Benim özetin özeti hikayemde böyle..

bence sizin ara verip birbirinizi özlemeye ihtiyacınız var cnm

Eşim beni özler,sözünde sever..İlgilenir,iyi insandır fakat bu süreci iyi yönetemedi...Daha fenası söz konusu ailesi olunca ben ve herşey bir yana oluyor maalesef..Ayrı da kaldık ..Özledikte..Fakat sorunumuz bir birbirimizden sıkılma sorunu diil ve sanıyorum çözümlerini eşimin geliştirmesi gerek fakat insana 27yıldır içinde olduğu insanların hareketlerinin anormal gelmesi güç mü oluyor ne ben anlamadım..anlayamadım..
 
malesef öyle oluyor. içinde doğup büyüdüğü ailenin alışkanlıklarına alışmış bir erkek sizin alışkanlıklarınıza alışmakta zorluk çekiyor. bocalıyor.
bize çok garip gelen bi davranış ona normal geliyor çünkü öyle yetişmiş.
eşimin ailesi pat kapı haber vermeden yatılı misafirliğe gelebiliyor, hiç sormadan etmeden.haftalarca..
böyle bişey bana çok ters geliyor, ailemde görmediğim ve kişiliğime de aykırı bişey.
orta yolu bulmak çok zor malesef.
 
Bende 2 buçuk aylık evliyim arkadaşım. Yazdığın her satırı her cümleyi her kelimeyi okurken birden şu kısacık 2 buçuk aylık dönem gözümün önünden geçti. Bir an neredeyse yüzde yüz benzerliklerle bir hayat yaşadığımızı farkettim. Sanırım bende zaman ilerledikçe senin geçirdiğin dönemleri geçireceğim.
Biz sadece eşine güvenen eşi için seviyesiz,karaktersiz ailelerine katlanan,evliliklerini hayallar üzerine kuran kızlar için sanırım bu sonlar kaçınılmaz. Ben bu kısa zamanda anladım ki aşk diye birşey yok,alışkanlık sadece. Evlilik için mantık önemli ve malesef hiç istemediğimiz o 3. kişiler bile önemli.Çünkü erkekler iki karaktere sahip gibiler en azından kendi eşimde öyle görüyorum. Biz 5. senemizde binbir tartışmalar,sorunlarla nişan aşamasına ulaştık.Herşey iyi gibiydi en azından mut vadediyordu o vakitler. Nişana kadar bambaşka olan eşimn annesi ve kız kardeşi nişan günümüzde içlerine şeytan kaçmışa döndüler. Aileme özellikle anneme nişan günü,misafirlerin içinde saygısızlık yaptılar. Bana mesafe koydular,sanki gelin adayı değilimde oraya gelen istenmeyen komşu muamelesi gördüm. Nişanımda ağladım düşünebiliyor musunuz? Eşim halime üzüldü yüzük takılmayacak diye korkttu ve gönlümü almaya çalıştı bu adımlarla nişanımız oldu. Fakat eşim eve gidildiğinde yapılan terbiyesizliklerin hesabını sormuş. Sanırım birazda haddini aşarak o sinirle tabi. 2 hafta sonra öğrendim eşim ailesiyle bu olayla birlikte küsmüşler. Bunu öğrenir öğrenmez görümcem olacak kadını aradım hal hatır sorma bahanesiyle.Sesini duyunca sanki düşmanımı aramışım gibi hissettim. Bir edalar havalar tripler.Anladım ki eşimi benim doldurduğumu düşünmüş ve bana tavır almışlardı. Bir zaman sonra eşim aralar toparlansın die hepimizi konsere götürdü.Orda da sorun oldu tabi. Neymiş kayınvalidemin elini öpmemişim sadece yanağını öpmüşüm. siz yüzünüze bakmayan birinin elini öper miydiniz? Neyse bu olaylada bütün bağlar koptu tabi. Eşim düğün arifesine kadar küs kaldı ailesi ile daha doğrusu annesi ve kız kardeşide ona küstü.düğün hazırlıkları başladı biz herşeyi eşimle hallettik,eşim beni motive etti,moral verdi,kendisine güvendirdi.Düğüne 2 hafta kala anası başladı bu düğünü istemiyorum demeye,ev tutulmuş herşey hazır o vakite kadar zerre kadar karışmamış sormamış etmemişken... Çevreye düğüne gitmeyecem demeler felan..Kına geceme gelmediler düşünün!!!!! Zavallı eşim yetim gibi şehir dışından gelen sadece 2 teyzesi ile kınama geldi. Birde iş arkadaşları. O kadar..Ailem bozuldu bir sürü akraba var aile büyükleri v.s. ananem hasta dedi eim mecburen yalan söyledi.Bütün bunlara rağmen ailemin desteği ile kınam yapıldı. Düğün günü geldi çattı tabi ben bu aşamalarda hep acabalarla yüzük atsammılarla yaşadım.Ama ailem çok üzülecek diye cesaret edemedim ee eşimede üzüldüm yapayalnızdı.EE aşk dediğimiz o lanet şeyinde varlığı ilen düğün sabahını ettik.O gün ki stresimi düşünün.Bunun umursamaz ailesi beni zaten silmişti.Yoktum ben.Ama düğünüme geldiler o konserden sonra ilk görüşüm düğün salonunda ilk dans yapılırkendi...Düğün o suratsızlıklarla,gerginliklerle,tartışmalarla,benim aileme akrabalarıma bana saygısızlıklarla bitti.Bunlar takıları anneme vermeme bozuldular ki şunuda belirteyim bütün takıların paralarını ben ödedim ama eşim götürüp anasının eliğne verdi geline tak diye sanki kendi ödemiş gibi (parası yoktu,borca girse gene biz ödeyecektik benim paramla alındaı sırf ailem takı takmazlarsa üzülmesinler çevreye rezil olunmasın bilmem ne diyerek yaptım ) keşke yapmaz olaydım....Düğün bitti bunlar bi havalarla beni eve götürdüler. Umursamadıkları gelinlerini.Evde kayınvalidem bir sürü laf etti neymiş altınları nie anneme vermişim. Yahu sen bir 10 lira bile cebinden harcamadın altın desen oğlunun aldığı sandığın altınları ki ben ödemişim sen kendin almış takıyormuş gibi gerinmişin bol bol.Onun dışında kayınbiraderimne bana ne eşime 10 lira takmamış görümcem bana hiç birşey takmamış. sen oğluna hadi beni geç öz oğluna 10 lira takmamışın.Eşimin topu topu 10 kişilik bi akraba çevresinden geldiyse 3 5 tane çeyrek altın gelmişken. Bütün takıyı benim sülalem takmışken sen kim oluyonda benim altınlarımı anneme emanet etmeme kızıyon değil mi? Zaten kasa kiralamış ertesi gün kasaya koyacakken ki öylede oldu.Eşimin yoğun ricası üzerine düğünden sonra el öpmeye gittim ve bunun son olduğunu söyledim.Sözde eşim ona bana yapılan saygısızlıkları unutmayacak kapımızı kapatıp herkesi unutacak umursamayacak içimize sokmayacaktık ben bu laflara kandım....Gel gelelim ki bir iki güne eşim ailesi ile kanka moduna girdi.Hiçbirşey olmamış gibi onlara gitmeye telefonlaşmaya başladı ve akabinde de bizim kavgalarımız. Ben bırakın kendime aileme yapılan haksızlık saygısızlık terbiyesizlikleri geçmiş 36 yaşındaki eşime yapılan haksızlıkları v.z. kabul edemez hazmedemezken eşim nasıl oldu da bana yapılanları unutabilmişti??? O göz yaşları hiç mi onu üzmemişti.Söylediğim laflar düğün arifesinde yaşananları hatırlatmalarım hiç mi düşündürmemişti... Şu an istenmeyen yok sayılan gelinleri olmamla birlikte onlarla görüşmüorum.Eşimlede bir gün iyi bir gün kötüyüz.Tek sorunumuz ailesi...
Büyük kavgalar yaşadık ve daha çok yaşayacak gibiyiz.Geçen tartışmamızda güzelce anlattım olan oldu madem sende kopamıyon ailem dion ben sil at demedim asla mesafe koy dedim ama onuda yapamıyorsan onları bana bulaştırma.Hala eşim onlara gittiğinde beni kötüleyen hakkımda atıp tutan ailene benden bahsetme bizim evimizde de bana da ailenden bahsetme. uzak olayım konuşmayalım dedim bi çare... Tamam dedi.daha 3 gün geçmeden akşam gelmiş diyor ki annem oturmaya gelebilir belki....
ne demek ya ne demek o kadın benim aileme hakaret etti evime gelmedi kınama gelmedi nie gelmedibu düğünü bozmak için son çırpınış olarak gelmedi ama oğlu resti çekince baktı kaybedecem oğlumu düğüne eli mahkum geldi.ee benim yüzüme bakmamışın nişandan beri düğün için bir ufacık yardımın olmamış. en son düğünden sonra eve getirdiğinde bana kızıp çekip gitmişin takılar yüzünden ee ben gelip gitmiyorum niye geliyon.Söyleyeyim madem bu düğün oldu engelleyemedim bu evliliği nasıl bitirebilirim nasıl huzur bozabilirim diye,başka bir amacı olabilir mi??? Ya eşime ne demeli... inanın artık ona kendimi ifade etmekten aynı şeyleri anlatmaktan onun bir türlü anlamamasından hatta hatta bu düğünden sonra oluşan ana kuzusu tavrından bile yoruldum. Devam edip bu evliliği götürmek için çabalamaya fedakarlık yapmaya devam mı etmeli, yoksa zaten bunun sonu belli zorlamak vakit ve sağlık kaybı diye vazmı geçmeli hiç bilmiyorum... Ama keşke bu yüzük parmağıma geçmeden evvel kabul etmediğim yok saydığım gerçekleri görseydim ciddiye alsaydım.Çok uzun olmuş kusura bakmayın ama içimdekileri dökmeye çalışsam sayfalar yetmezdi. Allah bu ve buna benzer durumda olan herkese bir çıkış yolu göstersin ve sabır versin. Özelliklede sana arkadaşım. Senin vasıtanla bende bir nebze içimdeki taşlaşmış derdimi anlattım ,rahatladım. Bizim suçumuz günahımız neymiş ki bunları yaşıyor en mutlu olmamız gereken zamanlarda üzülerek göz yaşı dökerek geçiriyoruz bunu kendime hep soruyorum... Allaha emanet olun
 
TEK sorun keske sadece ailesi olsa benım eşim de bir sorun ailesi de onlardan kurtulmak istiyorumm
 

Ah arkadaşım...seni okadar iyi anlıyorum ki..Ayrıntılarına girse insan neler anlatır daha..Ama erkekler garip resmen senin ağzına bir parmak bal çalıp gene neyse ona dönüyor.Bende bunu defalarca test ettim.Ne aralarda gittim geldim..Boşanmak boşanmamak ölmek...Eşim sözler verdi...Ama şunu anladım hayatta kendinden başka hiçbirşeye güvenmemeli insan,9 kilo verdim şimdi azıcık canım sıkılsa elim kolum titriyor..dizlerimin bağı çözülüyor halbuki daha 1 yıl öncesine kadar başımda kavak yelleri eserdi ...Sen söyledikçe konuştukça eşin sana düşman olmaya başlayacak bir sonraki aşama bu..Bizdede ben dava açana kadar öyleydi..Düşünki huyunu suyunu yolunu bilmediği istanbullarda gecenin 12sinde hiç bilmediğim şehrin bi ucundan sora sora evime geldim ortalarda kaldım..Eşim okadar düşman olmuştu bana..Kendi işine gücüne odaklan arkadaşım,4kolla sarıldığın kocana artık tek kolla sarıl gerisini hayata bağla,sıkı sıkı..başka türlü eriyip gidiyor insan..
 

aynıı olayları şuan bende yaşıyorum ama ben nişanlıyım.kaynanamlar 12 saatlik mesafedeler sadece 2 görümcemle aynı şehirdeyiz benim nişanlımda öyle diyor gelmeyiz gitmeyiz bende et tırnaktan ayrılırmı dedim et tırnağı istemezse ayrılır dedi.aynen senin dediğin gibi en güzel hayallerimi kurduğum şu sıralar hiçbirşeyden zevk alamıyorum kafamda hep acabalar var acaba evlenince nasıl oluruz? acaba bana yapılan kendisine yapılan onca hakarete rağmen yine de birgün ana kuzusu ciğer sarması gibi olurlarmı? falan... bir sürü sorular ama en kötüsü ne biliyormusun sabah kalk aynı akşam yat aynı sorular beynimde dolanıyor ve çok yoruldum..
 

Yani herkesin yaşadığı kendine özgü fakat evlilik kararını bazı şeyleri netçe görene kadar ertelemek senin elinde.Ben nişanlıyken burada yazılanları okuyor ve içimden diyordum ki benim nişanlım asla böyle şeylere müsade etmez ,o şunu yapmaz o bunu etmez...inan şimdi senin olduğun noktada olsaydım,en azından süreci uzatırdım.Kopar at diyemiyorum,çünkü herşey dışardan kolay basit,kopar at,ayrıl,üzülme vs..Mühim olan uygulanabilme kısmı..Nihayetinde ne kadar tanıdığını düşünsende tanıyamıyabiliyorsun insanları..Fakat sen gene de dene,daha fazla süreci uzat bence
 

kesinlikle canım daha neler var neler.Ben görümcemle nişan öncesi kankaydım nerdeyse kızın içinde bastırılmış görümcelik duygusu varmış demek ki yüzük takıldı bu u dönüşü yaptı inanamadım. ben hayatım da böyle farklı karakterde insanlar görmedim tanımadım. insan herkesi kendi gibi bilirmiş zaten. pişman olduğum çok şey var aslında inan ki evlendiğim için şu kadar mutlu değilim. ilk zamanlar gene iyidi ilk zaman diyorum ama şurda daha 2buçuk ay oldu düşünün...bu kadar zamanada bu kadar değişen bir eş yıllar sonra nasıl olur??? sevdiğim adama ne oldu allahım yada o hep aynıydı da ben mi kör olmuşum!!
Ne olursa olsun nişanlılık dönemimi bana zehir eden,her gün göz yaşı döktüren,ailemi üzen beni aileme mahçup eden çevremize mahçup düşüren,kınamı bilemahvetmeye çalışan bütün bunlar yetmiyormuş gibi şimdide evliliğime oğluna çaktırmadan göz diken bu karaktersiz insanları affetmeyeceğim. Rabbim çok büyük kimin ne hatası varsa çezasını çeksin. bana yaşattıklarının aynısını onlarda yaşasın.bir oğlu daha var o kadının rabbime sığınıyorum.beni düşürdükleri duruma düşsünlerde anlasınlar hatalarını.
Elimden geldiğince ucunda eşimle kavga etmek uzaklaşmak olsada ben adım atmayacam. bir araya gelmeyecem. Söyledim eşime annem gelebilir dediğinde, o gelirse ben evde olmam dedim. gün gelir o tükürdüğü yollara düşer kapımı çalarsa o evde olmayacam neye mal olursa olsun. ben ne eşim gibi nede onun ailesi gibi karaktersiz değilim bir öyle bir böyle olmayacam.. belki bu uğurda yıpranacağım daha çok belki evliliğime mal olacak belki çok ağlayacam hiç güçlü olamadım zaten ama olsun bana yaşattıklarını hazmedemiyorum... çok üzgünüm
 

Canım keşke sana umut verici şeyler söyleyebilseydim ama malesef aynı yollardan geçip sonrada kafasına vyran biri olarak ne kadar umut verici konuşabilir ki insan..
Elbette herkes aynı değil tüm erkekler karaktersiz olacak değil. belki eşinle çok mutlu olacaksın belki tam tersi.
Ama şu da bir gerçek ki balık baştan kokar. Ben bunu yaşadım bizzat. İnan ki evlendiğim için pişmanım şimdi kendime acıyorum düştüğüm bu durumlar karşısında.
Sana nacizane tavsiyem Baştan tavrını belli et gerekirse tartış kavga et küs ama istediklerini korkularını net konuş ve ondan net cvp almadıkça da sorunun üzerini örtmelerine izin verme çünkü o üzerini örtüp görmek istemediğin sorunlar derinden derinden kocaman oluyor. Ben şimdi geceleri bile uyuyamazken eşim yanımda rahat rahat yatıyo... Ben şimdi içerki oda da göz yaşı dökerken eşim içerde çekirdek çitliyo..
Allah yardımcın olsun doğru yolu buldursun canım...
 

Ben düğün hazırlıklarını tek başıma yaptım..Eşim o sırada libyadaydı..kınamda bulunmak bir yana dursun,naptın kızım kına yapıomusun gelelim bile demediler..İlgilenmediler bile.Sonra kız arkadaşlarım halimi görünce üzüldü hadi kına gecesi olmasada kendi aramızda kına partisi gibi bişey yapalım dediler onu duyuncada bizi çağırmadı diye laf ettiler.Nişanım oldu akşamında eğlenmeye gittik gençlerle alkolik kardeşi olay çıkardı mekandan kovulduk,abime ne diyeceğimi bilemedim o gece....Daha anlatsam sığmaz buralara..Boşanma davası açtım leş kargaları gibi oğullarının etrafını sarıp beni kötülediler,bir telefon bile etmediler noluyor kızım niye bu dava diye(zaten oğullarını boşanması için destekleyen bir aile için aramalarını beklemekde komik ya)..Daha neler...O dönem sadece köşeme çekildim,bitirmek için çok kararlıydım ta ki eşim izmire gelip bana binbir söz verip,dönem için türlü şey yapana kadar...bu mevzudan sonra hiç görmedim yazlıktalar fakat döndüklerinde gene sorunlar başlayacak biliyorum.Onları asla affetmiyorum ve Allaha sığınıp yaptıklarının bedelini bulmaları için yalvarıyorum sadece.Kpss kursuna yazıldım artık ne olursa olsun hayatıma bakmaya karar verdim...Eşim geçenlerde gelip ukrayna dan ona bir teklif geldiğini ve düşündüğünü söyledi,desteklerim seni dedim.Düşünün ki kimsemin olmadığı hiç bilmediğim İstanbullarda beni bir başıma bırakmaya henüz işi kabul etmemiş düşünme aşamasındada olsa razı gönlü...Halbuki ben onun peşinden libyalara gittim,iş bulup girmek yerine okuldan sonra,ateşlerden çıktık beraber Libyadaki olaylarda...Hakkı buymuş diyorum şimdi,artık kendi yoluma hayatıma sıkı sıkıya bağlanıcam,kendi işime gücüme bakıcam dedim kendime sonunda...Çünkü insana kendinden daha yakını yokmuş anladım...Bende senin gibi çoook direndim,sonunda anladım ki bu sadece beni yıpratıyor ,geceleri uyuyamaz olmuştum eşim yanımda rahaaaat rahat uyurken..Ağlamalar dualar...İnsanın reçetesi kendinde kendine tutun ...İnşallah birgün bişeyler düzelir canım hepimize..
 



Ah canım ah neler yaşamışın sende. Yazık bize bu genç yaşta en güzel zamanımız olması gereken zamanda yaşadıklarımıza bak. geçmişe bakıp kendim kaşınmışım bile diyorum artık. o zamanlar görmek istemediğim şeyler şimdi bir dakika gözümün önünden gitmiyor. ben bile bile lades demişim. allah sonumuzu hayır etsin canım ama dediklerine katılıyorum mümkün olduğunca kendi hayatımıza bakmamız lazım başka türlü aşamayız.allah yardımcın olsun bu durumdaki herkesin yardımcısı olsun ve sabır sabır sabır versin....
 
off off daha 9 aylık evlisiniz ve yaşadıklarınız film olur
Allah sabrınızı daim etsin inanılacak şeyler değil yaşadıklarınız
Bunlar da insan mı yaa nasıl bi mantıktır hiç mi düşünmezler çocuklarının mutluluğunu
Bu durumda eşininde bi suçu yokki canım mesafni koy gerekirse gelip gitmeyi azaltın
Böyle gitmez sizi sizden alırlar
 

canim allah sabir versin hayretle okudum inan ki...
bilemiyorum ama senin uzak kalmanla cozulecek bi durum degil bu..
esininde uzak durmasi lazim ailesinden..
bak esimle aileler yuzunden sorunlarimiz oldugu zaman he derki,,iki taraftanda uzak duralim.. ben ailemi gormesemde olur..seninle gececek hayatim der! ve bunu diyen benim odun kocacim! ki biz bu kadar buyuk sorunlar hic yasamadik ailesiyle,, kayinbabanin yakistirmalari filan ne kadar ayip ,igrenc!

bence esinle acik acik konus,, daha bebeginiz yok sanirim hamilelik filan,, henuz dusunme derim.. hersey dahada zorlasir..

esine ailesinden uzak kalip kalmayacagini,,sorunlarin ciddiyetini sor.. yok yapamam derse......................... bilemiyorum ya ayrilmak basitte degilki o kadar ama boyle igrenc insanlara omur de gecmez..

esin hadlerini bildirse tamam.. yani sozun ozu.. esinin tavri cok onemli..
kendine bir sure tani..ornegin 6 ay..esinle konus ve bu surede nasil davrandigina bak ona gore bi yol belirle..daha cok yipranmaktansa kurtar kendini.. ha esinde uzak duru mutlu mesut yasarsiniz ne ala ..sorun cozulur umarim... kib cnm
 

Benim ailem zaten İzmirde hayatımızdaki tek varlıkları bir zorluğa düştüğümüzde maddi manevi destekleri...Yani zaten pek görüşemiyoruz.Eşime gelince o ailesinden hayatta kopamaz..Bunları söylediğimde ailem de sende bir tercih sebebi değilsiniz diyor yani görüşmemesi gibi bir durum mümkün değil.Yapamaz..yapsa bile bunu kesin bana ödetir öfkesiyle başka bir yoldan.Ki sadece şunu söylüyor benim için alttan alıcaksın görmemezlikten geleceksin bana yansıtmayacaksın sorunları şeklinde bakıyor,böylesini doğru görüyor fakat onlarınki tölere edilebilir sorunlar olmaktan çoktan çıktı...En önemlisi bunu görmüyor.Niyetlerini yanlışlıklarını biliyor aslında içten içe ama burda çözümü bana yüklüyor sadece.....Çok yorgunum..:Yazlıktalar şimdi,döndüklerinde başlayacak asıl biliyorum..O süreçte ne yapıcam hiç bilmiyorum,yani müthiş tehlikeliler..Başkası anlatsaydı böyle içimden derdimki kimse bukadar kötü olamaz yani kötü de değil aslında çok ciddi davranış ve kişilik bozuklukları var.Daha önemlisi erdemsizler ve bunu görebilecek bir durumda değiller.Ve tüm bu kişilik bozuklukları hayatımıza yansıyor..KEndilerinden başka kimseyi düşünmez onlar..azıcık vicdanı olsa insanın böyle davranırken düşünür içi rahat bırakmaz kendini ama bunlar öylede değil...Çoook rahatlar..Bilmiyorum,sadece hissettiğim tek şey eşimden uzaklaştığım tüm olanlar bizi çok yıprattı güven falan kalmadı...Tüm temelimizi yıktılar...Bilmiyorum..Şimdi tek yaptığım kocamdan elimi kolumu çektim,hayatıma bakıyım hiç ilgilenmiyim kimle napıosa yapsın ama benden uzak dursunlar diyorum.Çünkü aylardır sinir hastası oldum..Kilom sağlığım herşy gitti...Hayatım..o da 1 yıl heba oldu...Hiçbirşeye odaklanamadım iyi bir üniversitenin iyi bir bölümünden mezunken kendim için tek şey yapamadım,deliye dönmüştüm aklım fikrim hep sorun olmuştu.Önce kendi hayatımı elime almam gerektiğini anladım,keza kimse için kendi hayatını ertelemeye değmiyor........Bunu çok acı tecrübelerle anladım.Libyada savaşların içinden çıktık ben mutlu mutlu Allaha şükür beraber atlattık yoksa ben bir başıma delirirdim seni Türkiyede beklerken diye sadece sevindim..Herşeyde yanındaydım,destektim,kendimden önce onu düşündüm hep..ama olmayınca olmuyor...Şimdi anladım evliliğimizin devamı nasıl gelir bilmiyorum fakat ben artık eski kız değilim..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…