- 24 Ağustos 2012
- 67
- 1
- Konu Sahibi hanxixmsultan
- #421
şöyleki sizinki varsayım olur bu durumda. tabi aile çevre herkesin farklı ben söylemeyi tercih ederim çünki çevremden negatif bir durum almayacağıma inanırım..ki öylede olmuştur.tabi yapı meselesi benim hastalığım benim cesaretimi etkilemedi hiç bir zaman,hani güven deiğilde sadece liman diyelim..güveninizi bu durumda herkes koşulsuz sarsa bilir ama anne ve babanın sanmıyorum.en azından onların bilmeleri gerekir.
sanırım hastalıklı biri olarak anılmaktan bıktım artık normal görünmek ve algılanmak istiyorum. Uzun yıllardır kendi başıma yaşayıp destek görmediğim içindir benim paylaşımımın azlığı. herkesin aile yapısı ve ilişkileri farklıdır tabi. doktorum ilk gidişimde ömür boyu bu ilaçları kullanman gerekiyor dediğinde kendimi yarım bir insan olarak hissettim, neydi nerde yanlış yapmıştım ve işler bu hale gelmişti.. 8 yıl kullandım her ay terapiye giderek dozlar arttı düştü, son 5 yıldır kullanmıyorum. İlaçsız kendimi daha iyi hissediyorum son 5 yılda bikaç atak geçirdim ama genel anlamda dengeli hissediyorum, daha çok uçurumdan değilde,ayağım takılıp düşme gibi duygular hissediyorum. Şu an hayatımda en büyük sorunu erkek arkadaşımla yaşıyorum, çünkü duygu yoğunluğum çok hıızlı değişiyor ve o çoğu zaman anlam veremiyor. Anlamıyorum diyor, anlamıyor da. ben de anlamıyorum ki...anlatayım sabah uyanıyorum, günaydın diyorum ve bir bakıyorum her şey yoluna girmiş....ama zaman zaman uyumak için ilaçlar almıyor değilim:///