Bi 2. Çocuk İkilemi de Burda

kikelomo .!.:

Evet doğurmak lazım, boş boş atıp tutma. Bak kendin demişsin, mecburiyetten. 15 çocuk doğuran kadının seçim şansı mı vardı. Çocuklu konuları da hiç kaçırmıyorsun, şu psikolojik buhranını bir an önce atlatırsın umarım.

Genişletmek için tıkla...

Evet ya ben bu işlere niye böyle duyarlıyım.

Aysenimi .!.:

ilaa doğurmak mi lazım.eskiden 10,12,15 kardeşti insanlar.demek ki o kadar tahammül edilemeyecek bir acı değil.mecburiyetten ya da değil.durum ortada.oluyor demek ki.kimse açıdan ölmedi.

Genişletmek için tıkla...

Ferhans neden böyle empatisiz erkek ağzıyla konuşuyorsun sen yapma bari bir kadın olarak. Alt tarafı doğurdun anam tarlada doğurmuş diyen "adam"(!?) lardan farkın olsun ya

Yorumları okumadım.
Benim 2 büyüğüm 2 de küçüğüm var, iyiki varlar , elbette bende ara ara Huni takıp geziyorum da konu şimdi o değil sşfkfjke
İki büyüğüm (kız-erkek) beraber eğlenmeye gidiyorlar, konserler maçlar sinema , bir sene evvelinden biletleri alıyorlar, ablası kardeşini harçlıksız bırakmaz , birbirlerine hediyeler alır sürprizler yaparlar, arada gırtlak gırtlağa yapıştıklarıda oluyor :)
İki küçüğüm onlara bakıp büyüyünce bizde böyle olacağız diyorlar . Çocuklarımı yardımsız ben tek büyüttüm ! Neredeyse kocam bile yoktu yanımda . Her anlarının tadını çıkardım. Ben anaç bir insanım, sizde sevmeyi seviyorsanız neden olmasın ?

Aynı ikilemde kaldım yorumları okuyorum.. bende hiç istemiyordum bir kızım var çalışıyorum ve tek büyüttüm ailemizden kimse yanımızda yoktu. O yüzden hiç başka çocuk istemedim.Esim sürekli istiyordu ben reddediyordum. Ancak kızım okula başlayınca ikinci çocuğun olması gerektiğini düşünmeye başladım. Tek çocuk olunca tüm ilgi ve alakası ona veriyorsun ve okul hayatında sosyal hayatta hep çok başarılı olmasını istiyorsun. Yaş ilerledikçe bu durum daha çok artıyor her olumsuz duyguda kendi kendini bitiriyorsun ben nerde yanlış yaptım diye. Ama ilgini verebilecegin başka bir çocuk daha olduğunda bu durumu daha kolay kabul edebiliriz belki.kardeslik duygusuna çok inanmıyorum bir kız kardeşim var düşmandan bir tık öndeyiz. Eğer tek çocukta çocuğuma çok yuklenmem elimden geleni yaparım sonrası onun gelişimi derseniz düşünmeyin derim. Ancak sürekli kontrol edip tüm beklentinizi ona yukleyecekseniz ikinci çocuğu dusunebilirsiniz

Aklı başında, topluma faydalı birey yetiştirecek insanların üremesini her türlü destekliyorum. Buna ihtiyacımız var.
Ben iki tane yapabildim, inşallah layıkıyla yetiştirebilirim. Sizler de doğurun, daha çok doğurun

Bende 8 yıl ikinci çocuğu düşünmedim sonra kardeşi olsun ileride pişman olurum diye ikinciyi yaptık.kucugu 1 aylık ama o kadar tatlı o kadar şeker biseyki.araya zaman girince çok özlemişiz bebekleri evin maskotu gibi bişey oldu.buyuk kızımı da çok severdim ama ikinciler bı başka oluyomus.gelip gidip öpüyoruz ablası da aşırı seviyor.iyiki araya zaman koyup yapmışım.

ZemheriPoyraz .!.:

2 çocuklu, aile desteksiz ve epeyce de büyütmüş biri olarak sesleneyim. 2 çocuk güzel bir şey, ikisi de küçükken zor ama büyüdükçe birbirleriyle oynadıklarını, sohbet ettiklerini gördükçe mutlu oluyor insan. Ben eşim istiyor diye 2 çocuğa razı gelmiştim ama iyi ki 2 taneler diyebiliyorum. Yapacaksan aralarını daha fazla açmadan yapmalısın. Maddi olarak kolay sayılmaz tabi, bunu inkar edemem

Genişletmek için tıkla...

Biz de düşünmüyoruz ikinciyi ama bu söylediğiniz benim de kafamı kurcalıyor. Sofrada bizden başka iki kafa, iki ses, iki farklı düşünce... Ama bütün yaşadıklarım aklıma gelince bak yine vazgeçtim. Bahçeli, geniş bir evim, oturmuş bir işim ve düzenim olursa belki...

Büyüdükçe dediniz ya tam olarak kaç yaşlarına gelince oluyor bu dedikleriniz?

payedar .!.:

Yani bu hassas bir konu. Bakabilecek ve çocuk isteyen kişiler bence yapmalı. Hazır hissetmiyorum dedikten sonrası bence önemli değil gibi. Benim şahsi fikrimi sorarsanız ben 10 yaşıma kadar hep kardeş diye ağladım. Herkesin kardeşi var benim niye yok ben niye yalnızım diye tabi bu yalnızlığın içerisinde annem babam çalışırdı ben okuldan gelince onlar gelene kadar hep tek kalırdım kardeşim olsa oyun oynardım diye düşünürdüm hep. Sonra baskılarıma dayanamayıp kardeş yaptılar. Şu an iyi ki yapmışlar diyorum kardeşim olmadan hayat çok eksil olurmuş. Bu sebeple Allah izin verirse ben kardeş yapacağım ama bu benim fikrim. Siz hazır hissetmiyorsanız ve 1 çocuğa yeterim çok çocuk benim için zor diyorsanız çünkü çok büyük sorumluluk ona göre düşünün.

Genişletmek için tıkla...

Kendisi için kardeş yapılan o büyük kardeş sizsiniz demek... Kanlı canlı ve yetişkin olarak görmek garip geldi. Bu muhabbet dönünce, küçük kardeşiyle elinde oyuncak gibi oynayan 7-8 yaşlarında bir şey canlanıyor hep gözümde

Pembekoala35 .!.:

Bende 8 yıl ikinci çocuğu düşünmedim sonra kardeşi olsun ileride pişman olurum diye ikinciyi yaptık.kucugu 1 aylık ama o kadar tatlı o kadar şeker biseyki.araya zaman girince çok özlemişiz bebekleri evin maskotu gibi bişey oldu.buyuk kızımı da çok severdim ama ikinciler bı başka oluyomus.gelip gidip öpüyoruz ablası da aşırı seviyor.iyiki araya zaman koyup yapmışım.

Genişletmek için tıkla...

Bu yorum bana umut verdi. Araya yaş girdiyse, iki tane tek çocuk yetiştirmiş gibi oluyorsun, bir anlamı yok diyenler var.

Peki fiziksel olarak nasılsınız? Yaş faktörü, enerjiniz vs.?

Liliyar .!.:

küçük kardeşiyle elinde oyuncak gibi oynayan 7-8 yaşlarında bir şey canlanıyor hep gözümde

Genişletmek için tıkla...

Yani böyle bir şey mümkün mü sizce :)
Tabi çocukken keşke kardeşim olsa oynasak diye düşünüyor insan ama o oynamak fiili oyuncak gibi oynamak olmuyor çünkü çocukların kendini ifade edişi, paylaşımı, vakit geçirmesi oyun demek. Tabi ki kardeşim olsada oynasam diyecek çocuk

mamacita .!.:

Yani eşim hareketsizliğini/vakitsizliğini maddi açıdan doldurmaya çalışıyor. İşte gündelikçi abla ayrı yatılı bakıcı ayrı. Neyse işimi görecek onu ayarlıyor ve yettiğini sanıyor ya da umuyor diyelim. İşkolik bir babanın işkolik oğlu evine düşkün çocuğuna düşkün ancak iş harekete gelince tık yok.
Bir şey de diyemiyorum gerçekten yoğun ve yorucu bir işi var o yüzden allah başımızdan eksik etmesin diyip geçiyorum

Genişletmek için tıkla...

Yani şöyle, çok çalışılan bir işi var karşılığı olarak da maddi gücü var. Ev işinden üstüne dğişeni para vererek yaptırıyor, gayet normal. Benim de aynı şekilde bir işim ve çok param var O yüzden temizlik ve yemeğin bir kısmını mecburen hallediyorum çünkü yetişmem mümkün değil. Adam evi hiç düşünmüyor değil, üstüne düşeni halletmek için çözümler sunuyor bencil olduğunu düşünmüyorum sorumluluğunu yerine getirmeye çalışıyor. Bu arada ben ev işi de sevmem ayrıca, işim olmasa da pazar mesela yapmam temizliği temizlikçiyi beklerim ben de böyleyim
Adam sorumsuz değil, sadece bebek olunca işten 1 saat erken çıkması için net anlaşırsınız çocuklara daha çok vakit ayırır. Gece zebellaha kadar çalışmaz 6ya kadar çalışır gelir mesela. Ben sizin konunuzdan olumlu hisler aldım, bence düşünün yabana atmayın bu fikri.

Bu arada pandemiden önce eve 3 gün gellen, ahbaplık da ettiğim , evimi çekip çeviren bir kızçe vardı, o sırada tanıştığım öküz evde yabancı birini istemem diye böğürmiştü. Sonra internetten karı kızla yazıştığı ortaya çıktı ve tekmeyi yedi tabiKızçe şimdi haftada 1 kez geliyor.

2 çocukluyum bende aile desteksiz büyüttük ikisinide. Calışmıyorum çocuklarımıza kendim bakabilmem adına. 4-7 yaşlarındalar bence harika bişey iki kardeş. Birbirleriyle paylaşımları, beraber oyun oynamaları ve hiç yalnız kalmamaları çok güzel. Herkes gitse iki kardeş kalıyorlar beraber oynuyorlar. Tabii ki ilk zamanlar iki çocuğa aynı anda desteksiz bakmak zordu ama hepsi geçti ve ilk zamanki tüm zorluklar şimdiki zamanlar için değer diye bakıyorum butun kardeşler çok kötü geçinecekler diye bişey yok belkide birbirlerine destek iki kardeş olacaklar sizinkilerde.
Eşimde bende çok kardeşliyiz bu durumdan memnunuz. Çocuklarımızda böyle iyi örnekleri görüp inşallah iyi olacaklar diye düşünüyoruz iki kardeş olarak. Kuzenleri, kardeşleri beraber buyuyecekler. Çok sık gorusmuyoruz ama kopukta değiliz kardeşlerimizle. Ben bu düzeni seviyorum şahsen.

Liliyar .!.:

Bu yorum bana umut verdi. Araya yaş girdiyse, iki tane tek çocuk yetiştirmiş gibi oluyorsun, bir anlamı yok diyenler var.

Peki fiziksel olarak nasılsınız? Yaş faktörü, enerjiniz vs.?

Genişletmek için tıkla...

32 yaşındayım ilk kızım kolikti aşırı yoruyordu beni sürekli ağlardım.simdi sakinim anneliğin tadını çıkarıyorum diyebilirim.daha önce yapsaydım demiyorum çünkü yaş aralığı gayet iyi ilk kızım ihtiyaçlarını kendi karşılayabiliyor.

Bu baskı benim üzerimde de var.Ustelik ben 38 yaşındayım.Ama bilmiyorlar ki böyle yalnız kalmasın tek olmasin dedikçe ben anneligimden de soğuyorum.Cunku iki çocukla yapamam ama bu sefer birinciye de çok büyük haksızlık yapmışım gibi hissediyorum

Aysenimi .!.:

Tamam da ikisi aynı şey değil.biz kadınlar olarak ağrıya acıya daha dayanıklıyız.bizim vücudumuz ona gore yaratılmiş.bu bir gerçek.açıkçası bu goygoylara bir kadın olarak pek katılmıyorum.bir kadın hayatı boyunca 14, 15 defa doğum yapabiliyor.bu kadar riskli ve zor birşey olsa doğa bize böyle bir imkan sunmazdı.regl sancısı falan demişler de sağlık açısından bir sorun yoksa onun ağrısından ne olacak Allah aşkına.en baba ağrı olsa 2 gün.hem belli bir yaştan sonra ağrı falan kalmıyor ki.koskoca bir ayda birkaçgünlük şey yani.gerçekten gereksiz nazlısınız. Doğum sancısı zor olsa bile hayatınız boyunca 1,2 defa çekeceğiniz birşey yani.unutulur gider.haa çocuk bakımı deseniz ona okeyim bak.

Genişletmek için tıkla...

Regl sancısından bayılan, hastanelik olan, yaz günü sıcak su torbalarıyla dolaşan, kusan biriyim hiç öyle yabana atılır bir şey değil ya.
Doğumu da isteğim dışı epiduralsiz normal doğum yapmak zorunda kaldım doğaya ve imkanlarına saygım sonsuz da keşke biyolojik olarak eşit olsaydık be.

MelatoniN .!.:

Ferhans neden böyle empatisiz erkek ağzıyla konuşuyorsun sen yapma bari bir kadın olarak. Alt tarafı doğurdun anam tarlada doğurmuş diyen "adam"(!?) lardan farkın olsun ya

Genişletmek için tıkla...

Aaaa ferhans bu hanımefendi miydi? MissCherryBlossom yazdığında anlamamıştım tamam taşlar yerine oturmaya başladı.

Tardis_2718 .!.:

Bu baskı benim üzerimde de var.Ustelik ben 38 yaşındayım.Ama bilmiyorlar ki böyle yalnız kalmasın tek olmasin dedikçe ben anneligimden de soğuyorum.Cunku iki çocukla yapamam ama bu sefer birinciye de çok büyük haksızlık yapmışım gibi hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

Herkesin dayanma eşiği, psikolojik durumu, maddi kaygıları farklı. Her evin dinamiğinin farklı olduğu gibi. Ne bileyim şu imkanlarla başka bir ülkede olsak düşünmeden yapardım belki de ama mevcut çocuğu en donanımlı şekilde yetiştirip kaynak sağlamak daha doğru geliyor bana.

Pembekoala35 .!.:

32 yaşındayım ilk kızım kolikti aşırı yoruyordu beni sürekli ağlardım.simdi sakinim anneliğin tadını çıkarıyorum diyebilirim.daha önce yapsaydım demiyorum çünkü yaş aralığı gayet iyi ilk kızım ihtiyaçlarını kendi karşılayabiliyor.

Genişletmek için tıkla...

Çok mantıklı. Ben de böyle düşünüyordum. En azından çocuk tuvalet eğitimini de almalı. 4 yaş olmalı bence en az.

Teşekkür ederim cevabınız için. Çocuklarınızı sağlıkla ve huzurla büyütmenizi dilerim.

payedar .!.:

Yani böyle bir şey mümkün mü sizce :)
Tabi çocukken keşke kardeşim olsa oynasak diye düşünüyor insan ama o oynamak fiili oyuncak gibi oynamak olmuyor çünkü çocukların kendini ifade edişi, paylaşımı, vakit geçirmesi oyun demek. Tabi ki kardeşim olsada oynasam diyecek çocuk

Genişletmek için tıkla...

Lafım size değil biraz da espri olsun diye bu şekilde yazdım. Kusura bakmayın.

Maddi manevi sorumluluğunu hiç düşünmeden, sırf kardeşi oynasın, kardeşine arkadaş olsun diye çocuk yapılması fikrine karşıyım. Elbette bu da var, kardeş de abiden-abladan da çok şey öğrenecek. Ama gaye buymuş, dünyaya yegane geliş amacı buymuş gibi davranılması çok kırıcı.

Tekrar yazayım lafım size değil. Yazdıklarınız üzerine esprili bir dille yorum yapmak istedim. Umarım kırmamışımdır sizi.

Liliyar .!.:

Biz de düşünmüyoruz ikinciyi ama bu söylediğiniz benim de kafamı kurcalıyor. Sofrada bizden başka iki kafa, iki ses, iki farklı düşünce... Ama bütün yaşadıklarım aklıma gelince bak yine vazgeçtim. Bahçeli, geniş bir evim, oturmuş bir işim ve düzenim olursa belki...

Büyüdükçe dediniz ya tam olarak kaç yaşlarına gelince oluyor bu dedikleriniz?

Genişletmek için tıkla...

Küçük 3 4 yaşına gelince fazlasıyla rahatlıyorsunuz, benimkiler şimdi 10 ve 14 yaşında, sofra sohbetleri gerçekten başka keyifli oluyor