- 3 Eylül 2022
- 40
- 37
- 3
- 38
- Konu Sahibi Benpastayimm
-
- #41
Bünyeme aşırı yük zaten , yoga yapmaya başladım. Teşekkür ederim
Bünyeme aşırı yük zaten , yoga yapmaya başladım. Teşekkür ederimTüm bu anlattığınız düşüncelerle yaşamak korkunç. Bir terapi almayı deneseniz.
Yogaya başlayabilirsiniz örneğin diğer aşamada meditasyonlar da size iyi gelecektir.
Başka insanların yaşamlarında ki iyi ve kötü enerjiler bünyenize yük olur bir süre sonra sağlınızdan olabilirsiniz.
Olabilir belki de ...Bence siz kendinizi kendi hayatinizda geri planda hissediyorsunuz
Gerçekten burda haklısınız ama zaten ben çocuk esirgeme de gönüllü anneyim.Bu kadar lüksün içinde bile insanlara özeniyorsunuz bu çok vahim.Haliniz bu kadar iyiyken bile özenti takılıyorsaniz özgüven eksikliği veya yetersiz hissetme olabilir. Onlara bakıp özenmek yerine yetim çocuklara iyilik yapıp meşgul olabilir aklınız. Yani hep bir yarış halinde olmak ruhen ve manen sizi yorar.
Hepsini okudum hemen hemen benim hissettiklerim ve yapıyorum ama sonu gelmiyor aklım bir şeyler de kalıyor gerçekten bu benim kendimle alakalı hastalık derecesinde problemimYazacağım biraz uzun olabilir ama konu sahibi görür ve okur umarım.. ben zaten bipolar bozukluktan muzdarip bir insanım yani sizin gibi düşüncelere dönem dönem kapılıyorum, ömür boyu ilaç ve terapi almak zorundayım. Tüm terapistlerim sizin anlattığınız ve benim de sahip olduğum bu düşünceye “ değersizlik hissi” adını verirler. Ben sosyal medya kullanmıyorum ama şöyle bir dönem geçirdim geçen sene , zaten depresyon nöbeti yaşıyordum üstüne de okuldaki arkadaşlarımı kıskanmaya başladım, ben evliyim onlar bekar , kıskanmam normal özgürlüklerini ama bu kıskançlık beni 100 kat daha hasta etti anlatamam.. eşimle mutluyum ama arkadaşlarım ( pek samimi değilim) nereye gitseler bekar oldukları için gidiyorlar diye sızlanıyordum eşime de diyordum tabi ben erken evlendim vs. Eşim de elimden tutup beni aynı yere götürüyordu üzülmemem için ( çümkü hastalığımın farkında biraz daha anlayışlı o yüzden) orda yine mutsuz hissedip bunun depresyon kaynaklı olduğunua değil evli olduğuma yoruyordum. Evli olduğum için mutsuzum diye gece ağlama krizleri vs.. en son eşim de saldı artık dedi ki git 3 gün arkadaşında kal , gör bi gerçekleri içinde kalmasın. Gittim gördüm, koşa koşa evime döndüm 2 gün sonra , sizde bence yapın. Kıskandınız mı aklınıza kalacağına kalkın gidin avm ye bir süre sonra aslında sizin istediğinizin bu olmadığını anlayacaksınız. Sizinki depresyon nöbeti değil anldığım kadarıyla sizinki kendinizden memnun olmamak, kendinizi görün biraz kendinize kendi hayatınıza odaklanın. Kendinize değer katın ve sosyal medyadan gerçekten uzak durun
Ne kadar güzel Allah kabul etsin takdir ediyorum sizi. Öte yandan özenmeyeceginiz kişilerle takılın derim. Yani durumu sizden bir tık aşağıda olanlar mesela.Gerçekten burda haklısınız ama zaten ben çocuk esirgeme de gönüllü anneyim.
2 tane de orda ilgilendiğim çocuğum var.
Bu benim aşamadığım problemim.
Teşekkür ederim bu bana en iyi uyan yorum oldu esimde öyle düşünüyor narsist.Yıllardır bu hesapla burada dert okurum, ilk defa bu konuya cevap yazıyorum. Yazılan hiçbir yorumu okumadım, o yüzden tekrara girdiysem affola. Buradan teşhis koymak gibi olacak ama bence narsistik kişilik örgütlenmemiz olabilir. “Narsist” kelimesi son yıllarda popüler oldu, bilen bilmeyen herkes herkese narsist diyor farkındayım. Bilinenin aksine tüm narsistler kendilerine aşık insanlar değiller, bazıları kırılgan (introvert) narsist olabilir. Onaylanma duygusu, kendini başkalarıyla kıyaslama, daimi olarak kendine bir rakip yaratıp mental olarak onlarla yarışma gibi özellikler kırılgan narsistlerin özellikleri arasında sıralanabilir. Nereden mi biliyorum? Ben de kırılgan bir naraistim çünkü.Aynı duyguları yıllarca ben de yaşadım, sizi çok çok iyi anlıyorum yani. Son üç senedir bu duyguları aştım ve inanılmaz rahatladım. Resmen çok sıkan bir ayakkabıyı eve gelip çıkarmış gibi hissediyorum inanın. Kendimi sürekli başkalarıyla kıyaslamak, bunun için suçluluk hissetmek, mental anlamda sürekli rekabet halinde olmak beni anlatamayacağım kadar karanlık bir noktaya sürüklemişti. Terapi aldım, terapistim “şema terapisi” adı verilen yöntemi uygulayarak neyi neden düşündüğümü bana öğretti, ben de bu öğretilerin üzerine kendi yöntemlerimi ekledim. Kendi uydurduğun ve bana iyi gelen ilk yöntem “fake it until you make it”, yani “gerçek olana kadar taklit et”. (Bu sözü dövme bile yaptırdım ) İnsanların ne yaptığını, ne söylediğini, hakkımda ne düşündüğünü hiç ama hiç takmıyor gibi yaptım, bi süre sonra da gerçekten takmamaya başladım. İkinci yöntemim, çevremdekilere diğer insanlar (be kendim) hakkında olumlu şeyler söylemek. Televizyonda ya sa sosyal medyada güzel bir insan gördüğümde, yanımda kim varsa ona gösterdim “ne kadar güzel bir adam/kadın” diye. Ya da “Ne kadar başarılı baksana, ne kadar zengin, umarım daha çok kazanır, ne güzel yerler görmüş, bi gün biz de buraya gideriz belki” dedim hep. Başkaları hakkında güzel şeyler söyledikçe kendi gözümde öz değerim de arttı, öz değerim arttıkça kafamdaki çatışmaları da bitirdim. Umarım siz de bitirebilirsiniz bir şekilde.
Aslında standartlarımla alakası yok yani bu hislerimin .kıskandığım kişilerin.cogu bana özenirken ben onlara özeniyorum haberleri yok . Aslında mutluyum da bana kalsa içimde bir şey yok.yani bilinç altımda bir travma yok.ama neden böyle bilmiyorumOoo yılda 4 defa tatil hem de uzun uzun.Ozaman çok zeeenginsiniz.Paranizla herşeyi yapabilirsiniz neden kiskaniyorsunuz ki?
Sartlar ile alakası olsa keşke.Hastasınız muhtemelen. Anlatımınızdan çok iyi hata standartların üzerinde bir hayatınız olduğu belli. Zira ben memurum yılda bir kere tatile çıkıp 1 yıl ödüyorum. 4 kere için kredi çekip 4 yıl ödemem gerek.
Bu şartlarda bile kendinizi mutsuz etmeyi başarıyorsanız tedavi olmalısınız olan size olur yoksa
İşte bende ki de herkes çok mutlu ben mutsuz muyum acaba ya gibi.içlerine girince aslında Ay ne hayatlar var çok şükür bu hayatıma diyorum ama sonra sil.bastanSosyal medyayı bir süre de olsa bırakmalısınız. Bu sizi iyice tetikliyordur.
Onun haricinde onların hayatında olan iyi şeyler sizden hiçbir şey eksiltmez.
Hepimiz farklı hayatlar içerisindeyiz.
Sizin artilariniz onlarda eksik olabilir ya da tam tersi.
Kimsenin müthiş kötü bir hayatı da yok muazzam kusursuz hayatı da..
Böyle dengeleniyoruz aslında.
Her şeyde üstün olma duygusunun sebebi ailenizin size davranışları olabilir mi?
Sen hep iyi olmalısın ya da sen hep çok iyisin tarzında davranışları olduysa belki de böyle birisine dönüştürdü.
Bende de buna benzer duygular var. Ben de hala başetmeye çalışıyorum. Ama bende herkese değil bazı kişilere karşı bir tutum olduğu için sebebini net bulamıyorum. Sizin ki genel olduğu için bence sorunun kaynağı bulunursa daha kolay çözülür.
Yapacak tek şey bir psikologtan randevu almak.3 çocuğum var ,arkeoloğum, okumadığım kitap yoktur. Bu yaz mubi de ki tüm filmleri bitirdim. Belgesel en sevdiğim şey.
Sığ biri olsam Bu konuyu dert diye buraya açmaz kendime bu denli şaşırmazdım
Daha çok kıskanır boğulur giderdim.
Ama fikirleri ve farkındalığı olan insanları önemserim o yüzden post attm.
Ama geçmiş gitmiş artık o günler geride yok. Ha ben Halimden memnunum bu arada. Şükürler olsun Rabbim elimden almasın inş. Sen de bu hislerden kurtulamıyorsan mutlaka terapi al elindeki imkanların tadını çıkar. Boşver etrafı kendine odaklanSartlar ile alakası olsa keşke.
Benim bu standartlara gelene kadar yaşadıklarımı bilemezsiniz.sampuan sabun alamayıp keçe gibi saçlarla dolaşırdim.
Şimdi ki hayatımda sanki hâlâ o dönemler de gibi hissediyorum.
İyi bir yaşamım olduğunu kabullenemiyorum
Lise de arkadaşlarım mesela sohbet eder su filmin fragmanı gördün mü falan derlerdi
Fragman ne demek ben bilmiyorum bile öyle aklımda takılır kalırdım.bu tarz bi sürü şey.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?