-
- Konu Sahibi kocabebegim
- #21
Eşinin yeğen sevgisi çok doğal benim de yeğenlerim bi yana dünya bi yana çok severim hepsini çocuğum gibilerdir.
Sevgi konusunda bir yanlış yok sevmenin abartısı olmaz ama sürekli senden onları sevmeni ve onlarla ilgilenmeni beklemesi gerçekten çok kötü. Ben olsam ben de kızardım yani. Eşinin sevmesi değil davranışları abartı bence.
Ama o küçük kız çocuğunun dediğini duyunca çok duygulandım, ufacık çocuğun düşüncelerinde art niyet aramayın bence.
Bence sen haklısın
Bu kadar hayatınızın içinde olmak zorunda değiller
Çocuk sevmek sevmemekle alakası yok bu durumun , siz de çok iyi niyetlisiniz bence
Ama eşiniz onlara çok bağlı bence siz ne derseniz deyin , sizin anlatmak istediğinizi anlamayacaktır.
Destek almanıza da gerek yok , boşa para harcamayın.
Sadece kendi kendinize biraz daha rahat olmaya gayret gösterin.
Benzer durum bende de var, nişanlımın ablası 8 sene evvel bosanmıs ve nişanlımın ailece yasadıgı eve dönmüş.
Çocuklar resmen nişanlımı baba yerine koymus. Biri 10 diğeri 8 yasında ıkı cocuk ve nişanlım sürekli onların başarılarından bahseder, onlara üzüldüğünden bahseder, evde iken bazen onların fotoğraflarını çeker bana gönderir. Bazı zamanlar acaba bizim kendi çocugumuz oldugunda bu kadar cok kendı cocugunu sevecek mı düye şüphe duyarım . Bazen de onun yeğenlerine olan sevgisi , bağlılığı beni mutlu eder. Değişik ruh hallerinde gidip geliyorum. Bunu ona hiç yansıtmadım yansıtmayı da düşünmüyorum. Belkı aynı sehirde olsak ve de evli olsak senin yasadıklarını yasasam senden farklı duygular içinde olmazdım ama konuyu açıp da eşimin farklı düşünmesine de sebep vermek istemezdim.
Merhaba.
Psikolojim o kadar bozukki yanlış davranmaktan korkuyorum. Ben kendimce haklıyım fakat haksız da olabilirim en azından bu konuda bana yardımcı olmanızı istiyorum. Farklı bir gözle bakmayı da başarabilirim belki.
Konuya geleyim. Sorun yani benim sorun ettiğim eşimin yeğenleri. Daha doğrusu 2 yeğeni. Çok yeğeni var ama bu ikisine aşırı düşkün hatta babaları olmasına rağmen baba rolüne bürünmüş durumda.
Anne baba ayrı ve çocuklar babaları ile kalıyor arada sırada annelerine gidiyorlar. Eskiden yani çocuklar küçükken anne baba çok kavga ediyorlarmış ve o dönemlerden kalma eşimde o çocuklara karşı hassaslık var. Kısacası sorunlu bir anne babanın çocukları. Ama şu ande ayrı olmalarının dışında sorun yok.
Belki kıskançlık diyeceksiniz ama (ki doğrudur) eşimin kendisini onların babası yerine koymasına sinir oluyorum. Her adımında onlar var. Bir yere gitsek onlarda gelseydi keşke der, çok basit pasta yesek keşke onlarda olsaydı der, eve kola alırım bisküvi alırım hemen onlara verir. Düşünün evde köfte yapıyorum "ya .... da çok sever köfteyi ouda çağıralım mı" der. Sanki evde hiç yemek yemiyor bunlar. Babaanne dede baktığı için hiç bir şeyden mahrum kalmıyorlar. O öyle yaptıkça içimden de gelmiyor açıkcası onlara birşey yapmak. Her neyse yemek içmek konusunda hiç sorun çıkarmıyorum elbette çocuk onlar ve veriyorum da vermesine de birşey demiyorum. Ancak nasıl tarif etsem bilemiyorum sürekli onları düşünmesi sinirlendiriyor beni. Geçende evden çıkarken gördük naber dedim tüm sevecenliğimle, sonra eşim bana diyorki naber diyeceğine bi sarılsaydın diyor. iyide ben sokakta gördüğüm her çocuğa sarılmıyorum ki onlarında diğer çocuklardan hiçbir farkı yok benim gözümde. bebek olsa al kucağına sev ama koca çocuğu da kucağıma alıp sevemem ya.
Yine geçende odamda uyuyorum yeğeni gelmiş, beni sormuş eşimde uyuyor gir yanına yat demiş. Gelmedi tabi allahtan. Bize geldiklerinde hoşgeldin diyorum eğer duymadıysa onların yanında bana çocuklara hoşgeldin dedinmi diyor. Yani sürekli onları sevmem konusunda bana psikolojik baskı yapmasına da tahammülüm yok. O öyle yaptıkça seveceğim varsa da tepki olarak sevemiyorum çocukları.
Ben de aksi ve sinirliyim. Şimdilik sabrediyorum ama ters bir tarafıma denk gelip kötü şeyler söylemek istemiyorum. Bana akıl verin ne yapayım. Kendi kendime Kocabebeğim onlar daha çocuk anne baba ayrı ilgiye sevgiye ihtiyaçları var diyorum, sevaptır sev diyorum ama eşimde böyle yaptıkça içimden gelmiyor. Özellikle kız olanın keşke sen annemle evlenseydin keşke babam sen olsaydın gibi laflarını duyunca iyice sinir olmaya başladım. Eşimi görünce kucağından inmiyor ve bende sinirleniyorum tabi.
Sizce bu sadece benim kıskançlığımdan mı yoksa eşimin onlara olan sevgisi mi aşırı. İşte bu noktada çıkmazdayım. Kıskançlıksa susacağım ama kıskançlık değilse ve eşimin yaptığı normal değilse rahatsızlığımı konuşacağım.
Bir anda aklıma gelenler bunlar. Sormak istediğiniz şeyler olura anlatırım. Sonuçta bu anlattıklarıma göre değerlendiremeyebilirsiniz. Şimdiden teşekkür ediyorum okuduğunuz için.
Bunların farkındayım. Yemin ediyorum vicdan azabı da duyuyorum. Şimdi bu yorumlardan benim çocuk sevmediğimi filan da düşünebilirsiniz ki ben de kendime şaşıyorum bu duygularımdan dolayı. Çünkü ben hem vicdanlı hemde çocukları seven biriyim. Eşimin onları çok sevmesini de anlayabiliyorum. Sonuçta yeğenleri. Yeğenleri olmasa da eşim çocukları genel olarak tüm canlıları aşırı sever. Hatta benim yeğenlerime de düşkündür. Yeğenlerim eşime tapıyorlar çünkü onlara sevgi gösterir onlarla oynar.
Ya bilmiyorum ne yapayım akıl verin. nasıl aşacağım bu kıskançlık durumunu. Allaha yalvarıyorum bu kıskançlıktan kurtulayım diye. Evlendiğimiz günden beri kendi kendime aşmaya çalışıyorum ama olmuyor.
sen ilginin bölünmesinden şikayetçisin,eşin seninle daha fazla ilgilensin istiyorsun. yalnız elinde çok önemli bir koz var farkında değilsin. bu adam sana o kadar güveniyor ki en savunmasız halinle aynı yatağı paylaşıyor. herşey tatlıdille biter. al kocanı yanına,saçını okşa,öp kokla. sonra anlat derdini,ama sesini yükselterek değil
sinirlenmekte çook haklısın çünkü eşin sana nasıl davranman gerektiğini söylüyor ve zorla birilerine sevgi hissetmeni sağlamaya çalışıyor eminim eşiin böyle yapmasa sen o çocukları daha çok seversin eşinin bu tavırları sende bu gergin halin çıkmasına neden oluyor salla gitsin yaa yarın birgün ergenliğe giricekler arkadaşlarıyla daha çok görüşücekler amca amca diye çok takılmazlar kızçede amcam babam olsaydı diye hayal kurmuş demekki babasından pek memnun değil bence bu çocular senin beben olunca kıskançlıktan bayılabilirler sen onu engelle bu sefer eşin yeğenleri varken kıskanmasın diye bebesini sevmez felan saçmalamasın yanii
eşi bayağı benimsemiş yeğenleri
kaç yaşında çocuklar?[/QUOTE]
Evet benimsemekten öte baba gibi davranıyor.
Çocuklar biri 10 diğeri de 12
gercek babaları olmasın esınız.
gercek babaları olmasın esınız.
:) Valla olmaz diye birşey yok. Ama değil çocukların ikisi de babanın kopyası ve baba ile amca hiç benzemezler :)
Zaten çocuk için tüp bebek tedavisine başlayacağız. Bazen düşünüyorum Allah bu çocuklara sevgi göstermediğin için çocuk vermiyor ceza olarak. Buna da üzülüyorum tabi.
:) Valla olmaz diye birşey yok. Ama değil çocukların ikisi de babanın kopyası ve baba ile amca hiç benzemezler :)
esınızın yası 35 fılan ıse olabılır bence
buarada tüp bebek yaptıracakmısınız benım oglumda tüp bebek bu belkı sızın sınavınız
bıraz sevgınızı gostersenız bırsey olmaz dıye dusunuyorum degılmı?
bebegınız oldugunda onlar buyumus olacak parka fılan gotururler sız onları onlarda sızın cocuklarınızı severler
el kadar cocukları kıskanmanız hos degıl ama dimi :13:
Özür dilerim ama kıskançlık yapıyosun.. Ben de zannettim bunlar hala oğlu kızı tarzı yeğen.. Benim erkek arkadaşımında 2 tane yeğeni var ve aynı evde yaşıyolar. Dilinde sürekli onlar ve ben bayılıyorum bu durumaOndaki çocuk sevgisi çok iyi baba olacağını düşündürüyor bana. Ben hiç çocuk ayrımı yapmam. Sokaktan geçen olsun ya da tanıdığım biri kucağıma alamasamda en azından başını okşarım ki çocuğun gönlünü almak için. Yüzündeki ufacık gülümseyi görmek için. 23 yaşındayım ama 16 yaşındaki çocukları bile severim. Yapı meselesi galiba.
10-12 yaş çokta öyle kucakta sevilecek küçük çocuk değil..
herkes yeğenini sever mutlaka...
ama abartılı bi durum var bencede...
Bence de sevmesi çok normal ama davranışı ilgisi çok abartılı yeğenlerine karşı , benim erkek arkadaşımında iki tane yeğeni var çook sever onları ama ikisi de küçükler daha , sizinkiler baya büyük güzelce konuşmayı denediniz mi ne diyor o da farkında mı abartılı ilgi gösterdiğinin bende olsam hoşlanmazdım sorun da çıkartırdım bir zaman sonra
bir de evet sizin bebeğiniz olduğunda yeğenleri kıskançlık krizlerine girebilir siz de daha beter sinir olursunuz çözüm bulunması lazımm ,