsa da hiç mücadele etmeyin size yazık...çevre dedikodu yapar mı diye hiç bunlara takılmayın bile, 3 gün yaparlar biter gider..başkaları için kendinizi de mutsuz etmeyin..Boşanan bir öğretmen arkadaşımla da konuştum ben, boşanınca her şey harika mı oluyor, anne ayrı şehirde baba ayrı şehirde okulda anneler günü babalar günü için etkinlikler yapılacak, mahkemede çocuğu almak için iki taraf kavga edecek. Ben bilmiyorum cidden burada boşanıp mutlu olan kaç kişi var ya da evlilikleriniz gerçekten harika mı, dört dörtlük eşleriniz var çok şanslısınız ama ben o şanslı kişi değilim. Birisi demişti ya öğretmenler odasında dedikodun yapılacak diye mi boşanmıyorsun evet tam da öyle benim arkamdan kimse bir evliliği bile yürütemedi demesinler diye deneyeceğim. Sizin gibi klavye delikanlıları çok güzel konuşur çünkü. Ben sizi tanımadığım halde bile ilk mesajları okumaya başladığımda ağlama kirizne girdim ben cahilim ben tam bir salağım, bebeğimi de yaktım kendimi de yaktım diye ama şuan bakıyorum da oturduğunız yerden yorum yapmak size çok kolay. Benim yaşadıklarımı kimse bilmiyor, ben tamamen sindirildim bu evlilikte ve eski güçlü halimi özlüyorum ama olmuyor. İlk başta bütün mesajlara hak verdim ancak şuan benim yerimde olsanız siz de beceremezdiniz boşanma sürecini başlatmayı yeni bir hayat kurmayı. Oturduğunuz yerden konuşmak çok kolay ama.