keşke keşke taşınabilsem bütün komşularımla bile gelmez oldu evime akıl hocalığını yapıyosunuz gelineme gelmeyin oda size gelmicek sizin yüzünüzden evimiv kapısını açmıyor bana gelmiyor diye aksine benim bu olaylardan dolayı içimden gelmediği için gitmiyordum komşularımda kocanın annesi yapma etme diyorlardı akıl falan verdikleride bu yane kadın hasta yaa var kafasında kiraya çıkarsam bu evi kiraya verip çıksam bu evin kirasını bana vermezleki verseler çıkıcam zaten bi dakka durmam zaten ama olmuyo işte
bende uzagim diye seviniyordum izinde telde bile yetiyorlar...canım ALLAH Sabır versin bende altlı üstlü oturuyoruz artıkkk eşimle boşanma seviyesine geldim bende daha 1.5 yıllık evliyim hep onlar haklılar bana da ........................zzzz de dedi daha başka şeylerde dedi dün akşam hepsi geldiler tartısmaya görümcem kaynanam kayınpederim üstüme geldiler bende eşime dedim ben kaldıramaıyorum böyle giderse boşanıcam dedimm. ama eşimde ailesi veya benim araamda seçim yapmak zorunda kalacak ...bakalım ne olacak
arkadaşım seninde işin zor benimde babam tansiyon hastası ve felç annem zaten onun dedinden perişan ben nasıl söylerim diye düşünüyorum anlıyacağınız destekçim yok benımdebenim annemle babam hasta söylesem insanlar kahrından ölür kızlar çıkma zorundayım bebeğim ağlıyor emicek sonra yine gelirim
evlenirken bilincinde olamıyor insanlar aıle nın onemının.aslında en onemlısı esın falan derler ya,ya esın ıyıde olsa cok guzel bezdırıyorlar hayattan.bır gun ıyıysen ıkıncı gun kotu oluyorsun ıste.o hale getırıyorlar.nefret ettırıyorlar resmen herseyden .insanın esınede soguyor.ben oyleyım.kolay kolay olanları sındırebılecek bırı degılım ne yazıkkı.kafama takarım uzulurum.ama onlar ne olursa olsun onemlı olan oglum modundalar.ben olmusum olmamısım kımsenın umrunda degıl.onemlı olan ogulları olsun gerısı onemlı degıl.esıme bı ılgı bı ılgı.yanında kım var gelınımı oglunun karısımı hiiiiççç..esımde cocuktan beter.ılgı gorunce gevseyıverıyor..dahada cocuklasıyor.aılesının yanında olunca baska bırı oluyor.hıc boyle benım artık aılem var.sahıp oldugum karım,cocugum sorumlu olduklarım var dıye dusunmuyor.aynı seylerı de aılemede yapıyor.bır yeremı gıdılecek sen gıt annenlerle ben gelmem dıyor.sankı ben dulum da annemle babamla gıdıcem.gıdılmesı gerek ve tek basıma gıdıyorum.kocan nerde dıyenlere hep bırseyler uyduruyorum.cunku aıle ne demek bılmıyor.cunku ogretmemısler.cunku hala aılesı ogullarının bır aıleye sahıp oldugunun farkında degıl.olsada umurlarında degıl.hergun yasıyorum aynı seylerı.yoruluyorum.ve bunların hepsı tek bır kapıya cıkıyor.tek sorun var aslında...o da altlı ustlu oturmamız.ben burdan gıtmedıkce hayatım boyle surup gıdecek.bılıyorum ama elımden hıcbırsey gelmıyor ne yazıkkı...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?