eşim aradı şimdi. teli borçtan kapalı olduğu için arayamıyorum ben.
bugün işe başlayacaktı haftaya ertelemişler.
şimdi oraya güvenip yeni işte bakmaz kesin.
ya cebimde yol param bile yok belki.
Rabbim isyan etmiyorum ama bu nasıl bir kaderdir ya.
dün akşam çok kötü şeyler oldu.
annemlere gittim, ailem benimle konuştu. niye şimdiye kadar söylemedin sıkıntını falan dediler, mutsuzsan gel biz buradayız sen sahipsiz değilsine kadar geldi konu. sakin sakin konuştuk sonra babam eşimi aradı o da geldi.
konuşma çok gergin başladı.
babam zaten yüksek sesle konuşur. eşime sordu sen ne iş yapıyorsun niye sıkıntıdasında haberim yok. eşim bozuldu niye hesap soruyor gibi soruyorsunuz gidiyorum ben dedi. babam bağırdı otur diye eşim yime gitmek istedi. o sırada annem fenalaştı. 2 kere düştü bayıldı sinir krizleri geçirdi. ben ve erkek kardeşim annemle ilgilenirken babam eşime bir yumruk atmış. ben görmedim nasıl geliştiğini.
sonra eşim kardeşim ben annmle ilgilendik saatlerce.
korku ve kabus dolu saatlerdi. hayatımda hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum.
annem biraz normale dönüp kendine gelince biraz rahatladık hepimiz. elleri kilitlendi kolunu hareket ettiremedi. felç geçiriyor sandım.
eşim masaj falan yaptı. resmen şaka gibi bir akşamdı.
annem kötü olunca hepimiz çok korktuk.
sonra babamla eşim falan konuştular. çay demlendi farklı konulardan sohpet edildi ama eminim hiç kimse o geceyi unutmayacak ve erkek kardeşim beni asla affetmeyecek. evden çıkarken öpmek istedim öpmedi bile.
benim ailem bunları haketmiyor sen ne yapıyorsun böyle dedi.
akşam facede kız kardeşim '' insanoğlu, kendi kaderinin demircisidir'' yazmıştı.
dün geceyi aileme yaşattığım için o kadar çok pişmanımki.
hatta ailemi dinlemeyip evlendiğim için daha da çok pişmanım.
keşke 1 haziran 2010 tarihine geri dönsek ve ilk ailem olmaz dediğinde bu kadar mücadele vermeseydim.
eşimin arkadaşını aradım konuştuk.
herşeyi az çok biliyordu.
o bile diyorki ailenden şimdiye kadar saklamakla hata ettin.
konu açılmışken söyle herşeyi. gerekiyorsa ver bavulunu eline gitsin.
ben sana hep dedim diyor herşeyi verme ona biraz sorumluluk yükle bakma eve parayı o getirsin.
sen ailem duymasın diye örttün hep ama artık söyle herşeyi bilsinler. kendine yazık etme dedi bana.
kardeşi dostu bile bana acıdı ya.
ağlamaktan yaş kalmadı gözüme.
bir de en çok ne koydu biliyormusun. seninle niye evlendi biliyormusun dedi.
mecbur hissetti kendini. sana çok güveniyordu senin gibisini bulamayacağını biliyordu. bir de yarı yolda bırakmak istemedi seni dedi.
eşimle evlenmeden birlikte olmuştuk biz. açık konuşmak gerekirse ilişkimizi ayakta tutanda hep bu korku oldu benim açımdan. ailem duyarsa yüzüne bakamam dedim. o kadar yanlış düşünmüşümki keşke o anı yaşamasaydık demiyorum hatamı kabul ediyorum ama sırf bunun için evlenmeseydik keşke. o kadar emeğim o kadar yılım o kadar param ve en önemlisi aileme neler yaptım ben böyle.
Rabbim bunları görecektim madem yaşamama izin vermeseydi keşke.
artık hiçbirşeyi düşünemiyorum. ne yapmalıyım, nasıl hareket etmliyim hiç bilmiyorum. sadece ağlamak istiyorum. sonra da gözlerimi kapatmak.
konuyu açtıktan sonra 2aya yakın biryerde çalıştı maaş alamadı. belkide aldı yedi bilmiyorum. sonra yine işsiz. iyi firmada işe başladı sevindim. 2,3 ay kadarda burada çalıştı herşey normale dönerken firma kapandı işsiz kaldı. 1 aydır yine işsizdi. dün başladı.
ben bayan halimle eve bakmıyorum. ben evin erkeğiyim artık. evime bakıyorum, eşime bakıyorum. parçalanıp duruyorum 3 kuruş azalsın borçlar diye.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?