- 18 Ocak 2012
- 800
- 6
-
- Konu Sahibi hanxixmsultan
- #221
Arkadaşlar bu tür bir şikayetiniz varsa doktora gidip ne diyorsunuz? Test mi yapılıyor kan tahlili mi isteniyor prosedür nedir paylaşan olursa sevinirim...
Arkadaşlar bu tür bir şikayetiniz varsa doktora gidip ne diyorsunuz? Test mi yapılıyor kan tahlili mi isteniyor prosedür nedir paylaşan olursa sevinirim...
Merhaba arkadaslar, benim mustakbel esim, yani sevgilim bu hastaligi yasiyor. 2 yildir ayni evde yasiyoruz 3 senedir de beraberiz. 10 yildir boyleymis. Genetik oldugunu dusunuyor ama hayatta yasadigi olumsuzluklar da bunu tetiklemis. O, depresyon nobetindeyken yataktan cikmiyor. tuvalete bile gitmiyor. Yemek de yemiyor. Uykuyla uyaniklik halinde sadece yatiyor. bu bazen 1-2 hafta surebiliyor. Ben ona anlayisli, saygili davranmaya calisiyorum. Yataktan cik diye cok ustune gitmiyorum. Zaten gercekten bunu yapamiyor. Telefonlarina cevap vermiyor. Kapilari acmiyor. benden baska hickimseyle konusmak istemiyor. Sefkatli davraniyorum. Onu cok sevdigimi herseyin guzel olacagini, duzelecegini, bunun gececegini soyluyorum. Ve ben de buna inanmaya zorluyorum kendimi.
Manic donemlerinde ise enerji dolu oluyor, cok fazla konusuyor, karsisindakini cok kisa sure dinleyebiliyor ama cok alakasiz cevaplar veriyor, acik sacik espiriler yapabiliyor, patavatsiz olabiliyor. Yuksek sesle konusuyor, cok para harciyor, herkese hediyeler almak istiyor. Uyumuyor surekli birseyler yapmak uretmek istiyor. Hayat dolu oluyor. Konusurken konudan konuya atliyor. takip etmek zorlasiyor. Bu donemlerde ise onunla birlikte eglenmeye calisiyorum. Cok para harcamasini elimden geldigince engellemeye calisarak. Ya da patavatsizlik yaptiginda uyararak. Cunku insanlari kirarsa sonradan uzuluyor kendisi de. Ama genellikle yakin cevremiz de alistilar onun bu durumuna, iyi niyetli oldugunu biliyorlar.
Ben bu sekilde davrandim 3 senedir. Son 1 yildir boyle nobetler hic gecirmedi. Normal ve mantikli. Oncesinde senede mutlaka 1-2 hafta hatta bir keresinde 1 ay yataktan cikmadan depresyon yasamis. Ve surekli olarak manic donemi gelirdi.
Ben boyle davraniyorum ama ben de yoruluyorum zaman zaman.. Cunku ben de 1.5senelik bir depresyondan ciktim. Ara ara geliyolar yine depresyon zamanlari.. Ozguvenim hic eskisi gibi degil. Toparlamaya calisiyorum.
Aslinda onun hickimseye bir zarari yok.. Sadece kendine ve en yakininda ben oldugum icin bana dokunabiliyor.. Annesi de uzuluyor.
Asla ilac kullanmak istemiyor. Terapiste, ilacsiz tedaviye sicak bakiyor ama bunun icin paramiz yok. Kiramizi bile zor oduyoruz. Herneyse.. Ben de kendi deneyimimi anlatayim dedim.. Belki birine yardimci olur.
Ben onu cok sevdigim icin kendimi bir sure ona adadim. Iyi olsun basarsin diye. Ama simdi meyve veriyor. Ama gecisi bisey mi bilmiyorum. Yine yasadigi zorluklar karsisinda kilitleniyor ama yatak dosek gunlerce yatmiyor. Sizce zamanla atlatilir mi bu sekilde ne bileyim bilmiyorum. Elden baska ne gelir? Ya da ben hasar alir miyim zamanla? Sevgiyle bunu daha duzgun bir yola sokabilir miyiz? Basarabilir miyiz ki?
bu arada maniden sonra depresyon da yaşayabilir. ama genel itibariyle kış mevsimi depresyonu ilkbahar mevsimi maniyi tetikliyor.. doktoruyla bi görüşün mutlaka..
görüştüm doktoruyla haftaya randevu aldık bakalım,hayırlısı hastaneye tekrar yatma korkusu var sanırım.düzelicem ben diyor ama kalkışı mani olmasından ürperiyorum resmen,hayırlısı bakalım artık kısmet
hastaneye tekrar yatmak istemiyorsa söyleyin ilaçlarını düzenli kullansın : ) bende öyle bir etki yaptı valla hastane anılarım saolsunlar : ) şaka bir yana mutlak ve mutlak o ilaçları kullanması şart... en azından doktor kesene kadar.. kesse de tam düzelme ihtimali hayli düşük.. insanın yaşadığı günleri manisiz depresyonsuz yaşamasından yani kaliteli yaşamasından öte güzellik ne olabilir ki.. en acı gün bile maniden bi hayli hallice : )
size çok çok geçmiş olsun..
çok oluyorum ama size bir sorum daha olucak daha önce kullandığı ilaçları yazmıştım hatırlıyormusunuz bilmiyorum...depresyon döneminde ilaçlar değişiyormu aynı ilaca devam mı ediliyor
bir de aklımdayken, insan maniden sonra mutlakaki durgunlaşıyor.. ona da şu yorumun yapıldığını söyleyebilirim: taşkınlık döneminden sonra hasta yaptıklarına pişman oluyor ve depresyona girebiliyor : ) maniden sonra normale dönüş dönemi de zor bir süreç.. saçmaladığının farkına varmak, yaptıklarından utanmak insanı durgunlaştırıyor. kendine yakıştıramıyorsun bi kere yaptıklarını.. kendimle barışık olduğumu düşünürüm ama o dönem yaptıklarımla dalga geçilince gerçekten kırılabiliyorum : ) belki de beni o dönemden ayıran tek özelliğim de bu, o yaptıklarımın ne kadar anormal olduğunu anlamam, yoksa kendime neden yakıştırmayayım di mi : )
eğer anneniz de durgunlaştıysa bu normaldir ama bu durum abartıya kaçıyorsa mesela sürekli uyuyorsa kokana kadar yıkanmıyorsa, dış görünüşüne temizliğine önem verirken artık hiç umursamıyorsa, hiç konuşmuyorsa hele de intihar ve ölüm hakkında konuşmaya da başladıysa tehlike çanları diyebilirim.. dediğim gibi bende o denli depresyon olmadı. en fazla kilo aldım günlerce uyudum, durgundum bi ara... o dönemde bile eski doktorum antidepresan eklemedi..(ilaç yazdırmaya gittiğimde eklemeyi düşünen doktorlar oldu ama:) ) bu arada sabit bir doktorunuz mutlaka olsun.. faydalı birşey.. annenizi bilsin hastalığın ilerleyişini bilsin..
yine sormak istediklerinize elimden geldiğince cevap vermeye çalışırım.. şimdilik söyleyeceklerim bunlar... iyi geceler size : )