Herkese gunaydiinn:)) benim surekli kafama taktigim bi konu var b türlü çözüm bulamiyorum size okuyan yardımcı olan herkese şimdiden çok teşekkür ederim..
Hayatimda bı buçuk seneden fazladir kimse yok hiç kimseyle flört anlamında görüşmedim genelde içim isinmadi. Ocak ayı civarı biriyle tanıştık çok tesadufi bi şekilde ve yanında çok güzel vakit geçirdim tabi ozaman sevgili gözüyle düşünmedim ama insan olarak çok sevmiştim. Aramızda biraz kültürel fark var egitim durumu olarak falan o kucuk bı çay bahçesi tarzı bi yer isletiyo ve ek is olarak taksicilik yapiyo. Ailevi hayatida biraz problemli annesi kucukken bırakıp gitmis babasiyla da o ilgileniyo ve sanırım biraz psikolojik rahatsizliklari var babasının.. ama bu olumsuzluklar beni hiç korkutmadi başta da ben hep ona iyi gelecegimi düşündüm, ona yardımcı olurum daha mutlu olur benle dedim hep.. tabiki kendi bizim olabilcegimize hiç inanmadı "sen ogretmensin ben taksici nasıl olalım , benim bakmam gereken babam var sen yapamazsin , bizim aile kapalı sen nasıl uycaksin" diyerek daha realist yaklaştı. bende hep bu dusuncelerin tersini soyledim. Tabi bu olumsuzluklari düşünüp arada bı kopuyoduk ama bu 7 ay içinde hep tekrar birlesiyoduk. Sevgili diye ad koymamistik çok iyi anlasiyoduk o beni kız arkadaşım diye tanistiriyodu ama yine de kendide inanamiyodu muhtemelen.. en son bı gün ilk kez bütün bi günü beraber geçirdik ve ben o gün anladım yani hislerim var ilk defa birinin yanında olduğum gibiyim ilk defa biri bana böyle hem sabırlı hem seviyeyi koruyo hemde çok rahat asla kasıntı yaklasmiyo denemeye değer diye düşündüm... Onunda annesinden ötürü güven problemi var biraz ama asla saygısız degil bende o problemleri asalim beraber diye çok sabırlı davrandım,sonunda istedigim gibi olmaya başlamıştı.. bana dertlerini anlatiyodu,seni ozledim diyodu artık onu kabugundan çıkarmıştım,biraz yaklaşmıştım. Ben kısa süre b şehir dışına çıktım dondugum günün ertesi günü hemen buluştuk, yine herşey çok güzel falan benden telefonumu istedi karistirmak için... Bende sen bana net b şekilde bu yolda miyiz değil miyiz belli etmeden istemiyorum dedim böyle yüz göz olmak istemiyorum dedim. Cunku aslında istiyo ama bazen de aramızdaki farka çok takiliyodu nasıl olcak ailen istemez falan diye.. bende dedim gercekten benle bu yolda olduguna inandığım zaman vericem. Konuştuğum falan da kimse yoktu biraz etrafta dikkat çeken bı kizim ama tabiki gelen mesajlar oluyo ama hiç birine cevap vermem o olmasa da vermem internet üzerinden tanışmaya karsiyim onun o gelen mesajları da gormesini istemedim. "Senle evlenirsem basım dertten kurtulmaz" diyordu bana şakasına ama yinede bu kizin peşinde bisuru insan var beni napsin diye düşünür diye istemedim
Hayatimda bı buçuk seneden fazladir kimse yok hiç kimseyle flört anlamında görüşmedim genelde içim isinmadi. Ocak ayı civarı biriyle tanıştık çok tesadufi bi şekilde ve yanında çok güzel vakit geçirdim tabi ozaman sevgili gözüyle düşünmedim ama insan olarak çok sevmiştim. Aramızda biraz kültürel fark var egitim durumu olarak falan o kucuk bı çay bahçesi tarzı bi yer isletiyo ve ek is olarak taksicilik yapiyo. Ailevi hayatida biraz problemli annesi kucukken bırakıp gitmis babasiyla da o ilgileniyo ve sanırım biraz psikolojik rahatsizliklari var babasının.. ama bu olumsuzluklar beni hiç korkutmadi başta da ben hep ona iyi gelecegimi düşündüm, ona yardımcı olurum daha mutlu olur benle dedim hep.. tabiki kendi bizim olabilcegimize hiç inanmadı "sen ogretmensin ben taksici nasıl olalım , benim bakmam gereken babam var sen yapamazsin , bizim aile kapalı sen nasıl uycaksin" diyerek daha realist yaklaştı. bende hep bu dusuncelerin tersini soyledim. Tabi bu olumsuzluklari düşünüp arada bı kopuyoduk ama bu 7 ay içinde hep tekrar birlesiyoduk. Sevgili diye ad koymamistik çok iyi anlasiyoduk o beni kız arkadaşım diye tanistiriyodu ama yine de kendide inanamiyodu muhtemelen.. en son bı gün ilk kez bütün bi günü beraber geçirdik ve ben o gün anladım yani hislerim var ilk defa birinin yanında olduğum gibiyim ilk defa biri bana böyle hem sabırlı hem seviyeyi koruyo hemde çok rahat asla kasıntı yaklasmiyo denemeye değer diye düşündüm... Onunda annesinden ötürü güven problemi var biraz ama asla saygısız degil bende o problemleri asalim beraber diye çok sabırlı davrandım,sonunda istedigim gibi olmaya başlamıştı.. bana dertlerini anlatiyodu,seni ozledim diyodu artık onu kabugundan çıkarmıştım,biraz yaklaşmıştım. Ben kısa süre b şehir dışına çıktım dondugum günün ertesi günü hemen buluştuk, yine herşey çok güzel falan benden telefonumu istedi karistirmak için... Bende sen bana net b şekilde bu yolda miyiz değil miyiz belli etmeden istemiyorum dedim böyle yüz göz olmak istemiyorum dedim. Cunku aslında istiyo ama bazen de aramızdaki farka çok takiliyodu nasıl olcak ailen istemez falan diye.. bende dedim gercekten benle bu yolda olduguna inandığım zaman vericem. Konuştuğum falan da kimse yoktu biraz etrafta dikkat çeken bı kizim ama tabiki gelen mesajlar oluyo ama hiç birine cevap vermem o olmasa da vermem internet üzerinden tanışmaya karsiyim onun o gelen mesajları da gormesini istemedim. "Senle evlenirsem basım dertten kurtulmaz" diyordu bana şakasına ama yinede bu kizin peşinde bisuru insan var beni napsin diye düşünür diye istemedim