Ben kötü anne miyim? Oğlumun gelişimi geri mi?

Oğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.

ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.

kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.

zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.

asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.

çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?


veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.

bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.

sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.

çocuğum yok. ama etrafımda çok örnek gördüm.
eşimin kardeşi mesela dört yaşına kadar cümle bile kuramamış, dili birden açılmış.
oğlunuz daha küçük.
eşim de iki yaşındayken şakımış. aynı annenin oğulları.
bir de şey var mesela bir arkadaşım konuşmaya bayılır, ortamda ondan bize sıra gelmez konuşmak için. çocuğu da aynı öyle. üç yaşında çocuk gıybet yapacak nerdeyse.
bir de siz anlamazlığa vurun diyorlar, çocuk farklı kelimelerle ifade etmeyi öğrensin diye. atıyorum “anne su.” “ne suyu, suyu ne yapayım?”
mecburen “içmek istiyorum” veya “bana getir” diyecek.

Tek diyebilecegim 32 aylik emmesi normal degil.. artik faydasi yok o sütün zaten ona.. biraktirmak icin cabalamaniz gerekir.

diger konularda annelik kiyaslamayin. her cocuk farkli gelisim gosterir. annede bitmiyor her sey. O annenin ikinci cocugu olur. Ilk cocugu sayi sayarken ikinci cocuk anne bile demez.. bes parmagin besi de farkli.

Liona Esposito .!.:

Oğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.

ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.

kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.

zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.

asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.

çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?


veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.

bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.

sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.

Genişletmek için tıkla...

Emme olayini biraktirmaya bakin. Gelişimi icin cocugunuzla gelisimini saglayan oyunlar oynayın. Hicbir cocukla da kiyaslamayin. Her cocugun ogrenme evreleri farklıdır. Baba cok biliyorsa kendisi öğretsin. Siz tek basiniz yapmadiniz o cocugu. Madem ogretici oldugunuzu dusunmuyorlar is sonrasi gunde 2 saatini cocuguna ayirabilir. Stres yapmayin. Çocuktur bu zamanla ogrenecektir herseyi. Eminim elinizden geleni yapiyorsunuzdur. Sabirli olun ve yersiz gereksiz elestirilere kulak asmayin

Benim. Oğlumda 2bucuk yaşından sonra anlaşılır şekilde konuşmaya başladı şuan 3 yaşına girdi, herşey çok çabuk gelişti. İnanıyorum ki senin de öyle olacak. Emzirmeyi bence biraktirmaya çalış. Emzik tutuyor mu? Stres yapma "ben kötü bir anne miyim" diye sorgulama kendini. Eşine gelince, söylediği şeyler çok saçma ve kırıcı.

Ben bir sorun görmedim, ama için rahat etmiyorsa bir doktora götür.

anneligini sorgulayabilme bakis acisina sahip hic bir anne kotu anne olamaz!

cocuklarin gelişimleri cok farkli oluyor birbirlerinden. mesela haftasonu iki yaramaz erkek cocugu ile beraberdik. biri 3 biri 4 yasinda. 3 yasinda olan da cok yaramaz ama gelisimi 4 yasindakinden daha iyiydi. ailelerine sorsan ikisi de cok yaramaz. ama ikisi de bir kac yil sonra akli basinda iki adam olacaklar.

benim kizim.var. o yuzden tam anlayamam sizi. kiz ve erkek gelisimi.cok fark ediyor.

ancak biz az once kizimla sayi gostermece oynuyorduk ve 4 yasindaki kizim 8i gösteremedi mesela. o kadar iyi bilmiyor rakamlari. ama bu annenin oncelikleri ile de alakali. ben öğretime yasi gelince okulda baslasin istiyorum. hic harfleri saymayi falan ogretmiyorum.

yurtdisinda mi yasiyorsunuz? iki dil konusmaya calismak konusmayi geciktiriyor. bu nedenle biz konusana kadar turkce konustuk. konustuktan sonra bulumdugumuz ulkenin dilini öğrenmesi icin caba gosterdik.

bir de emzirmeyi ne zaman birakmayi dusunuyorsunuz? 30 artik cok buyuk degil mi?

Oglum 3 yasinda kizim 1,5 yasinda konusmaya basladi.
Konusma isi bence biraz yapiya da bagli.
Emzirmeyi biraksaniz iyi olur, yeterince buyumus zaten oglunuz.
Sayi ve renklere gelince, 2,5 yas civari ogrettim, oglum konusamasa da renkleri gosteriyordu.

32 aylık emiyor mu
Bence onu bi bırakın önce.
Diger konuda fiziki sartlar önemli,evde aksama kadr tv izleyen cocuktan konusma bekleyemeyiz.
Sizinki öyle degildir belki ama genelde o yastaki cocuklar tv karsısında büyütülüyor
Her cocuk farklı kimisi gec konusur birden acılır.
Biz sadece sartları olgunlastırabiliriz anne baba olarak.
Mesala günde kac kitap okuyorsunuz?
Akvite yapıyor msunuz?
30 milyon kitabı var cocuklar icin onu okumanızı tavsiye ederim.
Beyin gelisiminin büyük bi cogunlu ilk 36 tamamlanıyrmus.

Kötü bir anne değilsiniz.
Emme noktasında hala devam etmesi çok normal değil.
Konuşmak çok önemli değil eğer komutlarla ilgili bir sıkıntı yaşamıyorsanız ben de kardeşim de 3,5 tan sonra tam konuşmuşuz.
Bir uzman desteği alabilirsiniz ama içiniz rahat etsin.

Ailelerin verdiği eğitim elbette önemli 4 yaşıma kadar eline kalem almamış çocuklar var annesi sırf koltukları yazmasın diye vermemiş bu çocuk ister istemez ince motor becerileri tam gelişmiyor.
Siz mesela akşam yemeğinde kahvaltıda TV açık iken yiyorsanız bu çocuk da kendince öğrenebilir. Yemek yesin diye ısrar edilirken aa hadi çizgi film açalım denirse aynı şekilde öğrenir.

Emzirmeyi birakmak icin daha nekadar buyumesini bekliyosunuz? Emmeyi birakip bebeklikten cikip cocukluga gecmesi lazim artik. Bazi seyler elimizde bazi seyler elimizde degil. Daha cok sey tabiki ugrasirsaniz ogretirsiniz ama cocuk sayi saymayi ogrensin diye cabalamayip sayi saymasini bekleyemezsiniz. Bu konuda sadece anne degil babada sorumlu ikinizinde kendini sorgulamasi gerekir diye düşünüyorum

Herkes söylemiş zaten emzirmeyi bırakın ve güzel bir kreşe yazdırın bakın neler neler öğrenecek siz bile şaşıracaksınız. Bu yaşta sosyal öğrenme daha çok oluyor o yüzden kendinizi suçlamayın ama durumu kritize edin

kelebekk47 .!.:

Benim. Oğlumda 2bucuk yaşından sonra anlaşılır şekilde konuşmaya başladı şuan 3 yaşına girdi, herşey çok çabuk gelişti. İnanıyorum ki senin de öyle olacak. Emzirmeyi bence biraktirmaya çalış. Emzik tutuyor mu? Stres yapma "ben kötü bir anne miyim" diye sorgulama kendini. Eşine gelince, söylediği şeyler çok saçma ve kırıcı.

Ben bir sorun görmedim, ama için rahat etmiyorsa bir doktora götür.

Genişletmek için tıkla...

Siz çocuğunuzun gelişimini yazınca kadına aa bak kelebeğin cocugu ne güzel gelişmiş mi delirttiniz sanıyorsunuz kadin sizi sormuyor kendi cocugu için soruyor. Hemen atın kedi cocuklairnizi one ayıp yahu.

Emmesiyle hiç alakası yok kızım 36 aya kadar emdi. Baya da güzel konuşur. Ama o yemek yerken vs izlediği ile çok ilgisi var. Çocuk dış dünyayı tanıyacak ama beyni video ile uyuşuk. Ne yediğinin o da farkında değil muhtemelen ondan cevap vermiyor. Bırakın kendisi yesin, dokunsun tatsın dünyayla iletişime geçip algıları açılsın. Nihan Kaya iyi aile yoktur ve sihirli çocuk kitaplarını okumanızı tavsiye ederim.

Oğlum 16 aylık iken yürümeye başladı. Ama dışı 3-4 aylık iken çıkmaya başlamıştı. 9 aylık filandi ilk defa anne dedi,12 aylık iken baya baya anneme "anneanne" diyordu"
Tam 4 buçuk yaşında komple bezden çıktı ve o yaşa kadar anne anneanne baba araba top dışında bişey demiyordu. Bezden çıkması ile dilinin çözülmesi bir oldu. Iki dil bildiğimiz için hangi dilde ne kolayına geliyorsa kendini o dilde ifade ediyor, ben onu baya baya anlıyorum. Şu an 5 yaşında. Anaokulunda sınıfındaki 5 yasindakiler bizi parkta görünce gelip bizimle sohbet etmek istiyorlar. Maşallah nasi konuşuyorlar diyorum bilinçli bide koca koca insanlar gibi. Benim oğlum ise 3 "yaşındaki ortalam bı çocuğa yakın konuşuyor.

Ikinci çocuğum 12 aylık iken yürümeye başladı. 3 yaşına kadar anne bile demedi. 3 yaşına girince abisinin yapmadığını yapmaya başladı, biseyleri gösterip bıkmadan usanmadan öğrenmeye çalışıyor. Herşeyi isimlendirmemi istiyor . İlk zamanlar farklı şeyler söylüyordu arkamdan, aradan bir ay geçti baya baya kelimeler yerine oturmaya başlıyor.
Herkes çocuklarımın, hele hele benim çocuklarımın geç konuşmaya başlamasından çok şaşırmış duruma. Bende öyleyim. Okumayı seven konuşkan çabuk kaynaşan bir insanim. Çocuklarimla ilgili hayallerim vardı işte bilincli yetiştirilen erdemli ahkalli sohbet edicez filan. Ben yine yapıyorum yapmam gerekeni onlar umarım bunları alıyorlardır.
Allah'ın bir imtihanı diyerek kabul ettim çünkü çok ağladım. Düşünsenize çocuğum 4 yaşını geçiyordu hala konusmuyordu sinirleniyordu kocaman çocuk gibi boyuda yaşından büyük. Şükür ki etrafımda bilinçsizce yorum yapan yok. Kv tarafı iğneleyici konuşmadı benimle bu konuda. Ne kadar cabaladigimi uğraştım görüyorlar.
Iki çocukta 3 yaşında konuşma terapisine başladı.

Çizgi film demisken, ben büyük çocuğuma sans eseri peppa wutz'u açınca biseyler kapmaya başladı sanki. Yaşıtları çocuklar seslendiriyor, tane tane uzatarak konuşuluyor.
Onun dışında sofra başında medya olayını cozmelisiniz , en sevmediğim şeydir benimde. Büyük oğlum anı tepkiler veren bir çocuktu yinede sabrettim açmadım, çok çok dışarıda zor durumda olursam elimde çizgi film açarim tutarım oda izler gibi düşündüm.
Bol bol kitap okuyun, çocuk şarkıları dinleyin, ellerini çocuk çalıştırdım misal oyun hamurum pipetle üflesin filan. Bunlarda yararliymis demişti terapistimiz


Eleştirenlere de "çocuk benim başarı tablom değil, herkes farklı gelişir ben insanlığını anneliğimi size çocuk üzerinden ispat edecek değilim. Ben elimden geleni yapıyorum takdir Allah'tan buda bir imtihan. Siz böyle konuşunca çocuk anlıyor üzülüyor ve benim üzüldümu hissediyor. Ben sizie şunun kvsi şunun kocası mükemmel diye ovsem hoşunuza gider mi?" diyip susturabilirsiniz. Bunu bir kere dedikten sonra hala boş konusmalar devam ediyorsa bundan sonra böyle konular açılınca abartmadan sessizce odayı terk rdin

Benim oğlum da 4 yaşında ancak cümle kurmaya başladı. 3 yaşında sizinkinden az kelime biliyordu. Şimdi 5 yaşında inanın hiç ama hiç susmuyor hatta ben kulak muayenesine bile götürmüştüm konuşmadığı için acaba duymuyor mu diye. Renklerin sayıların acelesi yok. Zaten okulda öğretiyorlar. Ama siz mutlaka çocuğunuzu kalabalık ortamlara sokun yani çocuklu ortam. Ben oğlumu o şekilde açabilmiştim farklı farklı doktorlara da götürdüm onların dedikleri hep aynıydı az ekran çok insan. Uyaranı fazla olan çocuğun gelişimi hızlı oluyor. Ayrıca kötü falan da bir anne değilsiniz. Her çocuk da bir olmaz.

Liona Esposito .!.:

Oğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.

ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.

kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.

zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.

asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.

çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?


veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.

bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.

sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.

Genişletmek için tıkla...

Emzirmeyi bırakmanız lazım. Yaş gruplarına göre eğitici oyun kartları var. Denediniz mi hiç faydası olur mutlaka.
Gün içinde neler yapıyorsunuz çocuğunuzla? Ne gibi oyunlar oynuyorsunuz mesela? Gelişimini destekleyecek aktiviteler yapın akşam eşinizle birlikte.

Tek sorum var:
Eşiniz neden öğretmiyor sayı saymayı?
Eşiniz yetersiz baba galiba.

Bir de burdan gaza gelip emzirmeyi kesmeniz gerektiğini sanmayın aman.
Fazla emziren annelerin üzerinde anlayamadığım bir baskı var.
En iyi zamanı siz bilirsiniz.

Üç çocuk annesi olarak söylüyorum... Her çocuğun gelişimi farklıdır. Üçü de benim ama hepsi farklı. Mesela kızım yemek yemez en kısa kahvaltısı bir saat. İşkence gibi yemek yedirmek. Oda malesef hep ekranla yerdi.

Evladınızi kimseyle kiyaslatmayin. Yirmi yaşında olup renkleri bilmeyen, sayı sayamayan, okuma yazma bilmeyen yok çocuğun doğasına saygı duyun.

Siz bol bol kitap okuyun, oyun oynayın. Benim çocuklarım hareketlidir. Ben renkli keçe aldım,A4 boyutunda yere koydum. Renkler üstünde zıplaya zıplaya öğrendiler.

Heee burada ikizlerim Şubat doğumlu, ama onlar hiç ingilizce kelime bilmezler.

Liona Esposito .!.:

Oğlum şuan tam 32 aylık. Şubatta 3 yaşına girecek. tam olarak konuşamıyor bizim gibi cümle kuramıyor. anne baba dede anane gel git acıktım vs bildiği kelimeler var. cümle kurabiliyo az çok. anne acıktım, anne su ver gibi. yemek yerken çizgi filmsiz yemiyor malesef makarna en sevdiği şey ama çizgi film açmazsam onu bile oturup yemiyor. ama çizgi filmlerden öğrendiği ingilizce kelimeler de var hem de türkçe anlamlarını bilerek söylüyor. mesela önce dondurma diyor, sonra ıce cream. banana diyerek muzu gösteriyor verince muz diyor. ya da bişeyi kabul etmiyosa noo hayır diyor. yani bu şekilde hem türkçesini hem ingilizcesini bildiği kelimeler de var.

ama bişey söylemek istediğinde kelimelerle anlatamayınca sadece ıııı layıp duruyor hiç hece bile çıkmıyor ağzından.

kumandayı getir, telefonu getir, sandalyeni getir masaya otur dediğimde anlıyor getiriyor yapıyor. ama mesela ne yiyorsun dersem sorumu anlamıyor cevabını vermiyor. bugün ne yaptın diye sorunca cevap yok, anlamadığını düşünüyorum. ne yapıyosun dediğimde de aynı şekilde. sorduğum soruları anlayıp cevap vermiyor.

zaten emeklemesi de geç oldu, yürümesi de, diş çıkarması da. her şeyi geç olacak demek ki diyorum bi yandan.

asıl sorun şu ki etraftaki insanların kıyaslaması yargılaması ve buna eşim de dahil. hatta en çok o.

çocuk benim yüzümden gelişmiyormuş gibi beni suçluyor. sabah uyandığımızda çocuğu zorla geri uyutuyormuşum zorla emziriyormuşum. halbuki ben uyanınca anında silkelenip yataktan kalkabilen biri değilim önce bi süre yatmam kendime gelmem gerekir, kalkacak gücü toplamam gerekir ki hala emen bi çocuk uyanıp annesini yanında görünce emmez mi bu çok normal değil mi? ben geri uyusun diye emzirmiyorum ki bi süre daha yatakta kalalım kendimize gelelim diye emziriyorum. ha uykusu varsa geri uyumak istiyorsa emerken uyur gider zaten bu suç mu?


veya neymiş iş arkadaşının eşi 2 yaşındaki çocuğuna sayı saymayı renkleri her şeyi öğretmiş, ben hiçbir şey öğretmiyormuşum ilgilenmiyormuşum.

bugün ailesiyle akşam bi araya geldik annesi bir yandan elalemin nasıl mükemmel anne olduğundan bahsediyor, bi yandan eşim ellinci kere arkadaşının eşinin çocuğuna nasıl sayı saymayı öğrettiğini anlatıyor. insana o kadar kötü hissettiriyorlar o kadar rahatsız ediyolar ki.

sizinkiler 2 buçuk yaşında sayı saymayı biliyor muydu konuşmayı tamamen sökmüş müydü? ben bu kadar kötü bi anne miyim veya benim oğlum geri mi? bazen kafayı yeme noktasına geliyorum bu insanlardan.

Genişletmek için tıkla...

Her çocuğun gelişimi farklı buna ben de katılıyorum ama ne kadar çok gelişimine uygun uyaran sunarsanız o kadar algıları da açık oluyor bence.
Ben yalan söyleyemeyeceğim kızım tv ve tablet ile hiç geçirmiyorsa günde 2 saat geçiriyor. Bazı günler bu süre daha da uzun. Ama yine aynı gün içinde sadece onunla oynadığımız 3-4 saat de var. Oyunlar genelde babasıyla yuvarlanma atlama zıplama saklambaç şeklindeyken benimle kitap okuma, boyama yapma, canlandırma oyunları oynama, dans etme, şarkı söyleme ve sohbet etme şeklinde.
Mesela kelime kartları gösteriyorum üzerindeki resim hakkında konuşuyorum. Elma diyorsa evet bu kırmızı bir elma, elmalar ağaçta yetişir, bazı elmalar sarı bazıları yeşildir. (Buralarda o renkleri gösteriyorum) sen hiç elma yedin mi? Elma güzel mi? Gibi..
Ayrıca Eşleştirme oyunları oynuyoruz mesela fil resmi gösteriyorum hadi oyuncak fili bul getir diyorum resimle oyuncağını yan yana koyuyoruz. Bunlar aynı diyoruz.
Her şeyi nereye baksa neyi işaret etse adıyla rengiyle söylüyorum.

Şu an 23 aylık son 1 ayda konuşması aşırı hızlandı bence bu yaptıklarımız sayesinde. İlk kelimesini çok geç söyledi aslında kızım (1 yaşından sonraydı) anne demesi 1.5 yaşını buldu. Şu an iyi ki doğdun anne diyor mesela. Ama bunu günde hiç yapmıyosak 20 kere mum üflüyomuş gibi yapıp şarkısını beraber söylediğimiz için öğrendiğini düşünüyorum.

Sizin de çocuğunuzla ilgilendiğinize eminim sadece onun ilgisini çekecek doğru yöntemi bulamamış olabilirsiniz. Benimkinin şarkılarda geçen sözcükleri daha kolay öğrendiğini fark ettiğimden beri sürekli şarkılar ile öğretiyorum mesela. 7 ye kadar sayabiliyor Bunu da şarkıyla öğrendi.

Ayrıca kreşe gönderiyorum haftada 3 gün. Bence onun da gelişime katkısı büyük. Okuldan her aldığımda tek tek soruyorum neler yaptığını konuşturmaya çalışıyorum. Söylediklerinin çocuğunu anlamıyorum o ayrı

Esiniz surekli sizi elestirecegi yerde kendisi bir seyler ogretmeyi denese mi acaba?? Hayir yani birazcik babasi oluyor da kendileri. Ne gyzel is valla cocuk buyurken topu anneye at, eksikler icin anneyi sucla. Ama cocuk iyi bsy yaptiginda ovunmeyi de bilir sanki kendi katkida bulunmus gibi...herkesin soyledigi gibi emzirmeyi yavas yavas sonlandirin. Daha fazla kitap okuyun, konusun sohbet edin bikmadan. Asla tablet tv gormesin. Her cocugun bir zamani vardir konusmak icin. Oglum 2 yasina girecek. Soyledigi bazi kelimeler var ama iki kelimeyi yan yana getirmiyor. Kendi annem parktaki akran bir cocukla kiyaslayip duruyor. Cocuk bayagi anlasilir konusmaya baslamis bzmkinde tik yok diye. Umursamiyorum cunku ona gore tik yok bana gore cocugum her gecen gun yeni bir kelime soyluyor. Kimseyle kiyaslamayin cocugunuzu ama gelisimi icin de elinizden geleni yapin.