Arkadaşlar bir derdim varki sormayın. Aslında çok derdim var ama en önemlisi bu şu anda.ben şu anda 24 yaşındayım. Size en baştan kısaca anlatıcam ki daha iyi anlayın durumu diye. Ben şu anda nişanlıyım. Eylülde düğünümüz var. Ama biz bu duruma gelebilmek için çok uğraştık. Bunun sebebide ailemin beni çok boş bırakmasıydı. Boş bırakmasının sebebide ben 4. çocuğum ve annem benden yaşça büyük babamda dedem gibi . En büyük abim benm babam gbi. E tabi ben çok sonradan dünyaya geldiğim için beni pek büyütemediler. Ablalarım ve abim desen herkes kendi derdine düştü annem ve babamda zaten çok yaşlı olduklarından bana pek vakit ayıramadılar. Neyse ben 18 yaşındayken benim başıma bir olay geldi. Bu olayı açıklamayayım özel bir durum. üstü kapalı anlatırsam annem beni teyzemlerle bir yere yolladı tatil amaçlı. Bence yollamaması gerekirdi ama yolladı.ve o tatilde başıma bir şey geldi. Buna sebep olan başlıca kuzenim di.onun yaptığı hatayı ben ömrüm ve yaşamımla ve gençliğimle çektim. Bunu tatilden döndüğümde utancımdan ailemede anlatamadım.
Beni bu duruma getiren diyim olaydan sonra kaçtı gitti. Ne ismi ne cismi vardı elimde . Polise gittim yaşını geçmişsin sen bence hiç bişey yapma sana abi tavsiyesi rezil olduğunla kalırsın dediler geri yolladılar beni. Annem 3 kere kalp krizi geçirdiği için ve yaşı itibariyle sıkıntıya gelemediği için, ona bişey olma korkusundan dolayıda anlatamadım. Kendi çabalarımla psikiyatrilerde hastanelerde dolaştım. Asi bi çocuk oldum liseyi zor bitirdim bu psikolojiyle. üniversite hayalim vardı ama bu psikolojiyle onu da kazanamadım. Sürekli geriye gittim. Kendimi kendimce düzeltmeye çalıştım ama beceremedim.bir adım attım derken bi baktım 5 adım geriye gitmişim. O tatil gözümün önünden hiç gitmedi. Kimseyi sevemedim.adete erkeklerden nefret ettim. Babamdn nefret ettim. Kendimi eve kapattım.ailem duymasın korkusuyla her gece ağzıma selpak doldurarak ağladım. Bunu bilen sadece kuzenim ve yakın bir arkdaşım dı. Bana en çok destek veren oydu. Kuzenimlede aile içinde olabilecek bi kavga çıkarttık ve küstük. Aileler o kavgayı bildi ama işin içinde başka bi şey vardı. Bunu kimse bilmedi. Bu size ibretklik olsun arkadaşlar genç kızlar varsa herkese söyliyorum en yakınınıza bile güvenmeyin. Sonradan o kadar pişman oluyorsunuzki bakın ben ne diyorum, ömrümle ödedim. Haylada bunun cezasını çekiyorum. şimdi asıl derdime geleyim ben bırakın bi evlenmeyi herhangi biriyle bile ilişki kurmak bile istemiyormdki. Nişanlım beni ayarlaybilmek için iki sene uğraştı ve sonunda başardı.
Başardı başarmasına ama o süreci bi bilseniz neler yaşadm. Ben kendimi içime kapamıştım ki bu zor günlerimde yanımda olan en yakın arkadaşım bana iş buldu. Bu işe girmemi kafamın dağılacağını söyledi. Bende onu dinledim. Işe girdim. 20 yaşında işe girdim. Bir sene aralıksız çalıştım. Evet kafam dağılmıştı. çok azda olsa düzelme vardı. Kendimi beğenmişlik olmasın ama güzel kızdım ben o yaşımda. çok zayıfdım. Dikkat çeken bir kızdım. Etrafımdaki herhangi erkek teklif ettiğinde onu rezil ederek geri çeviriyodum. Onları rezil edip canlarını yakmak bana büyük keyif veriyodu size bunu anlatamam :) . Daha sonra bir polis geldi bana teklif etti. Yukarıda okudğunuz gibi gözümün önüne o gün geldi. Ben o zor durumumda karakola gittiğimde beni geri yollayan polis memuru geldi gözümün önüne. Ben o yani bana teklifte bulunan polise şu anki nişanlıma saydımda saydım. Sinir krizi geçirdim adeta. Daha sonra çektim gittim ama o bırakmadı peşimi, iki sene peşimden koştu. Benki erkeklerden nefret eden ben ondan hoşlanmaya başladım. Bunun için kendime defalarca kızdım. Neyse kısadan geçiyorum.
Bir gün yolumu kesti çok üzerime geldi. Bende ondan hoşlanmaya başlamıştım. Ilk defa bir erkekden hoşlanıyodum ama yinede istemiyodum. çok üzerime gelince ben ağlıyarak başıma geleni anlattım. Sonra bırakmasını benim normal bir psikolojide olmadığımı açıklayarak ağlıyarak yanından ayrıldım. Bir hafta konuşmadık. Bu konuyu o araştırarak benim doğruyu söylediğimi o gece karakolda tutulan tutanak ve benm psikiyatri doktorumla konuşarak benm doğru söylediğimi kendine ispatlamış. Buna sonradan çok kızdım yalan söylediğimimi düşündün de araştırdın diye ama şu anki etrafı bilirsiniz. Insanlar çok yalancı bu durumu ortaya koyarak yalanla dolanla evleniyorlar. Bunu düşünerek hak verdim. Söylemiyeceğm dedim ama ee artık başıma gelenide anlamışsınızdır. çok utanarak söyliyorum tecavüz.
şimdi bunları okuyorsunuz. Diyeceksiniz ki fatmagülün suçu ne ? Atıyosun diyosunuzdur. Duyuyorum, bu dizi çıktı çıkalı herkes bu tür dertlerini anlatıyo ama doğru, ama yalan. Bu dizi belkide buraya yazmama vesile oldu. Biraz abartıldı dizi ama gerçekten çok ama çok güzel bir dizi bu durumu yaşayan her genç kızın zorluklarını anlatıyo. Ben orda kendimi gördüm adeta. Onun yanında herkes vardı ama benm yanımda kimse yoktu tek başıma yendim sonundada nişanlım elimden tuttu. Inanın yemin ederim gerçekleri ve gerçekleri abartmadan hatta bazı yerleri kısarak ve üstü kapalı anlatıyorum size bu size ders olsun arkadaşlar. Hayla evlenmeyen genç kızlara. Bakın başımı taşlara vuruyorum benm başıma böyle bir şey gelmeseydide ben bunları yaşamadaydım diye. Benm yaşımdakiler üniversitedeyken ben tek başıma psikiyatri kapılarındaydım. Neyse konumuza gelelim nişanlım o kadar iyidiki o kadar dürüsttüki benm gözümde bana gelip elini uzattı beni bırakmıyacağını söyledi. Benim gözümde genç bir kızdan hiç bir farkın yok ben sana evlenmeye geldim inan dedi. Ben polisim bu işlerin içindeyim her gün binlerce olayla karşılaşıyorum ben bunları biliyorum dedi. Onu dedi bunu dedi bir ayda benide ikna etti bi ilişki yaşamaya, ilişki derken yanlış anlaşılmasın evlilik için tanışmaya. Bir sene birbirimizi tanıdık. Ama o benm ailemi hiç sevemedi. Beni bu durumda gördükçe onları hiç sevemedi. Ben bazen ağlama krizlerine girdim. Bazen benim elimden tutup o götürdü hastaneye beni. Benm düzelmem için elinden geleni yaptı. Ilk defa bir insan beni bu kadar sahiplendi. Niyeki nedenki diye çok sordm kendime . Ama o sevdim dedi.
Beni en çirkin en psikopat halimde gördü. Yinede bırakmadı. Ama tek eksik ailemi sevemedi arkadaşlar. şimdi ne annemi sevdirebiliyorm ne babamı. Nede kardeşlerimi. Hepsinden nefret ediyor. Küçücük minicik bir hata evet ben de kızdım aileme başlarda ama , ailem sonuçta atamam. Ama onlarda bilemezdi böyle olacağını. Annem kızını tatile gönderiyorum diye yolladı kardeşiyle. Ama kuzeninin yaptığı küçücük hata aklındann geçmedi belkide. Onlara suç bulmak değill ben kendimede kzıyorum benm aklım yokmuydu diyorum. Nie nie diye çok sordum kendime çok hırpaladım kendimi. şimdi 24 yaşındayım eylülde evleniyorum allahın izniyle. Ama nişanlımı ailemin içine sokamıyorum. Benm için her şeyi yapıyo bi dediğimi iki etmiyo. Ama ailem işin içine girdiği zaman gözü dönüyo. Hiç bir şeyi gözü görmüyo. Mecburi bi araya geldikleri zaman seviyomuş gibi davransada ne kadar sıkıldığı belli oluyo bunu her buluştuğmuzda yada bize yemeğe geldiğinde aileme açıklamak zorunda kalıyorum. O polis işi gereği böyle diyorum ama koca bi yalan. Sevemiyo onları sevmiycem diyo. Sen istediğin zaman evlendiğimizde git gel ama benm sıcak olmamı bekleme diyo. Ama bende istiyorum ki iyi anlaşsınlar sonuçta annem ve babamın bu konuda pek bir suçları yok azcık hatalı olabilirler hatta belki çok hatalı olabilirler ama geçmişe dönemiyoruz. Beni düzelttin ama sen böyle yaptıkça ben kötü oluyorum dedimsede olmuyo çok soğuk davranıyo. Bu arada küçük bir dipnot hayla başıma geleni hiç kimsee bilmiyor. O kuzenim ve arkadaşım ve nişanlım hariç. Neyse ailemde" niye böyle çok kaba. Hep suratı asık ayrıl ondan mutlu olamazsın seni mutlu edemez diye baskı yapıyolar. Halbuki öyle değil normalde güler yüzlü. Esprili neşeli ama ailemin yanına geldiği zaman onu ben bile tanıyamıyorum. Ne yaptıysam ne konuştuysam olmuyo düzeltemiyorum.iki gün düzeliyo. üçüncü gün yine aynı ailemi sevdirebilmek için ne yapabilirim yada bunu aileme sezdirmeden nasıl düzeltebilirim. Bu şekilde olduğu zaman ailem bu böylemi mutlu olamazsın diye canımı sıkıyorlar. Işin iç yüzünü bilmedikleri için. şimdi analık babalık yapıyolar. Akıllarına şimdi geldi. Ne yapmam lazım ne yapabilirim arkadaşlar çok üzülüyorm.
sonuna kadar okuyup bana zaman ayırdığınız için çok teşekkür ederim arkadaşlar.
dimi zebusum
