Öncelikle merhaba,
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında 1.70 boyunda 52 kilo esmer bir bayanım. 5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.
Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.
Yardımlarınıza yaşadığım şey hakkındaki fikirlerinize ihtiyacım var.
Ben 26 yaşında 1.70 boyunda 52 kilo esmer bir bayanım. 5 yılı aşkın bir birlikteliğim var. 2 senedir nişanlıyız. Bazı sebeplerden dolayı seneye nasip olursa düğün yapıcaz. Sevgililik yıllarımızda yaşım küçük sayılırdı. İlk başlarda çok hoşlanmıştım nişanlımdan. Görüşmeye başladık bi şekilde. Sonra belli bir süre sonra onu sevmediğimi anladım. Mutlu değildim. Taktığım küpeme dahi karışan bir insandı. Ama beni öyle güzel seviyordu ki. Her an her dakika beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Her yanıma geldiğinde hediye alır,herkese beni anlatır,beni el üstünde tutardı. Ben ise sebebini bilmeden faceden eski erkek arkadaşlarıma bakardım,ama sadece bakardım. Acaba ne yapıyorlar merakıydı. Nişanlımın yapma dediği her şeyi yapmak bana zevk verirdi resmen. O baktığı her yerde beni gördüğünü söylermiş arkadaşlarına. 1 oda dolusu kadının içine koysam sevgilimi bir tanesine yan gözle bakmazdı.
Ama sonunda adamı yoldan çıkardım sanırım. Yapma dediğini yapa yapa,ayrılmak isteye isteye,onu eleştire eleştire.. Bir gün bir baktım adam telefonla giriyor duşa. Telefon saklanıyor benden. Davranışlar,konuşmalar değişmeye başladı. Bi şekilde mesajlarını yakaladım. Ve o gün ne oldu biliyor musunuz? Ben ne yaptım dedim.. Şimdi sıra bendeydi. Onu kazanmak için elimden gelen herşeyi yaptım. Beni defalarca aldattı. Kendinden soğuttun dedi bana çok acı çektirdin dedi ki gerçekten öyleydi. Sonra nasıl oldu bilmiyorum nişanlandık. 2 senedir iyi kötü giden bi nişanlılığımız var. Onu her gördüğümde hala içim eriyor. Hala ne yaptım ben diyorum. Ama o adamdan eser yok şimdi. İlgisiz,her şeye kızıp bağırıp çağıran,her an aldatacakmış gibi davranan bi canavar yarattım kendime. Ama ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyorum. Bırakamıyorum. O olmazsa ölecekmişim gibi hissediyorum. Deliriyorum.
Bu bendeki takıntı mı yoksa suçluluk duygusunun yaşattığı bir şey mi.. Mutlu değilim ama onsuz da yapamıyorum..
Ne olur bana bir akıl verin.