- Konu Sahibi Turuncuyaprak
- #1
Bu benim 2. Üyeligim kendi uyeligimden eşim kontrol ettiği için konu açmıyorum. Burdan sadece eşimle ilgili şeyler soruyorum. Ama bu konu biraz bana saldırıların olabileceğinden çekindiğim bir konu. Internette aradım ama boyle bir soru veya konu bulamadim. Ağır eleştirilerin beni aglatabilecegini bildiğim halde buraya açmaya karar verdim. Çünkü anlatacak kimsen olmayınca birileri senin için düşünsün senin için çözümler üretmeye çalışsın diye bir kaç ağır eleştiriye göz yummayi kabullenebiliyorsun.
Konum şu
Eşimin ilkokula giden 2 tane kuzeni var. Ne zaman teyzesine gitsek kızlar tepesinden inmiyor. 2 kelime edemiyoruz. Istemiyorum dese bile kızlar durmuyor. Tuvalet için veya herangi başka bişey için ilk çıktığı anda yapışıp ayaklarina dolanıp bırakmıyorlar. Bizi çevir diyorlar. Kızlar yapmayın desem de beni asla dinlemiyorlar. Ben de kendimde başkasının cocuguna 1-2 yapmayın demekten fazla mudahale etme hakki görmüyorum. Eşime izin verme diyorum sürekli. O da bana onları kıskanıyorsun küçük çocuklar diyor. Ama huzursuz oluyorum. Kocaman adam yetişkinler gibi otursun yanımda istiyorum. Belki de beni kıskandırdıgını sandığı için daha çok yapıyor. Yoruldum bilmiyorum.
Ben artık çok rahatsız olmaya başladım. Bayram geldiği için iyice gerildim. Aynı seyleri yaşamak istemiyorum. Bir sebep mi bilmiyorum ama bende pko var. 1.5 senedir evliyim ve aslında çok da çocuk istemiyoruz. Ama yine de özellikle uğraşmadığımız ve hastalığımdan dolayı çocuğumuz da yok. Bazen ben yapayım da bizim çocuğumuzu sevsin isteği geliyor içimden. Kıskançlık gibi değil ama üzülme mutsuzluk gibi bir his. Siz belki kıskançlık diyeceksiniz ama nasıl hissettiğimi ben gerçekten biliyorum.
Sizce bu sorun nasıl çözülebilir ne yapmalıyım eşim ne yapmalı? Teyze gile ben gitmemeli miyim gibi bir sürü düşünce var aklımda. Iyi niyetli bana yardım etmek veya yanlış düşünüyorsun gibi her düşünceye açığım
Kırıcı olmayın lütfen. Hassas bir dönemden geçiyorum. Anlayış bekliyorum
Konum şu
Eşimin ilkokula giden 2 tane kuzeni var. Ne zaman teyzesine gitsek kızlar tepesinden inmiyor. 2 kelime edemiyoruz. Istemiyorum dese bile kızlar durmuyor. Tuvalet için veya herangi başka bişey için ilk çıktığı anda yapışıp ayaklarina dolanıp bırakmıyorlar. Bizi çevir diyorlar. Kızlar yapmayın desem de beni asla dinlemiyorlar. Ben de kendimde başkasının cocuguna 1-2 yapmayın demekten fazla mudahale etme hakki görmüyorum. Eşime izin verme diyorum sürekli. O da bana onları kıskanıyorsun küçük çocuklar diyor. Ama huzursuz oluyorum. Kocaman adam yetişkinler gibi otursun yanımda istiyorum. Belki de beni kıskandırdıgını sandığı için daha çok yapıyor. Yoruldum bilmiyorum.
Ben artık çok rahatsız olmaya başladım. Bayram geldiği için iyice gerildim. Aynı seyleri yaşamak istemiyorum. Bir sebep mi bilmiyorum ama bende pko var. 1.5 senedir evliyim ve aslında çok da çocuk istemiyoruz. Ama yine de özellikle uğraşmadığımız ve hastalığımdan dolayı çocuğumuz da yok. Bazen ben yapayım da bizim çocuğumuzu sevsin isteği geliyor içimden. Kıskançlık gibi değil ama üzülme mutsuzluk gibi bir his. Siz belki kıskançlık diyeceksiniz ama nasıl hissettiğimi ben gerçekten biliyorum.
Sizce bu sorun nasıl çözülebilir ne yapmalıyım eşim ne yapmalı? Teyze gile ben gitmemeli miyim gibi bir sürü düşünce var aklımda. Iyi niyetli bana yardım etmek veya yanlış düşünüyorsun gibi her düşünceye açığım
Kırıcı olmayın lütfen. Hassas bir dönemden geçiyorum. Anlayış bekliyorum
