-
- Konu Sahibi hanxixmsultan
- #401
bak bende de vardı bazı dediklerin..
bazı insanların yanlış kodlar olduklarını düşünüyordum.. onlar sahtesiydi güyya bazılarının.. insanlar birbirine benzerler ya benzeyen çirkin yüzlüler sahte insanlardı falan.. komik şimdi düşününce.. beni de sağdan soldan öldürecekler o sahte insanlar hatta dünyayı onlar ele geçirecek ve kıyamet kopacaktı falan.. senin cin hikayenin bi değişik versiyonu.. bunlardan sonra dinden kendi kendime soğudum.. ne kadar yaklaşırsam sonra bana o kadar dönüyor çünkü : ))
bi de ailedeki insanlardan vakti zamanında kötülük gördüklerimin hep büyü yaptığını düşünüyordum beni öldürmek için.. o korkuya alışmak nasıl bir şeydir yaa.. sevdiğim çocuğa da seni de öldürcekler tarzı birşeyler söylemiştim : )
bak komik bir şey daha.. manim başladı ben de dışarı çıkma gafletinde bulundum.. daha ilk günü .. karşıma bi dilenci çıktı kocam hasta yol parası lazım dedi.. ne kadar lazım dedim 48 tl dedi çıkarttım 50 tl verdim.. bak yalan söylemiyorsun dimi dedim.. yeminler etti hatta eğer yalansa senin yerine ben yanayım gibi bişeyler söyledi.. ben de o çocukla buluşacaktım başka param da yok çıkarttım verdim parayı diye.. aradım param bitti gelemicem ben dedim.. sonra eve döndüm.. eve de kargo gelcek anneme diyorum ki bomba var kargoyu alma.. aklımda o var ya annemi de dışarı çıkarttım biraz yürüdük dilenci hala dileniyor.. içimden küfrettim annem para vercekti verme adiye dedim anneme.. : )) ama düşün o parayı vermesem çocukla buluşacaktık.. çocuğun yüreği ağzına gelirdi sanırım yanımda : ) hayır etmişim hayır bulmuşum bi şekilde..
tabii rezil oldum mu oldum : )) o da ayrı mevzu.. çocuğa çiçeğini çikolatanı al gel demişliğim de var.. of of of daha neler nelerrr..onun da ayrı hikayesi var tabii.. ama bazen utanıyorum yaptıklarımdan.. sonradan anlatınca komik.. bunu ablamlara anlatamıyorum hala.. -çocuk küstü.. -neden küstü? -küstü işte : ))
bi de ilaçlar perikardit yapıyor bazen bende.. kalpte ağrıya neden oluyor ben diyorum ki ben hissediyorum o çocuk beni aldatıyor ondan oluyor.. hatta ona sordum bunu sen başkasıyla birlikte mi oldun dedim.. günlerce küstü barışmasının ardından da çiçek-çikolata muhabbeti..
iyileştikten sonra günlerce ağladım defalarca mesaj attım barışması için bir sürü dil döktüm.. ama hala yok.. bak tam 1 yıl oldu...bu konu sanırım hep canımı yakacak..
artık o kadar üzülemiyorum tabii.. ama canım yanıyor ve utancımdan ölüyorum..
böyle işteee
canım antidepresan vermezler pek bipolara dikkatli kullanılır emin misin antidepresan kullandığına?henüz bir senem dolmadı hastalığımla tanışalı ve hala antidepresan kullanma aşamasındayım..kullandığım ilaçlar sayesinde geçmişte yaşadığım hiçbir şeyi hatırlamıyorum rüya görmüşüm gibi.aklıma gelince tebessüm oluyor ama acı çekmiyorum.. bende bazen kendimi seçilmişler arasında hissediyorum güüya rabbim herkesten farklı yaratmış doğa üstü güçlerim hislerim farklarım varmış.5 katlı binaların balkon demirlerinde gezmek istemeler.bunun için iddaya girmeler....vs vs.. 20 li yaşlarda belli edermiş kendini bu hastalık ben daha 24.. peki başıma daha neler gelicek allahım..inş. ilaçlarım bu ataklardan korunmamı sağlar.dua ediyorum yaşadığım kötü olaylar bu hastalığımın belirmesine sebep olduysa,bundan sonra hiçbir kötülük görmek istemiyorum kimseden.bu yüzden çevremdeki herkesten elimi eteğimi çekiyorum.ama ölümler..annemi babamı akrabalarımı kaybettiklerimde olacak.. hiçmi evlat acısı yaşamicaz bunlarla nasıl baş edicez.. sabır tevekkül birazdaha Allaha yaklaşarak ve doktrunla iletişim halinde.. sanırım ömrüm kliniğe gidip gelerek geçicek.en kötüsüde bilinçsiz ve anlayışsız aile,çevre..şimdiden 20 yıllık 2 dostumu kaybettim.hayırlara vesile olsun nediyyim dost kötü günde belli oluyormuş.bazen heeeyt be ben bu dünyanın gelmişini geçmişini diyorum..alıp başımı gidiyim vuruyim yollara kendimi ne iz ne yol bırakıyım diyorum..sonra dönüp kızıma ve geleceğine bakıyorum.hayır bu hastalık benim kaderim sınavım ve bununla yaşamayı öğrenicem leyhime çeviricem diyorum..beni kızdıranlara..raporluyum ben haddini biliceksin diyorum hayatımı yaşıyorum..bazen delide olmak güzel
canım antidepresan vermezler pek bipolara dikkatli kullanılır emin misin antidepresan kullandığına?
antipsikotik ve duygu durum düzenleyici verilir..
antidepresan yanlış kullanıldığında maniye sokuyo çünkü
demekki bilmediğimiz şeylerde olabiliyormuş ben zaten direk majör depresyonla yatış yaptım hastaneye.henüz bipolar olduğum bilinmiyordu..antidepresanlar kullndıkça ve yaşadığım mutlu bir olay beni bir etkiledi manik atağa dönüştü tabi bunu doktorlar hemşireler anladı doğal olarak bipolar teşhisim konuldu..aylar sonra. tedaviye başladım şuanda bipolar ilacımıda kullanıyorum ''depakn '' .. birde depresyondan çıkmam için vngis 150 mg kullanıyorum.. vengs beni maniye sokmadımı soktu.. hemen ilacı azalttık.ama bırakmadık. çünkü depresyondan tam çıkmamıştım. 1 sene kullanıcakmışım.azaltarak bırakıcaz.sonrada diğerini hamile kalabilmek için bırakmayı (geçicibir süreliğine)düşünüyoruz..hayırlısı.. bu ara maşallah diyeyim iyiyim.. ne anormal duygu bozukluğu ne sıkıntı.sanırım yazın sonuna kadarda antidepresan75 mg kullanırım azaltıp bıraktırır. sende aynı hastalıktan muzdaripmisin..
evet canım ben de bipolarım
İnsanın kendiyle yüzleşmesi zor bir durum. Nasıl nerden başlayacağımı bilmiyorum Bende bipolar hastasıydım, hastasıyım... 28 yaşındayım hayatımın 8 yılını malum ilaçları kullanarak ve terapime düzenli giderek geçirdim. Eğer ilaç kullanmasaydım şuan hayatta olabileceğime inanmıyorum. Duygu durum bozukluğu yaşayan bir kişiyi anlamak deveye hendek atlatmaktan zordur :) Yaklaşık 4 yıldır ilaç kullanmıyorum, doktor kontrolüyle bıraktım kullanmayı. Kendimi kontrol edebilmede bazı dönemlerde sebepsiz sıkıntılar hala yaşamıyor değilim. Ama çoğu sıkıntımı spor yaparak aştığımı söyleyebilirim, oluşan enerji fazlalığını bu şekilde aktarmış olabilirim.
Hastaligi kabul etme evresi saniyorum en zor olan kismi
hastaligi kabul edip tedaviye baslayabilmek nasil bir baslangic
oluyor öfkeyle karisik mi yoksa caresizlikmi
daha çok hayatından verim alamadığın, kendine ve çevrene verdiğin zararı gördüğün anda bir doktora götürülüyorsun, beni çok yakın bir dostum götürmüştü kliniğe :/ ben farkında değildim içinde bulunduğum durumun
daha çok hayatından verim alamadığın, kendine ve çevrene verdiğin zararı gördüğün anda bir doktora götürülüyorsun, beni çok yakın bir dostum götürmüştü kliniğe :/ ben farkında değildim içinde bulunduğum durumun
Hastaligi kabul etme evresi saniyorum en zor olan kismi
hastaligi kabul edip tedaviye baslayabilmek nasil bir baslangic
oluyor öfkeyle karisik mi yoksa caresizlikmi
''BEN FARKINDA DEĞİLDİM İÇİNDE BULUNDUĞUM DURUMUN '' esas cümle bu olsa gerek.. halbuki uç noktalarda yaşıyoruz değilmi.. dışarıdan bakıldığında manik atakta isen deli bile denebilir.. ama depresif atakta isen depresyonda denilir.. ama nedense bir biz farkedemeyiz. kendimizi sağlıklı dayanıklı.. ama diğerlerinin abarttıklarını yada kötü olduğunu düşünürüz.. teşhisimiz koyulmuş ilacımız verilmiş daha ne olsun
ilaçlarımı gizli aldım yıllarca, arkadaşlarımdan gizledim, akrabalarımdan, annemden babamdan, sewgilim bunları bahane olarak görmesin diye kendime yüklendim,yüklendim,yüklendim, çok güçlüydüm ama bir o kadar da dayanıksız, "siyah" ve "beyaz"dı çemberden dışarı çıktığımda gördüğüm.
çok iyi biliyorumki bu hastalık tek başına ve gizlenerek geçirilecek atlatılacak bir hastalık değildir.. ben bekar olsaydım.. sevdiğim insana ilk tanıştığımda değil bir kaçıncı seferde bipolar hastası olduğumu fakat bir şeker hastası gibi önleyici ilaç kullandığımı söyler, hastalığı tanımak istediğinde ise bunu kendisinin araştırmasını daha sonrada aklında soru işareti kalmadığında tercih yapmasını isterdim. ama ailemden yada akrabalarımdan asla saklamazdım..çünkü bilirim insanın bu ataklarda sığınacak limanı olmalı..
ama şunu da kabul etmeliyiz ki çoğu insan sizin deli olduğunuzu düşünür ve bunu bir hastalık olarak görmez, paylaşım yaşadığım insanlardan daha sonrasında yediğim kazıklardan ötürüdür, kendi kendime savaşmam. Ekmeğinizle oynayan insanlar, en güvendiğiniz erkek bile size sırtını çevirebilir sığındığınız limanda yalnız kalırsınız. Belki de benim savunma mekanizmamdır bu, ne kadar az insan o kadar az atak :))