- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.558
- 598
- Konu Sahibi Yokuspokus
-
- #161
1)Teşekkür ve bilgilendirme
İlgilenen, benle birlikte endişelenen, cahil cühela yorumlara kayıtsız kalamayan, “Şöyle olabilir aklına kötü getirme” tarzı yardımcı olmaya-yöntem göstermeye çalışan herkese çok teşekkür ederim.
Sizleri de rahatlatmak için yazmayı bir borç biliyorum (Üstünü kapatacağım eksik bırakacağım ana hattı şöyle):
Karşılaşılacak anı yakaladım olayı çok soğutmadan (merdivende karşılaştık) ortam müsaitti. Klasik ayaküstü selamlaşmanın ardından, "Ya bi şey diyeceğim komşum”deyip “Burada ayaküstü de konuşulmaz ya; tam tanımıyoruz birbirimizi, -sana ne- dersen de haklısın. –Kemler kümler - Bizim de ses geliyordur size, çocukların peşinde ister istemez insanlık hali; şurada bir avuç canız halden anlarız, çoğu akrabamızdan yakınız. ” vb. girdim konuya artık, yardım edebileceğim bir şey olursa çekinme, insan insanın halinden anlar vs konuştum. Tam bu şekil değildi ama buna benzer sıfır suçlama, “Sizin için endişelendim-anlatmak istersen anlarım-kapım açık” temalı şeylerdi, biraz kendimden de döktüm oğlanla kudurduğumuz bir iki şey üstünden…İletişim sağlansın diye. Bi cesaret öyle, en fazla tersler, terslese bile belki bu konuşmadan sonra tekrarlamaz diye düşündüm.
Zaten ben daha uzatmadan kadın da teşekkür etti, mahcuptu da; hasta-refakat durumu varmış. Gergin,yorgun, psikolojik olarak zor bir zamandan geçtiğini anlattı basitçe, yuh desem ağlayacak gibiydi öyle bi hava aldım. Ayaküstü tanışmadan dertleştik gibi oldu. Çok konuşulmadı (Uzun uzun konuşulacak yer ve zaman da değildi zaten, davetin yolunu yapayım istedim) çekindiğim gibi bi tepki almadım; bu açıklığını da “Yaptığımın farkındayım-ben böyle biri değilim” olarak aldım.
Çaya davet ettim, gelecek yakın zamanda. Bi daha da yaşanmaz diye umuyorum.
Olaydan korktum, çünkü basit geçilecek bir şey değildi.
Anlattığınız çocuk krizleri bana uzak şeyler değil kızlar, efil efil 2 yaş sendromunda çocuğum var, tutturma bağrışı-çocum yapma evladım filan tarzı şeyler değil. (Banlanmasaydım arada, daha çabuk cevaplayacaktım).
Bu kabul edilebilir bir şey değildi ya. Çocuğun kendine zarar vermesinden mi korktular ne yapacaklarını bilemediler artık o kısmı hala tahmini (Bana ortalık battı çıktı ve ona patlandı gibi geldi o an) ama overdoz patladılar, kadını-çocuğu o andan belki de en saçma mantıksız(!) halde bile çekip uzaklaştırmak istedim, bi elim telefonda bi ayağım kapıda kaldım; sıcağı sıcağına da konu açtım zaten. Sakin yorumlar alayım, benim kafa gitti diye. Bunun aniliğini-arafını- kişileri tanımamanın muhakeme sıkıntısını-olayı anlama çabası ve fiziksel şiddete dönerse polisi ara ve sen de fırla tarzı tetik halini…Nasıl yazıya dökebilirim daha, bilmiyorum; bi an babası çocuğu duvardan duvara vuracak, kadın kendini kesecek filan sandım ya. Anlatmayayım, geçti şükür, anlatırken sıkılıyorum yine.
Komşuluk geyiğini pek seven bi insan değilim ama kayıtsız kalınmıyor çoluk çocuk olunca, artık girdik topa. Hakkımızda hayırlısı.
2) 40 fukara(!) giydirme hizmeti
(Uzun gelir okuyamazsınız da şimdi,okuyup idrak edebilseniz zaten bu hallerde olmazdınız.)
Normalde ciddi muhatap almam geçiştiririm, çünkü attığım taşla yine kudurur sıçrarsınız gerek yok ama bugün şanslı gününüzdesiniz. Çünkü “konudaki çocuğun hatırına” sizi birkaç dakikalığına insandan sayıp muhatap alarak layık olduğunuz üslupla cevaplayacağım. Biraz da benden yargı dinleyin bakalım:
Konudaki ibarelerimi bu kez gözünüzle okumaya çalışın:
“Biraz bilgileri değiştireceğim hani çelişirse anlatımım takılmayın, ama olay aynı”
“Şimdi yaşanan da şu (Anladığım kadarıyla)”
“Annenin berbat gününe denk gelmiş olsa gerek ki baya bi azar kaydı, öyle böyle değil; cinnet halinde”
“Bu benim buradayken/evde olduğum zamanlarda istemsizce şahit olduğum kendilerinin 3. ağır olayı, normal bi bağırmadan, münakaşadan söz etmiyorum”
“Zaten baya ortalık sallandı burada duymayan kalmamıştır, ama benim elim ayağım titredi.”
“Buralar yıkıldı yani. Ben 5 yaşında bi çocuğa o kadar bağırıldığına ve aşağılandığına hiç şahit olmadım.”
“Pencereler açık zaten olduğu gibi ses geldi bana ve başkalarına da muhtemelen”
Ben dibimde olaydan tam “Emin” değilim; siz kmlerce ötede oturduğunuz yerde “Her şeyden emin”siniz.
Bu emin olma hali için, korkunç bir cahillik seviyesinde olunması gerektiğini bilirim; çünkü siz gibilerle ilk karşılaşmam bu değil, ibret alalım diye her yerdesiniz. Neyse ki sorunun sadece Türkçenizde değil, insanlığınızda da olduğunu çabuk gösterdiniz. o_0
Biri “Her kavgayı dinleyen meraklı komşu off off” der (Buraya 28949 farklı komşu kavgası yazmışım evet); öbürü “Günah günah öbür odaya kaçıp duymayacaktın” der (Yine bir gün, birileri, konumda bir yerlerinden element uyduruyordu) ve tepki alınca muhteşem bir oryantal şov ile yorum yorum kıvırırlar, “Anlamadın, ben anlatamadım galiba, onu demedim bunu dedim, hah ben de bunu dedim aslında, saldırmaya yer arıyorlar.” .Evet. Saldırmaya yer arıyorsunuz ve siz ot kafalar çözümde olmadığınız için, anca sorun çıkarmada varsınız.
Yanımda olsanız bu omurga barındırmayan raksınız için, birer yüzlüğe tükürür alnınıza yapıştırırdım.
Israrla konuyu sabote ettiniz kendinizi tatmin için.
Tek hücreli dünyanıza bir renk olup eğlendirebildim mi sizi banlanınca? (Eğlenmişsin gerçi. Eğlence anlayışı bazında da ne kadar sığ ve çiğ olduğunu göstermene gerek yoktu, zaten ne mal olduğunu çözmüştüm.)
Bi de kendince örnek vermiş “Dayak yiyen kadın böyle böyle didi, napçaksın, biz yaşadık” filan. Klasik Türkiye gerçeği olan iki kuruşluk tecrübeni(!), bi sen biliyormuşsun gibi satmaya kalkmadan önce, konuyu boynundan yukarıda kalan kısmınla okumaya çalış. Gerçi, yanlış(!) anladığını iddia ettiğin şeyin telafisinde bile berbat olduğunda, yani kendi idrak probleminin faturasını da bana kestiğinde gördüm bunu başaramayacağını ya, neyse. Anlayabildin mi burada ne yazıyor? Zorlama boşver.
Beni güya ayıpladınız(!) da noldu? Neye yaradınız peki?
Çocuğun-annenin ne durumda olduğundan net emin olabildiniz mi? Neresini aydınlattınız buradaki olayın da sesin şiddetini biliverdiniz, “Dayak yokmuş yea, normal” dediniz, içiniz nasıl rahat etti? İçine çekildiğim olayı dinledim de “Dayak yok” dedim. Ama boncuk beyninize göre, duymayacağım böyle şeyleri hemen kaçacağım, çünkü neticede dayak yok. Duymadığınız şeyin dayak-yardım çığlığı barındırıp barındırmadığını nasıl bileceksiniz? Böyle bir mantığı kurabilmeniz için eksi iq olmanız lazım.
Konuda da “Çocuğu duymak/cinnet anı/nasıl yardım edilir-edilmeli mi-olayı tahlil” yerine benim kulağıma-komşuluğuma aradan sallamak…Leş ya. Keşke alnınızda yazsa buralarda yazdığınız gibi ne çeşit asalaklar olduğunuz da, çığrış bağrış cinnetinizde karı-koca birbirinize bıçağı takıp, kendi özelinizi(!) dibine kadar can çekişe çekişe, odanın tavanına karşı gözü açık yaşarken dokunmasak size. Ama siz de insan görünümünde olunca tabi araya kaynıyorsunuz. Sizler benim “Hümanist” olmama sebebimsiniz. Çocuklara ve hayvanlara kıyamıyorum, onlar da sizin gibilerin elinde harcanıyor zaten.
Gelmişler bi de günah/dinlenmez/özel diye ortaya karışık dini duyar kasmaya çalışıyor,Tv Müslümanları.
Bahsettiğim hassasiyeti, kendisinde olmayan birine anlatamayacağımı biliyorum, bu yüzden aynı gün içinde iki imkansızı denemeyeceğim. Karışmıyorsan karışmazsın, ama karışana, normali kaymış gerekçelerinizle saldırırsanız, (olmayan) insanlığınızı sorgulatırsınız böyle.
Gürültünüzle insanları rahatsız etmeniz kısmına girmiyorum bile. Mağara hayatlarınızı apartmanların içinde yaşamanız ve benim buna hangi şartlarda empatiyle yaklaşabileceğim konusu apayrı bir konu. O kadar basitsiniz ki; bunu en basit haliyle bile size izah edemem, almaz taş kafanız. Çünkü sizlersiniz zaten ağzınız burnunuz patlasa da kocamdır diyenler de, yetersizliğinizin hırsını bacak kadar çocuklarınızdan çıkaran da, onların aklını alıp psikolojisinin içine edip bi de bunu canhıraş iyi halt yemiş gibi savunanlar da.
“Kadın çocuğuna bağıran komşularını dinliyor bu normal mi?”
“Çocuk bişi kırmış ana baba bağırmış bu kadar”
Nasıl farazi emin bi salaksın sen? Konumda, tahammülü en zor ukalalık, normalleştirme ve şiddet övücülüğü sende. Önüne gelene yardırmışsın bi de “Senin 3 çocuğun vardı” “Sen bekardın, lise mezunusundur” “Mikemmel annelerr”… Kendiniz gelip abuk subuk yazıyor, konuyu ora bura çekiyor, halinizi tartışmaya açıyor, yine kendiniz saydırıp ciklet gibi de yapışıyorsunuz. Neyin ezikliğini yaşadığın zerre umurumda değil ama Allah, çocuğunu senden korusun, yorumların fecaat.
(Ben banlandıktan sonra, eski konularımı incelersin sen, belaltı malzeme aramak tam tarzın gibi duruyor. Hadi beni şaşırt)
Bakın üstüne alınması gereken oksijen israfı varlıklar; sayenizde ülkecek bok çukuruna döndük. Sizin yoz zihniyetiniz ve aynı şovlar: Aynı normalleştiren laflarınız, saldırgan girişiniz. Aynı cehaletle eminliğiniz, “Bi kereden bişi olmaz” tavrınız ve insanca muameleden bihaber lağım varlığınız. Her şeye gözünüzü, kulağınızı kapayın, sizi insan yapan tüm deliklerinizi tıkayın; sonra arkanızda kalan son deliğinizle gelip buralarda “İnsinlirin izil hiyiti, siz gibi dinliyin kimşi istimizdim” diye ötün anca. Kendinizi nasıl nimetten sayıyorsanız artık öyle bi yazmışsınız ki sanki Hollywood yıldızları pardösülere bürünüp elinizi öpmeye evinize gizli ziyaretler gerçekleştiriyor, çocuklarınız telekineziyle buzdolabı büküp 5. boyuta kapılar açıyor da biz meraktan çıldırıyoruz, duvar-bardak dinliyoruz filan … Öyle de ilginç ve önemli sanıyorsunuz kendinizi. Burada kimse; senin de, senin boklu evliliğinin de, Ortadoğu sentez sado mazo yaşam biçiminin de, vasat altı tahmin edilebilir muhabbetinin de meraklısı değil. Tarzan tadında kendini yırtıp kavganı duyurma, milleti maruz bırakma da özelin kalsın o zaman, embesil.
Şimdi buna da sıçrarsınız; “Ay nasıl sinir oldunsa uzun yazmışsın ehe” “Sensin o kendini tarif etmişsin smili smili” “Iyy gördük esas senin gerçek yüzünü üsluba baqq” “Vereceğimiz cevaba kadar düşünmüş yazııq” vs vs. Anca bu eksende-türevleri filansınız. Çünkü derdiniz anlamak değil, (boncuk beyninizce) haklı(!) çıkmak için “bilindik” taklalar atmak. İnsanları çileden çıkarmışsınız, şu hale bak. Çizgilerini bozmamak için bi yere kadar cevap vermişler/vermemişler, siz de yüz bulup iki haneli iqnuz ve Ajdar şarkısı kadar lügatınızla coştukça coşmuş, ben gelene kadar da konuma etmişsiniz.
Madem illa yazasınız var tutamıyoruz; en azından, kendinizi düzgün ifade etmeyi asgari öğrenin bi zahmet ki kıvırırken ortalığa paçanızdan akıtmayın.
(Mune Müdürüm kusura bakma bu kez kalemi kırdım, kendi kibimi yaptım kemerimi bağladım, first class uçuşa hazırım. Önceki ban içime sinmemişti, bu sinecek. Konumu da kapatabilirsin, turnusole dönmüş zaten. Teşekkürler.) :*
Hade eyw.
İlgilenen, benle birlikte endişelenen, cahil cühela yorumlara kayıtsız kalamayan, “Şöyle olabilir aklına kötü getirme” tarzı yardımcı olmaya-yöntem göstermeye çalışan herkese çok teşekkür ederim.
Sizleri de rahatlatmak için yazmayı bir borç biliyorum (Üstünü kapatacağım eksik bırakacağım ana hattı şöyle):
Karşılaşılacak anı yakaladım olayı çok soğutmadan (merdivende karşılaştık) ortam müsaitti. Klasik ayaküstü selamlaşmanın ardından, "Ya bi şey diyeceğim komşum”deyip “Burada ayaküstü de konuşulmaz ya; tam tanımıyoruz birbirimizi, -sana ne- dersen de haklısın. –Kemler kümler - Bizim de ses geliyordur size, çocukların peşinde ister istemez insanlık hali; şurada bir avuç canız halden anlarız, çoğu akrabamızdan yakınız. ” vb. girdim konuya artık, yardım edebileceğim bir şey olursa çekinme, insan insanın halinden anlar vs konuştum. Tam bu şekil değildi ama buna benzer sıfır suçlama, “Sizin için endişelendim-anlatmak istersen anlarım-kapım açık” temalı şeylerdi, biraz kendimden de döktüm oğlanla kudurduğumuz bir iki şey üstünden…İletişim sağlansın diye. Bi cesaret öyle, en fazla tersler, terslese bile belki bu konuşmadan sonra tekrarlamaz diye düşündüm.
Zaten ben daha uzatmadan kadın da teşekkür etti, mahcuptu da; hasta-refakat durumu varmış. Gergin,yorgun, psikolojik olarak zor bir zamandan geçtiğini anlattı basitçe, yuh desem ağlayacak gibiydi öyle bi hava aldım. Ayaküstü tanışmadan dertleştik gibi oldu. Çok konuşulmadı (Uzun uzun konuşulacak yer ve zaman da değildi zaten, davetin yolunu yapayım istedim) çekindiğim gibi bi tepki almadım; bu açıklığını da “Yaptığımın farkındayım-ben böyle biri değilim” olarak aldım.
Çaya davet ettim, gelecek yakın zamanda. Bi daha da yaşanmaz diye umuyorum.
Olaydan korktum, çünkü basit geçilecek bir şey değildi.
Anlattığınız çocuk krizleri bana uzak şeyler değil kızlar, efil efil 2 yaş sendromunda çocuğum var, tutturma bağrışı-çocum yapma evladım filan tarzı şeyler değil. (Banlanmasaydım arada, daha çabuk cevaplayacaktım).
Bu kabul edilebilir bir şey değildi ya. Çocuğun kendine zarar vermesinden mi korktular ne yapacaklarını bilemediler artık o kısmı hala tahmini (Bana ortalık battı çıktı ve ona patlandı gibi geldi o an) ama overdoz patladılar, kadını-çocuğu o andan belki de en saçma mantıksız(!) halde bile çekip uzaklaştırmak istedim, bi elim telefonda bi ayağım kapıda kaldım; sıcağı sıcağına da konu açtım zaten. Sakin yorumlar alayım, benim kafa gitti diye. Bunun aniliğini-arafını- kişileri tanımamanın muhakeme sıkıntısını-olayı anlama çabası ve fiziksel şiddete dönerse polisi ara ve sen de fırla tarzı tetik halini…Nasıl yazıya dökebilirim daha, bilmiyorum; bi an babası çocuğu duvardan duvara vuracak, kadın kendini kesecek filan sandım ya. Anlatmayayım, geçti şükür, anlatırken sıkılıyorum yine.
Komşuluk geyiğini pek seven bi insan değilim ama kayıtsız kalınmıyor çoluk çocuk olunca, artık girdik topa. Hakkımızda hayırlısı.
2) 40 fukara(!) giydirme hizmeti
(Uzun gelir okuyamazsınız da şimdi,okuyup idrak edebilseniz zaten bu hallerde olmazdınız.)
Normalde ciddi muhatap almam geçiştiririm, çünkü attığım taşla yine kudurur sıçrarsınız gerek yok ama bugün şanslı gününüzdesiniz. Çünkü “konudaki çocuğun hatırına” sizi birkaç dakikalığına insandan sayıp muhatap alarak layık olduğunuz üslupla cevaplayacağım. Biraz da benden yargı dinleyin bakalım:
Konudaki ibarelerimi bu kez gözünüzle okumaya çalışın:
“Biraz bilgileri değiştireceğim hani çelişirse anlatımım takılmayın, ama olay aynı”
“Şimdi yaşanan da şu (Anladığım kadarıyla)”
“Annenin berbat gününe denk gelmiş olsa gerek ki baya bi azar kaydı, öyle böyle değil; cinnet halinde”
“Bu benim buradayken/evde olduğum zamanlarda istemsizce şahit olduğum kendilerinin 3. ağır olayı, normal bi bağırmadan, münakaşadan söz etmiyorum”
“Zaten baya ortalık sallandı burada duymayan kalmamıştır, ama benim elim ayağım titredi.”
“Buralar yıkıldı yani. Ben 5 yaşında bi çocuğa o kadar bağırıldığına ve aşağılandığına hiç şahit olmadım.”
“Pencereler açık zaten olduğu gibi ses geldi bana ve başkalarına da muhtemelen”
Ben dibimde olaydan tam “Emin” değilim; siz kmlerce ötede oturduğunuz yerde “Her şeyden emin”siniz.
Bu emin olma hali için, korkunç bir cahillik seviyesinde olunması gerektiğini bilirim; çünkü siz gibilerle ilk karşılaşmam bu değil, ibret alalım diye her yerdesiniz. Neyse ki sorunun sadece Türkçenizde değil, insanlığınızda da olduğunu çabuk gösterdiniz. o_0
Biri “Her kavgayı dinleyen meraklı komşu off off” der (Buraya 28949 farklı komşu kavgası yazmışım evet); öbürü “Günah günah öbür odaya kaçıp duymayacaktın” der (Yine bir gün, birileri, konumda bir yerlerinden element uyduruyordu) ve tepki alınca muhteşem bir oryantal şov ile yorum yorum kıvırırlar, “Anlamadın, ben anlatamadım galiba, onu demedim bunu dedim, hah ben de bunu dedim aslında, saldırmaya yer arıyorlar.” .Evet. Saldırmaya yer arıyorsunuz ve siz ot kafalar çözümde olmadığınız için, anca sorun çıkarmada varsınız.
Yanımda olsanız bu omurga barındırmayan raksınız için, birer yüzlüğe tükürür alnınıza yapıştırırdım.
Israrla konuyu sabote ettiniz kendinizi tatmin için.
Tek hücreli dünyanıza bir renk olup eğlendirebildim mi sizi banlanınca? (Eğlenmişsin gerçi. Eğlence anlayışı bazında da ne kadar sığ ve çiğ olduğunu göstermene gerek yoktu, zaten ne mal olduğunu çözmüştüm.)
Bi de kendince örnek vermiş “Dayak yiyen kadın böyle böyle didi, napçaksın, biz yaşadık” filan. Klasik Türkiye gerçeği olan iki kuruşluk tecrübeni(!), bi sen biliyormuşsun gibi satmaya kalkmadan önce, konuyu boynundan yukarıda kalan kısmınla okumaya çalış. Gerçi, yanlış(!) anladığını iddia ettiğin şeyin telafisinde bile berbat olduğunda, yani kendi idrak probleminin faturasını da bana kestiğinde gördüm bunu başaramayacağını ya, neyse. Anlayabildin mi burada ne yazıyor? Zorlama boşver.
Beni güya ayıpladınız(!) da noldu? Neye yaradınız peki?
Çocuğun-annenin ne durumda olduğundan net emin olabildiniz mi? Neresini aydınlattınız buradaki olayın da sesin şiddetini biliverdiniz, “Dayak yokmuş yea, normal” dediniz, içiniz nasıl rahat etti? İçine çekildiğim olayı dinledim de “Dayak yok” dedim. Ama boncuk beyninize göre, duymayacağım böyle şeyleri hemen kaçacağım, çünkü neticede dayak yok. Duymadığınız şeyin dayak-yardım çığlığı barındırıp barındırmadığını nasıl bileceksiniz? Böyle bir mantığı kurabilmeniz için eksi iq olmanız lazım.
Konuda da “Çocuğu duymak/cinnet anı/nasıl yardım edilir-edilmeli mi-olayı tahlil” yerine benim kulağıma-komşuluğuma aradan sallamak…Leş ya. Keşke alnınızda yazsa buralarda yazdığınız gibi ne çeşit asalaklar olduğunuz da, çığrış bağrış cinnetinizde karı-koca birbirinize bıçağı takıp, kendi özelinizi(!) dibine kadar can çekişe çekişe, odanın tavanına karşı gözü açık yaşarken dokunmasak size. Ama siz de insan görünümünde olunca tabi araya kaynıyorsunuz. Sizler benim “Hümanist” olmama sebebimsiniz. Çocuklara ve hayvanlara kıyamıyorum, onlar da sizin gibilerin elinde harcanıyor zaten.
Gelmişler bi de günah/dinlenmez/özel diye ortaya karışık dini duyar kasmaya çalışıyor,Tv Müslümanları.
Bahsettiğim hassasiyeti, kendisinde olmayan birine anlatamayacağımı biliyorum, bu yüzden aynı gün içinde iki imkansızı denemeyeceğim. Karışmıyorsan karışmazsın, ama karışana, normali kaymış gerekçelerinizle saldırırsanız, (olmayan) insanlığınızı sorgulatırsınız böyle.
Gürültünüzle insanları rahatsız etmeniz kısmına girmiyorum bile. Mağara hayatlarınızı apartmanların içinde yaşamanız ve benim buna hangi şartlarda empatiyle yaklaşabileceğim konusu apayrı bir konu. O kadar basitsiniz ki; bunu en basit haliyle bile size izah edemem, almaz taş kafanız. Çünkü sizlersiniz zaten ağzınız burnunuz patlasa da kocamdır diyenler de, yetersizliğinizin hırsını bacak kadar çocuklarınızdan çıkaran da, onların aklını alıp psikolojisinin içine edip bi de bunu canhıraş iyi halt yemiş gibi savunanlar da.
“Kadın çocuğuna bağıran komşularını dinliyor bu normal mi?”
“Çocuk bişi kırmış ana baba bağırmış bu kadar”
Nasıl farazi emin bi salaksın sen? Konumda, tahammülü en zor ukalalık, normalleştirme ve şiddet övücülüğü sende. Önüne gelene yardırmışsın bi de “Senin 3 çocuğun vardı” “Sen bekardın, lise mezunusundur” “Mikemmel annelerr”… Kendiniz gelip abuk subuk yazıyor, konuyu ora bura çekiyor, halinizi tartışmaya açıyor, yine kendiniz saydırıp ciklet gibi de yapışıyorsunuz. Neyin ezikliğini yaşadığın zerre umurumda değil ama Allah, çocuğunu senden korusun, yorumların fecaat.
(Ben banlandıktan sonra, eski konularımı incelersin sen, belaltı malzeme aramak tam tarzın gibi duruyor. Hadi beni şaşırt)
Bakın üstüne alınması gereken oksijen israfı varlıklar; sayenizde ülkecek bok çukuruna döndük. Sizin yoz zihniyetiniz ve aynı şovlar: Aynı normalleştiren laflarınız, saldırgan girişiniz. Aynı cehaletle eminliğiniz, “Bi kereden bişi olmaz” tavrınız ve insanca muameleden bihaber lağım varlığınız. Her şeye gözünüzü, kulağınızı kapayın, sizi insan yapan tüm deliklerinizi tıkayın; sonra arkanızda kalan son deliğinizle gelip buralarda “İnsinlirin izil hiyiti, siz gibi dinliyin kimşi istimizdim” diye ötün anca. Kendinizi nasıl nimetten sayıyorsanız artık öyle bi yazmışsınız ki sanki Hollywood yıldızları pardösülere bürünüp elinizi öpmeye evinize gizli ziyaretler gerçekleştiriyor, çocuklarınız telekineziyle buzdolabı büküp 5. boyuta kapılar açıyor da biz meraktan çıldırıyoruz, duvar-bardak dinliyoruz filan … Öyle de ilginç ve önemli sanıyorsunuz kendinizi. Burada kimse; senin de, senin boklu evliliğinin de, Ortadoğu sentez sado mazo yaşam biçiminin de, vasat altı tahmin edilebilir muhabbetinin de meraklısı değil. Tarzan tadında kendini yırtıp kavganı duyurma, milleti maruz bırakma da özelin kalsın o zaman, embesil.
Şimdi buna da sıçrarsınız; “Ay nasıl sinir oldunsa uzun yazmışsın ehe” “Sensin o kendini tarif etmişsin smili smili” “Iyy gördük esas senin gerçek yüzünü üsluba baqq” “Vereceğimiz cevaba kadar düşünmüş yazııq” vs vs. Anca bu eksende-türevleri filansınız. Çünkü derdiniz anlamak değil, (boncuk beyninizce) haklı(!) çıkmak için “bilindik” taklalar atmak. İnsanları çileden çıkarmışsınız, şu hale bak. Çizgilerini bozmamak için bi yere kadar cevap vermişler/vermemişler, siz de yüz bulup iki haneli iqnuz ve Ajdar şarkısı kadar lügatınızla coştukça coşmuş, ben gelene kadar da konuma etmişsiniz.
Madem illa yazasınız var tutamıyoruz; en azından, kendinizi düzgün ifade etmeyi asgari öğrenin bi zahmet ki kıvırırken ortalığa paçanızdan akıtmayın.
(Mune Müdürüm kusura bakma bu kez kalemi kırdım, kendi kibimi yaptım kemerimi bağladım, first class uçuşa hazırım. Önceki ban içime sinmemişti, bu sinecek. Konumu da kapatabilirsin, turnusole dönmüş zaten. Teşekkürler.) :*
Hade eyw.