normal insana nasıl davranıyorsan ona da öyle davran..
sevgilim olduğu için zaaflarım var demiyosun da hasta onun için diyosun ben bunu anlamadım...
zaten defalarca yazdım defalarca vurguladım: BİPOLARLARIN NORMAL İNSANLARDAN FARKI YOK!!!!!!!!
depresyon döneminin de (genelde) normal insan psikolojisinden farkı yok..en fazla çok uyur karamsar olur...
eski sevgilinle görüşmemen senin daha kolay unutmanı sağlar..dediğim gibi o NORMAL BİR İNSAN.. lütfen anlaşalım bu konuda!!
bu arada kaç yaşındasın sen?
defalarca aynı şeyi söylüyorum sana..yanlış anlama lütfen beni tabiki normal insan ama sende biliyorsunki normal insan davrandığın gibi davranmakla olsaydı bu durumda olmazdık zaafım var ama ben bu zamana kadar hiçbir sevgilimle arkadaşça sohbet etmedim beni aradığında ağlıyordu sebebide yok ağlamasının ve bu 3 gün boyunca sürdü bende destek olmaya çalıştım normalde telefonumu bile açmazdım yaşım 30
defalarca aynı şeyi söylüyorum sana..
ne olursa olsun, onun normal insandan çok fazla bir farkı yok..
atak zamanlarında abartı davranışları olur.. atağını gördüm diyorsun..
o atak dışında eminim o denli saçma hareketleri yoktur..
verdiği kararlara saygı duyman lazım..
sen karşındakine yaşama alanı sunmazsan karşındaki seni kaldırmak zorunda değildir..
bu insanın hastalığıyla ilgili bir durum değil..
ama atak anında herşeyi yapabilir..
onun o an ne düşündüğünü ve bunu yaptığını bilemezsin..
atak hali psikolojisi farklı bişey..
yaşının olgunluğunu göstermen lazım..
olgun davrandığını düşünmüyorum..
bu konuda kusura bakmazsın umarım..
belki normal hayatta olgunsundur ama bu konuda değilsin bilmeni isterim..
bazen kafa bulduğunu düşünüyorum çünkü..
ayrıca bu arkadaş sana iyi gelmiyor.. bunu farkına var önce bi..
ya da sen abartıyorsun..
psikolojik rahatsızlıkları araştırıcam bende de var mı acaba gibi düşünceler oluşturuyor..
neden kendine bunu yapıyorsun anlamadım ben bunu..
arkadaşın seni istese mutlaka bunu belirtir ama seni de istemiyor..
ARKADAŞ olarak istiyor olabilir bu durumda da BENCİL davranıyordur..
HASTA değil.. GERÇEK KELİME BENCİL...
sen de zaaflısın... zaafı bilirim benim de oldu öyle zaaflarım..
ama inan o zayıflığını kullanıp bırakıyor karşındaki..
3 gün sonra da buna ağlanacaksın.. iddia ediyorum sana bunu..
yine de keyfin bilir...
soruların hastalıkla ilgili olursa yine cevaplarım ama gönül işleri için başka başlık açabilirsin..
ordan daha çok yorum alacaksındır..
kimsenin hastalığını kullanmak gibi bir lüksü yok..sanırım haklısın bu konuda duygularımla hareket ediyorum karşımdakide bundan faydalanıyor sanırım ama ona bir söz verdim kendini kötü hissetiğinde arayabilirsin diye ama yüzyüze asla görüşmüyeceğim dediğin gibi bana iyi gelmiyor her anlamda beni kötü etkiliyor sanırım artık mantıkla bakmam lazım bu işe duygularımı dizginlemezsem bu defa daha büyük bir yıkımla karşılaşacağım BENCİL kelimesinde sonuna kadar haklısın sadece kendini düşünüyor kimse umrunda değil kendi ne isterse onu yapıyor beni dinleyip anladığın için teşekkür ederim.
kimsenin hastalığını kullanmak gibi bir lüksü yok..
kimse kusura bakmasın..
ben kanser hastalarının bile canla başla işine gidip saatlerce kimseye yük olmadan çalıştığına şahit oldum..
bipolarlık dediğin ne ki?
ölümcül birşey değil..
çok ilerlemiş versiyonları bile bunu kullanmıyorlar.. hayatlarına kaldıkları yerden tutunuyorlar..
ilaçla tedavi edilebilen bişey..
ayrıca kendimizden değerli ne var Allah aşkına?
sen elinden geleni yaparsın ötesi seni ilgilendirmez..
şunu yaparsan haksızsındır ama..
bu hastalık anındadır atak geçirmiştir..
onun o dönem yaptıklarını ciddi alırsın..
sen koyarsın kapının önüne..
ya da yüzüne vurur durursun..
hastalık anı da belli olur zaten..
abuk subuk düşünceler filan..
o haldeki insan savunmasız oluyor ve sonrasında pişmanlıkları ortaya çıkıyor..
atak haricinde normal davranır zaten insan..
kişiliği neyse onu yansıtır..
sana kolay gelsin..
yemek teklifiniz için teşekkür ederim yemiş kadar oldum..bu zor dönemlerimde yardımcı olduğunuz için teşekkür ederim gerçeği göremiyordum gözlerim kör olmuştu adeta siz beni hiç tanımadan gerçeği görmemi sağladınız ve yendim artık o çaresizliği kafada bitirdim artık herşeyi sayenizde yaptıklarımı gözden geçirdim onun yaptıklarını gözden geçirdim boşunaymış herşey meğerse gerçekten herşey için teşekkür ederim size borçlandım yanlış anlamazsanız eğer size en azından bir yemek ısmarlamak isterim..
yemek teklifiniz için teşekkür ederim yemiş kadar oldum..
Bir Manik Depresiften Merhaba,
2008 yılında açılmış olsada güncelliğini koruyan bu konu da kişisel deneyimlerimi paylaşmak isterim.
2000 li yılların başında teşhis ve net tanı konularak tedaviye başlanıp 4.5 yıl sonunda ise tümüyle normal seyire dönüşüm koruyucu tedavi olmadan bitirildi. Elbette ki nüksedebileceği gerçeği asla ötelenmedi bu nedenledir ki önce 3 aylık dilimler saha sonra 6 aylık son olarak da yıllık kontrollerle takip edilmiştir. Şuan hiç bir ilaç kullanmadığımı bilmenizi isterim.
Bir çok arkadaşımız yaşadığı zorlu sınavı izah etmiş, benzeri durumlar daha şiddetlilerini ben de tecrübe ettim. Ve hemen hemen herkesin ifade ettiği DÜŞMAN BAŞINA dahi gelmesin sözüne imzamı atıyorum.
Manik Depresif in ortaya çıkışı üniversite yıllarıma( bu dönem ergenlik dönemi ve ailevi sorunların da yükseldiği zorlu yılları içinde barındırmaktadır) denk gelmektedir ve sevgilimden ayrılmamın akabin de ortaya daha belirgin hatlarla çıkmıştır. Kendimde ki değişmelerin farkındalığı ile kendi arzumla ve de aileme bu değişmelerin normal olmadığı yönündeki fikrimi beyan ederek ugun bir hekim bulmalarını rica ettim. Bir kaç hekim değiştirmek zorunda kaldım. Sonuncusu ki bana göre en doğru olanıdır tedavi süresi ve sonrasın da ki rutin takipte daima büyüz özen göstermiştir. Kendisine minnettarım.
Benim tecrübe ettiklerimin en belirgin olanı ise mevsimsel döngülerdi. Bahar ve yaz manik, güz ve kış ise depresif. İlk zamanlarında ataklar ki çoğunlukla depresif olanlar da donuk ve sabit bir noktaya bakış ardından gelen ağlama krizi, yoğun kalp çarpıntısı ve akabin de epilepsi nöbetine benzer (santral sinir sistemi çöküşü diyebilirim) kontrolsüz el, kol, bacak kasılmaları...ya da titremeleri şeklinde idi. Nefes alış verişin de tıkanmalar ya da sıklaşma ise hepsin de en belirgin olan göstergeydi.
Kırıp dökmeler, intihar teşebbüsleri, uykusuz geçen günler ya da yatakta mıhlanmışcasına kalmadan geçen günler, yemek yememe ya da tam aksi iştahlı yemek yeme..sürekli seyahat etme isteği, yeni insanlarla çarçabuk kurulan arkadaşlıklar, manasız duyulan güvensizlik ya da aşırı güven, cinsel arzuların yanı sıra alkol kullanımında artış. Aşırı para harcama, olmayacak maceralarda kendini bulma, kendini üstün hissetme ya da tam aksi değersiz görmeler... ve niceleri gibi sürekli konuşma isteği ya da aksine suskunluklar birbirini izledi durdu.
İntihar teşebbüsümün sonucu zar zor ölümün kıyısından döndürüldüm, günlerce kaldığım yoğun bakım çıkışın da AFEKTİF BOZUKLUKLAR SERVİSİ'ne sevkim ve konunun ihtisasını yapmakta olan araştırma görevlisi ile görüşmem sonucu hastahaneye yatışım gerekli görülmedi bunun yerine lityum tedavisi ve de epilepsi hastalığında kullanılan nöbet önleyici bir ilacın kullanımına başlanması konusunda hekimimle hemfikir olundu. Sonrası malüm kan tetkiklerine bağlı olarak artan azalan dozlar.
Lityum tedavisinin kesilmesi akabin de tetikleyicisi olduğu troit in hipertroidi şekli baş gösterdi, erken tanı ve teşhis ile 1 yıl süren bir tedavi uygulanarak o da sonlandırıldı. Rutin olarak( yıl da bir ) TSH ve FT3 ve FT4 lerimi de kontrol ettiriyorum.
Kısmen yaşadıklarımı yukarıda izah ettim, yapılması bana göre yaşadığım tecrübeleri de baz alarak şunlardır;
Erken tanı ve doğru teşhis her türlü hastalıkta olduğu gibi bu durumda da çok önemli bir faktördür, bu nedenle yakınları olarak en önemli önceliğiniz farkettiğiniz belirtilerden yola çıkarak;
*Konunun uzmanı olan doğru ve sabit bir hekim seçimi,
* Belki de en önemlisi bir çok arkadaşımızın da vurguladığı gibi kabullenme, barışma ve tedavi konusunda istekli olma
*Düzenli ilaç kullanımı ve kontrol, asla keyfi kullanım özellikle de dozlar da yapılmamalıdır
*Nefes ve bedensel egzersizler
*Uzun soluklu açık havada mümkünse bol yeşil içeren yerlerde yürüyüşler
*Zihni meşgul edecek meşgaleler ( ki akıcı bir kitap okuma, el becerilerine dayalı tasarımlar, ... denemediğiniz bir yemeği yapmak sayılabilir)
*Bir evcil hayvanın sorumluluğunu alma ki bunu yapmaya imkanınız el vermiyor ise sokak hayvanlarının beslenmesi, barınması, ... na katkıda bulunabilirsiniz.
*Toprakla uğraşmayı sevmeseniz de saksı da süs bitkisi yetiştiriciliği, bonsai, ... ya da sebze yetiştiriciliği ile keyifli anlar yakalayın derim.
*Din e ya da din dışı olanlara karşı yönelimlerden uzak durma ( biliyorum bu çok zor oluyor bana verilen en önemli öğütlerden biri de bu idi hekimim tarafından)
*Manik Depresif ile ilgili detaylı incelemelerden uzak durabildiğiniz kadar durmanızı önereceğim ( ki bu da benim hekimimin önerisiydi tedavi seyrini ciddi oranda etkilediği konusunda kanaati bulunmaktadır, ben bu söze riayet ederek sadece tedavi sonrası araştırdım ve de yazdım)
*Mümkün olduğunca yer zeminine yakın katlarda ya da müstakil, bahçe içersin de olan evler tercih edilmelidir.
*Yazmak bana göre en iyi ilaç, günlük tutmanızı tavsiye edeceğim tüm içtenliğiniz ve de cesurluğunuz ile. ( bu da hekimimin tavsiyesi idi ve ben o günlükleri ona okuturdum) Yıllar sonra siz de elinize alıp okuduğunuz da ne demek istediğimi daha rahat anlayacaksınız.
*Yanlış seçilmiş arkadaşlıklardan uzak kalmaya çabalamalısınız. (Sizi daha kötüye götürecek kararsız, sürekli bencillikleri ile karşı karşıya kaldığınız, kullanıldığınızı hissettiğiniz, her türlü ortam da sizi renci de etmeyi meziyet haline getiren, uygunsuz ortamlara taşıyan... v.s. )
...
Önerilerim kaba hatları ile yukar da yer aldığı şekli iledir. Dilerim her biriniz en kısa süre de atlatır ve rutin hayatınıza olağan/olmasını istediğiniz şekil de dönersiniz.
Saygılarımla
psikiyatriye bir görünmen lazım...mrb benim sorunum nedir bilmiyorum 1 aydır işe başladım ama her sabah ağlayarak gidiyorum işe nedeni bilmiyorum en kötüsüde bu. böyle tuhaflıklar başladı bende . işe giderken sanki beni idama götürüyorlar eve dönerkende ağlıyorum böyle bişeyi ilk defa yaşıyrm. iş bana çok saçma geliyor evde kalmak istiyorum. hep kendime soruyrm işe bu şekilde devam etsem bende ruhsal hasar olurmu diye yada devam edip üstüne mi gitsem arkadaşlar lütfen yardımcı olun çok kötüyüm
Sayın Gülüm,
Babanıza geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum.
Öncelikle şuan ki durumunun teşhisini tam olarak kabul etmiş görünmeyen bir seyir izliyor olmalı zira farklı hastalıklarla bağdaştırması bu yüzdendir ki bu olabilen bir durum.
Ben psikologa da gittim lakin psikiyatrist en doğru seçimdir. Benim en büyük şansım psikologa ikinci gidişimden sonra gerek kalmamış olması çünkü, psikiyatristim çok yoğun olmasına karşın uzun zamanlar ayırarak benimle sohbet ediyordu. Ve her zaman destek oluyordu. Örneğin gece yarısı dahi çok rahat bir şekilde kendisini arayıp durumum ile ilgili bilgi verip fikir alış verişi dahi yapabiliyorduk ki tüm diğer kliğine gelenlerle aynı şekilde ilgiliydi. Doğru hekim şart!
Sizin yapabileceğiniz en doğru seçim bana göre şuan bunu ikili götürmektir ve lütfen ilgisini başka yöne çekin asla kendisini uzun süre dinlemesine, kendi kendisine kalmasına müsade etmeyiniz.
Saygılar
slm.ben manik depresifim.deneyimleri merak ediyosun..hmm..şimdi bu hastalık nadir görülen bi hastalık ve ben nerde nadir görülen hastalık var, gidip buluyorum:) bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,intiharı düşünmek, intihar planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak..
ismini unuttum bu konu hakkında soru soran arkadasın bunları yazarken ama, hayrola, sorun nedir? deneyimlerim belki yardımcı olmuştur..kendine iyi bak..
Merhaba arkadaşlar , abim 2 aydır garip davranışlar içinde araştırdım maniyi karşılıyordu bu belirtiler.İnternetteki doktor onayladı. Ailem pek ben taraflı olmalı olayları farklı yönlü çözmeye çalıştılar. Ama abim günden güne daha kötüleşti. Kötü arkadaşlar kötü çevreler edindi. Ve aşırı miktarda para harcamaya başladı.Her gün evde kavga çıkmaya , cam bardak kırılmaya başladı. Abim o sinirle beni bile boğdu. Sonra onu bakırköye yatırdılar dün doktor mani teşhisi koydu. Ben söylediğimde dikkate alınsaydı belki bu sorunları daha az yaşayacaktık bilmiyorum. Ama şu an çok üzülüyorum. Babamın ağladığını ilk defa duydum. Abimi ona göstermemişler elini kolunu bağlarken.Babam ağlayarak bizi aradı. Ve o ses beni yıktı. Abimi çok özledim eski abimi. Onun düzelmesi için elimden geleni yapmak istiyorum. Bana yardımcı olursanız çok mutlu olurum... Hangi ilaclar hangi doktorlar hangi psikolojik yöntemler...Erkek olduğu için yerinde de durmuyor hastaneden çıksa da tekrar eski haline döner diye korkuyorum...