Bipolar hastaları ve Yakınları (Manik Depresifler)

Arkadaşlar bu tür bir şikayetiniz varsa doktora gidip ne diyorsunuz? Test mi yapılıyor kan tahlili mi isteniyor prosedür nedir paylaşan olursa sevinirim...
 
Arkadaşlar bu tür bir şikayetiniz varsa doktora gidip ne diyorsunuz? Test mi yapılıyor kan tahlili mi isteniyor prosedür nedir paylaşan olursa sevinirim...

ben direkt atağa girmiştim dr.a bir şey dememe gerek kalmamıştı : )
ne testle ne kan tahliliyle belli oluyor..
 
Merhaba arkadaslar, benim mustakbel esim, yani sevgilim bu hastaligi yasiyor. 2 yildir ayni evde yasiyoruz 3 senedir de beraberiz. 10 yildir boyleymis. Genetik oldugunu dusunuyor ama hayatta yasadigi olumsuzluklar da bunu tetiklemis. O, depresyon nobetindeyken yataktan cikmiyor. tuvalete bile gitmiyor. Yemek de yemiyor. Uykuyla uyaniklik halinde sadece yatiyor. bu bazen 1-2 hafta surebiliyor. Ben ona anlayisli, saygili davranmaya calisiyorum. Yataktan cik diye cok ustune gitmiyorum. Zaten gercekten bunu yapamiyor. Telefonlarina cevap vermiyor. Kapilari acmiyor. benden baska hickimseyle konusmak istemiyor. Sefkatli davraniyorum. Onu cok sevdigimi herseyin guzel olacagini, duzelecegini, bunun gececegini soyluyorum. Ve ben de buna inanmaya zorluyorum kendimi.

Manic donemlerinde ise enerji dolu oluyor, cok fazla konusuyor, karsisindakini cok kisa sure dinleyebiliyor ama cok alakasiz cevaplar veriyor, acik sacik espiriler yapabiliyor, patavatsiz olabiliyor. Yuksek sesle konusuyor, cok para harciyor, herkese hediyeler almak istiyor. Uyumuyor surekli birseyler yapmak uretmek istiyor. Hayat dolu oluyor. Konusurken konudan konuya atliyor. takip etmek zorlasiyor. Bu donemlerde ise onunla birlikte eglenmeye calisiyorum. Cok para harcamasini elimden geldigince engellemeye calisarak. Ya da patavatsizlik yaptiginda uyararak. Cunku insanlari kirarsa sonradan uzuluyor kendisi de. Ama genellikle yakin cevremiz de alistilar onun bu durumuna, iyi niyetli oldugunu biliyorlar.

Ben bu sekilde davrandim 3 senedir. Son 1 yildir boyle nobetler hic gecirmedi. Normal ve mantikli. Oncesinde senede mutlaka 1-2 hafta hatta bir keresinde 1 ay yataktan cikmadan depresyon yasamis. Ve surekli olarak manic donemi gelirdi.

Ben boyle davraniyorum ama ben de yoruluyorum zaman zaman.. Cunku ben de 1.5senelik bir depresyondan ciktim. Ara ara geliyolar yine depresyon zamanlari.. Ozguvenim hic eskisi gibi degil. Toparlamaya calisiyorum.

Aslinda onun hickimseye bir zarari yok.. Sadece kendine ve en yakininda ben oldugum icin bana dokunabiliyor.. Annesi de uzuluyor.

Asla ilac kullanmak istemiyor. Terapiste, ilacsiz tedaviye sicak bakiyor ama bunun icin paramiz yok. Kiramizi bile zor oduyoruz. Herneyse.. Ben de kendi deneyimimi anlatayim dedim.. Belki birine yardimci olur.

Ben onu cok sevdigim icin kendimi bir sure ona adadim. Iyi olsun basarsin diye. Ama simdi meyve veriyor. Ama gecisi bisey mi bilmiyorum. Yine yasadigi zorluklar karsisinda kilitleniyor ama yatak dosek gunlerce yatmiyor. Sizce zamanla atlatilir mi bu sekilde ne bileyim bilmiyorum. Elden baska ne gelir? Ya da ben hasar alir miyim zamanla? Sevgiyle bunu daha duzgun bir yola sokabilir miyiz? Basarabilir miyiz ki?
 
Merhaba arkadaslar, benim mustakbel esim, yani sevgilim bu hastaligi yasiyor. 2 yildir ayni evde yasiyoruz 3 senedir de beraberiz. 10 yildir boyleymis. Genetik oldugunu dusunuyor ama hayatta yasadigi olumsuzluklar da bunu tetiklemis. O, depresyon nobetindeyken yataktan cikmiyor. tuvalete bile gitmiyor. Yemek de yemiyor. Uykuyla uyaniklik halinde sadece yatiyor. bu bazen 1-2 hafta surebiliyor. Ben ona anlayisli, saygili davranmaya calisiyorum. Yataktan cik diye cok ustune gitmiyorum. Zaten gercekten bunu yapamiyor. Telefonlarina cevap vermiyor. Kapilari acmiyor. benden baska hickimseyle konusmak istemiyor. Sefkatli davraniyorum. Onu cok sevdigimi herseyin guzel olacagini, duzelecegini, bunun gececegini soyluyorum. Ve ben de buna inanmaya zorluyorum kendimi.

Manic donemlerinde ise enerji dolu oluyor, cok fazla konusuyor, karsisindakini cok kisa sure dinleyebiliyor ama cok alakasiz cevaplar veriyor, acik sacik espiriler yapabiliyor, patavatsiz olabiliyor. Yuksek sesle konusuyor, cok para harciyor, herkese hediyeler almak istiyor. Uyumuyor surekli birseyler yapmak uretmek istiyor. Hayat dolu oluyor. Konusurken konudan konuya atliyor. takip etmek zorlasiyor. Bu donemlerde ise onunla birlikte eglenmeye calisiyorum. Cok para harcamasini elimden geldigince engellemeye calisarak. Ya da patavatsizlik yaptiginda uyararak. Cunku insanlari kirarsa sonradan uzuluyor kendisi de. Ama genellikle yakin cevremiz de alistilar onun bu durumuna, iyi niyetli oldugunu biliyorlar.

Ben bu sekilde davrandim 3 senedir. Son 1 yildir boyle nobetler hic gecirmedi. Normal ve mantikli. Oncesinde senede mutlaka 1-2 hafta hatta bir keresinde 1 ay yataktan cikmadan depresyon yasamis. Ve surekli olarak manic donemi gelirdi.

Ben boyle davraniyorum ama ben de yoruluyorum zaman zaman.. Cunku ben de 1.5senelik bir depresyondan ciktim. Ara ara geliyolar yine depresyon zamanlari.. Ozguvenim hic eskisi gibi degil. Toparlamaya calisiyorum.

Aslinda onun hickimseye bir zarari yok.. Sadece kendine ve en yakininda ben oldugum icin bana dokunabiliyor.. Annesi de uzuluyor.

Asla ilac kullanmak istemiyor. Terapiste, ilacsiz tedaviye sicak bakiyor ama bunun icin paramiz yok. Kiramizi bile zor oduyoruz. Herneyse.. Ben de kendi deneyimimi anlatayim dedim.. Belki birine yardimci olur.

Ben onu cok sevdigim icin kendimi bir sure ona adadim. Iyi olsun basarsin diye. Ama simdi meyve veriyor. Ama gecisi bisey mi bilmiyorum. Yine yasadigi zorluklar karsisinda kilitleniyor ama yatak dosek gunlerce yatmiyor. Sizce zamanla atlatilir mi bu sekilde ne bileyim bilmiyorum. Elden baska ne gelir? Ya da ben hasar alir miyim zamanla? Sevgiyle bunu daha duzgun bir yola sokabilir miyiz? Basarabilir miyiz ki?

walla anlatıklarınızdan sonra sabrınıza, sevginize ve saygınıza hayran kaldım..
 
Ben de yarın kısmetse doktora gidiyorum...Sürekli anormal duygularımdan dengesiz hallerimden ani duygu geçişlerimden bi durgun bi hareketli olmamdan rahatsızdım...herkes böyledir sanıyordum ben ama okudukça hasta diye tabir edilen kişilerle aynı deneyimleri yaşadığımı farkettim...
 
Herşey çok güzel gidiyorduuuuu:KK43:(annem normale dönmüştü ilaçlarını düzenli kullanıyor,ne olduysa 1 haftadır yine eve kapadı kendini ilaçlarını biz verirsek içiyor ve memlekette doktora gelmek istemiyor ne yapabilirim.kendiliğinden düzene girermi acaba,acil cvb verin bu konuda bilgisi olan bayanlar lütfennnnn:KK43:((
 
kendi deneyimlerimden şunu söyleyebilirim eğer mani ardından tedavi görmüşsem ve iyileştiğime inanıp ilacı bırakmışsam en çok 1 yıl sonra hastalık bana bi merhaba demiştir.. bazısında bu aralık daha da uzar ama herkes için ille bi merhaba der gelir hayatına bi güzel çöreklenir.. çevremde iyileşen insan olmadı bu hastalığı yaşayıp da.. ilaçları doktorun söylediği süre kadar kullanması onun yararına.. ilaçlar için doktor arkadaşım bırakma demişti bana.. geri dönüşü daha şiddetli olur da demişti.. bilmenizde fayda var.. kendisine izah etmelisiniz bence.. bu hastalık şeker hastalığı gibi, beyninde fazla salgılanan hormonlar yüzünden alıyorsun, o hormonlar düzenli değil ve tekrar hasta olursun demenizi de tavsiye ederim.. çok geçmiş olsun..
 
bu arada maniden sonra depresyon da yaşayabilir. ama genel itibariyle kış mevsimi depresyonu ilkbahar mevsimi maniyi tetikliyor.. doktoruyla bi görüşün mutlaka..
 
bu arada maniden sonra depresyon da yaşayabilir. ama genel itibariyle kış mevsimi depresyonu ilkbahar mevsimi maniyi tetikliyor.. doktoruyla bi görüşün mutlaka..

görüştüm doktoruyla haftaya randevu aldık bakalım,hayırlısı hastaneye tekrar yatma korkusu var sanırım.düzelicem ben diyor ama kalkışı mani olmasından ürperiyorum resmen,hayırlısı bakalım artık kısmet
 
ilaçları kullanmıycam demiyor bakalım şimdilik,mani döneminde tedaviye başladık eski düzenine dönmüştü zaten,herhangi bir sorunumuz yoktu.sonra ne olduysa yıne yatağa attı kendini,şöylede bir durum var normalde 2 ay yada 3 ay depresyon dönemi yaşayıp 9 ay manide olan kadın bu defa neden bu kadar çabuk depresyona girmiş olabilir(ilaç kullanıyor olmasına rağmen,ilaçlar çokmu sakinleştirdi acaba diye düşünüyorum ama herzamanki depresyon dönemi ile aynı duygular yaşıyor)...
 
görüştüm doktoruyla haftaya randevu aldık bakalım,hayırlısı hastaneye tekrar yatma korkusu var sanırım.düzelicem ben diyor ama kalkışı mani olmasından ürperiyorum resmen,hayırlısı bakalım artık kısmet

hastaneye tekrar yatmak istemiyorsa söyleyin ilaçlarını düzenli kullansın : ) bende öyle bir etki yaptı valla hastane anılarım saolsunlar : ) şaka bir yana mutlak ve mutlak o ilaçları kullanması şart... en azından doktor kesene kadar.. kesse de tam düzelme ihtimali hayli düşük.. insanın yaşadığı günleri manisiz depresyonsuz yaşamasından yani kaliteli yaşamasından öte güzellik ne olabilir ki.. en acı gün bile maniden bi hayli hallice : )
size çok çok geçmiş olsun..
 
hastaneye tekrar yatmak istemiyorsa söyleyin ilaçlarını düzenli kullansın : ) bende öyle bir etki yaptı valla hastane anılarım saolsunlar : ) şaka bir yana mutlak ve mutlak o ilaçları kullanması şart... en azından doktor kesene kadar.. kesse de tam düzelme ihtimali hayli düşük.. insanın yaşadığı günleri manisiz depresyonsuz yaşamasından yani kaliteli yaşamasından öte güzellik ne olabilir ki.. en acı gün bile maniden bi hayli hallice : )
size çok çok geçmiş olsun..

çok oluyorum ama size bir sorum daha olucak daha önce kullandığı ilaçları yazmıştım hatırlıyormusunuz bilmiyorum...depresyon döneminde ilaçlar değişiyormu aynı ilaca devam mı ediliyor
 
çok oluyorum ama size bir sorum daha olucak daha önce kullandığı ilaçları yazmıştım hatırlıyormusunuz bilmiyorum...depresyon döneminde ilaçlar değişiyormu aynı ilaca devam mı ediliyor

yok estafurullah.. depresyon döneminde eklemeler yapılıyor ama manik depresif hastalarda mani eğer şiddetli yaşanıyorsa depresan kullanmak çok akıl karı olmuyor. çünkü antidepresanlar maniye sokuyor.. veren doktor bile düşünerek veriyor. bana lamictal başlanacaktı kendi doktorum kesinlikle kullanmamı istemedi.. verilse bile gözlemde tutulmasında fayda var hastanın..eğer zaten şiddetli depresyonu yoksa depresyon ne kadar kötü olabilir ki (maniyle kıyasla).. tamam onun da zorlukları var ama bende en azından o kadar ağır olmadı depresyon.. dediğim gibi doktor eklemeler yapıyor. o yüzden doktor kontrolünde olmakta fayda var.. kontrolleri aksatmamak lazım.. farkettiyseniz rapor yazarken en fazla 3 aylık yazıyorlar. o da kontrole gidin diye düşünülmüş birşeymiş.. eskiden raporlar 6 ay 1 sene civarıydı : ) zaten sanırım depakin kullanıyordu anneniz di mi? depakin antiepileptik ve ayrıca duygudurum düzenleyicisi olarak kullanılıyor(sara hastalarında da kullanılan bipolar ilaçlarından).. beni çok yavaşlattığını bilirim depakinin.. düşünürken bile kafam sanki 1 karış benden uzakmış gibi hissederdim.. ama kişiden kişiye değişen şeyler bunlar.. bende 20 kilo artış yapmıştı, başka kullanan tanıdığım çiroz çiroz geziyordu ortalarda.. yan etkiler bünyeye göre değişiyor da zaten... siz de deneye deneye bulacaksınız hangi ilacın en iyisi olduğunu.. misal ben karbamazepinle iyi gidiyorum şimdilik.. yanında da atipik psikotik kullanıyorum..lityum da iyi diyen var ama ben sevemedim.. uğraştırıyor.. yok kan tahlili yok böbrek fonksiyon testi.. zor o biraz.. yan etkileri takip edin ona göre doktorunuza bilgi verin..
 
bir de aklımdayken, insan maniden sonra mutlakaki durgunlaşıyor.. ona da şu yorumun yapıldığını söyleyebilirim: taşkınlık döneminden sonra hasta yaptıklarına pişman oluyor ve depresyona girebiliyor : ) maniden sonra normale dönüş dönemi de zor bir süreç.. saçmaladığının farkına varmak, yaptıklarından utanmak insanı durgunlaştırıyor. kendine yakıştıramıyorsun bi kere yaptıklarını.. kendimle barışık olduğumu düşünürüm ama o dönem yaptıklarımla dalga geçilince gerçekten kırılabiliyorum : ) belki de beni o dönemden ayıran tek özelliğim de bu, o yaptıklarımın ne kadar anormal olduğunu anlamam, yoksa kendime neden yakıştırmayayım di mi : )
eğer anneniz de durgunlaştıysa bu normaldir ama bu durum abartıya kaçıyorsa mesela sürekli uyuyorsa kokana kadar yıkanmıyorsa, dış görünüşüne temizliğine önem verirken artık hiç umursamıyorsa, hiç konuşmuyorsa hele de intihar ve ölüm hakkında konuşmaya da başladıysa tehlike çanları diyebilirim.. dediğim gibi bende o denli depresyon olmadı. en fazla kilo aldım günlerce uyudum, durgundum bi ara... o dönemde bile eski doktorum antidepresan eklemedi..(ilaç yazdırmaya gittiğimde eklemeyi düşünen doktorlar oldu ama:) ) bu arada sabit bir doktorunuz mutlaka olsun.. faydalı birşey.. annenizi bilsin hastalığın ilerleyişini bilsin..
yine sormak istediklerinize elimden geldiğince cevap vermeye çalışırım.. şimdilik söyleyeceklerim bunlar... iyi geceler size : )
 
ben de bipolar 2 hastasiyim teshisim yeni konuldu ama ben hic mani atagi gecirmedim cogunlukla sinir ataklariydi benimkiler.bimiyorum iste kendimi alistirmaya, kabullenmeye calisiyorum bu hastaliga en zoru bu olsa gerek..birde ben bu hastaliga bebek sahibi olmaya calisirken yakalandim ,hormon tedavisi mi tetikledi onuda bilmiyorum ama tedaviyi yarim birakmak zorunda kaldim ve ne zaman baslayacagimi da bilmiyorum en az 1 sene beklemem gerecek gibi gorunuyor.sadece cok uzgunum bu olanlara iste elimde degil maalesef..
 
bir de aklımdayken, insan maniden sonra mutlakaki durgunlaşıyor.. ona da şu yorumun yapıldığını söyleyebilirim: taşkınlık döneminden sonra hasta yaptıklarına pişman oluyor ve depresyona girebiliyor : ) maniden sonra normale dönüş dönemi de zor bir süreç.. saçmaladığının farkına varmak, yaptıklarından utanmak insanı durgunlaştırıyor. kendine yakıştıramıyorsun bi kere yaptıklarını.. kendimle barışık olduğumu düşünürüm ama o dönem yaptıklarımla dalga geçilince gerçekten kırılabiliyorum : ) belki de beni o dönemden ayıran tek özelliğim de bu, o yaptıklarımın ne kadar anormal olduğunu anlamam, yoksa kendime neden yakıştırmayayım di mi : )
eğer anneniz de durgunlaştıysa bu normaldir ama bu durum abartıya kaçıyorsa mesela sürekli uyuyorsa kokana kadar yıkanmıyorsa, dış görünüşüne temizliğine önem verirken artık hiç umursamıyorsa, hiç konuşmuyorsa hele de intihar ve ölüm hakkında konuşmaya da başladıysa tehlike çanları diyebilirim.. dediğim gibi bende o denli depresyon olmadı. en fazla kilo aldım günlerce uyudum, durgundum bi ara... o dönemde bile eski doktorum antidepresan eklemedi..(ilaç yazdırmaya gittiğimde eklemeyi düşünen doktorlar oldu ama:) ) bu arada sabit bir doktorunuz mutlaka olsun.. faydalı birşey.. annenizi bilsin hastalığın ilerleyişini bilsin..
yine sormak istediklerinize elimden geldiğince cevap vermeye çalışırım.. şimdilik söyleyeceklerim bunlar... iyi geceler size : )

peki depresyondan çıkış hali ilaçlarını kullansa dahi maniyle sonuçlanırmı bu konuda fikriniz nedir?kilo almaya başlamıştı fakat depresyona girince yemek yemeyide biraz kesti yinede alıyor sanıyorum.ben bile o kadar karışığım ki şuan annemi hiç düşünemiyorum:KK43:(
 
Son düzenleme:
ilaç kullanırken de atak geçirenler olabiliyormuş..ama eminimki normal atak kadar şiddetli değildir.ilaç hem atakların sıklığını hem de maniye girme ihtimalini azaltıyor.. ama yine kendimden bildiğim bir şey bu ben ilaç kullanırken maniye girmiyorum.. kan tahlillerinde ilaç düzeyine bakıyorlar düşük geldi en son benim .. şimdi günde 3 tane alıyorum karbamazepinden.. depakinin kan tahlili var mıydı hatırlamıyorum ama varsa mutlaka aralıklarla tahlil yaptırılmalı..dozlar düşük gelince mani tehlikesi de artıyor..
 
Son düzenleme:
Bana da yaklaşık 2 ay önce bu tanı konuldu. Ama anlam veremedim açıkçası, ben kendimi paranoid bilirdim. Doktora sürekli korktugum için gittim. Özellikle tkip edilmekten başkaları tarafından zarar görmekten çok korkuyorum. Doktor bir kaç soru sordu. İlaç verdi ve de psikologa yönlendirdi. İlaçlar 1 haftada 3 kilo aldırdı. psikoloğo da kendimi çok fazla açtığımı düşünüp bütün tedavileri reddettim. Açıkçası manik olmadığımı düşünüyorum. Paylaşmak istedim :)
 
arkadaşlar merhaba;bende 2006da ilk atağımı geçirdim sonrasında düzelince neden kullanıyorumki ben bunları diyerek ilaçları bıraktım ve çok çok daha kötü bir atak daha geçirdim 1,5 sene sonra.ataktayken yaşadıklarımı düşündükçe utanıyorum kendimden.benim babamada 2003 te bipoolar teşhisi konmuştu.ama mesela o benim gibi hayali şeylerle kafayı bozmamıştı.herneyse şimdi düşündüğün bu mu yani diyceksiniz ama bende feci sıkıntı yaratan bir durum var o da depakin kullanımı sonucu aldığım kilolar.bir ara rejim yaparaktan 69 kiloya inmiştim şimdiyse 78 oldum.eskiden 60 kiloyken şimdi 78 olmak bende utanç yaratmaya başladı.özellikle evlendikten sonra eşim beni belkide motive etmek amaçlı saçma sapan konuşmaya başladı.ben depakine bağladıkça kiloyu o bana tamam ama sen bunu savunma mekanizması haline getirdin diyor.ve daha da beteri sigarayıda bırakmak istiyorum ve 100 kilo olmaktan korkuyorum.lütfen kilo alsalar bile verenler olduysa benimle deneyimlerinizi paylaşırmısınız??
 
X