öncelikle yazarken bile içimin bayılacağı konuyu sabırla okuyacak olanlara şimdiden teşekkür ederim. danışacağım, fikir alabileceğim kimsem olmadığı için buraya yazıyorum. eşimle bir yılı geçkindir evliyiz. benim annem hayatta değil tek kardeşim babam hayatta. babamla evimizin arası arabayla 10 dakika bilerek ve isteyerek böyle tuttuk ona yakın olmak için. öncelikle eşim fazlasıyla merhametli,ev işlerine yardımcı, sakin karakterli biridir. ama bu merhameti doğru oranda mı kullanıyor onu bilmiyorum.
eşim 5 kardeş ; 4 erkek 1 kız hepsi de bekar. kız kardeşi çalışmıyor ( önce iş bulamadı bi süredir de kendisi istemiyor zaten kendisi 27 yaşında) evlendiğimizden ve eveliyatından beri eşim kardeşine her ay maddi destek çıkar(buna karışacak değilim elbette ayda 1.000 tl gönderiyor diğer erkek kardeşleri de aynı şekilde kız kardeşe harçlık veriyorlar). ben çalışıyorum eşim çalışıyor evimiz kira. evlenirken her şeyi yarı yarıya aldık benden 1 tl fazla harcama yapmamıştır belki ben daha çok yapmışımdır (ama eşim ne yazık ki hala ailesinin düğünde çok harcama yaptığını hala borç ödediklerini söyler onlara borçlu hisseder) bu arada hiçbirşeyde lükse kaçmadım bana şunu alın bunu yapın asla demedim dediğim gibi her şeyi eşit tutmaya çalıştım bütün masraf sürecinde. gelelim bende biriktikçe dert olan konuma.
sıkıntı bundan 8-9 ay önce yeni evli sayılırken ve borçlarımızı öderken ailesinin bağ evi yaptırmak istemesiydi. bana dert olan kısmı kayınpederimin ayda kendi de dahil 7-8er bin bütün çocuklarından destek isteyerek bu evi yaptırmak istemesi. o dönem benim evime giren para zaten 20 bin ve ben 4 bin kira ödüyorken bu teklif beni zaten sarstı. bu arada zaten evleri var yazları kalmak için düşünülen bir ev bu. sesimi çıkarmadım zaten bütçesel olarakta denk gelmedi iptal oldu Allahtan ama bu muhabbet 2-3 ay sürdü yapalım edelim,kredi çekelim vs. burda sıkıntı eşimin olur baba tabii ki diyerek hiç bana sormadan dahası hiç düşünmeden kabul etmesiydi zaten. (gereksiz ama bu bilgi de burda dursun benim evim var . babamla aldık %70 o ödedi %30 ben ödedim tapusu da benim üstüme ama kendi oturuyor ben o evden gelin çıktım, bana araba aldı(yeni model olmasa da ayağımı yerden kesiyor.) kendi aracı da var haricen çok şükür bekarken ki maddi durumumda kötü değildi bende babama nişan-düğün sürecinde para harcatmamaya gayret ettim her şeyimi kendim aldım çeyiz beyaz eşya vb.)
kardeşi askere gitti bedelli için kredi çekti çekerken hep beraber ödeyelim dedi eşim. kaynım kabul etmedi çok cüzi bir aylık taksidini ödedik helali hoş olsun zaten. ama üzüldüğüm konu kimsenin bizim ayrı bir ev olduğumuzu ayrıca giderlerimiz olduğunu düşünmemesi buna en çok eşimde dahil sanırım bana güveniyor çalıştığım için.)
bir diğer konu ailesinin evinin eksikleri. kayınbabam ne yazık ki elini taşın altına koymaz. benden bir şey bekleme der k.valideme borçlarım var der. kayınvalidemse her derdini her eksiğini bütün çocuklarına anlatır ama harekete sadece benim eşim geçer. fesatlık yapmak istemiyorum ama k.validem düğün için abiye beğenmiş ve almıştı (700 civarı birşeydi) bunu biz aldık. ağrı için doktora eşim götürdü ufak bi operasyon oldu 5-6 bin biz ödedik. ev 5-6 senedir boyanmamış evi boyattık yine biz ödedik. oturma odasının halısı eskimiş(ki gerçekten eskiydi) biz ödedik. şimdi ben zaten kardeşine destek oluyorum evet ayda belki 3-5 bin gönderemiyorum ama zaten öyle maddi durumum da yok ki.
daha detay veririm ama iyice baymak istemiyorum. bu arada babamla her yemekte bizdeyizdir eşim asla tek yesin istemez babamın hatta bizde kalsın der içi asla rahat göndermez babamı.babamda her yemekte bizde olduğu için gider her ay bi mutfak alışverişi yapar ( bir ay yağ alır diğer ay 5 kg salça alır vs. ) hiç istemesem de içi rahat etmez. eşimse ben hastalanırım veya mutsuz olurum yorgun olurum her şekilde beni mutlu etmek ister beni hiç üzmez bu konu haricinde. ütüsünü , kahvaltısını kendi hazırlar yapar, yeri gelir akşam yemeğini haftada 2 -3 gün o yapar (ben ondan daha uzun saatlerde çalışıyorum). annemi kaybedeli 4 sene oldu babam hala evlenmedi düşünmüyor da. annemi kötü bi şekilde kaybettik çok uzun ve sancılı bir süreçti zaten ikimizde büyük travma oldu. bundan dolayı yalnız bırakamıyoruz yemekte(bu kadar sık olması doğru olmayabilir ayrı olmamız da gerekebilir ama henüz bunu beceremiyoruz diyeyim.)
bu kadar her konuda iyiyken bu konuda kötü olmaktan yoruldum ve en son dayanamayıp bugün patladım çünkü mutfağa stor perde almış . annemin bir duası mutluluğu yeter elimde değil üzülüyorum diyor. artık bana maaşından bir şey verme kendin biriktir ne istersen aileme aldığım bir perde gözüne battı dedi bana. halbuki bir stor değil bu mevzu. evveliyatı var ama anlamadı beni ne yazık ki. Biz zaten borçları yeni bitirdik düğün-eşya bitti derken yan sokağa taşındık o ayrı masraf oldu borçlarımız yeni bitti ben 3 aydır ona maaşımdan destek veriyorum sırf birikim yapalım altın alalım diye(bu destekten önce zaten kendi masrafım bana,arada mutfak alışverişi aidat ödemesi falanda bana aitti zaten en başından beri bu destek ilaveten olan bir şey birikim amaçlı).ailesine alınanlar benim verdiğim paradan alınıyor gibi hissediyorum bencil miyim bilmiyorum. çocuk henüz düşünmüyorum bu arada. çok şükür bizim evimizin bir eksiği yok aldık her şeyi ama ben kendim çalışarak emek emek aldım her şeyi bizim var diye gidip onlara da devamlı bir şeyler alamam ki. toparlayacaksiz olursam babam git oğlum bana 100 bin çek arabamı yükselticem ama benden geri isteme dese ona da tamam der çünkü onun için aile çok önemli. (babam,biz,kendi ailesi hepimiz bir aileyiz onun gözünde buna daha değinmiyorum bile henüz kendi aile kavramımızı oturtamadı gözünde). ben bu konuda tartışıp da kötü olmak istemiyorum ama içim içimi de yiyor. sizce bencillik mi ediyorum yoksa haklı mıyım? veya bununla alakalı ne yapabilirim hiç bilmiyorum. (ailesinin de bu konu haricinde kötü huyları yok seviyorum asla saygısızlık etmedim onlar da beni kırmadı ama böyle yapınca içten içe üzülüyorum onlara kırılıyorum) .
