- 24 Haziran 2020
- 1.153
- 2.037
-
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #81
Offf izim skldi sizi okurken gercekten artik sizinki iyiligin disinda enayilik. Yani banlanacagim belki ama boyle acik acik yazayimki anlayin. Cevremde olsaniz bayginlik geciririm.ev sahibi ne hakla esyalari bana birak yardim et diyor ya sizin akliniz ytmiyormu ona soyle cevap veremeidnzmi benden zenginsiznki senin evinde kirada oturuyorum .evine gelen hamile kadina bie yarim edersin iki edersin ucte dersinki cocuk yaparken banami sordun. En yakin arkadasinizla muhabbetinizde cok sacmala geldi paranizi vermeyin. Bakin evet arkadaslaik insan iliskilerimiz cok onemli bir 20 yil once olsaydi evet insan insana lazim derdim ama bu devirde ailenizden baska kimseye guvenmeyin kimaeye para yedirmeyin vermeyin kolaymi kazaniyorsunuz ya. Ben bir dilenci gorserm cebimde 2 lira olsa bir lirasini veriyorum.. onida dusunuyorum kendimide. Ama siz fazla abartmissiniz
Sizi tutup çılgınca sarsmak istedim.
Bu halinizin altında yatan sebepler için terapi alıyor musunuz? Almıyorsanız almalısınız.
İnsanlar çıkarları için değil, siz olduğunuz için sevmeli sizi. Ama önce siz kendinizi sevmelisiniz. Bu şekilde devam ederseniz sağlıklı ilişkiler geliştiremezsiniz maalesef.
Diğer çakal sürüsünü geçtim, hadi onlar eşiniz dostunuz değil, ama arkadaşınız çok rezil bir insanmış gerçekten. Böyle insanlara zamanınızı, emeğinizi harcamayın.
ama o yardımcı kadına ne yapabilirsin mesela
şu anda nasılsa gidecek ne koparabilirim aşamasında
ona yapılacak en büyük iyilik "yerime geleceğe tavsiye etsinler diye ofise not bırakırım"dan ötesi olmaz ki
ya da işte makul hediye olur ama gerçekten makul
bence senin en büyük sıkıntın makul kavramında yani sen dolarla para kazanırken 4,5 liralık şeye 5 TL versen de olur
bahşiş bırakmak gibi düşün
85 liralık bir şey yedim 100 TL verdim üstünü bıraktım makul
ama 85 liralık bir şey yiyip 200 TL verdim üstünü bıraktım yani yediğimden daha fazlasını bahşiş bırakmam makul değil
gelirim daha da sınırlı ise 85 liralık bir şey yediğimde en fazla 5 TL bahşiş bırakırım daha da sınırlı ise hiç bırakmam
kimse de bahşiş bırakmadım diye arkamdan koşmaz
ama sen "şuna bak, bıraka bıraka 15 TL bahşiş bıraktı " denileceği düşüncesi ile 115 TL bahşiş bırakıyorsun
oysa o 5 TL lik bahşiş zaten mutlu edecek ama sen daha fazlasını verdikçe seninki görev gibi oluyor ve her zaman 115 bıraktığın için bir kere 15 TL bırakman sena karşı tavır alınmasına sebebiyet veriyor
makul olanı yap ötesine geçme
zira böyle de kendine karşı suçluluk duyuyor, yine girdabından çıkamıyorsun
Baya iyi bir tespit bu gerçekten... Kadına "param yok ya üzgünüm" dicemki doğru. Yok param :)
Çok iyi niyetlisiniz temizlikçi kadın tayfası her ülkede aynı demek ki, fazla aldığını biliyorum deseydinizMerhaba arkadaşlar açılmış konuya sürekli yorum yaptığımı fark edip kendi konumu açayım bari dedim.
Yaklaşık 3 senedir Doğu Afrika'da izole bir köyde mülteci kampında çalışıyorum. Gönüllü statüsündeyim ve maaşım çok fazla değil. Dolar üzerinden kazandığımız için TLye çevirirsek evet iyi bir para ama burası çok pahalı şöyle söyleyeyim. Kurumun güvenlik oturmamıza izin verdiği beş altı tane ev var köyde. Ve paragöz ev sahipleri yüzünden expatlere verilen bu evlerin kirası 700 dolardan başlıyor. Elektrik su masrafları Türkiye'nin kaç katı bilmiyorum. Korona döneminde otobüsler yasaklandı. En zaruri ihtiyaçlar için başkente gitsen özel arabalar 200 dolara götürüyor. Türkiye'ye yılda bir gidiyorum bilet 1000 dolar. Ve hayatım çok zor. İşim de zor.
Neyse ki Türkiye'de aynı mülteci kurumunda Güneydoğu illerimizden birinde işe girdim. Mart başında ülkeyi terk edeceğim. Şu an birkaç gün izin aldım toparlanmak için. Taşınacağım ilde ofise yakın oturmak istiyorumçünkü pandemide toplu taşıma kullanmak istemiyorum. Ofise yakın evler çok pahalı çünkü anladığım kadarıyla şehrin biraz ciks bir yerinde ofis. Eşyaları filan da sıfırdan almam lazım beyaz eşyalar çok pahalı.
Benim sorunum şu ki bu ülkede herkes benden sürekli borç istedi beyaz olduğum için. Ve ben de herkese verdim. Yetmedi Türkiye'deki arkadaşlarım da habire istedi, dolarla kazandığım için. Ve ben mülteci kampında tecavüze uğrayan insanlarla çalışarak eşşek gibi travmatize ola ola kazandığım parayı ona buna yedirdim. Şu an ev taşıyacak param yok.
En son mesela şu oldu. Bu köyde çamaşır makinesi yok ve haftada iki defa yarım gün çamaşır yıkayan ve evi temizleyen bir yardımcı hanım geliyor evime. Bu hanım bana köyde temizlik için normalde verilen fiyatın 3 katını söylemiş. Ve ben bunu fark ettiğimde parayı azaltmadım veya kadına artık gelme diyemedim çünkü emek sömüren pozisyonuna düşmek istemedim. Bu arada arada bana su filan da alıyordu, 3400 frank olan fiyatı bana sürekli 10 bin frank diye söylemiş. Bunu da bana ofisin evde görevlendiği güvenlik görevlisi kadın söyledi, "Seni çok seviyorum ve bu kadının sana yalan söylemesini istemiyorum bunu bilmen lazım" yazmış Whatsapptan. Bunu öğrendiğimde çok kızdım ama sadece öğrendiğimi söyledim, işten çıkaramadım çünkü hamileydi. Bu arada evlendiğinde bir sürü para verdim, evlilik hediyesi aldım. Bebek beklediğini öğrendiğimde bir sürü bebek eşyası getirdim Türkiye'den onun için. Maaşımdan avans istiyorum kocam pandemi sebebiyle işten çıkarıldı dedi bir sürü para verdim avans diye hiçbir garantim olmadığı halde. Pandemide uzun süre hiç gelmedi çamaşırlarımı kendim yıkadım yine de maaşını yatırdım mağdur olmasın diye. Hamile kalınca "emin misin çalışabilir miymişsin doktor ne dedi, bak gelmeyebilirsin hiç sorun değil" diye yüz kere sordum. Ama o karşılık olarak bana yalan söyleyip benden para koparmaya devam etmiş. Bebeği olacak diye göz yumdum.
Dün ülkeye döneceğimi haber verdim ağlamaya başladı. Biz ev yaptırıyoruz sen gidince ikimiz de işsiz kalıcaz ne olur gitmeden bana yardım et dedi. Bende öyle bir para zaten yok arkadaşlar yani evet biraz biriktirdim ama dediğim gibi ancak taşınmaya yeter o da zar zor. Evet bebek arefesinde işsiz kalması kötü ama ne yapabilirim. Benim de durumum kötü. Ama her gün arıyor duygu sömürüsü yapıyor. Kendimi kötü hissediyorum.
Ev sahibim de kendi paramla aldığım eşyaları bana bırakabilir misiniz bana yardım edebilir misiniz diye darlıyor bir yandan.
Türkiye'den 20 yıllık sözde en iyi arkadaşım artık borç vermedim ve ona bu konuda birkaç laf soktum diye ortak arkadaşlarımızın olduğu Whatsapp grubunda bana "sen beni anca güreşte yenersin" "siz ailecek delisiniz" gibi mesajlar yazdı. Artık içim soğudu ona karşı da. Ha sen beni ancak güreşte yenersin dediği de şu, bir halay videosu paylaşmış birinin düğününden, manyak manyak oynuyor ben de "kanka benim koordinasyonumu da bozmuşsun" yazdım. Bu bana "sanki normalde maddi manevi çok dengedesin de" dedi. Ben de "ama damat halayında seni yenerim kabul et" yazdım, o da "sen beni anca güreşte yenersin" yazmış kötü kalpli insan. Burada kiloma atıf yapıyor. Bu kiloları yaşadığımçok büyük bir travma sonrasında aldığımı, majör depresyon hastası olduğumu, 25 kilo verdiğimi, hepsini biliyor, yine de süreklikiloma laf sokuyor. Sonra da sürekli "seni çok seviyorum, en yakın arkadaşım, ruh eşimsin" yazıyor. Böyle yazınca kendimisuçlu hissediyorum, çok zor zamanlar geçirdi o da, sabırlı ol diyorum. Ama artık kalbimde o muhabbeti hissedemiyorum malesef.
Hepsine engeli basmak istiyorum.
Aslında durum çok açık ve net ama yine de suçlu hissediyorum. Bu insanlarda mı suç yoksa bende mi? Haklıyım değil mi ya? Cevap vermek zorunda bile değilim değil mi bu insanlara?
ilişkiyi keseceksin basitçe, yeni gelenle anlaşırsın belki vs deyip umut satacaksın
Suç sizde maşallah herkese kendinizi kullandırmışsınız okurken hayretler içinde okudum , uyanın artıkMerhaba arkadaşlar açılmış konuya sürekli yorum yaptığımı fark edip kendi konumu açayım bari dedim.
Yaklaşık 3 senedir Doğu Afrika'da izole bir köyde mülteci kampında çalışıyorum. Gönüllü statüsündeyim ve maaşım çok fazla değil. Dolar üzerinden kazandığımız için TLye çevirirsek evet iyi bir para ama burası çok pahalı şöyle söyleyeyim. Kurumun güvenlik oturmamıza izin verdiği beş altı tane ev var köyde. Ve paragöz ev sahipleri yüzünden expatlere verilen bu evlerin kirası 700 dolardan başlıyor. Elektrik su masrafları Türkiye'nin kaç katı bilmiyorum. Korona döneminde otobüsler yasaklandı. En zaruri ihtiyaçlar için başkente gitsen özel arabalar 200 dolara götürüyor. Türkiye'ye yılda bir gidiyorum bilet 1000 dolar. Ve hayatım çok zor. İşim de zor.
Neyse ki Türkiye'de aynı mülteci kurumunda Güneydoğu illerimizden birinde işe girdim. Mart başında ülkeyi terk edeceğim. Şu an birkaç gün izin aldım toparlanmak için. Taşınacağım ilde ofise yakın oturmak istiyorumçünkü pandemide toplu taşıma kullanmak istemiyorum. Ofise yakın evler çok pahalı çünkü anladığım kadarıyla şehrin biraz ciks bir yerinde ofis. Eşyaları filan da sıfırdan almam lazım beyaz eşyalar çok pahalı.
Benim sorunum şu ki bu ülkede herkes benden sürekli borç istedi beyaz olduğum için. Ve ben de herkese verdim. Yetmedi Türkiye'deki arkadaşlarım da habire istedi, dolarla kazandığım için. Ve ben mülteci kampında tecavüze uğrayan insanlarla çalışarak eşşek gibi travmatize ola ola kazandığım parayı ona buna yedirdim. Şu an ev taşıyacak param yok.
En son mesela şu oldu. Bu köyde çamaşır makinesi yok ve haftada iki defa yarım gün çamaşır yıkayan ve evi temizleyen bir yardımcı hanım geliyor evime. Bu hanım bana köyde temizlik için normalde verilen fiyatın 3 katını söylemiş. Ve ben bunu fark ettiğimde parayı azaltmadım veya kadına artık gelme diyemedim çünkü emek sömüren pozisyonuna düşmek istemedim. Bu arada arada bana su filan da alıyordu, 3400 frank olan fiyatı bana sürekli 10 bin frank diye söylemiş. Bunu da bana ofisin evde görevlendiği güvenlik görevlisi kadın söyledi, "Seni çok seviyorum ve bu kadının sana yalan söylemesini istemiyorum bunu bilmen lazım" yazmış Whatsapptan. Bunu öğrendiğimde çok kızdım ama sadece öğrendiğimi söyledim, işten çıkaramadım çünkü hamileydi. Bu arada evlendiğinde bir sürü para verdim, evlilik hediyesi aldım. Bebek beklediğini öğrendiğimde bir sürü bebek eşyası getirdim Türkiye'den onun için. Maaşımdan avans istiyorum kocam pandemi sebebiyle işten çıkarıldı dedi bir sürü para verdim avans diye hiçbir garantim olmadığı halde. Pandemide uzun süre hiç gelmedi çamaşırlarımı kendim yıkadım yine de maaşını yatırdım mağdur olmasın diye. Hamile kalınca "emin misin çalışabilir miymişsin doktor ne dedi, bak gelmeyebilirsin hiç sorun değil" diye yüz kere sordum. Ama o karşılık olarak bana yalan söyleyip benden para koparmaya devam etmiş. Bebeği olacak diye göz yumdum.
Dün ülkeye döneceğimi haber verdim ağlamaya başladı. Biz ev yaptırıyoruz sen gidince ikimiz de işsiz kalıcaz ne olur gitmeden bana yardım et dedi. Bende öyle bir para zaten yok arkadaşlar yani evet biraz biriktirdim ama dediğim gibi ancak taşınmaya yeter o da zar zor. Evet bebek arefesinde işsiz kalması kötü ama ne yapabilirim. Benim de durumum kötü. Ama her gün arıyor duygu sömürüsü yapıyor. Kendimi kötü hissediyorum.
Ev sahibim de kendi paramla aldığım eşyaları bana bırakabilir misiniz bana yardım edebilir misiniz diye darlıyor bir yandan.
Türkiye'den 20 yıllık sözde en iyi arkadaşım artık borç vermedim ve ona bu konuda birkaç laf soktum diye ortak arkadaşlarımızın olduğu Whatsapp grubunda bana "sen beni anca güreşte yenersin" "siz ailecek delisiniz" gibi mesajlar yazdı. Artık içim soğudu ona karşı da. Ha sen beni ancak güreşte yenersin dediği de şu, bir halay videosu paylaşmış birinin düğününden, manyak manyak oynuyor ben de "kanka benim koordinasyonumu da bozmuşsun" yazdım. Bu bana "sanki normalde maddi manevi çok dengedesin de" dedi. Ben de "ama damat halayında seni yenerim kabul et" yazdım, o da "sen beni anca güreşte yenersin" yazmış kötü kalpli insan. Burada kiloma atıf yapıyor. Bu kiloları yaşadığımçok büyük bir travma sonrasında aldığımı, majör depresyon hastası olduğumu, 25 kilo verdiğimi, hepsini biliyor, yine de süreklikiloma laf sokuyor. Sonra da sürekli "seni çok seviyorum, en yakın arkadaşım, ruh eşimsin" yazıyor. Böyle yazınca kendimisuçlu hissediyorum, çok zor zamanlar geçirdi o da, sabırlı ol diyorum. Ama artık kalbimde o muhabbeti hissedemiyorum malesef.
Hepsine engeli basmak istiyorum.
Aslında durum çok açık ve net ama yine de suçlu hissediyorum. Bu insanlarda mı suç yoksa bende mi? Haklıyım değil mi ya? Cevap vermek zorunda bile değilim değil mi bu insanlara?
Biliyormusunuz yazdiklarinizi birebir yasadik millete yagdirdim bir dar gunum oldu 10 bin tl borc bulamadim kredi cekemedim yillarin emegiyle aldigim.evi saattim kahroldum.Kendi kardesim vermedi birak esi dostu.Hep yok yok hic bir dostumuz hic bir yakinimiz telefonumuza bile donmedi inanin hayatimin en buyuk hayal kirikligini yasadim ki biz esimle iyi islerde calisan ve her zaman herkese eli acik davranmis insanlariz.Sattim evimi buyuk bir zararla ama etrafimda kimseye guvenemeyecegimi kardesine dahi kurus vermemek gerektigini iyi anladim.Kurusumu yedirmiyorum artik kimseyeeşim gibisiniz, yazık ediyorsunuz kendinize. o da hep vermiş millete, ailesine, arkadaşlarına. dar günümüzde bizim yanımızda o para verdiklerinin hiç biri olmadı, hatta etrafımızdan ilk kaçanlar en çok yiyenler oldu. umarım geç anlamazsınız bu işin böyle gitmeyeceğini. yeni işiniz hayırlı olsun bu arada. hiç kimseyi değil kendinizi düşünün, taşınıp işe başladıktan sonra terapi alın lütfen. kendinize değer vermeyi öğrenin, böyle saçma olaylar içinde olmayın bir daha.
Dışardan çok çocuksu, saf, aşırı dalgın ve biraz salak göründüğüme dair yorumlar aldım daha önce. Benden de eskiden kimse istemezdi ama son 3 senede birden bu çıktı başıma, çok yeni bir durum benim için...
Verdiğiniz borçları geri isteyin. Derhal. Taşınıyorum, lazım diyin. Bulamam diyen olursa birinden borç al lütfen, çok sıkıştım diyin herkese.Benim sorunum şu ki bu ülkede herkes benden sürekli borç istedi beyaz olduğum için. Ve ben de herkese verdim. Yetmedi Türkiye'deki arkadaşlarım da habire istedi, dolarla kazandığım için