- 22 Eylül 2020
- 420
- 619
-
- Konu Sahibi Liona Esposito
- #221
Hiç bir sorun yok ama emzirmeyin artık çocuk çağında kendini bebek gibi hissettiriyor emmek hem iştahı da açılır çizgi filme gerek kalmaz
Hiç bir sorun yok ama emzirmeyin artık çocuk çağında kendini bebek gibi hissettiriyor emmek hem iştahı da açılır çizgi filme gerek kalmazOğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.
ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.
kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.
zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.
asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.
çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?
veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.
bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.
sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.
Yok dr un söylediği ile ilerledim. Zeki olsun diye de emzirmedim ek olarak, normal doğum yapamadım benim için bir telafi yöntemi gibi birşeydi. Daha önce de dediğim gibi tüm " genellemelere karşıyım " kimsenin ne mamasına ne memesine laf etmem. Ama emzirene çocuğu oral dönemden sonra emzirirsen " farklı " olur diyene de kaynağın nedir diye sormak istedimxÇocuklar için kalkış yatış saatleri önemlidir. Neden saat 4-5te yatıyorsunuz? Yani sonuçta 5-6 saat uyuyacaksanız 12-6 arası da uyuyabilirsiniz. Oğlunuz da 20.30 civarı yatsa size de vakit kalır bence.
Her şeyi anlıyor ama konuşamıyor olması alıcı dilinin gelişmiş ancak verici dilinin gelişmemiş olduğunu gösteriyor. Bizim yaklaşık 14-15 aydan beri kelimelerin ilk hecesini söylüyordu sadece. Mesela kırmızı balık yüzüyor diyecek;kı ba yü... Bu konuyla ilgili görüştüğümüzde ilk sorulan şey ekran olup olmadığıydı. Çok sınırlı ekrana rağmen konuşmuyordu. Kreş ile konuşmaya başladı.
Emzirmeyle zekanın alakasından bahseden bir kaynağınız var mı peki? Ben de misal mamayla karışık kısa süreli emziren biri olarak bunu merak ediyorum.
Haklısın ama burada " biz 3 yıl emzirmedik 3 yıl emzirilirse çocuk geri olur , bu doğru diyen bir kitle ile uğraşıyorum yani anne terörünü yapan değil mağduru benim bu konuda. emzirdiğim için yanlış yapmışsın en doğrusu bizimki diyorlar ? konuya gelip heyoo ben 3 yıl emzirdim siz emzirmemişsiniz en en iyisini benim demedim ki... baktım bu kadar emen çocuk " sorunlu " olur "dişi çarpık olur" " assosyal olur " diye atıp tutanlar var diye müdahil oldum. yoksa gerçekten kimsenin çocuğu ve anneliği umrumda değil , trip vs yapmıyorum gerçekten değil ben 1 tanesini büyütmekte zorlanıyorum milletin çocuğunun derdine düşemem. ister doğduğu günden beri mama verir ister 7 yaşına kadar emzikle gezdirir.Anne terörü diye bir şey var şekerim ve ben ilk başta dediğim gibi çok korkuyorum bundan. O yüzden fikirlerim olduğu halde yazmadım konuya pek bir şey. Forumda konuşulacak, konu hakkında bilgisi olmayan insanlarla tartışılacak konular değil benim için. Bilgi isteyen olursa veririm ama “ben yaptım oldu” “sen yanlış yapmışsın olmamıştır o” “hepiniz yanlışsınız en doğru benim” diyen analara gücüm yetmez
O yüzden isteyen okur diyorum. Freud orda (bunu hepiniz bilirsiniz zaten), ericson orda, skinner orda, daha niceleri orda burda işte. Açın okuyun.
Aynen ya herkes emzirmeyi bırakın demiş. Emzirme konusunu derinlemesine araştırınca bakın neler çıkacak ki o yaş çocuk yeni doğan gibi emmez zaten. Bana da soruyorlr nekadar daha emzirceksn( 14 aylık suan) ne kadar cani isterse o kadar diyorum. 1 damlasında bin şifa Rabbime milyonlarca şükürler olsun.Tek sorum var:
Eşiniz neden öğretmiyor sayı saymayı?
Eşiniz yetersiz baba galiba.
Bir de burdan gaza gelip emzirmeyi kesmeniz gerektiğini sanmayın aman.
Fazla emziren annelerin üzerinde anlayamadığım bir baskı var.
En iyi zamanı siz bilirsiniz.
oglum 2.5 yasinda olcak 1 ay sonra ve hic konusamiyo anneanne baba uctu hadi filan diyo sadece cumle bile kuramiyo..etrafta ne yazikki dusuncesiz kendini bilmezler cok herseyi anne yapiyo gibi goruyolar..mesela oglumun uyku duzeni yoktu ben sanki yorulmuyomusum kendime vakit ayirmak istemiyomusum gibi ben uyutmuyorum gozuyle bakiliyodu..buda aa mamami veriyosun sutun varmı vs diyen örgütün devamıOğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.
ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.
kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.
zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.
asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.
çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?
veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.
bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.
sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlar
konuyu açalı 1 ay olmuş oğlumda gelişme var daha iyi derdini anlatabilmeye başladı diğer çocuklar kadar olmasa da. renkleri öğrendi ama sayıları hala bilmiyor, merdiven çıkarken güya sayıyor ama üç beş iki diye kafadan atıyor :))Emzirme konusunda 2 yasindan sonra cok doğru değil derler ama sizin bileceğiniz bir durum. Ben de oğlum küçükken ayni psikoloji ile sayilari ogretmek istedim. 1 den 10 a kadar kesinlikle saymadi. Renkleri ogretmeye ugrastim yine olmadi. O zaman özel eğitimde calışıyordum. Kesin bir sorun var psikolojisine girdim. Oğlum kreşe basladi 2 ay sonra sayilari ve renkleri sular seller gibi biliyordu. Kreş faydalı ama şu durumda gönderemezsiniz. Sayılar ve renklerden cok dikkat calişmalari yapabilirsiniz. Tv cok izlettirmeyin. Bir de her dediğini anlayıp yapmayin. Sizden talep ederken daha anlaşılır şekilde konuşmadan cevap vermeyin.
Öncelikle 24 aydan sonra emzirmenin bebeğe hicbir katkısı yoktur 1yil boşu boşuna emmiş biraktirmaliydin ama diğer şeylere gelince bence her cocuk bir olmaz sonucta benim gorumcemin oğlu 4 yaşında tam konuşmaya basladi 4 yaşına yakın bezden kurtuldu suan 9 yaşında hala annesi yemek yediriyor bu sizden kaynaklı suan degil belki ama ilerde cok zorlanirsinizOğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.
ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.
kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.
zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.
asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.
çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?
veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.
bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.
sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.
Lütfen sayılar konusunda tedirgin olmayın.Bu konuda çocuğunuz geride değil içiniz rahat olsun ..İlgi ile bu yaş çocukları ilk 3 rakamı anlamını bilerek öğrenirler ve sorduğunuzda gösterebilirler. Mesela bazı çocuklar 1 den 10 a kadar rahat sayarlar fakat bu onlarin 10 rakamina kadar bilinçli , anlayarak saydiklarini göstermez sadece ezbere söylerler aslında..konuyu açalı 1 ay olmuş oğlumda gelişme var daha iyi derdini anlatabilmeye başladı diğer çocuklar kadar olmasa da. renkleri öğrendi ama sayıları hala bilmiyor, merdiven çıkarken güya sayıyor ama üç beş iki diye kafadan atıyor :))
Bizimki iki yaşında çarpım tablosunu ezbelerledi.Oğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.
ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.
kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.
zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.
asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.
çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?
veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.
bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.
sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.