- 9 Temmuz 2018
- 109
- 452
- 33
- 29
- Konu Sahibi Lonely Night
- #1
Bana uzun zaman önce bipolar teşhisi koyuldu. Bipolar olmayı biraz açmam gerekirse hiç bir zaman duyguların normal yaşanamaması diyebilirim.
Bipolarlık’ta hem depresyon dönemi yaşanabiliyor, hem de çok deli dolu dönemler yaşanabiliyor. Ben bir iki dönemi de dibine kadar yaşadım.
Depresyon dönemine girdim ve o dönemdeyken günlerce kıpırdayamayacağım kadar içki içtim, bileklerimi kestim, 5 defa intihar etmeyi denedim; ikisi ilaç ile, diğer üçü ise bir yerden atlamayı deneyerek. Akıl hastahanelerinin kapalı servislerinde dahi yattığım oldu.
Bu dönemi atlattım. Kötü hissetmemeye aklımdaki intihar düşüncelerini silmeye başladım. Bu sefer de diğer dönem yaklaşmaya başladı.
Bir saniye yerimde duramadım, sürekli hareket ettim, içmeye devam ettim, çok saçma insanlarla tek gecelik ilişkiler kurdum. Sonrasında hep pişman oldum.
Evet bu benim geçmişim. Ve bunu değiştirme şansım Yok. Ama benim asli sıkıntım şu an çok sevdiğim bir erkek arkadaşımın olması.
Bu bozukluğu yenemediğimi biliyorum. Ne akıl hastahanesi ne ilaç beni iyileştirmeye yetmedi. İyileştirdiğini söyleyen ilaçlar ise beni yalnızca uyuşturdu. Ben bu durumu yenemiyorum. Ve bu yüzden erkek arkadaşıma çok zarar veriyorum. Belli bir süredir beraberiz. Ve o benim iki halimi de gördü. Hem yeniden bileklerimi kesecek duruma geldiğimi, hem de yerimde duramayan halimi gördü. O bu durumdan şikayetçi olmadığını söylüyor. Benim böyle bir insan olduğumu söylüyor. Hatta beni böyle olduğum için sevdiğini söylüyor.
Ama ben onun benim için ağladığını gördüm...
Ve onu defalarca kez aldattım. Hem de beş para etmez insanlarla. Onu tamamen yıkılmış, sarhoş, ağlayan, aptal bir insana mazur bıraktım.
Ondan ayrılmam gerektiğine inanıyorum.
Ona daha fazla zarar vermemek için...
Bu konuyu da neden açtığımı bilmiyorum. İçimdeki karmaşayı çoğu insanın anlamayacağını düşünsem de rahatlamam gerekiyordu. Şimdiden çok teşekkür ederim.
Bipolarlık’ta hem depresyon dönemi yaşanabiliyor, hem de çok deli dolu dönemler yaşanabiliyor. Ben bir iki dönemi de dibine kadar yaşadım.
Depresyon dönemine girdim ve o dönemdeyken günlerce kıpırdayamayacağım kadar içki içtim, bileklerimi kestim, 5 defa intihar etmeyi denedim; ikisi ilaç ile, diğer üçü ise bir yerden atlamayı deneyerek. Akıl hastahanelerinin kapalı servislerinde dahi yattığım oldu.
Bu dönemi atlattım. Kötü hissetmemeye aklımdaki intihar düşüncelerini silmeye başladım. Bu sefer de diğer dönem yaklaşmaya başladı.
Bir saniye yerimde duramadım, sürekli hareket ettim, içmeye devam ettim, çok saçma insanlarla tek gecelik ilişkiler kurdum. Sonrasında hep pişman oldum.
Evet bu benim geçmişim. Ve bunu değiştirme şansım Yok. Ama benim asli sıkıntım şu an çok sevdiğim bir erkek arkadaşımın olması.
Bu bozukluğu yenemediğimi biliyorum. Ne akıl hastahanesi ne ilaç beni iyileştirmeye yetmedi. İyileştirdiğini söyleyen ilaçlar ise beni yalnızca uyuşturdu. Ben bu durumu yenemiyorum. Ve bu yüzden erkek arkadaşıma çok zarar veriyorum. Belli bir süredir beraberiz. Ve o benim iki halimi de gördü. Hem yeniden bileklerimi kesecek duruma geldiğimi, hem de yerimde duramayan halimi gördü. O bu durumdan şikayetçi olmadığını söylüyor. Benim böyle bir insan olduğumu söylüyor. Hatta beni böyle olduğum için sevdiğini söylüyor.
Ama ben onun benim için ağladığını gördüm...
Ve onu defalarca kez aldattım. Hem de beş para etmez insanlarla. Onu tamamen yıkılmış, sarhoş, ağlayan, aptal bir insana mazur bıraktım.
Ondan ayrılmam gerektiğine inanıyorum.
Ona daha fazla zarar vermemek için...
Bu konuyu da neden açtığımı bilmiyorum. İçimdeki karmaşayı çoğu insanın anlamayacağını düşünsem de rahatlamam gerekiyordu. Şimdiden çok teşekkür ederim.
