- 26 Nisan 2014
- 2.660
- 1.160
- 168
Arkadaşlar meraba ağlamaktan yoruldum kimseyede anlatamıyorum derdim eşim, eşim ve annem
Konu çok uzun ama uzatmamaya çalışacam
ben daha 16yaşındayken görücülerim geliyodu evlenmeyi düşünmüyorum daha çok küçüğüm annem ve babamda vermeyi düşünmüyo
eşimin annesi geldi beğendi beni yok dedik evlenmem dedim.
bu yaşta ne evliliği falan memur diye annem hep açık bi kapı bıraktı
eşm geldi konuştuk olamaz dedim annem olur dedi iyi dedi ben ağladıkça olcak dedi istemeye istemeye söz oldu nişan oldu nişanlıyken ne yaptım olmadı nişanı atamadık
ben tam ısındım alışdım dışarı çıkıyoruz beraber aramızdada 12 yaş var bu kez annem başladı olmaz evlenmeyecen bu iş bozulcak dedi.
düğüne var bir hafta başkaları ona kızın güzel damadın çirkin demiş falan filan babam bırakmadı düğüne kadar ağladım üç ay nişanlı kaldım hergün ağladım.
düğün oldu hiç istemediğim bir ilçeye daha 16yaşında gelin geldim eşim çok iyi çok anlayışlı ama beni evliliğe zorlayan annem yüzünden evliliğim zehir oldu hep huzursuz hep mutsuz
o aradıkça biz tartışıyoruz annemi dinl'yorum boşan dedi bana çık gel dedi 7 aylık evliyim daha gittim boşancam dedim annemi aldım arkama annem bu kez gene başladı boşanma kocan iyi yapma etme git evine babama karşı hiç savunmadı babam neden arıyo tamaım diyo kızıma kötüyse boşansın ben kızımı yerdemi gördüm falan annemde bilmiyorum diyo hep.
eşim geldi beni almaya eşime şart koşmaya başladı taşınacaksın ev alcaksın falan eşim ev aldı hala borcu vardır hamile kalcam annem olmaz diyo hamile kalmayacan onun gibi bişey doğurcan ondan çocuk yapma onun yanına yatma falan hergün arıyo kocan ne giymiş kocan şunu görmüş konuşmamış kacan bize geldi bişey getirmedi hep huzursuzluk çıkardı hep boşanacaksın dedi hamile kaldım hamileliğim boyunca ağladım doğum yaptım annem evime 15 gün sonra geldi.
evime gelir kalmaz gelince huzursuzluk çıkarır babamı dolduruşa getirir babam arar kocan şöyle kocan böyle der bide onun için ağlarım
eşimi anlatayım kısa yaşı benden büyüktür olgundur çok daha iyi bence hiç sorun etmedim aramızdaki yaş farkını annemin tutumunun farkında ama hiç bir zaman oraya gitmeyecen demez hatta git annene yardım et işini yap der önceden canım sıkıldımı hemen götürürdü sen yaterki annme gitmek istiyorum de derdi zamanla ben gitmemeye başladım annemin yüzünden konuşmalarımızı duymuştur annenle neden öyle konuşuyosun der annemlere gider hep bişeyler götürmeye çalışır ama bir güm denk gelmez annem kötü damat der ama öyle değil tabi
kendimi anlatayım ilk zamanlar annemi çok dinlerdim gel derdi gelirdim git derdi giderdim annem herşeyin doğrusunu bilir derdim. eşimle tartışırdım eve gelirdi hiç konumazdım tek dediğim senden nefret ediyorum eşim hiç birşey demezdi zamanla ben düzeldim eşimi sevdim çocuğumuz oldu ama annem hala aynı ayrılcaksın bırak çocuğu gel derdi anneme cavap vermeye başladım huzursuzluk çıkaracaksan gelme bize arama beni unut beni demeye başladım daha az gitmeye başladım gittiğimiz zamanlardada 10gün mü kalcam iki gün sonra annemin söyledikleri yüzünden ağlar eşimi çağırırdım gel beni al diye annem söylüyo sonra pişman oluyoama ben kırılıyorum üzülüyorum annemin başı ağırsa yanına ilk ben gidiyorum eşim git annemdir diyo annemin bu tutumu neden bilmiyorum yedi yıldır evliyim ikinci çocuğuma hamileyim ama annem aynı vazgeçmiyo bazem onunda kalbini kırıyorum sonra aklıma geliyo çok üzülüyorum bazen düşünüyorum annem ölse üzülürmüyüm diye çok çaresizim ne yapacağımı bilmiyorum nasıl davranmalıyım eşime herşeyi anlattım eşim herşeyi biliyo çokta anlayışlı arada tartışıyoruz ama çok önemli şeyler değil bunlar anlattıklarım yaşadıklarımın yanında devede kulak hamileliğime bile annem ne diyecek diye çok sevinemedim
biraz karışık yazdım okuyanlar hakkınızı helal edin
Konu çok uzun ama uzatmamaya çalışacam
ben daha 16yaşındayken görücülerim geliyodu evlenmeyi düşünmüyorum daha çok küçüğüm annem ve babamda vermeyi düşünmüyo
eşimin annesi geldi beğendi beni yok dedik evlenmem dedim.
bu yaşta ne evliliği falan memur diye annem hep açık bi kapı bıraktı
eşm geldi konuştuk olamaz dedim annem olur dedi iyi dedi ben ağladıkça olcak dedi istemeye istemeye söz oldu nişan oldu nişanlıyken ne yaptım olmadı nişanı atamadık
ben tam ısındım alışdım dışarı çıkıyoruz beraber aramızdada 12 yaş var bu kez annem başladı olmaz evlenmeyecen bu iş bozulcak dedi.
düğüne var bir hafta başkaları ona kızın güzel damadın çirkin demiş falan filan babam bırakmadı düğüne kadar ağladım üç ay nişanlı kaldım hergün ağladım.
düğün oldu hiç istemediğim bir ilçeye daha 16yaşında gelin geldim eşim çok iyi çok anlayışlı ama beni evliliğe zorlayan annem yüzünden evliliğim zehir oldu hep huzursuz hep mutsuz
o aradıkça biz tartışıyoruz annemi dinl'yorum boşan dedi bana çık gel dedi 7 aylık evliyim daha gittim boşancam dedim annemi aldım arkama annem bu kez gene başladı boşanma kocan iyi yapma etme git evine babama karşı hiç savunmadı babam neden arıyo tamaım diyo kızıma kötüyse boşansın ben kızımı yerdemi gördüm falan annemde bilmiyorum diyo hep.
eşim geldi beni almaya eşime şart koşmaya başladı taşınacaksın ev alcaksın falan eşim ev aldı hala borcu vardır hamile kalcam annem olmaz diyo hamile kalmayacan onun gibi bişey doğurcan ondan çocuk yapma onun yanına yatma falan hergün arıyo kocan ne giymiş kocan şunu görmüş konuşmamış kacan bize geldi bişey getirmedi hep huzursuzluk çıkardı hep boşanacaksın dedi hamile kaldım hamileliğim boyunca ağladım doğum yaptım annem evime 15 gün sonra geldi.
evime gelir kalmaz gelince huzursuzluk çıkarır babamı dolduruşa getirir babam arar kocan şöyle kocan böyle der bide onun için ağlarım
eşimi anlatayım kısa yaşı benden büyüktür olgundur çok daha iyi bence hiç sorun etmedim aramızdaki yaş farkını annemin tutumunun farkında ama hiç bir zaman oraya gitmeyecen demez hatta git annene yardım et işini yap der önceden canım sıkıldımı hemen götürürdü sen yaterki annme gitmek istiyorum de derdi zamanla ben gitmemeye başladım annemin yüzünden konuşmalarımızı duymuştur annenle neden öyle konuşuyosun der annemlere gider hep bişeyler götürmeye çalışır ama bir güm denk gelmez annem kötü damat der ama öyle değil tabi
kendimi anlatayım ilk zamanlar annemi çok dinlerdim gel derdi gelirdim git derdi giderdim annem herşeyin doğrusunu bilir derdim. eşimle tartışırdım eve gelirdi hiç konumazdım tek dediğim senden nefret ediyorum eşim hiç birşey demezdi zamanla ben düzeldim eşimi sevdim çocuğumuz oldu ama annem hala aynı ayrılcaksın bırak çocuğu gel derdi anneme cavap vermeye başladım huzursuzluk çıkaracaksan gelme bize arama beni unut beni demeye başladım daha az gitmeye başladım gittiğimiz zamanlardada 10gün mü kalcam iki gün sonra annemin söyledikleri yüzünden ağlar eşimi çağırırdım gel beni al diye annem söylüyo sonra pişman oluyoama ben kırılıyorum üzülüyorum annemin başı ağırsa yanına ilk ben gidiyorum eşim git annemdir diyo annemin bu tutumu neden bilmiyorum yedi yıldır evliyim ikinci çocuğuma hamileyim ama annem aynı vazgeçmiyo bazem onunda kalbini kırıyorum sonra aklıma geliyo çok üzülüyorum bazen düşünüyorum annem ölse üzülürmüyüm diye çok çaresizim ne yapacağımı bilmiyorum nasıl davranmalıyım eşime herşeyi anlattım eşim herşeyi biliyo çokta anlayışlı arada tartışıyoruz ama çok önemli şeyler değil bunlar anlattıklarım yaşadıklarımın yanında devede kulak hamileliğime bile annem ne diyecek diye çok sevinemedim
biraz karışık yazdım okuyanlar hakkınızı helal edin