Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

mERHABA,BU KONU BU KADAR YORUM ALDIĞINI GÖRÜNCE,HASTALIKTAN MUZDARİP OLANLARIN SAYISININ AZ OLMADIĞINI FARKETTİM
25 yaşındayım 11 yışdır bu hastalıkla mücadele halindeyim en zor safhasını yaşıyorum..ilk atak geçirdiğimde ağlayarak uyumuyor,gereksiz yere intiharı düşlüyordum..yaklaşık 4 5 ay sonra manik atağa geçerek sürekli koşmaya başlıyor her istediğimi elde edecek kudrette olacağımı zannediyordum(örneğin telefoncuya girip param olmamasına rağmen pembe telefon isterim diye tutturmam,bulduğumda karşımdakinin bana bunu bedavaya vereceğini düşünmem sonrası o dükkandan karga tulumba atılmam.)şanslıyım ki bilinçli bir anneannem vardı ve akabinde beni doktora götürdü,bandırmadaki psiyatrist bozuntusu cemal bey beni görür görmez 16 yaşıma henüz girmişken bu kızı evlendirin diyerek başından savdı bizi.(bu sırada manik atakta olduğumdan durmadan zayıflıyor annem uyuşturucu kullanıyorum zannedip kollarımı kontrol ediyordu)..
asker kızı olduğumdan anneannem beni akıl edip balıkesir askeri hastaneye götürerek halen de benim doktorum olan o muhteşem insan DR SEDAT İRGİL le tanıştırdı..yaşım bu hastalık için küçük olduğundan prof lar eşliğinde tanı konularak 3 buçuk hafta hastanede yattım..
ilaçlarımı 3 kez bıraktığımdan her bırakışımda atak geçirdim,kendimi tanrı peygamber zannetmeler,dünyayı kurtaracağım ayağına internnette insanları örgütlemeler,çırılçıplak dans etmeler,tanımadığım insanlara ünv aylık harçlığımı hiç düşünmeden vermeler..DR SEDAT İRGİL in manik dönemle ilgili 'MANİK DÖNEM YÜKSEĞE DOĞRU DURMADAN ÇIKAN,AMA KONACAĞI YER OLMADIĞI İÇİN YERE ÇAKILAN DURUM MİSALİDİR' der.yani ben ne kadar manik zamanımı özgüvenim arttığı,sürekli güldüğüm için sevdiğimden sonrasının depresyon olmasından artık nefret ediyorum..
bu hastalık öncelikle soru işaretlerinizi gidereyim toplumsal olaylardan çok genetik.şimdi ki derdim evlendiğimde hamile kalma sürecimde ilaç kullanamayacağım için atak geçirme endişesi ve çocuğuma bu hastalığı geçirme olasılığım...

DR SEDAR İRGİL şu an balıkesir de özel bir muayene işletmekte.saat başı 200 tl alıyor üstelik..ve ihtiyacınız olduğunda 24 saat cebinden ulaşabiliyorsunuz..
allah hepinize sabır versin:sorularınız varsa özelden mesaj atabilirsiniz..
 
Çok ağır hastalık dönemleri yaşadım. İntihara kalkıştım yuzlerce kez intihar ettim.. en son 70-80 tane hap içtim hastaneye gittim yoğun bakımda yattım 1 hafta o beni biraz olsun akıllandırdı. Bakırköyde yattım 1 hafta.. Şok tedavileri gördüm. Şuan geçmişime dair hiçbir şey hatırlamıyorum. İlaçlarımın dozları da çok yuksek oldugu için ülser oldum şuanda onla boguşuyorum ah ah işim zor ne yapıcam bilmiyorum
 

Bu kadar ictenlikle konulara yazmis oldugunuz cevaplar icin cok tesekkür ederiz kardesim ,Allah c.c bu hastaliktan muzdarip olanlarin yardimcisi olsun .Sizin gibi yazilarini esirgemeyen kardeslerimiz sayesinde bizlerinde sorunlari oldugunda ilk faydalandigimiz yerler buralari ,Allah c.c kimseyi caresiz birakmasin .
 
henüz bir senem dolmadı hastalığımla tanışalı ve hala antidepresan kullanma aşamasındayım..kullandığım ilaçlar sayesinde geçmişte yaşadığım hiçbir şeyi hatırlamıyorum rüya görmüşüm gibi.aklıma gelince tebessüm oluyor ama acı çekmiyorum.. bende bazen kendimi seçilmişler arasında hissediyorum güüya rabbim herkesten farklı yaratmış doğa üstü güçlerim hislerim farklarım varmış.5 katlı binaların balkon demirlerinde gezmek istemeler.bunun için iddaya girmeler....vs vs.. 20 li yaşlarda belli edermiş kendini bu hastalık ben daha 24.. peki başıma daha neler gelicek allahım..inş. ilaçlarım bu ataklardan korunmamı sağlar.dua ediyorum yaşadığım kötü olaylar bu hastalığımın belirmesine sebep olduysa,bundan sonra hiçbir kötülük görmek istemiyorum kimseden.bu yüzden çevremdeki herkesten elimi eteğimi çekiyorum.ama ölümler..annemi babamı akrabalarımı kaybettiklerimde olacak.. hiçmi evlat acısı yaşamicaz bunlarla nasıl baş edicez.. sabır tevekkül birazdaha Allaha yaklaşarak ve doktrunla iletişim halinde.. sanırım ömrüm kliniğe gidip gelerek geçicek.en kötüsüde bilinçsiz ve anlayışsız aile,çevre..şimdiden 20 yıllık 2 dostumu kaybettim.hayırlara vesile olsun nediyyim dost kötü günde belli oluyormuş.bazen heeeyt be ben bu dünyanın gelmişini geçmişini diyorum..alıp başımı gidiyim vuruyim yollara kendimi ne iz ne yol bırakıyım diyorum..sonra dönüp kızıma ve geleceğine bakıyorum.hayır bu hastalık benim kaderim sınavım ve bununla yaşamayı öğrenicem leyhime çeviricem diyorum..beni kızdıranlara..raporluyum ben haddini biliceksin diyorum hayatımı yaşıyorum..bazen delide olmak güzel
 
canım antidepresan vermezler pek bipolara dikkatli kullanılır emin misin antidepresan kullandığına?
antipsikotik ve duygu durum düzenleyici verilir..
antidepresan yanlış kullanıldığında maniye sokuyo çünkü
 

demekki bilmediğimiz şeylerde olabiliyormuş ben zaten direk majör depresyonla yatış yaptım hastaneye.henüz bipolar olduğum bilinmiyordu..antidepresanlar kullndıkça ve yaşadığım mutlu bir olay beni bir etkiledi manik atağa dönüştü tabi bunu doktorlar hemşireler anladı doğal olarak bipolar teşhisim konuldu..aylar sonra. tedaviye başladım şuanda bipolar ilacımıda kullanıyorum ''depakn '' .. birde depresyondan çıkmam için vngis 150 mg kullanıyorum.. vengs beni maniye sokmadımı soktu.. hemen ilacı azalttık.ama bırakmadık. çünkü depresyondan tam çıkmamıştım. 1 sene kullanıcakmışım.azaltarak bırakıcaz.sonrada diğerini hamile kalabilmek için bırakmayı (geçicibir süreliğine)düşünüyoruz..hayırlısı.. bu ara maşallah diyeyim iyiyim.. ne anormal duygu bozukluğu ne sıkıntı.sanırım yazın sonuna kadarda antidepresan75 mg kullanırım azaltıp bıraktırır. sende aynı hastalıktan muzdaripmisin..
 

evet canım ben de bipolarım
 
İnsanın kendiyle yüzleşmesi zor bir durum. Nasıl nerden başlayacağımı bilmiyorum Bende bipolar hastasıydım, hastasıyım... 28 yaşındayım hayatımın 8 yılını malum ilaçları kullanarak ve terapime düzenli giderek geçirdim. Eğer ilaç kullanmasaydım şuan hayatta olabileceğime inanmıyorum. Duygu durum bozukluğu yaşayan bir kişiyi anlamak deveye hendek atlatmaktan zordur :) Yaklaşık 4 yıldır ilaç kullanmıyorum, doktor kontrolüyle bıraktım kullanmayı. Kendimi kontrol edebilmede bazı dönemlerde sebepsiz sıkıntılar hala yaşamıyor değilim. Ama çoğu sıkıntımı spor yaparak aştığımı söyleyebilirim, oluşan enerji fazlalığını bu şekilde aktarmış olabilirim.
 

Hastaligi kabul etme evresi saniyorum en zor olan kismi
hastaligi kabul edip tedaviye baslayabilmek nasil bir baslangic
oluyor öfkeyle karisik mi yoksa caresizlikmi
 
Hastaligi kabul etme evresi saniyorum en zor olan kismi
hastaligi kabul edip tedaviye baslayabilmek nasil bir baslangic
oluyor öfkeyle karisik mi yoksa caresizlikmi

daha çok hayatından verim alamadığın, kendine ve çevrene verdiğin zararı gördüğün anda bir doktora götürülüyorsun, beni çok yakın bir dostum götürmüştü kliniğe :/ ben farkında değildim içinde bulunduğum durumun
 

Yaptiklarinin farkinda degildin demek realite tamamen ortadan kalkiyor
yapilan ilac tedavisiyle hersey yerine oturuyor

bu hastaligi olanlar hastaliginin farkina varip devam eden sürecte nasil bir korunma
yapabileceklerini bilmeleride gerekiyor saniyorum

uzun yazmak istersen vaktin varsa senin icinde sakincasi yoksa paylasimlarini eksik etme kardesim
 

''BEN FARKINDA DEĞİLDİM İÇİNDE BULUNDUĞUM DURUMUN '' esas cümle bu olsa gerek.. halbuki uç noktalarda yaşıyoruz değilmi.. dışarıdan bakıldığında manik atakta isen deli bile denebilir.. ama depresif atakta isen depresyonda denilir.. ama nedense bir biz farkedemeyiz. kendimizi sağlıklı dayanıklı.. ama diğerlerinin abarttıklarını yada kötü olduğunu düşünürüz.. teşhisimiz koyulmuş ilacımız verilmiş daha ne olsun
 
Hastaligi kabul etme evresi saniyorum en zor olan kismi
hastaligi kabul edip tedaviye baslayabilmek nasil bir baslangic
oluyor öfkeyle karisik mi yoksa caresizlikmi

öyle aciz durumda oluyosunuzki,, doktorun gözlerinin içine kedi gibi bakıyosunuz..hastalığımı söylerken şaşkınlığımı hala unutamıyorum. ben doktora '' ayy doktor bey okumaya devam işe başlicam muhasebeye gidiyorum işte şöyle iyiyim böyle güzelim'' derkeeeen doktor beyin ''hımmm sizin yaşamış olduğunuz durum manik atak'' demesi.. ve bipolar hastasısınız teşhisi.. benim şaşkınlığım eveleyip gevelemem.. sorularım,yaşadıklarıma şimdi anlam veriyorum deyişim.. doktorumun tesellisi.. kapıdan çıkışım,çaresizce kimseye aldırmadan ağlayışım.. 5 dk sonra otobüs durağında beklerken kendimi kadınlarla kahkahalar eşliğinde muhabbet ediyorken bulmam.

işte bipolar salıncak gibi bir oyana bir buyana sallar durur sizi... ancak ilaçla önlenir vesselam
 

ilaçlarımı gizli aldım yıllarca, arkadaşlarımdan gizledim, akrabalarımdan, annemden babamdan, sewgilim bunları bahane olarak görmesin diye kendime yüklendim,yüklendim,yüklendim, çok güçlüydüm ama bir o kadar da dayanıksız, "siyah" ve "beyaz"dı çemberden dışarı çıktığımda gördüğüm.
 
Bu hastalığı, olayları abartan,dikkat çekmeye çalışan, gereksiz yere sorun yaratan insanlar gibi görenlere cevabım : Allah size normal bir beyin yapısı verdiği için gece yatağınıza yattığınızda ya da sabah uyandığınızda kırılan tırnağınıza ya da süremediğiniz ojenize kafanızı takabilme güzelliği verdiği için şükretmelisiniz.
 

ben saklamama taraftarıyım..çünkü sebepsiz yere kırdğım insanlardan helallik isteyerek benim onların gözünde aciz durmamı istemememdi.. gururluyum ayrı birde hatalıyım hastalıktan ötürü hemde çok.. kimse bilmesse kasıtlı sanıcaklardı. ama bildiklerinde onlarda rahatladı bile bile inciltilmedikleri için.. ve onların bilmeleri beni kötü etkilemiyor.aksine,her dengem bozulup düşecek gibi olduğumda elimden tutuyor sarılıyorlar.birinin bana geçecek demesi yetiyor..

işin acı tarafı siz 20 yıllık dostunuza rahatsızlığınızdan ötürü arayamadığınızı soramadığınızı görüşemediğinizi söylediğinizde, o klinikte kaldığınıza değil içtiğiniz ilaca geçirdiğiniz felce,12 kilo vermiş olmanıza değil.. hala kendi çıkarlarını düşünerek size hesap sorup üstüne tavır almasıdır.. acınasıdır.!silip süpürülesi görüp görmezlikten gelinesidir..buda kötünün iyisi,çıkarılan derstir..
 
çok iyi biliyorumki bu hastalık tek başına ve gizlenerek geçirilecek atlatılacak bir hastalık değildir.. ben bekar olsaydım.. sevdiğim insana ilk tanıştığımda değil bir kaçıncı seferde bipolar hastası olduğumu fakat bir şeker hastası gibi önleyici ilaç kullandığımı söyler, hastalığı tanımak istediğinde ise bunu kendisinin araştırmasını daha sonrada aklında soru işareti kalmadığında tercih yapmasını isterdim. ama ailemden yada akrabalarımdan asla saklamazdım..çünkü bilirim insanın bu ataklarda sığınacak limanı olmalı..
 

ama şunu da kabul etmeliyiz ki çoğu insan sizin deli olduğunuzu düşünür ve bunu bir hastalık olarak görmez, paylaşım yaşadığım insanlardan daha sonrasında yediğim kazıklardan ötürüdür, kendi kendime savaşmam. Ekmeğinizle oynayan insanlar, en güvendiğiniz erkek bile size sırtını çevirebilir sığındığınız limanda yalnız kalırsınız. Belki de benim savunma mekanizmamdır bu, ne kadar az insan o kadar az atak :))
 

şöyleki sizinki varsayım olur bu durumda. tabi aile çevre herkesin farklı ben söylemeyi tercih ederim çünki çevremden negatif bir durum almayacağıma inanırım..ki öylede olmuştur.tabi yapı meselesi benim hastalığım benim cesaretimi etkilemedi hiç bir zaman,hani güven deiğilde sadece liman diyelim..güveninizi bu durumda herkes koşulsuz sarsa bilir ama anne ve babanın sanmıyorum.en azından onların bilmeleri gerekir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…