Selam kızlar, nasılsınız?
Ya ben şu sıralar yine kendime sardım (Ara ara sararım); gerek fotoğraflarını filtreli kullananlar olsun, gerek çerez yer gibi botoks, dolgu filan yaptıranlar olsun sanırım benim güzellik algım, her yerde kemikli kontürlü yüzleri görmekten bir miktar bozuldu ve suratımı beğenmemeye başladım. Ya da erken çöküyorum... Kuvvetle muhtemel erken çöküşten çünkü kendime hiç bakmıyorum...
Akıl almak değil ama, sadece anlatıp geçmek istiyorum, öylesine içimi dökeyim istedim çünkü anneme ve kardeşime söylediğimde suratıma suratıma güldüler "Hah bi o kaldıydı" diye. Ciddiye almadılar, asabım bozuldu. Neyse...
Buraya açtığım ilk konulardan biriydi de bu "Sanırım ben bu yaş alma işini pek kaldıramıyorum" diyerek bir miktar yakınmıştım kırışmaya başlamamdan geçen sene. Her ne kadar kendime derin bir dert haline getirmesem de, sanki erken çökmüşüm gibi hissetmekten kendimi alamıyorum bazen. Kendime de çok kızıyorum, eh yaş 30lu haneleri gördü, biraz kendime baksam, bir maske-arındırma-nemlendirme rutinim olsa, güzel beslensem filan içim gam yemeyecek ama resmen avantajlı genetiğimin içine ediyorum hiç krem mrem sürmeyerek, kahveler, sigaralar ve dengesiz düzensiz çöp gibi beslenmem yüzünden. Alışmadık şeyde durmuyor... Belli bir bakım rutini olan kadınlara çok imreniyorum, ne güzel keyifle bakıyorlar ciltlerine, saçlarına, vücutlarına. Ama ben, sabunlan-keselen tamam yani bu kadar. Duştan sonra iki krem neyim sürmek de yok, bir gün sürsem diğer güne unuturum. Bir ara gaza gelir başlarım, iki hafta sonra aynı tas aynı hamam...
Öyle ayna karşısında kendisini ezberlemiş biri de değilim, sık sık kendimi incelemem belki bu yüzden bilmiyorum, uzun aralıklar sonra kendime bakınca değişimi görmem daha kolay oluyor.
Geçtiğimiz gün, nette benden 4-5 yaş büyük bir arkadaşımın fotoğrafını gördükten sonra, işlerimin ara yerinden kafamı kaldırıp kendimi aynada inceleme ihtiyacı hissettim çünkü çok fresh görünüyordu maşallah, çok hoşuma gitti bakarken "Ay hiç değişmemiş, daha bi güzelleşmiş" dedim. Fotoğrafı da öyle bebeksi filtreler içermiyordu kuvvetle muhtemel yani yapaylık hissi almadım diyeyim daha doğru olsun.
Sonra geçtim aynanın karşısına, baktım, çene çizgim gıdılanmış, kilo gıdısı gibi değil böyle sarkma gıdısı gibi, sonracığıma suratım bazlama gibi... Öyle kilolu bi kadın da değilim, normalim ama suratıma baksanız sanki 10 kilo fazlam var gibi bi görüntü. Bakıyorum herkesin maşallah elmacık kemikleri neyim var, kendime bakıyorum poğaça gibi yanaklar... Öncesinde bu kadar rahatsız olmadığım şeyler, daha rahatsız eder oldu ve ufaktan bişektomi, jawline dolgusu filan araştırırken buldum kendimi. Çene çizgimi geri istedim.. Çünkü seneler geçtikçe yok olmuş. :/
Bi de canım tatlı, operasyonları incelerken "Bu kim bilir nasıl acıyordur?" diye düşündükçe de içim fena oldu.
Neyse, eşime çıtlattım "Ben estetik müdahale düşünüyorum yüzüme, ciddi ciddi düşünüyorum. Sen ne düşünüyorsun bu konuda?" filan gibisinden ama kendisi ilk gülmelerini ve şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra karşı çıktı "Saçmalama, ihtiyacın yok, böyle güzelsin" vs. iltifatlar ama klasiktir, zaten "Aa isabetli olmuş, totoma benziyordun" diyecek hali yok, övecek tabi, karısıyım sonuçta. Annemlere söyledim bir sohbet esnasında, onlar da makaraya sardılar "Erken başlamışsın" diyerek...
Ay öyle canım sıkıldı işte, herkes kendisiyle barışık anam bizim ailede, bi şikayet edin kendinizden "Benim de buralarım hoşuma gitmiyor, şuralarım sarktı kırıştı" filan deyin, yok, herkes halinden memnun. Öyle olunca da diyorum ben mi abartıyorum... Bakıyorum arkadaşlara maşallah ne güzeller, yıllar geçtikçe de güzelleşmişler; bir ben çöküyor gibiyim, sanki yıllar bi bana yaramıyor.
Gerçi kendime bakmazsam çökerim tabi... Bu da sanırım insanın içinden gelen, dişil bir şey diyeceğim ama; kendine bakmanın da erkeği-kadını yok. Amcalarım da günlük sporlarını yapan, güzel beslenen, kremlerini neyim süren pamuk gibi tipler, amcam benden daha güzel resmen ya. Neyse...
Öylesine sıkıldım yazdım, okuyanlara teşekkürler.