Beynim annemin kardeşimin ve eşimin bana karşı sevgisini kabul etmiyor:(

zilan.80

GİDEN GÜNLERİM OLDU :(((
Kayıtlı Üye
4 Aralık 2009
1.748
1
116
Diğer
mrb arkadaşlar evet yazdığım gibi beynim 4 yıldır onların sevgisini kabul etmiyor eşimin sevgisine inandığım zamanlar oluyor ama nedense annem ve kardeşimin bana karşı sevgi ve ilgileri çok yapmacık geliyor sebeplerini anlatmak istiyorum çok uzun olursa kusura bakmayın fikirlerinize ihtiyacım var lütfen sonuna kadar okuyun

Annem yaklaşık 27 yıldır psikiyatri ilaçları kullanan biri genç yaşta dayım vefat edince psikiyatri tedavi görmeye başlıyor tabi kendine destek olan olmayıncada bir tedavi bu kadar uzun sürüyor artık o ilaçları bırakamıyorda zaten neyse çocukluğumuz çok kötü geçti babama sinirlenir bizi döver özellikle ben ve benim küçük kızkardeşime bu eziyeti babaanneme sinirlenir yine bizi döver kısacası kime sinirlense hıncını bizden alırdı ama öyle böyle dövme değil sopayla hortumla terlikle döverdi üstelik dövdüğündede kemik olan yerlerimize vururdu canınız böyle daha iyi acır derdi derken 13 yaşında beni amcamın oğluna verdiler 16 yaşındada evlendim 17 yaşında ilk çocuğumu kucağıma aldım gurbetteydim bu arada oğlum 3.5 aylık olunca annemlere gittik annem bana çok soğuktu sebebini öğrenmek istedim güya ben teyzeme annemle ilgili 8 yada 9 yaşındayken annem bizi çok dövüyor erkek kardeşimi hiç dövmüyor inşlh Allah ta anneme bir erkek çocuğundan başka erkek çocuk vermez demişim beddua etmişim annem ve teyzemin tabiriyle anneminde 6 kızı 1 oğlu var ve inanın yıllarca nefretle yaklaştı bana hep bana dediki senin bedduan yüzünden benim oğlum 1 tane oldu inşlh sanada Allah bir oğlandan başka vermez derdi bayramlarda veya başka zamanlarda defalarca beni evden kovdu s...ol git derdi oğluma beddua etti ve arkasından babama ben yapmışım gibi anlatması benim 3 tane oğlum var babama benim oğlum varmış diye ben anneme nisbet ediyormuşum dedi neler yaşadım neler eşimlede mutlu değildim aslında eşimi çok ama çok seviyordum ve onun yaptığı hiç bişey gözüme gözükmezdi bi nevi denize düşen yılana sarılır derler ya eşim annemde kurtuluştu sanki benim için meğer ben farketmeden kendimi mahfetmişim içime ata ata derken 4 yıl önce vucudumda yaralar çıkmaya başladı geceleri uyuyamıyorum yemekten kesildim 2 ayda 8 kilo verdim siğarayı çok arttırdım doktorlar yaralar için bişey bulamadılar biyopsi örneği aldılar en son cilt kanserinden şüphelendiler ve o sıradada ben yalnızım hastanede düşünün kanserden şüpheleniliyor ve siz yalnızsınız orda sonuç yüzde 99.9 psikolojik çıktı doktor üstümü çıkarttırdı yaşımı sordu bende 26 dedim ne yapmışsın kızım sen kendine yazık değilmi sana neden bu kadar içine attın dedi yorum yapamadım beni psikiyatriye sevk etti muayene oldum doktor kesinlikle terapi ve ilaç desteği lazım dedi çok uzun sürebilir dedi çünkü beyin ve beden çokmüş durumdaymış o zaman eşim çok ciddiye almadı tabi doktora götürüyor ama önemsemiyor özel doktora gittik bize söylediği şey kesinlikle bu kadın yalnız kalmayacak birileri tedavi süresince yanında olmalı biz yine ciddiye almadık meğer durum çok ciddiymiş tedavinin birinci haftası bitmeden sinir krizi geçirdim ve balkona gitmeliyim bırakın beni oraya bekliyorlar ordan atlamalıyım demişim eşim şok olmuş beni öyle görünce hemen aileme haber veriyor annem ve kızkardeşim geliyorlar annem beni o halde görünce şok oluyo acaba bendemi kızımın bu durumuna sebep oldum diyor o günden bu yana bana karşı 180 derece değişti eşimde öyle kardeşimde ben bu dört yıl zarfında çok şey yaşadım resmen aklımı yitirdim ve geri kazandım 2 yıl önce 20 gün psikiyatri bölümünde yattım ardında 40 gün ruh sağlığında yattım ilk bir haftasını kapalıda geçirdim ben bunları yaşadıktan sonra bana sevgilerini gösteriyorla illaki insan elindekini kaybedeceğini anlayıncamı değer vermeli offff oooffffff ve bütün bunlardan dolayı beynim kabul etmiyor onların sevgisini bana çok yapmacık geliyor çünkü ben hala eski benim değişmedim sadece rahatsızlandım onların sayesinde delirttiler beni şimdide o vicdan azabınımı hafifletmek istiyorlar ama benden çok şey gitti senağlama senağlama senağlama senağlama (bakmayın güldüğüme dokunmayın ağlarım çaresizim içime akar tüm gözyaşlarım kıyılara vurmuşum boşluğa savrulmuşum kendime el olmuşum dokunmayın ağlarım senağlama senağlama )
 
geçmiş olsun canım. yeni bir başlangıç yap eski defterleri kapa. herşeyden önemlisi sen olduğunu unutma. zamanla duyguların, düşüncelerin temizlenir. inşallah çocuklarınla beraber çok mutlu olursun
 
geçmiş olsun canım
iyileşmeye çalış
çok çektirmişler sana belli ama her şerde bir hayır vardı bundada vardır belki hatalarını anladılar
bak seninde 3 tane yavrucağın var yaşayamadıklarını onlara yaşat
sen mutlu olursan onlarda olur
eskileri düşünme olan olmuş
allaha sğın dua et
 
Annenden çok çekmişsin...
Senin o hallere düştüğünü görünce pişman olmuşlardır yaptıklarından birde böyle düşün...
Eşinin sana sevgisiz olduğunu sanmıyorum. Sadece ilk başlarda umursamaz davranmış belki de psikolojik olunca rahatsızlığın geçer diye düşünmüştür. Sonradan o da anlamış ve şimdi sana karşı daha ilgili...

Bence inanmalısın, affetmelisin onları. Bahsettiğin insanlar ailen ve yaptıklarından pişman olmuşa benziyorlar. ,Onlara bir şans daha vermelisin...
 
yorumlarınız için tşk ederim ama kinci biri değilim asla nefret etmiyorum hiç birinden ama beynime söz geçiremiyorum terapilerim devam ediyor iyileştim ama izleri çok acı bir şekilde kaldı dediğiniz gibi yaşayamadıklarımı çocuklarıma yaşatmaya çalışıyorum onlar çok yıprandı bu hastalığımdan
 
Geçmiş olsun. Zor günler yaşamışsınız. ızlerinin kalması da çok normal.
Ama ben annenizin, eşinizin, kardeşinizin sevgilerinin yapmacık olduğunu düşünmüyorum.
Onlar mutlaka sizi hep çok seviyorlardı, hep de çok sevecekler. Ama bazen insanlar sevgilerini göstermek için kaybetme tehlikesi yaşamayı bekliyor. Sizi hep sevmelerine rağmen önceden bu sevginin değerini çok anlayamadılar herhalde. Ama sizi o halde görünce ne kadar çok sevdikleri kafalarına adeta balyoz gibi inmiştir. Şimdi değil önceki davranışları hatalıymış.
Şimdi herşey iyiye giderken kıymetini bilin siz de. Yavrularınızın da en az hasarla atlatması için onlara sevginizi sınırsızca hissettirin.
Herşey daha da güzel oalcak.
 
Çok geçmiş olsun.

yaşadıklarınız kolay değil elbet ama bütün bunlara sebep olanda anneniz. Sizin yerinize koyuyorumda kendimi bende olsam inanmazdım sanırım.

tedavinizde sürüyor, iyileşin ve çocuklarınıza eşinize sarılın.
 
beynim neden kabul etmiyor biliyormusunuz arkadaşlar sebebini söyliyim ben çocuklukta yaşadıklarım kısmına takılmıyorum kızlar en çok zoruma giden şey evlendikten sonra yaptıkları teyzemin bir lafı uğruna bana hayatı zindan etti halbuki kendisine isyan eden onu tersleyen bir evlat olmadığım halde bana bunları yapması beni çok üzüyor hiç beynimden silemediğim bir kaç olay var size ilkini anlatayım sonraki zamanlardada diğerlerini anlatırım
Bir gün annemlere gezmeye gelmişim büyük oğlum 2.5 yaşında annemle sonradan birlik olupta bana çektiren kızkardeşim ile birlikte çarşıya çıktık biraz geciktik eve geldiğimizde annemin ilk sözü şu oldu kızkardeşime ablan seni dışarı çıkarttı geç kaldın kalkta bir banyo et bu saate kadar dışarda kaldınız boy abdesti alman lazım dedi sanki ben kızkardeşimi dışarı kötü bişey için götürmüşüm o an başımdan kaynar sular döküldü sanki ne demek istediğini sordum sen anladın dedi sonrasında kız çocuklarından söz açıldı bende dedimki inşlah Allah banada bir kız nasip eder çok seviyorum kız çocuklarını diye senmisin bunu söyleyen neymiş efendim ben ona nisbet ediyormuşum onun kızı varmış benimde yokmuş oğlum olduğu için ona nisbet olsun diye söylemişim tartışma büyüdü ne kadar yok desemde nafile kapı eşiğinde oğlumun yakasından tuttu salladı inşlh Allah senden bunu alır yerinede 20 tanede kız verir dedi beynimden vurulmuşa döndüm daha sonrada inşlah erkek çocuğuna benim gibi hasret kalırsın dedi senin duanla ben hasret kaldım inşlah sende hasret kalırsın benimde dediğim kelime şu oldu sen bunun için bu kadar beddua ediyorsun bana bende senin duan kabul olsun istiyorum ya olmassa diye çocuk doğurmak istemiyorum babamı aradı eve çağırdı dediki kızın bana nisbet olsun diye oğluna beddua etti ve ardından bana dediki benim oğlum oluyor diye sen beni kıskanıyorsun kendi söylediği sözleri ben söylemişim gibi babama iletti orda ipler koptu tabi ne kadar yemin etsemde boş ben öyle demedim diye halada anneme karşı kinli değilim çok seviyorum kendisini ama beynime artık söz geçiremiyorum maalesef
 

tşk ederim yorumun için arkadaşım peki şimdide aynı davranışlar sergiliyorsa ve sergiledikten sonra ben sinir kirizi geçirdikten sonra pişman oluyorsa neyse cnm konuyu yeni açtım zamanla ve ben anlattıkça beni çok daha iyi anlıycaksınız eminim buna bende zaten beynime kabul ettirmek için tedavi oluyorum inşlah olumlu sonuç alırım
 

Anlıyorum seni. Asla senin yanlış yaptığını ima etmek için yazmadım. Şunu öğrendim hayatta, karşındakini affetmemek aslında karşındakine değil kendne verilen bir ceza. Affedebildiğin zaman huzur buluyorsun.
Sen de annenin rahatszlıklarını düşün. Belki de bunları yaptıran beyninin ona oynadığı oyunlardı. Bilemezsin kafasında nasıl bir dünya kurduğunu. Söylemekten çekiniyorum ama şizofrenik bir durum biraz sanki anneninki. Kurduğuna inanıyor ve bunun tek nedeni rahatsızlığı. Ama bak evlat sevgisi ne kadar güçlü ki, o oyun oynayan beyin seni tehlikede görünce normale dönebiliyor.
 

akannehir

Bence senden önce annenin acilen tedavi olması lazım...
 
Geçmiş olsun çok sorunlar yaşamışsınız ama tedavi cevap vermiş çok şükür.
Annenizin psikolojik sorunları varmış söylediğinize göre.
Mutlaka seviyorlardır ama davranışlarla bunu belli edemiyorlardır.
Çünkü tersi olsaydı şimdi de yine aynı davranırlardı.
Pişmanlık duymuşlardır yaptıkları için.
Beni sevmiyorlar diye düşünürseniz bilinç altına öyle yerleşir.
olumlu düşünün ki her şey olumlu olsun kendiniz ve çocuklarınız için.
 
aynı fikirdeyim ama bir insan hasta olduğunu kabul ederse hastadır bence özelliklede psikolojik hastalıklarda mesela ben kabullendim ve tedavi oluyorum

Kabul ederse iyileşmeyi değişmeyi de kabul etmiş olur. Ama annen kabul etsin etmesin psikolojik rahatsızlığı var. Paranoyaları çok fazla ve erkek çocuğu saplantı haline getirmiş.

Sana ilk başta affetmelisin unutmalısın demiştim ama son yazdıklarından sonra neden sevgisine inanmadığını çok iyi anlıyorum. Sağlıklı düşünen bir insan minnacık torununa beddua etmez hele ki erkek çocuk saplantısı yüzünden hiç etmez. Sana Allah sabır versin...
 
çok geçmiş olsun güzelim herşeyi unutup yeni bi sayfa açmalıın kendine
elbetter lolay değil hemen unutulmaz ama zamana bırak eskiyi düşünerek kendine dahada zarar verme senin 3 evladın var Allah korusun tekrar hastanede yatman gerekirse çocuklarında pisikolojisi bozulur
onlara belli etme
anene kardşine sevgini belli edemiyorsan eşine ve çocuklarına bellli et ve onlara sımsıkı sarıl
çocuklarınada yazık onlar daha çok küçükler anneni sevemiyorsan seviyor gibi yap bidaha da içine atma haklısın hakkını savun
tekrar geçmiş olsun bi daha yaşşamaman dileğiyle...
 
hasta bir kadının tavırları da seni hasta etmiş...

çocuk yaşta evlilik, saplantılı biçimde iddialar, iftira... hem de anne tarafından. gerçekten zor bir durum.

sen tedavini aksatma, yarım bırakma. beynin yavaş yavaş toparlanır kendine gelir. bu arada mümkünse bir hobi bul ben boncuk takı yaparak pek çok şeyi atlatmıştım laç gibi gelmişti..

zamanla kendine gelirsin ve bu duygulardan sıyrılırsın.. bak ne güzel ailen hatasını anlamış ve 180 derece dönmüşler.. ya hiç akıllanmasalardı?
 
geçmiş olsun..

çocukluktan beri yaşadıklarınız bir yerde patlamış..

sebep tabii ki anneniz ama onun da psikolojik sorunları varmış.

Bence tedavinize mutlaka devam ettirin, geçmişi azıcık da olsa unutmak için bu şart ve haytaınızda sadece sizi mutlu eden şeylere yer verin.

Annenizle sorunlarınız tekrarlarsa annenizle de aranıza mesafe koyun..

önemli olan sadece sizsiniz.
 
İnsanoğlu için ne kadar önemli bir dayanaktır anne.
Ama bazen ölüm ayırır bizi onlardan,bazen onlar terkeder bizi bazende sizin hikayenizdeki gibi vardır ama yokluğu yeğdir.

Sizde bir evlat olarak elbette annenizin güçlü,şefkatli ve normal(!) biri olarak yanınızda olmasını isterdiniz.
Ama maalesef annenizin ruh sağlığı bozuk.Bir uzman gibi klavye başında reçete kesmiyorum ama herşeyde çok net ortada.
Normal düşünen ve normali yaşayan bir kadın değil.
İçi birilerine hep kin ve isyan dolu.
Hani mümkün olsada bu insanların anne-baba olma hakları olmasa....

Şimdi korktu.Evet dediğiniz gibi sizi kaybetmekten,bundan sorumlu olmaktan vs...
Bırakın inanın yada inanmayın ama bırakın pişmalığı ile yaklaştığı kadar yaklaşsın size.
Kardeşiniz muhtemelen onun dolduruşuna gelmiştir.Ama o da annenizin bu sağlıksız durumunu nasıl görememiştir ilginç...
Kardeşinizinde samimiyetine inanmıyorsanız onunlada mesafeli olun.
Ama eşinize güvenin.
Kendinize güvenin.
Niye mi?
Siz bir annesiniz ve evlatlarınız güvenli bir yuvada sağlıklı ilişkiler içinde büyümeli.
Fazla sorgulamadan olayları,tedavinize devam ederken evinizde mutlu olmaya bakın.
 

tşk ederim evt psikolojik sorunları var farkındayım ama beni sevmiyorlar diye düşünmüyorum çünkü bende bir anneyim eğer o beni sevmiyorsa bende evlatlarımı sevmiyorum demektir bilinçsiz bir insan değilim tek problemimiz bana söylemediği sevgi ve şefkat sözcüklerini diğer kızlarına çok rahat söyleyebiliyor ayırım yapabiliyor tek kızdığım nokta bu 3 evladım var ben ayıramıyorum açıkçası
 

öncedende dediğim gibi anlattıkça beynimin neden kabul etmediğini herkes anlıycak çünkü çok ciddi sebeplerim var şimdi büyük oğlum 14 yaşına girdi sürekli ona sevgi gösterisinde bulunuyor torunum yanımda okusun onu çok seviyorum sizden alıcam yanımda kalıcak v.s..o böyle konuştukça oğluma o ettiği beddua ve sonrasında kullandığı nefret içeren sözcükleri aklıma geliyor:gitme:
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…