Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

plasticbed .!.:

kimsenin gitmelisin ya da kalmalısın yorumları etik olmaz diye düşünüyorum. Buna karar vericek kişi sizsiniz. Bence eşinizle birlikte terapi görmeniz durumu düzeltebilir diye düşünüyorum. Ben bipolar hastasıyım ve şuan birlikte olduğum kişiyle evlenmeyi düşünüyorum fakat gerçekten çok zor bir karar olduğunun farkındyaım acaba eşim benim ruh değişikliklerimin altından kalkabilecek mi diye...

Genişletmek için tıkla...

aslında hastalığın boyutu da önemli.Ne derecede olduğu, iyileşip iyileşemeyeceği,beraberken hangi durumda olduğu gibi...ben hasta eşi olarak evliliği sürdürmekte çok zorlanıyorum.Kimi zaman da tehlikeli boyutlara ulaştı doktorlar yatış kararı aldı ama 3 sene boyunca sular durulmadı yazıkki.Benim durumum maalesef bu! Sanıyorum siz bu kadar değilsinizdir.Evlilik normal insan üzerinde bile biraz adaptasyon zorluğu oluşturabilir,inişler çıkışlar normal karşılanmalı fakat biz öyle bir uçurumdan düşüyoruz ki sonumuzu göremiyorum.Bu sadece bana değil hastaya da eziyet! Bazen sanki evliliğimiz bitince sorumluluktan kurtulursa iyileşir gibi geliyor. Size kötü bir örnek olmak istemem umarım aldığınız kararla mutlu olabilirsiniz.herkes bizim gibi olacak değil tabi.

ndde .!.:

merhabalar benim eşim bipolar depresif.evleneli 3 seneye yakın oldu fakat her ay yeni bir ruh halinde.zaten evlenirken de söylemedi kimse hasta olduğunu.sadece evlenmesin diye binbir türlü bahane buldular hatta beni beğenmediler.büyük aşk (!)ımız yendi herkesi.düğünden sonra bir daha göremedim evlendiğim kişiyi.her zaman başka bir insan gibi.ekt ve ilaç tedavisi kullandı olmadı hastaneye yattı,işinden oldu.şuan mini mini oğlunu bile görmeye tahammülü yok.bu hastalık evlilik kaldırmıyor sanırım bunun hakkında bilgi verirseniz sevinirim.aklım karışık gitmeli miyim kalmalı mı??

Genişletmek için tıkla...

merhaba ınanın aynı durumu ben de yasıyorum bebek beklıyoruz ama ben emin değilım çocugu dogurmalı mıyım yoksa çekıp gıtmelı mıyım

GULER65 .!.:

merhaba ınanın aynı durumu ben de yasıyorum bebek beklıyoruz ama ben emin değilım çocugu dogurmalı mıyım yoksa çekıp gıtmelı mıyım

Genişletmek için tıkla...

gerçekten benim gibiyseniz üzüldüm şunu biliyorum oğlum olmasa tereddüt bile etmeyeceğim.Ama bu türlü değişken bir babayla da ne kadar sağlıklı büyüyebilir bilmiyorum. Genetik olduğundan çocuğumuzda olma riski de taşıyor hangisine üzüleyim bilemedim.hemşire bir yakınımız 2. çocuğu sakın yapmayın diye tembihledi eşimin bu halini görünce.Böylelikle tekrar anne olmayı rafa kaldırmak zorundayım.çocuğu olunca düzelir mantığı yok kesinlikle bu hastalığın.Zira eşim oğlumuzu masraf olarak görüyor ve bu bana acı veriyor.Gercekten düzelme şansı var mı artık bilmiyorum.Bu hastalıktan kurtulan var mı tamamen? Hasta olanlar için de zor tabiki ama neticede onlar yaptıklarını unutuyor fakat, yakınlar için daha zor diye düşünüyorum.Allah sabır versin hepimize

Daha önce tavsiye edildi mi bilmiyorum ama "Durulmayan Bir Kafa "bipolar bozuklukla ilgili olarak okunabilecek, bir psikiyatrın kendi hastalığının güncesi olan güzel bir kitap.
Arka kapak:Bu tür deliliğin çok kendine özel bir iç sızısı, çoşkunluğu, yapayalnızlığı, dehşeti var. Uçtuğunuz zaman harikasınız. Düşünceler olsun, duygular olsun müthiş bir hızla, yoğunlukla üst üste geliyor, aynı kayan yıldızlar gibi siz bu yıldızların peşine düşüp her an daha iyisini daha parlağını buluyorsunuz. Çekingenlik diye bir şey kalmıyor, aradığınız sözcükleri, jestleri tak diye buluyorsunuz, başkalarını büyülediğinizin kesinlikle bilincindesiniz. Tekdüze insanlarda ilginç yanlar keşfediyorsunuz. Gövdenizin her yanını müthiş bir duyarlık sarıyor, baştan çıkarmak, baştan çıkarılmak karşı konulmaz bir istek heline geliyor. Her şey çok kolay, siz çok güçlüsünüz, parasal açıdan da her şeyi yapabilecek durumdasınız, üst düzey bir keyif, coşku, mutluluk iliklerinize kadar dolmuş. Ama bir noktadan sonra bütün bunlar değişiyor. Kafanıza üşüşen fikirler çok fazla, çok hızlı; biraz önce açık seçik gördüğünüz şeyler birbirine onulmaz biçimde karışıyor. Bellek yok oluyor . Arkadaşlarınızın yüzündeki ilgi ve keyif yerini endişe ve korkuya bırakıyor. Önceleri düzgün bir akış içinde ola her şey birden tersine dönüyor , sinir, öfke , korku birbirini izliyor, denetimi bütünüyleelinizden kaçırıyorsunuz,kafanızın en karanlık mağralarına dalıyorsunuz . O mağraların orada olduklarını bilmiyorsunuz o ana dek. Bunun sonu hiç gelmeyecek , çünkü delilik kendi gerçekliğini yaratıyor.

bipolar hakkında herşey :::

BiPolar Nedir

bipolar hakkında kendi tecrübelerimle aradığınız herşey arkadaşlar :


BiPolar Nedir

Vlada .!.:

Daha önce tavsiye edildi mi bilmiyorum ama "Durulmayan Bir Kafa "bipolar bozuklukla ilgili olarak okunabilecek, bir psikiyatrın kendi hastalığının güncesi olan güzel bir kitap.
Arka kapak:Bu tür deliliğin çok kendine özel bir iç sızısı, çoşkunluğu, yapayalnızlığı, dehşeti var. Uçtuğunuz zaman harikasınız. Düşünceler olsun, duygular olsun müthiş bir hızla, yoğunlukla üst üste geliyor, aynı kayan yıldızlar gibi siz bu yıldızların peşine düşüp her an daha iyisini daha parlağını buluyorsunuz. Çekingenlik diye bir şey kalmıyor, aradığınız sözcükleri, jestleri tak diye buluyorsunuz, başkalarını büyülediğinizin kesinlikle bilincindesiniz. Tekdüze insanlarda ilginç yanlar keşfediyorsunuz. Gövdenizin her yanını müthiş bir duyarlık sarıyor, baştan çıkarmak, baştan çıkarılmak karşı konulmaz bir istek heline geliyor. Her şey çok kolay, siz çok güçlüsünüz, parasal açıdan da her şeyi yapabilecek durumdasınız, üst düzey bir keyif, coşku, mutluluk iliklerinize kadar dolmuş. Ama bir noktadan sonra bütün bunlar değişiyor. Kafanıza üşüşen fikirler çok fazla, çok hızlı; biraz önce açık seçik gördüğünüz şeyler birbirine onulmaz biçimde karışıyor. Bellek yok oluyor . Arkadaşlarınızın yüzündeki ilgi ve keyif yerini endişe ve korkuya bırakıyor. Önceleri düzgün bir akış içinde ola her şey birden tersine dönüyor , sinir, öfke , korku birbirini izliyor, denetimi bütünüyleelinizden kaçırıyorsunuz,kafanızın en karanlık mağralarına dalıyorsunuz . O mağraların orada olduklarını bilmiyorsunuz o ana dek. Bunun sonu hiç gelmeyecek , çünkü delilik kendi gerçekliğini yaratıyor.

Genişletmek için tıkla...

inanamıyorum bu kitabı derhal almalıyım tamamen beni anlatmış yaaa bende çok şüphe ediyorum durumumdan sayılan özeliklerin hemen hemen hepsi bende mevcut belkide daha fazlası.ama bende kabullenemeyip ilaçlardan ve hastahaneden korkanlardanım.yaşadıklarım saymakla bitmez cinsten yıllardır defalarca intihar girişimlerim,sürekli olarak ruh hali değişikliğim,ağlarken gülmek,gülerken ağlamak,sürekli ölüm korkusu sevdiklerimi kaybetme korkusu,yada onlardan biranda vazgeçebilme sonrasında pişmanlıklarım,ani karar vermelerim,bir işe girememe yada hemen 3 gunde bogulacakmıs gibi olma,bır yere yalnız gidememe sokaga bıle cıkamıyorum yanız başıma sanki sürekli birileri beni izliyor gibi geliyor yada kendimi sürekli tehlikedeymişim gibi hissediyorum.şu sıralar acayip uykusuzluk stres ve boyun ağrısı çekiyorum,gözlerimden uyku akmasına rağmen direniyorum gözlerimi kapatınca aniden bişey olacak zannediyorum günlerdir 1 yada en fazla 3 saat uyuyorum onada uyumak denmez bayılıyorum sanki.kendimi eve kapattım hiçbiryere gitmek istemiyorum.yemek yemiyorum.onun öncesinde bi kaç ay oncesı ıse tam tersi deligibi uyumalar hiç uyanmak istememek.daha bi çok var yaz yaz sıgmaz buraya... bunlar negatif olanlar birde geçen yaz yaşadıklarım var ;aşırı mutluluk çevrende kendini en üstün görme,her sorunu çözebileceğine inanma,herkesin bana aşık oldugunu düşünme ve etme kabılıyeti,çok konuşma ve çevremdeki herkese neşe saçma,kendimi vazgeçilmez hissetme,gittigim heryerde ilgi bekleme ve gorme,artı kızlar bu atakları bence maddiyatta tetikliyor bu benim düşüncem aşırı mutlu oldugum donem maddi durumum çok çok iyiydi ve aynen şöyle hissediyordum sanki dünya bir oyun ve kumandası bende herkesi yönetebilirim düşüncelerini okuyabilirm onlar bnm her istedigimi yaparlar gibi geliyordu.fakat şu an yine ilk donemlerdeki rahatsızlıklarım devam ediyor....ayrıca çok yakın bir arkadaşıma manikdepresif teşhisi koyuldu zaten benimde ilk kez bu yaşananların hastalık oldugunu anladıgım donem oldu...bu durumu yaşayan herkese acil şifalar diliyorum hastalık hastası olmayalım o bize değil biz ona bulaşalım o bizden kurtulmak istesin birşeyin ne kadar üstüne gidersek o kadar içine düşeriz bu yuzden çokta fazla kafaya takmayalım :111::111::111:

arkadaşlar benim de babam bi atak dönemi geçirdi. ÖNcesinde özel hastaneye yatırdık. hastaneden çıktıktan sonra devlet hastanesine gittik. Özel hastane bunama teşhisi koydu, devlet hastanesi ise manik atak geçirdiğini söyledi. Şu an tedavi olarak basit bi antidepresan verdiler:S eğer manik atak geçirdiyse (bipolarsa) lithium vermeleri gerekmiyor muydu?

vamphire .!.:

arkadaşlar benim de babam bi atak dönemi geçirdi. ÖNcesinde özel hastaneye yatırdık. hastaneden çıktıktan sonra devlet hastanesine gittik. Özel hastane bunama teşhisi koydu, devlet hastanesi ise manik atak geçirdiğini söyledi. Şu an tedavi olarak basit bi antidepresan verdiler:S eğer manik atak geçirdiyse (bipolarsa) lithium vermeleri gerekmiyor muydu?

Genişletmek için tıkla...

bipolar bozuklukta lityum çok önemli bir tdavi.Eşime de yanlış teşhis konduğunda yanlış ilaçlarla zaman kaybı yaşadık hastalık tekrar ediyor ayrıca sanırım bunama ve bipolar bozukluk arasında farklar ayırt edici olması gerek.Bakırköyde doğru teşhis konuldu.Biz de özel hastanelerde çok uğraştık boş yere.Yine de düzelmiş değil ama en azından kendini peygamber sanmıyor.

ndde .!.:

bipolar bozuklukta lityum çok önemli bir tdavi.Eşime de yanlış teşhis konduğunda yanlış ilaçlarla zaman kaybı yaşadık hastalık tekrar ediyor ayrıca sanırım bunama ve bipolar bozukluk arasında farklar ayırt edici olması gerek.Bakırköyde doğru teşhis konuldu.Biz de özel hastanelerde çok uğraştık boş yere.Yine de düzelmiş değil ama en azından kendini peygamber sanmıyor.

Genişletmek için tıkla...

hep soylemisimdir bilincli doktor,dogru tedavi diye. ben kendimi bildigim halde bazen ben bile aa ben cok ozel biriyim sanirim bu ruyayla Allah bana secilmis oldugumu gosteriyo falan felan.. boyle duygularimi engellemeye calisiyorum.

ndde .!.:

gerçekten benim gibiyseniz üzüldüm şunu biliyorum oğlum olmasa tereddüt bile etmeyeceğim.Ama bu türlü değişken bir babayla da ne kadar sağlıklı büyüyebilir bilmiyorum. Genetik olduğundan çocuğumuzda olma riski de taşıyor hangisine üzüleyim bilemedim.hemşire bir yakınımız 2. çocuğu sakın yapmayın diye tembihledi eşimin bu halini görünce.Böylelikle tekrar anne olmayı rafa kaldırmak zorundayım.çocuğu olunca düzelir mantığı yok kesinlikle bu hastalığın.Zira eşim oğlumuzu masraf olarak görüyor ve bu bana acı veriyor.Gercekten düzelme şansı var mı artık bilmiyorum.Bu hastalıktan kurtulan var mı tamamen? Hasta olanlar için de zor tabiki ama neticede onlar yaptıklarını unutuyor fakat, yakınlar için daha zor diye düşünüyorum.Allah sabır versin hepimize

Genişletmek için tıkla...

doktor cok onemli uyguladigi tedavi,verdigi guven.ben doktorumun istanbula tayini ciktigini ogrendim okadar uzuldum agladimki eminim onun tedavisi ile iyilesecegim. yani iyilesme derken onleme.tabi doktorumun tayini ayni ilde devam ediyor bunada sukrediyorum. benim esimde anlayissiz huysuz ve gecimsiz. saolsun benmi cekiyoruum omu belli degil.boyle durumlarda eslerde dayanisma herseyden onemli

vamphire .!.:

arkadaşlar benim de babam bi atak dönemi geçirdi. ÖNcesinde özel hastaneye yatırdık. hastaneden çıktıktan sonra devlet hastanesine gittik. Özel hastane bunama teşhisi koydu, de hastanesi ise manik atak geçirdiğini söyledi. Şu an tedavi olarak basit bi antidepresan verdiler:S eğer manik atak geçirdiyse (bipolarsa) lithium vermeleri gerekmiyor muydu?

Genişletmek için tıkla...

evet bilincsiz kullanilan antidepresanlarda manik ataga sebep oluyor.bende depakin tedavisi olmadan olmadi malesef.halada depresan ve depakinle arti uyku ilaciyla devam ediyoruz oda esimle anlasamadigim ve buda ataklarimi etkiledigi icinmis

doktor simdide QUELEPT diye bir ilac verdi.uykusuzluk icinmii depresan ise yaramadigi durumlarda diyor onun icinmi bilmiyorum.icsem oglene kadar uyuyorum ama fazla hareketliligimude aliyor.icmesem sabah 4te uyaniyorum. napicam duzenlimi kullaniyim uyku zorlugu cektigimdemi bilemedim.

queen87 .!.:

Çook sağol. Ben İzmir'de yaşıyorum ama aslında Aydınlıyım canım. 8 yıl içinde hep depresyon ilaçları içtim çünkü hastalığımı tam olarak teşhis edememişiz; hep çökkün dönemlerimde doktora gittim çünkü.Mani döneminde iyileştim zannediyordum, süper hissettiğim için. Umutlan tabi, eski günlere dönmek hatta daha da iyi hissetmek imkansız değil. İnanmana bile gerek yok, kendini zorlama. Hissettiğin gibi davran ama doktor ve ilacı kesme.Teşhis Haziran'da kondu, Aydınlı doktor özel muayaneye sahip evet. Ama şiddetle tavsiye ederim gitmek istersen. Aminn, Allaha çok şükür ki her derdin dermanını da vermiş. Bir tek ölüme çare yok bu hayatta, için içini yemesin. İyi olacaksın.

Genişletmek için tıkla...

canım özelden mesaj yazarmısın aydındaki doktorun ismini

Arkadaşlar doktorum hormon bozukluğu tedavisi için bana dıane 35 isimli ilacı verdı 9 ay kullandım ama çok etkiledi benı resmen pskolojım bozuldu herşeye alınır kafamı takar oldum herşeye ağlamaya başladım sebebinin bu ılac oldugunu dusunuyorum çünku kullandıgımdan berı boyleyım doğru mudur ilacın yan etkisi olabılır mı?benımle aynı sorunu yaşayanlar var mı çok merak ediyorum ve ne yapacağımı bılmıyorum bu durumdan kurtulmak için psıkologa gtsem işe yarar mı

Oncelikle herkese gecmis olsun. Hastaligin baslangici hakkinda deneyimli arkadaslar bilgi verebilirler mi? Kendimde 2 ay once yasadigim korkunc bir olay sonrasinda aklimin eremedigi degisiklikler dengesizlikler goruyorum. Sorunun ne oldugunu bulmaya calisirken bu bozukluga rastladim, yardimci olursaniz sevinirim.

merhaba arkadaşlar. benim şöyle bi derdim var. 4-5 ay önce psikiyatriste gittim. bana depresyon ve uyum bozukluğu tanısı koydu ve tedaviye başladı. ancak ben kendimi iyi bir şekilde anlatabildiğimi düşünmüyorum. ben depresyonda olduğumu sanmıyorum çünkü bazen o kadar farklı ve mutlu bi insan oluyorum ki böyle bi insana depresyondasın denmesi bana saçma geliyor. aslında duygudurumum tam olarak şöyle ki ; bazen özgüvenim öyle bi tavan yapıyor ki gözüm kimseyi görmüyor. herşeyi yapabilirmişim gibi hissediyorum. kendimi deli gibi alışverişe veriyorum asla yapmam dediğim şeyleri yapıyorum. çok agresif ya da sebepsiz yere çok mutlu hissediyorum. bazense kelimenin tam anlamıyla dibe vurmuş hissediyorum. hayatı üzerime bi yük olarak görüyorum yaşamak bile istemiyorum. içime kapanıyorum. araştırdım ve manik depresif olmaktan korkuyorum. doktoruma kendimi size iyi anlatamadım aslında böyle böyle şeyler yaşıyor ve hissediyorum dediğimde işimi bana öğretme diye tersledi.. ama gerçekten depresyonda olduğumu düşünmüyorum. sizce durumum nedir lütfen bana yardımcı olun arkadaşlar.

hayatta bazen her sağlıklı insanın bile psikolojisini bozmaya yeten şeylerle dolu ....siz çok kuvvetli biriine benziyorsunuz

Merhabalar,
Ben de yıllardır bu hastalığı yaşıyorum.6-7 yıl önce başladı.çalışıyordum,tek başıma iki çocuk büyütüyordum.Bazı şeyler üst üste geldi.Bazı belirtileri söyleyince ablam doktora gitmemi söyledi.Fakat o kadar kuruntu vb duygular vardı ki sağlık ocağı doktorunun yazdığı hapları uyuşturucu diye attığımı biliyorum.Sonrası rüya gibiydi,ne yiyor,ne uyuyabiliyordum.İşe gidiyor ama ruh gibi geziyordum.Çocukları düşünerek ayakta kalmaya çalışıyordum.Dayanamayıp ailemi yanıma çağırdım bize baksınlar diye.
Tayinimi yanlarına aldırmak için girişimde bulunduk.Tatilde onların olduğu şehirde rapor almaya çalıştım üniversiteden.Bana şizofren teşhisi konuldu.Bu sefer işyerim bu raporla işe devam edemeyeceğimi,işe uygundur raporu almamı söyledi.(devlete çalışıyordum.)Sonra çalıştığım ilden rapor almaya çalıştım.O arada bana 6 aylık rapor verdiler.Bir yandan da psikiyatristin verdiği ilaçları kullanmaya başladım.Ama o zyprexa denen ilaç kilo aldırdı.Bir seneyi az çalışma,çok rapor atlattım.Sonra çallıştığım ildeki hastaneden işi yapabilir raporunu aldım,tek şart bir sene tedaviye devam etmemdi.Böylece tayin yaptırabildim.

Son raporda şizofren değil,"atipik psikoz"du sanırım,öyle teşhis koymuşlardı.Çok iyi bir doktora rastgeldim,ve tedaviye devam ettim.Bu arada hastalığım hayata yeni bir bakışa sebep olmuştu bende.Kendimle daha barışık olmuştum.Bir sene sonra kendimi çok iyi hissediyordum.Doktor da ilacı bırakabileceğimizi söylemişti,(sonradan bilgisayarına bakıp öyle dememişim dedi gerçi).Ben bir üç sene kadar ilaçsız yaşadım.Bu arada kendini geliştirme kitapları filan okuyordum.Sonra yine bir ara sinirlerim bozulur gibi oldu.Bir başka işyerine tayin oldum.İlk zamanlar iyi gibiydim,ama buraya alışamadım,içimden sürekli ağlamak geliyor filan...Sonrasında iş çığrından çıktı.Ben manik dönem yaşıyormuşum sonradan anladım.Kendimi büyük görmeler,gereksiz bir aktiflik,sürekli yazma isteği (hep yazar olmak isterdim),en son işe gidiyorum diye çıkıp en az üç gün şehri dolaşmışım,hayal meyal hatırlıyorum.Müdürüm evi ziyaret edip aileme söylemese ortaya çıkmazdı.Ama ben içimden çığlık atıyordum zaten biri beni durdursun diye,beynim o derece hızlı çalışıyor çünkü,bir de içimden sürekli müzik çalıyor,bir ara tüm şehirde bile radyo çalıyor gibi ses duyuyorum.Bir kerede bir alışveriş merkezinde hatırlıyorum kendimi,neredeyse aşağı atlayacaktım,intihar düşüncem olmadığı halde,neyse vazgeçmişim.

Ailemin zorlamsıyla doktora gittim,ama yine bana şizofren demeye kalktılar,bir süre hastanede yattım.Çıktıktan sonra uzun süreli bir rapor verdiler o ara çalışmadım.İlaç almak için bir başka doktora gittiğimde bana belirtileri sordu,sonra mevsimsel olup olmadığını sordu,sanırım öyle dedim,bana bipolar bozukluk teşhisi koydu.rexapin ve depakin verdi.Bir başka doktor uyku konusunun bu hastalıkta önemli olduğunu söyledi.Sonra şu anki doktoruma devam etmeye başladım.Şu sıralar 6 ayda bir ilaç raporumu yeniliyorum gerçi.
Bir haftadır ara ara geceleri uyumakta zorluk oluyor.Kendimi gözlemliyorum.Menopozda da aynı belirti olabilirmiş.Artık ondan mı,hastalıktan mı,bir süre gölemleyip doktorla konuşacağım.
Bu topiği okurken,bazılarının ilacı bırakabileceğimizi söylediklerini gördüm.Bence bu yanlış,belki uygun değilse ilaç değiştirilebilir ama bırakılmamalı.Ben ilk seferde bırakmasaymışım,ikinci atak bu denli şiddetli,ve benim için üzücü,utanç verici olmayabilirdi.

stronger .!.:

selam arkadaslar...ben siteden henuz yeniyim..ve acıkcası bi polar bozukluk tanısı icin uye oldum diyebilirim...sizlerden biraz daha vahim bir farkım var sanırım..benim esimde manik depresif ama sorun bu da diil,cunku 5yasımda ki kızıma da 2senedir bu teshis yakıstırılıyodu..buyumesi beklendi,emin olmak istemedi dr lar( ki cok dr degistirdik) ama suan cok acık...ve mecburen bu yasında ciddi ilaclara basladık...bu ozellikle yetiskin rahatsızlıgı oldugundan, cocuklarda gorulmesi olagan diil...arastırmalara gore dunyada 5 yasında sadece amerikalı 1kız cocuguna bu teshis resmen konmus..ancak 2. sanssız cocuk benim kızım maalesef...anne baba olarak cok cırpınıyor, bilincli olmak adına 2 senedir surekli okuyor arastırıyoruz....cunku kızımın kullandıgı ilaclar degistirme bile yapıldıgı halde hic tesir etmiyor..bu durumda toplum icinde ciddi sorunlar yasıyoruz ve gelisimimiz de cok geride..egitimimizde gecikmeden deva arıyoruz...fikir yorum ve onerilerinize acıgım...simdiden tesekkurler..

Genişletmek için tıkla...

Bu rahatsızlıkla 4 yıl önce tanıştım,çocukluğumdan beri süre gelen depresyonlarım vardı fakat "mani"tablosunu 4 yıl önce yaşadım muhtemelen15 günde10 kilo kaybettim diğer korkunç düşüncelerle canınızı sıkmak dahi istemiyorum..Biz yetişkiniz Allahım yawrunuzdan alsın bize versin ( O daha bi melek..aklıma pek birşey gelmiyor fakat belki yurtdışında henüz ufak olduğu için bi çaresi vardır