Arkadaşlar merhaba,
Daha önce hiç bu kadar dolmamistim, biktigimi hissediyorum artık. Önceden uzuluyordum fakat şimdi sadece sinirleniyorum.
14. Yıla girdik evlilikte, sürekli bir geçim sıkıntısı hali. Senelerdir çalışıyorum gebeligimin 37.haftasina kadar da çalıştım. Neyse şuan okullar açıldı okul saati kısıtlı o yuzden evdeyim, eski işyerimden tazminat aldım küçük bir miktar ve işsizlik alıyorum bir süre idare eder.
Eşim yıllardır bir baltaya sap olmak için uğraşıyor, neyse şimdi kendine göre bir işi var geliri guzel fakat kredi çok. 2 yıl kaldı bitmesine.
İşi yorucu, sürekli eve suratsız ve gergin geliyor, sessizliği de cabası. (evliligimizin başından beri hep bir geçim derdi olduğu için gerginligini buna bağlıyor, para olsa mutlu olurmusuz)
Yani haliyle yeni yasadigimiz bir durum değil suratsızligi sessizliği. Maddi konularda benim ailem hep destek oldu. Hastanede doğum Parama kadar ailem desteklemiştir, lohusayken cebime ailem para koymuştur.
Fakat beyfendi hep bir gergin olduğu için biz sürekli kavga halindeyiz. Kadın olarak bir giderim yok öyle alistirmisim. Aslında sade bir insanım öyle saç vs de boyatmiyorum, bir kaç sene önce alyanslari sattık durumlardan ötürü. Onu bile al denemedim.
Geçen haftalarda konusamadigimiz için mesaj attım kendisine uzun bir mesaj yazdım hiç bir zaman maddi anlamda zorlamadim hani ne istiyorsun diye, cevap gelmedi bende Allah aşkına eve gelme kapıyı acmayacagim dedim arkadaşında kalmış. Sonra geldi özür diledi duzelecegim dedi bilmem ne vs vs.
Dün akşam kıyamet koptu, oglumda bir şişlik farkettim vucudunda ctesi olduğu için dedim yarın pazar aklımda bir şey kalmasın ctesi günü akşam 10 a kadar çoğu bölüm açık bizim burdaki hastanelerde. Neyse panik oldum eski sağlık çalışanı olduğum için az buçuk bir şeyler tahmin ettim bir yandan da oğlana belli etmemeye çalışıyorum.
Neyse eşimi aradım dediki 1.5 saate gelirim dedim ben çıkayım sen hastaneye gelirsin. Neyse geldi surat beş karış. O ara muayene olduk tetkikler vs.sorun yok kemikte bir sorun var ama ne bilmiyoruz ortopedi görmesi lazım dedi dr. Normalde oğluyla ilgilidir, ama burnumdan getirdi. Ben çok evhamliymisimda ne gerek varmış ta boşuna getirmiştim de. Hastanede döndü sırtını oturuyor konuşmuyor ne oldu diyorum bakmıyor yüzüme içinden bir şeyler söyleniyor vs.
Neyse eve geldik diyorum hala neden tavır yapiyorsun ilk başta bagirarak yok dedi sonra evet yapıyorum dedi(sanki yok dese belli olmuyor tavırlı olduğu ya) işte evhamlisin bilmem ne. Bir sürü şey söyledi bana. Bende baya laf söyledim. Arada bir sürü şey konuşuldu.
(Eşimde eski hastane çalışanı sulalesindeki herkesi gotururdu hastaneye) pimpiriksem pimpirigim oğlumu götürdüm yani ne oldu sukredecegin yerde bir şey cikmadigina huzursuzluk ediyorsun diye. Tabi bahane bu. Yine maddi sıkıntısı varya beyfendinin neyse Ordan girdik burdan çıktık.
Hani anlaşmak neden bu kadar zor, ki şu zamanda millet anlayışlı öyle her şeye masraf ettirmeyen halden anlayan insan arıyor, bizimki buldu bunuyor. Cidden azla yetinenden herşey esirgeniyor.
Okadar yildim ki sessizliginden sürekli stresliliginden. Bütün enerjimi alıyor ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum artık 19 yaşında tanıştım boşlukta gibiyim artık.
Annemle konuştuk kızım, yani aç değilsiniz açıkta degilsiniz bu cocugun derdi ne. (ilkokula kadar annem bakti oğluma) hep bir destekledi bizi. Bende artık beyfendiyi memnun edemediğimiz için ki kendi ailesi başka bir mevzudan yıllardır gorusmuyorlardi bizimle o yüzden daha da annemin bakmasını istemedim. Madem yaranilmiyor kendi başının çaresine baksın.
Sürekli beni suçluyor yıllardır kendimde aradım durdum hatayı, ne yapayım ben.